(Door Marlies)

Ik doe het niet gauw hoor, roddel en achterklap in Vocalies, maar dit
keer kan ik het niet laten….

Ik las vanochtend op Facebook al dat tenor Jonas Kaufmann in Wenen
al de zaal plat had gekregen met (de mooiste tenor-aria ooit!) ‘E lucevan le stelle’.
Een kwartier lang applaus was zijn deel en hij heeft ‘m uiteindelijk toch herhaald….

Ik verheugde mij er al op vanavond thuis te zijn en de opname te kunnen
beluisteren (bekijken heeft weinig zin: de opname is zo donker dat er
nauwelijks iets te onderscheiden is). Ik kan en mag mijn collega’s niet lastig
vallen met ‘klassiek lawaai’ (zo heeft een baas het ooit genoemd, echt!) en
mijn computer van het werk is er een uit het ‘jaar stillekes’, die kan geen
fatsoenlijke weergave van een filmpje geven, in beeld noch geluid…

Goed terug naar Kaufmann, Vocalies:  zaterdagavond flikte-n-ie het weer:
het publiek is zo gek van die aria én van de tenor dat er weer ellenlang
applaus is en hij de aria weer moet herhalen. Een praktijk trouwens die
hoog zelden voorkomt bij opera, meestal wacht de zanger in kwestie rustig
af en geniet hij van het applaus en als dat wat minder wordt zet de dirigent
voor het vervolg weer in.  Ik ken een opname met Rolando Villazon die
‘Una furtiva lagrima’ en Donizetti’s L’Elisir d’Amore’ ‘moet’ herhalen omdat
het publiek blijft jengelen. Ook al ontroerend, dus daar in Wenen zouden mij
zeer waarschijnlijk de tranen over de wangen hebben gestroomd….
ef, wat jammer dat ik er niet bij was!

Wat doet Gheorghiu (die Tosca zingt in deze productie)? Ze zegt vorige
week al in de pers dat ‘ze zoiets nooit zou doen’ (de aria herhalen dus)
en ze bracht zaterdagavond Kaufmann in een onmogelijke positie. Nadat
hij ‘E lucevan’ herhaald had moest hij verder in de derde acte en de dirigent
zette ook aan. Voor uw begrip: het is de scène op het dak van Castel
Sant’Angelo, waar de gelieven elkaar weer ontmoeten. Al wie er op kwam
voor het laatste deel van de acte, geen Gheorghiu. Volgens het berichtje
dat ik las moest hij improviseren. Hij zong  „Dov’è il soprano?“ en
verontschuldigde zich bij het publiek. Na twee volle minuten verscheen
de diva. Ze had in de tweede acte ook al moeite gehad met de chemie
tussen haar en Bryn Terfel die Scarpia zong, zo schrijft de pers een
beetje venijnig.

De kop boven het artikel en de blik van Gheorghiu op de foto erbij
spreken ook al boekdelen. Ik ben blij dat ik niet Jonas Kaufmann heet…

De Staatsoper-voorlichter ziet geen schandaal: Gheorghiu was ‘slechts’
te laat omdat de dirigent na de toegift meteen verder dirigeerde en
zij gerekend had op nog minstens twee minuten applaus. Ja, dat haalt je
de koekoek, je moet klaar staan in de coulissen, al als hij zijn aria nog aan
het zingen is… Wat een strekentante is het toch! Ze zei een aantal jaar
geleden ook al eens het Edisongala in het concertgebouw af omdat
collega-sopraan Anne Sofie von Otter volgens haar te veel aandacht kreeg en
liet zo een gelegenheid om met Thomas Hampson te zingen voorbij gaan,
nou dan ben je echt van het padje…. Met Hampson mogen zingen en het dan
laten lopen… Ik zou het wel weten: ik schopte mijn (zwaar verwaarloosde)
sopraan in de startblokken en ging, al was het het laatste op aarde wat ik deed.

In het filmpje een opname van de aria, gezongen door Kaufmann, niet de
versie van afgelopen week, maar wel een hele mooie! Zoete wraak van Vocalies!