Fusies
Groot, groter, grootst. Dat is al enkele decennia het parool in ons kleine land.
De overzichtelijke kleine scholen waar iedereen zich veilig voelde werden
mammoetscholen waar kinderen verzuipen in de massa. Gemeenten en
ziekenhuizen fuseerden, zorginstellingen gingen samen. Het belangrijkste
doel was een kostenbesparing met als bijkomend voordeel een forse
salarisverhoging voor managementteams omdat ze een grotere organisatie
gingen leiden.
Is het onderwijs beter geworden? Zolang als ik mij kan herinneren wordt
geklaagd over het Nederlandse onderwijs en wordt geprobeerd met het ene na
de andere kabinetsplan de kwaliteit op te krikken om onderwijs en de vraag
op de arbeidsmarkt beter op elkaar af te stemmen. Ik kan me niet aan de
indruk onttrekken dat het onderwijs altijd achter de feiten aan hobbelt.
Deze week presenteerde het Centrum voor Onderzoek van de Economie van
de Lagere Overheden een rapport waaruit blijkt dat de fusie van gemeenten
geen enkele besparing oplevert. Maar, zeggen voorstanders, het gaat om
bestuurlijke slagkracht. Grotere gemeenten trekken betere bestuurders aan.
Deze week las ik ook een verhaal dat gemeenteraadsleden eigenlijk hun werk
niet meer aankunnen omdat er door de rijksoverheid zoveel taken over de heg
zijn gegooid dat ze in de steden en dorpen door de bomen het bos niet meer
zien.
Vandaag lees ik dat na fusies van ziekenhuizen de prijzen van verpleging zijn
gestegen. Dat verbaast me niks want grote ziekenhuizen worden monopolisten
en die hebben doorgaans een machtspositie die ze in financieel gewin kunnen
omzetten. Wat mij in het artikel het meest trof was deze zin: “Grote
ziekenhuizen kunnen makkelijker aan kwaliteitseisen voldoen dan kleine.
Wie bijvoorbeeld maagtransplantaties wil blijven aanbieden, moet een
bepaald aantal operaties per jaar doen. Haal je dat niet, dan kan fuseren een
uitkomst zijn. Dan mag je de operaties van je nieuwe partner meetellen”.
Dat moet iemand mij eens uitleggen. Stel de artsen in ziekenhuis A doen tien
van dergelijke operaties per jaar. De artsen van ziekenhuis B ook. De
ziekenhuizen gaan fuseren en heten voortaan ziekenhuis C. Dat nieuwe
ziekenhuis doet dus 20 operaties. Doen de artsen er dan meer, waardoor ze
meer ervaring krijgen? Niet als je ze alleen de cijfers van twee ziekenhuizen bij
elkaar optelt. Of er klopt iets niet in het systeem of de auteur van het artikel
heeft het ongelukkig opgeschreven.
Ondertussen verdringen alle politieke partijen zich om de gewone man omdat
ze willen horen wat hem bezig houdt. Welnu: dit dus.