(Door Marlies)

De reis naar Düsseldorf voor Musico is al weer een p[aar dagen voorbij. De signalen
via facebook zijn dat het een goede reis was, met mooi weer en prachtige voorstellingen.

Zaterdagavond was er weer een ‘double bill’, dit keer in Duisburg (die hebben zo’n prachtig
’plechtig’ operagebouw met van die hoge Griekse zuilen, geweldig!). Weer twee eenakter
‘Ariane’ (door de Duitsers consequent ‘Ariadne’ genoemd) van Boruslav Martinů en
Il Pigmalione’ van Gaetano Donizetti.

Twee voor mij volstrekt onbekende eenakters, volgens mij weinig uitgevoerd.
Dat betekent best effe zoekwerk en inleeswerk. De plot van La Traviata schud
ik uit het hoofd zo uit mijn mouw, maar dit soort eenaktertjes zijn gemeen:
je moet er wat voor doen om ervan te kunnen genieten; dat ‘doen’ is trouwens erg leuk werk…

Daar gaat-ie:
De korte opera ‘Il Pigmalione’ is het eerste podiumwerk van belcanto-meester
Donizetti en vertoont de eerste tekenen van een artistiek drama. Pigmalione
(mocht de titel u bekend voorkomen: ja, George Berard Shaw maakte een bekend
toneelstuk gebaseerd op dit verhaal) haat vrouwen en legt zich toe op de beeldhouwkunst.
Hij maakt een vrouwelijk standbeeld… waarop hij prompt verliefd wordt. Op zijn
smeekbede wekt de liefdesgodin Aphrodite het standbeeld tot leven en Pigmalione
en het beeld worden een gelukkig paar.

Het werk ontstond in 1816 toen Donizetti studeerde bij Padre Mattei in Bologna.
Aha, en nou lees ik waarom ik niet van het bestaan van de opera afwist: Donizetti
was blijkbaar niet tevreden met de eenakter en smeet het ván zich… Later werd het
weer ontdekt en de première was op 13 oktober 1960 in Bergamo.

Ariadne/Ariane

In maar vijf weken componeert Tsjech Boruslav Martinů zijn eenakter over de
Kretenzische prinses Ariadne, haar stiefbroer Minotaurus en de Atheense held
Theseus. Het mythologische verhaal heeft veel kunstenaars geïnspireerd. Bij
Martinů krijgt het thema een diep psychologische dimensie die muzikaal
verbeeld wordt aan de hand van neoclassicistische, neo-barokke en impressionistische
klanken evenals elementen uit jazz en folklore. Ik hou van het vol-vette orkestreren
van Martinů. Hij heeft mooie dingen voor mannenkoor geschreven.

Geniet hieronder in het filmpje even van een leuke intro en toelichting op
de twee producties

I