Boos 6 september 2016

De momenten dat ik uit mijn slof schiet worden minder, maar soms
gebeurt het nog. Gisteravond schoot ik uit mijn slof. Het kwam door
Fidan Ekiz, tafeldame bij De Wereld Draait Door. Ik heb niks tegen
haar persoonlijk, ik ken haar niet.

Maar gisteren werd ik wel boos op haar. Ze sprak over het feit dat Turkse
ouders hun kinderen van scholen halen die bekend staan als
Gülen-scholen. Ze vond het verschrikkelijk voor de kinderen. Dat
hebben zij en ik gemeen.

Ze citeerde uit een artikel in Trouw. Daarin stond dat islamitische
scholen verzuild zijn. Logisch. Verzuiling is een kenmerk van elk geloof,
want mensen pikken de krenten uit de religieuze pap die ze
het smakelijkst vinden.

Het geïmporteerde Turkse conflict dat op dit moment de media in
Nederland in de greep houdt vind ik verontrustend, maar ik denk
dat de grote massa in Nederland het geen zier interesseert. Die wil werk,
goede gezondheidszorg en een veilige buurt.  Die veiligheid kan in
gevaar komen als het Turkse conflict invloed gaat krijgen op het eigen
leven. Daarom moet alles worden gedaan om dat te voorkomen.

Ik maakte me boos over de oplossing die Fidan aandroeg. Ze stelde
voor om in Nederland alleen nog maar openbare scholen toe te
staan. Haar argument: wij kunnen de vrijheid van onderwijs
niet aan.

Haar oplossing zou betekenen dat alle bijzondere scholen gesloten
moeten worden. Dat zou het einde zijn van  een systeem dat ons land
maakt  tot wat het is omdat er, plotseling, uit het niets, een groep Turkse
Nederlanders  is die de vrijheid van onderwijs niet aan kan. Dat vind ik
iets heel anders dan het algemene ‘wij’. Het gaat hier om een groep die zich
nadrukkelijk manifesteert als ‘zij’.

Als dat de manier is waarop een intelligente vrouw met Turkse roots een
probleem wil aanpakken dan ben ik bang dat zelfs de grootste verdedigers
van de multiculturele samenleving afhaken.

  1. Wieneke (reply)

    6 september 2016 at 09:13

    Dat multicultiknuffelgroepje wordt met de dag kleiner, want waarom zou je nog investeren in iets dat totaal mislukt is?

  2. Harry Perton (reply)

    9 september 2016 at 11:51

    ” een systeem dat ons land maakt tot wat het is”

    Als deze apodictische stelling alles is wat het waard maakt om voor godsdienst-geïnspireerd onderwijs op te komen, dan ziet het er slecht voor dat onderwijs uit.

  3. Koos Luijten (reply)

    10 september 2016 at 10:21

    Er zijn vele redenen om bijzonder onderwijs af te schaffen. Die reden die mevrouw Ekiz noemt, staat niet in mijn top 10…

  4. Laurent (reply)

    10 september 2016 at 22:52

    Wij hebben alleen maar Bijzonder Onderwijs omdat dat in 1917 moest worden toegegeven aan de Katholieken die tegen vrouwenkiesrecht waren.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ebru Umar 28 april 2016

NRC Handelsblad deed dinsdag op de voorpagina een moedige
poging uit te leggen dat premier Rutte en onze minister van
buitenlandse zaken Koenders het wel hebben opgenomen voor
Ebru Umar.

Deze Nederlandse columniste werd in Turkije gearresteerd omdat
ze zich de toorn van Erdogan op de hals had gehaald.

Als ik alle emoties en de verontwaardiging over deze kwestie
uitschakel  denk ik onwillekeurig aan de woorden die Rutte en
Koenders in de beslotenheid van het torentje werkelijk  tegen elkaar
gesproken zouden kunnen hebben.

Iemand noemde Umar, een leerling van Theo van Gogh, iemand
die van kwetsen haar beroep heeft gemaakt. Ik vermoed dat een
zwijgende meerderheid vindt dat iemand die zo haar geld verdient
– geen emotie geen verontwaardiging! – niet moet zeuren als je in een
leeuwenkooi stapt, de leeuw uitdaagt en vervolgens een kras
oploopt als de leeuw zijn klauw uit slaat.

Het lijkt mij dat onze bewindslieden tot die groep behoren maar
doen wat ze moeten doen: opkomen voor een bedreigde staatsburger.

Maar zou het zo kunnen zijn dat ze in de veilige omgeving van
een ministerskamer  tegen elkaar hebben gezegd: had dat mens
in Turkije niet gewoon vakantie kunnen vieren en haar werk van
kwetsende columnist even los kunnen laten. Turkije is een prachtig
land waar je volop kunt genieten van een eeuwenoude cultuur.

Nu moeten die bewindslieden volop aan de bak om de immer
verontwaardigde oppositie tevreden te stellen. Doen
ze wel genoeg  om Ebru Umar uit de leeuwenkooi te redden
waar ze vrijwillig in is gestapt? En zo ja, kunnen ze dat dan in een
minstens tien kantjes tellende kamerbrief uit de doeken doen?

Als Umar terugkeert in Nederland zullen de talkshowredacties zich
op haar storten als een troep leeuwen, die haar dit keer niet willen
verscheuren maar als een heldin door de arena willen leiden.
Redacties die er naar snakken met Umar zelf te  spreken omdat
heel Nederland nu wel weet wat Fidan Ekiz er van vindt.

Misschien zullen ze premier Rutte of minister Koenders ook aan
tafel willen hebben. En dat die twee elkaar dan aankijken. “Wij
moeten naar Brussel”,  hoor ik Rutte dan zeggen. En dat Koenders
dan zegt: “Naar Brussel? Vanavond? Och ja natuurlijk wij moeten
naar Brussel“.  Hun woordvoerders bellen de redacties af.

Maar het kan ook heel anders toe gegaan zijn in de beslotenheid
van het torentje. We kunnen niet in de hoofden van ministers
kijken tot ze over dertig jaarhun memoires schrijven of een
filmmaker een gedramatiseerde versie maakt van de recente
gebeurtenissen.

Mits we op dat moment niet bezet zijn door Turkije, weet dan
niemand meer wie Ebru Umar was.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *