De vette grinnik van Johan van den Hout 14 juni 2019

Van alle provinciale Brabantse politici heeft Johan van den Hout mij altijd het meest geïntrigeerd.  Hij was
tot vrijdag gedeputeerde namens de SP. Hij moest weg omdat zijn partij bij de coalitie-onderhandelingen
buiten de boot viel. Dat deed hem pijn, hij had nog wel een tijdje door willen gaan.

Het intrigerende aan de man is dat hij soms zo bot en cynisch was dat ik wel eens het gevoel had dat hij dacht
dat in het Brabantse parlement een Tarantinofilm werd opgenomen, waarin hij de de verteller was. Zijn
gevleugelde uitdrukking aan het adres van de leden van Provinciale Staten was: daar gaat u niet over.

De opmerking viel vrijdag meerdere keren in lovende toespraken aan het adres van Van Hout. Hij werd
gewaardeerd, zoveel werd tijdens zijn afscheid wel duidelijk. Toespraken die hij op een wat slungelige manier
in ontvangst nam. Van den Hout is een man van daden niet van woorden.

Iedereen keek uit naar zijn toespraak. Hij hield zich in. Hij beschouwde vooral het nieuwe bestuursakkoord.
Daar zou hij zo zijn handtekening onder gezet hebben, zei hij. Waarmee hij op een beschaafde manier duidelijk
maakte dat hij en zijn partij niet buitenspel gezet hadden hoeven worden. “Een belangrijke graadmeter om te
weten of je het goed hebt gedaan is als de mensen die na jou komen jouw beleid voortzetten. Als ik naar het
bestuursakkoord kijk, dan denk ik dat ik het goed heb gedaan”, aldus Van den Hout.

Van den Hout was één van de voortrekkers als het gaat om de strenge milieuregels voor de boeren. Dat heeft
zijn populariteit bij de boeren niet vergroot. Toen de boeren met ronkende tractoren voor de deuren van
het provinciehuis daartegen protesteerden, werd in de richting van Van Hout op de man gespeeld.

Het nieuwe bestuursakkoord biedt iets meer soelaas voor sommige boeren, maar de boeren vinden het zelf
een doekje voor het bloeden. “U kunt uw borst natmaken”, waarschuwde hij zijn opvolgers.  Van den Hout:
“U denk dat wij het de afgelopen vier jaar moeilijk hadden nouhhhh . . . .”  Hij vulde de stilte na die opmerking
de meest vette grinnik die ooit in de statenzaal heeft geklonken. Die kwam uit het diepste binnenste
van Van Hout. De nagalm daarvan verdween pas nadat het applaus voor hem over ging in een staande ovatie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *