Als journalist balanceer je altijd op een slap koord. Je kunt – al dan niet
onbedoeld – zomaar iets schrijven waardoor je hele volksstammen beledigt of
opruit. Dat wil niet zeggen dat je je daarom maar moet inhouden. De waarheid
is belangrijker dan de lange tenen van mensen.

Maar omdat journalistiek steeds vaker wordt bedreven op websites die niet de
waarheidsvinding tot doel hebben, maar zichzelf, is de kans op belediging
sterk toegenomen. Bij van oudsher gerenommeerde media is de scheidslijn
tussen feiten en commentaar ook steeds dunner geworden.

Als je een krant leest weet je doorgaans wel uit welke politieke of culturele
hoek de wind waait. Bij websites is het meestal nog duidelijker. Iedereen
begrijpt dat GeenStijl niet is voortgekomen uit de burelen van NRC
Handelsblad.

Ondertussen is duidelijk geworden dat Facebook fake-nieuws en
flagrante leugens één-op-één door plaatst en zich – tot voor kort – niks
aantrekt van het feit dat mensen alles voor zoete koek aannemen. Waarmee
Facebook voor mij van één van de meest boeiende ontwikkelingen op
mediagebied is verworden tot één van de meest gevaarlijke.

Onze eigen staatszender de NOS wil ook mee in de vaart der volkeren en
probeert publiek vast te houden met jolige zomerkollumpies. Vandaag staat er
een artikel op hun site over het feit dat onze protestantse koninklijke familie
steeds vaker omgaat – en zelfs huwt – met katholieken. Het feit dat prinses
Beatrix  bij de opening van een Rembrandt-tentoonstelling in het Vaticaan zal
zijn.

Je moet maar een aanleiding hebben om te schrijven dat sommige leden van
het koninklijk huis getrouwd zijn met katholieken en dat ze in tegenstelling tot
hun voorvaderen tegenwoordig wel de hand drukken van pausen.

Mij kan het allemaal niet schelen wat ze doen. Waar ik voor verbaasd over
was, was de laatste alinea van het artikel.

De vraag dringt zich op of en wanneer, na katholieken, ook moslims
doordringen tot de Oranjefamilie. Ons land telt zowat een miljoen moslims.
De voorzitter van de Tweede Kamer en de burgemeester van Rotterdam zijn
moslim. Een islamitische Oranje lijkt niet langer ondenkbaar.

Het zit hem vooral in het woorden dringt zich op en  doordringen. Het heeft
voor mij een negatieve klank. Opdringen komt van opdringerig en
doordringen betekent dat je met moeite ergens binnen komt. Om dat te
kunnen moet je sluw zijn of over bovenaardse krachten beschikken. En dan
dat laatste zinnetje: Een islamitisch Oranje lijkt niet langer ondenkbaar.

Dan begin je toch terug te verlangen naar het aloude scheiden van feiten en
meningen.