Nieuwe namen 7 november 2015

Een lang weekend geeft mij de gelegenheid mijn namenlijst
bij te werken. Het aanbod was de laatste maanden groot.
Stilaan is mijn verzameling namen en beroepen over de duizend
voorbeelden gegaan. Met dank aan al die mensen die meedenken
en van wie sommigen nu zeggen: ik kan geen bijzondere combinatie
meer zien zonder aan jou te denken.

Vaste lezers weten het: spot nooit met een naam, dat doe ik
ook niet. Mijn verzameling (zie ook de link naar de namenlijst)
is slechts bedoeld om een glimlach om uw mond te toveren.

Laten we beginnen met een foto die ik toegestuurd kreeg. De
naam van auteur Cor Speksnijder komt niet op mijn lijst, want
die heeft niets te maken met zijn beroep. Hier gaat het louter
om de glimlach.

speksnijder

De rest van de oogst.

De samenwerkende hulporganisaties zijn tevreden over de voortgang
van de hulp aan de Filipijnen die zwaar werden getroffen door noodweer.
Hoe mooi is het dan dat de actievoorzitter Simone Filipinni heet.

Frank van der Heide is woordvoerder van de Nederlandse Tuinbranche.

Cor Kluis is analist bij de Rabobank.

Marcel Zonnenberg is eigenaar van een zonnestudio in Heesch.

Mariëlle Keetels is theesommelier.

In Scherpenzeel kon je een boek afhalen over de bouw van een
nieuwe gereformeerde gemeentekerk aldaar. Bij de heer Van
Hell.

Eentje die ik met schroom vermeld is Remco Pijpers. Hij beheert de
anti grooming-website Kind Online. Persoonlijk vind ik dat een
lovenswaardige taak.

Deze mail kreeg ik van een collega: ‘k Heb er weer eentje voor je lijst.
Hij is een beetje ‘vals’, maar als je het uitspreekt hoor je daar niks van.
Nieuwe gedeputeerde van de provincie Zeeland: Jo-Annes de Bat.”

Jacomijn Schellevis maakte het kunstwerk de waterschapsstoel
in Dalfsen op de plek waar de rivieren de Vecht en de Regge
samen komen.

waterschapsbank

jacomijn

Michiel Staartjes  is eigenaar van Highland Jachtreizen.

Glenn Metselaar is directeur van bouwbedrijf Dura Vermeer.

Volkswagen heeft een woordvoerder die het de afgelopen maanden druk
had nu de autofabrikant diep door het stof moet vanwege de
sjoemelsoftware. De man heet Olaf Lies.

Adriaan Ros werkt bij de belastingdienst en coördineert daar de
belasting op paardentransporten.

De woordvoerster van Tromp Boat Races doet haar naam ook eer aan:
Jetske Drijver.

Het hoofd van de antistroperseenheid in het Krugerpark
heet Koos de Wet.

In Zandvoort werd de actie “Paalzitter aan Zee” gehouden tegen de
plaatsing van honderden windmolens. Bedenker is Huig Molenaar.

De Partij voor de Dieren in Amsterdam heeft een woordvoerder
die Johnas van Lammeren heet.

Henry Konijn is voorzitter van de Stichting tegen Verruiming
van de Zondagsopenstelling. Voordat hij deze taak op zich nam
was hij eigenaar van maar liefst drie poelierszaken.

  1. Wieneke (reply)

    7 november 2015 at 09:24

    Er zitten weer prachtige bij.

  2. Laurent (reply)

    7 november 2015 at 10:56

    Ik begrijp Olaf Lies niet?

    Gisteren noemde iemand mij nog een dokter Arts die hij had, daar zijn al twee voorbeelden van zag ik.

    1. Jan de Vries (reply)

      9 november 2015 at 10:26

      Laurent,

      Spreek het eens op z’n engels uit :-).

  3. Ferrara (reply)

    10 november 2015 at 16:00

    Wat een feest van herkenning. Ik verzamel sinds jaren dit soort opmerkelijke zaken. Tegenwoordig iets minder fanatiek, maar het blijft leuk!
    Ik ben getipt over je site naar aanleiding van een foto die ik zelf vandaag plaatste.
    Vraagje, wil je de namen zelf gezien hebben of wil je ook wel getipt worden. Wat bijvoorbeeld te denken van Schoffelmeer, hovenier van beroep.
    Ik blijf volgen.

    1. Jan de Vries (reply)

      11 november 2015 at 12:38

      Ferrara. Mijn site bestaat bij de gratie van tips die ik van anderen krijg, dus als je iets hoort zie ik het graag.

  4. Laurent (reply)

    10 november 2015 at 18:26

    Ahaaaa…. 🙂

  5. Ella Koerts (reply)

    16 maart 2016 at 18:09

    Eentje uit m’n naaste ongeving, maar wellicht heb je die al. Ik zie het nu pas voor het eerst.. Ab Tamboer, drummer (van oa. E&F)

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Griepprik 6 november 2015

Ik ben als de dood voor prikken. Als ik op TV een injectienaald
zie, lopen mij de rillingen al over het lijf, laat staan als iemand
met een naald bij mij in de buurt komt. Zet maar eens een
naald in een rillend lijf. Dat is vragen om medische missers.

Toen ik van de huisarts een uitnodiging kreeg om als
nieuwbakken zestigplusser gratis een griepprik te komen halen,
begon mijn geest op volle toeren te draaien om argumenten
te bedenken waarom ik dat niet moet doen.

Ik heb nooit griep. Dat vond ik op zich een afdoende argument,
maar ik wilde me er niet te makkelijk van afmaken, want je
kunt griep krijgen.

Ik herinnerde mij dat er vorig jaar een maatschappelijke
discussie is geweest over het nut van de griepprik.
Helder: als het nut niet onomstotelijk vast staat heeft het
geen zin je te laten prikken. Voor de zekerheid spande
ik me nog een keer in om te voorkomen dat iemand denkt dat ik
uitvluchten zoek.

Waarom zou ik mij nu laten prikken terwijl dat drie maanden
geleden, toen ik 59 was, nog niet hoefde? Gebeurt er op je
verjaardag iets met je lijf dat ik niet weet?

Donderdag las ik in de krant dat veel jonge zestigplussers geen
griepprik willen. Nadat vorig jaar bleek dat de inenting niet
heeft geholpen, haken veel mensen af. Mede daardoor
overleden 8.600 mensen méér dan in andere jaren, blijkt uit
cijfers van het RIVM.

Typisch zo’n krantenalinea die mee vragen oproept dan
beantwoordt. Gingen er meer mensen dood omdat de prik
niet hielp of omdat ze afhaakten?

Ik weet het niet meer. Voor de zekerheid ga ik me niet laten
prikken.

  1. Wieneke (reply)

    6 november 2015 at 09:25

    Hee, wat ziet het er hier ineens anders uit. Wel even wennen, hoor.
    Ik wil geen griepprik en dus heb ik de huisarts gevraagd me maar niet meer uit te nodigen. Hoeft hij namelijk ook geen serum voor me te bestellen.

  2. Irene (reply)

    6 november 2015 at 21:31

    Met zoveel weerstand heb je geen griepprik nodig, schat ik in.
    Ik doe er ook niet aan, gelukkig vallen ze je er hier niet mee lastig.

  3. els (reply)

    7 november 2015 at 01:13

    Vorig jaar heb ik geen griepprik gehad, ondanks de uitnodiging. Niet uit principe of zo, maar gewoon omdat we geen zin hadden
    in de ontzettend lange rij van prikenthousiasten, die zich voor de dokterspraktijk hadden verzameld. We hadden nog meer te doen.
    Nou, ik ben die hele winter aan het kwakkelen geweest. Dat kán natuurlijk toeval zijn geweest. Maar een longontsteking en een mij
    nog nooit overkomen labyrintitis bijvoorbeeld deden mij besluiten er dit jaar toch maar een te gaan halen. Geen garantie, maar ach,
    je kan niet weten. En ik ben niet bang voor prikken, dat scheelt ook.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (384) 5 november 2015

(Door Marlies)

Mooie avond gehad gisteren…. In het kader van ‘November Music’ naar
‘Mariken in de tuin der lusten’ van Opera2Day geweest.

Voor de gelegenheid maar eens terug naar ons oude Den Bosch, het lijkt
een eeuw geleden dat we er woonden en die constatering an sich is goed:
we passen beter in Eindhoven. Maar nondepie wat is Den Bosch een mooie stad!

De recensies van de opera waren niet allemaal lovend en de vrienden die ons
uitgenodigd hadden zijn van de experimentele projecten, meer dan wij…
dus ik probeerde mijn geest open te houden en de vileine opmerkingen
over hedendaags klassiek binnen.

Dat lukte en dat was maar goed ook: we hadden een prachtige avond. Heerlijk
op het gemak gegeten en op hetzelfde gemak naar het theater gedreuteld.

Moet u ook doen: maak er een compleet avondje van, je komt zo veel beter in de
stemming en op het laatste moment ruzieën met parkeer-automaten en garderobes
is niet bevorderlijk voor het tot je nemen van cultuur.

Er werd wonderschoon gezongen
Goed ‘Mariken in de tuin der lusten’ dus. Het viel me mee, het was een hele zit,
maar er werd wonderschoon gezongen en het orkest, bestaande uit een wat
zonderlinge compilatie van strijkers, ‘oud’ slagwerk en oude, middeleeuwse
instrumenten speelde dienstbaar en accuraat. Complimenten voor de dirigent.

De vriendin had me gewaarschuwd: componiste Calliope Tsoupaki vind je misschien
niet heel toegankelijk, nogal experimenteel. Nou, ook dat viel mee: het bleef
allemaal ongeveer in de toonsoort en binnen de vierkwartsmaat.

Mijn geest heeft orde nodig en die kreeg-ie. Het paste allemaal wonderwel en
dat is een groot compliment voor de componiste: de zang had sterke Gregoriaanse
invloeden,  sommige stukken waren volgens mij onbewerkt en alleen van een lichte
accoord- begeleiding voorzien.

Gregoriaans is therapeutisch
De dames, die het eerste deel uit de orkestbak zongen en daardoor af en toe
een beetje wegvielen in het orkestgeweld zongen werkelijk prachtig. Ik vind
Gregoriaans altijd bijna therapeutische muziek: zo mooi als die zes vrouwen
vanuit meerstemmigheid in unisono-accoorden vielen (de knagers onder u weten
wat ik bedoel), waauw, dat vraagt om alle antennes uit en hele goeie oren. Een sober,
maar uiterst efficiënt decor, veel mannen in het zwart, mooi licht, kortom
alles was er!  Ik had een prachtige avond…

Ge-emmer van de katholieke kerk
Je kunt van mening verschillen of je in deze tijd dat ge-emmer van de
katholieke kerk over vergeving en boetedoening en de liefdeloosheid waarmee ze
haar leden tegemoet treedt nog wel op het toneel moet brengen: het lijkt alsof
het instituut ondanks die houding toch overwint… maar alla, het boek is in de
middeleeuwen geschreven, de toptijd voor de katholieke kerk… en de muziek
is van een tijdloze schoonheid.

Hieronder een speellijst, als u nog wil gaan dan kan dat. Doe het, het is een
mooie gelegenheid kennis te maken met de wat gematigder stroming van de
hedendaagse klassieke muziek.

Vrijdag 6 november, Schouwburg Almere
Zaterdag 7 november, Theater De Spiegel Zwolle
Dinsdag 10 november,  Stadsschouwburg Tilburg
Vrijdag 13 november, Stadsschouwburg Nijmegen
Zondag 15 november, Theater De Vest Alkmaar
Woensdag 18 november, Stadsschouwburg Groningen
Zaterdag 21 november, Schouwburg Arnhem

Voor al mijn columns over klassieke muziek zie mijn eigen website Vocalies.

In het filmpje de trailer van de opera.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ristorante 5 november 2015

(Door Ab Klaassens)

Eindelijk, na maanden van verbouwingen, was ’t dan zo ver:
de pizzeria/ristorante in ons nieuwe winkelcentrum opende de deuren.

Het zag er zeer ambitieus uit. Tafels en stoelen voor een man of tachtig,
vitrines vol heerlijkheden, twee koks in een gedeeltelijk open keuken,
druk pratend in een Italiaans dialect …..het oude Romaans misschien?

Het meisje van de bediening presenteerde ons een kaart met
tientallen pizza- en pastagerechten en een veelheid van andere
klassiekers uit de Italiaanse keuken. We wilden beiden de gevulde
kippenborst en vroegen om wijn.

“Dit is een alcoholvrij restaurant” zei het meisje met grote stelligheid.
We kozen water.

Paniek bij de witte brigade
Het water kwam snel, maar de rest van onze bestelling (kip)
veroorzaakte paniek bij de witte brigade. De dienster trok haar
jasje aan om in de nabijgelegen AH-super kip te halen. Intussen
hadden andere gasten, na ons binnengekomen, de onheilstijding
vernomen dat hun ze pizza’s met een slok water naar binnen
moesten spoelen.

