(Door Ab Klaassens)

In de dovemensenwinkel zag de audicien in de hoorgang van mijn
levenspartner Eef een kleine zwelling. Niet storend voor het gehoor, maar
toch….even bij de KNO-arts langs kon geen kwaad.

De secretaresse van de KNO-arts zei aan de telefoon dat het onderzoek zou
beginnen met een gehoortest.  Dat hoefde niet, zei Eef, want het ging niet om
klachten over het gehoor, maar om een bultje. De secretaresse zei dat ze dat
zou noteren.

De assistente aan de balie van de KNO-praktijk verwees Eef naar de
wachtruimte met de mededeling dat zijn binnen enkele minuten zou worden
opgehaald voor een gehoortest. Eef legde nog maar eens uit dat zij niet kwam
voor een test, maar voor een zwelling in de gehoorgang. “Dan niet”, zei de
assistente,  “u wordt zo opgeroepen.”

Na een kwartiertje nam een andere assistente de patient mee naar een ruimte
die Eef herkende als de geluiddichte cel waarin je moet plaats nemen bij een
gehoortest. Hoofdschuddend keerde ze terug naar de wachtruimte.

De KNO-arts stelde uiteindelijk binnen tien seconden vast dat het bultje niet
meer was dan een bultje,  een onschuldig bultje.