De Nederlandse journalistiek wordt volwassener. Tot voor kort werden in de zomerperiode de
krantenpagina’s en de nieuwsrubrieken op radio, televisie en internet gevuld met verhalen
over ontsnapte, bij voorkeur exotische dieren

We herinneren ons allemaal  de hordes journalisten die over de Veluwe trokken op jacht naar
een poema of een soortgelijke predator terwijl ze wisten dat op het schimmige fotootje dat ze
van de redactiechef hadden meegekregen een kat met een dikke staart stond. Maar, het was
lekker weer dus dan is de Veluwe verreweg te verkiezen boven een bedompt redactielokaal.

Dit jaar ging het er een stuk serieuzer aan toe. Dit jaar werd de zomer gebruikt om het diepgewortelde
maatschappelijke probleem van de genderneutraliteit in al z’n facetten te belichten in een poging
de kloof die deze kwestie al jaren in onze samenleving slaat voor eens en voor altijd te dichten.

Wat ik er van heb onthouden is dat vrouwen uit de rij voor hun toilet mogen breken om bij de
mannen op de pot te gaan zolang ze maar een paar druppels op de bril achterlaten zodat ze
moeiteloos kunnen aantonen dat ze qua uiterlijk weliswaar  vrouw zijn maar qua gedrag een man.

Journalisten hielden tot nu toe geen klopjacht op een ontsnapte slang. In plaats daarvan hebben
zij het vrouwenvoetbal tot op het bot geanalyseerd. Na het mannenvoetbal is dat nu opgewaardeerd
tot de op twee na belangrijkste bijzaak in het leven.

Wat ik er van onthouden heb is dat zelfs de Johan Derksen een genadig oordeel velde over de
voetballende dames. Deze uberman toonde zijn gevoelige kant juist op het moment dat in Nederland
de grenzen tussen vrouwelijk en mannelijk werden geslecht en dat was dan weer een voldoende groot
snippertje om de kolommen een paar dagen te vullen.

Tenslotte was het de zomer van de wetenschapsjournalisten die ruw uit hun piketdienst werden gerukt
om hun bronnen aan te boren. Vanaf hun vakantieadressen mochten die zich uitleven op de  vraag
of ons leven nou wel of niet wordt bedreigd door fipronil in eieren.

Wat ik daarvan onthouden heb is dat ik eindeloos gelukkig werd van het feit dat  mijn keuze in de
supermarkt beperkt werd tussen een doosje met zes eieren of een doosje met tien eieren in plaats van
tien soorten eieren in tien verschillende soorten doosjes.

Ondertussen ruilen in Den Haag vier mannen hun principes uit zodat zij straks samen leiding kunnen
geven aan een land waar kippen die vergiftigde eieren leggen niet langer straffeloos hennetjes mogen
worden genoemd.