De aanvoerder van een achttal gasten aan een ons belendende
tafel verordonneerde “allemaal cola”, waarop hij zich naar
de nog geopende slijterij spoedde. Na zijn terugkomst geurde
het restaurant plotseling naar Bacardi.

Drie kwartier wachten op je kipgerecht bij een glas water en nóg
een glas water is een bezoeking, maar de troost was rijk: de kip
was voortreffelijk bereid. Pas toen wij waren vertrokken zagen we
buiten op een schoolbord met krijt geschreven de tekst: 100% halal.

Peinzend over het Italiaanse dialect van het keukenpersoneel
passeerden wij op weg naar huis onze enige buurtkroeg.

Die was gesloten.

  1. Laurent (reply)

    5 november 2015 at 18:59

    Nou, dat het zo lang duurde betekende dat het geen voorgebraden en later opgewarmde kip was, vandaar dat-ie ook goed smaakte dus. (Fris nieuw ontwerp hier, overigens)

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mannen 4 november 2015

Aan tafel bij De Wereld Draait Door zaten maandagavond louter mannen.
Misschien zou het me niet zijn opgevallen als de eerste gast, Maxim Hartman,
er halverwege de uitzending vanuit de dug-out niet luidruchtig op had gewezen.

Maxim zelf was eerder te gast om reclame te maken voor zijn Tv-programma
voor uitsluitend mannen.  Maxim mist elke vorm van mannelijke beschaving
en probeert dat te overschreeuwen met platte teksten over vrouwen.

Hoewel er alleen mannen aan tafel zaten heb ik zelden zo gelachen om DWDD.
Vooral om tafelheer van stand Adriaan van Dis. Op een vileine manier maakte
hij van Maxim moeiteloos een geestelijk naakte man.  Hier zag je het verschil
tussen een ontwikkelde mens en een primaat.

Dinsdagmorgen stond ik bij de kassa van de supermarkt. Misschien kwam
het omdat ik nadacht over een mannenverhaaltje, maar het viel me op dat
de rij van vijf klanten uit louter mannen bestond.

Eén man en ik deden boodschappen zoals je je dat voorstelt. Van alles
wat in de kar. De andere drie mannen legden spullen op de band die ik als
waarnemer kwalificeerde als lunch voor straks.  Broodjes, gesneden vleeswaren,
een pak chocomel. Van die dingen.

Waar mannen vroeger van hun vrouwen een broodtrommeltje onder
de snelbinder mee kregen naar kantoor of fabriek, scharrelt nu een deel van
ons schijnbaar ’s morgens zelf de lunch bij elkaar in de supermarkt.

Het nieuwe jagen. De meesten van ons zijn een eind gekomen sinds
de holebeer. Nou Maxim nog.

  1. els (reply)

    5 november 2015 at 12:37

    Wat bén ik het met je eens, wat Maxim betreft! Hij vindt zichzelf nogal geweldig, maar “de holenbeer” is eigenlijk wel een goeie omschrijving voor ‘m. Die houden wij vrouwen erin…..

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Opnieuw 4 november 2015

Een nieuwe website. Het vorige systeem begon te haperen. Het is nog
een wonder dat in een tijd waarin de techniek voortschrijdt met de snelheid
van het licht, mijn oude site het veertien jaar heeft volgehouden.

Alle oude stukken zijn uit het wereldwijde web verdwenen. Ze staan in
mijn computer en een deel zit in mijn hoofd gebeiteld zolang dat systeem
blijft functioneren.

Ik vind het niet erg opnieuw te beginnen. Als journalist ben ik gewend
dat mensen morgen al niet meer praten over wat ik gisteren schreef.

Deze site wordt overigens wel oude wijn in nieuwe zakken, want ik ga
verder waar ik ben gebleven, samen met Marlies aka Vocalies en
mijn  oud-collega Ab Klaassens.

Gewoon omdat we het allemaal heerlijk vinden om te schrijven.

  1. Sante (reply)

    4 november 2015 at 08:30

    Jan! Ik heb er natuurlijk niks mee te maken, maar ik vind de nieuwe vormgeving geen vooruitgang. Veel te lange regels! Ik raak halverwege de weg kwijt, of hoe noem je zoiets.

  2. Jan de Vries (reply)

    4 november 2015 at 10:03

    Sante, ze noemen dat “van het pad af raken”. Nee, grapje. Je hebt volkomen gelijk. Ik heb het zelfs aangepast. Met dank voor het meedenken.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *