Het waren hilarische tijden, de tijden waarin media daags voor Pasen of
Pinksteren het gemene volk vroegen naar de betekenis van die christelijke
dagen. Hilarisch waren vooral de antwoorden. Volgens mij is toen bij de
media de gedachte ontstaan dat je kon lachen als je mensen onverhoeds een
microfoon onder de neus duwde.

Dit jaar gebeurt het in ieder geval niet. Het is ramadan, warm en de dagen zijn
lang. De aandacht heeft zich nu verlegd naar moslims die het moeilijk hebben.
Geen verslaggever die langs de weg staat van een Veluws dorp waar dik
aangeklede families onder de brandende zon driemaal daags naar hun kerk
wandelen om zich daar driemaal twee uur te laten overladen met hel en
verdoemenis. Het zou ook zinloos zijn, de families beleven hun geloof het
liefst in de boezem van hun eigen gemeenschap.

Pinksteren is van alle christelijke feestdagen ook de moeilijkste. Kerstmis is
gemakkelijk, toen werd Jezus geboren. Daar heeft iedereen een beeld bij.
Pasen is het feest van de wederopstanding. Moeilijk, maar er is wel sprake van
een mens die uit de dood opstaat. Dat is onwaarschijnlijk, maar je kunt het
geloven.

Pinksteren is het moment van de uitstorting van de Heilige Geest. Het
Bijbelboek Handelingen 2 zegt daar over:  En er geschiedde haastelijk uit den
hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde
het gehele huis, waar zij zaten.   En van hen werden gezien verdeelde tongen
als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.

Hoe leg je dat uit aan media die zes keer per jaar berichten dat er
horrorstormen, winters des dood, horrorzomers en watersnood op komst is,
terwijl gewone stervelingen daar meestal niks van merken. Opeens wist ik het:
Denk er maar aan  dat het KNMI voor het eerst ten onrechte Code
Rood afkondigde voor extreme neerslag en daarna niemand meer dit instituut
serieus nam behalve een groepje trouwe volgelingen dat er garen bij spon.  Nu
vergeten ze het nooit meer.