Nederland 17 december 2015

Wij spraken van Italiaanse toestanden en bedoelden de grote omloopsnelheid van de regeringen in het land
waar wij ons in de zomer zo graag in de zon wentelen. Toen kregen wij het kabinet Kok II en de kabinetten
Balkenende 1 t/m 4. Italië was het Binnenhof binnen geslopen.

Wij spraken van Siciliaanse toestanden en bedoelden het grote aantal moorden, wraakacties en afrekeningen
op het eiland waar wij ons zo graag te goed doen aan zeevruchten en witte wijn. Tot Alfred Heineken werd
ontvoerd en wij kennis maakten met Willem Holleeder.  Zoals sommige Sicilianen de maffiosi uit pure
angst welgezind zijn zo sloten wij een knuffelcrimineel in de armen.

Wij spraken van Oost-Europese toestanden en bedoelden dat mensen achter het voor ons zo intrigerende
ijzeren gordijn nauwelijks toegang kregen tot verpleeghuizen. Tot onze eigen regering de bezuinigingen
inzetten op de gezondheidszorg en wij onze hulpbehoevende ouders zelf moeten verzorgen.

Wij spraken van Chinese toestanden en bedoelden de uitbuiting van arbeiders die voor weinig geld onder
slechte omstandigheden speciaal voor ons kleding naaiden. Toen werd het bij ons crisis en ontnamen
bedrijven hun werknemers hun rechten om ze via de achterdeur als rechteloze ZZP’ers weer binnen te laten.

Wij spraken van bananenrepublieken en bedoelden politiek instabiele landen in Zuid-Amerika.
Landen die even ondoorgrondelijk zijn als hun wouden ondoordringbaar. Tot gisteren toen de oppositie
in de Tweede Kamer een motie van afkeuring indiende tegen het kabinet Rutte. En iedereen daarna verder
ging alsof er niets was gebeurd. De oppositiepartijen denken er nog over na of ze boos zullen blijven.
Geloof me, dat blijven ze niet.

Nederland is een land dat zichzelf als voorbeeld stelt voor de rest van de wereld.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verzekering 17 december 2015

(Door Ab Klaassens)

Ik zorg voor jou als jou iets overkomt en jij zorgt voor mij als mij iets overkomt.
Daarom doen wij beiden elke maand een bedrag in een spaarpot, voor het geval dat….

Dat is het principe van de verzekering, niet voor niks door streng gelovigen tot zonde
verklaard omdat je je niet behoort te verzekeren tegen het lot dat Onze Lieve Heer je
heeft toebedeeld.

Helaas zijn er verzekerden die goddeloos omspringen met het solidariteitsbeginsel
waarop het verzekeringssysteem is gebaseerd. Zij rekenen op optimaal profijt van de
verzekeringspremie die zij betalen en gniffelen tevreden over hun eigen slimmigheid
als ze voor een tientje reisverzekeringspremie honderd eurootjes kunnen
declareren voor een zogenaamd verloren zonnebril.

De komende weken storten talloze Nederlanders zich weer roekeloos op twee
stroken plastic van een berg, niet beseffend dat ik meebetaal aan het gips waarin
zij – ook al weer op mijn kosten – worden thuisbezorgd.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Albert Heijn 16 december 2015

Caissières van Albert Heijn gaan de gezondheid van ouderen in de gaten
houden. Als AH-medewerkers merken dat een oudere vergeetachtig is of
zichzelf verwaarloost, vragen ze of er  behoefte is aan een praatje in de winkel
met een vrijwilliger van een zorgorganisatie. Ik neem aan dat in de
AH-zorgwinkels die vrijwilligers permanent rond hangen bij het apparaat
waar je de hele dag gratis koffie kunt lurken.

Ik probeer me voor te stellen hoe dat gaat. Ik heb bijvoorbeeld twee
bankpasjes. Het komt voor dat ik aan de kassa de pincode van het andere
pasje in tik. Uit een soort gewoonte. Vermoedelijk zal de caissière mij dan
eerst argwanend aankijken, dan vragen of het wel goed met me gaat en als ik
zeg dat ik me gewoon vergist heb, zal ze haar telefoon grijpen en door de
winkel roepen: zorgverleenster voor kassa 2, zorgverleenster voor kassa 2.

U denkt dat ik een doomscenario schets? Dat denk ik niet. Een caissière die de
hele dag artikelen langs een scannertje trekt zal blij zijn dat haar
verantwoordelijkheden worden uitgebreid. Die zal dus in mijn geval
onmiddellijk in de zorgmodus schieten. Elk mens zoekt variatie in z’n
dagelijkse beslommeringen. Zo’n caissière is niet anders.

Kattenvoer
En dan hebben we het nog niet over het “in de gaten houden van de
gezondheid”. Zal het mij overkomen dat als ik met acht kleine blikjes
kattenvoer aan de kassa sta, zo’n opgewaardeerd meisje mij vraagt:
“meneer . . . eet u wel goed”. En dat als ik dan zeg: ik heb twee katten, zij haar
telefoon grijpt en door de winkel roept: zorgverleenster voor kassa 2,
zorgverleenster voor kassa 2.

En dan moet ik nog door het hele proces van: wilt u koopzegels, nee, wilt u
restaurantzegels, nee, wilt u bestekzegels, nee,  spaart u poppetjes, nee,wilt u
het bonnetje, ja, zei u nou ja?

Ik stel voor dat Albert Heijn bij de uitgang een zorgverlener zet bij wie je kunt
uithuilen met de tekst: “ik kwam hier alleen maar voor een paar
boodschappen . . . “

  1. els (reply)

    16 december 2015 at 12:02

    Ga, net als ik, contactloos betalen, heb je nergens last van. Dat kan nog niet overal, maar het staat heel vlot, hoor! Alsof je d’r verstand van hebt, zal ik maar zeggen. Ze durven je dan geen zorgverlener aan te raden…..

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (388) 16 december 2015

(Door Marlies)

Ik had beloofd u te laten meegenieten van mijn reizen, of
voorgenomen reizen met kerst en oud en nieuw. Nou, hier ben ik weer.

Op eerste kerstdag zitten we in Wiesbaden. Het belooft de warmste kerst ooit
te worden en wat zullen we genieten. ‘We’ zijn mijn gasten van Musico en
ikzelf. Als het weer meezit kunnen we ook genieten van de stad en zelfs te voet
naar het theater; ik vind dat altijd heerlijk. Als je heen loopt klopt je hart vol
verwachting en kun je op je gemak vast een beetje voorpret hebben en op de
terugweg kun je napraten en afdraaien en dan kun je na een verdiende pint in
de bar tenminste lekker slapen…

La gazza ladra
Goed, die eerste kerstdag dus: dan gaan we naar La gazza ladra (oftewel ‘De
diefachtige ekster’, of in het Duits: ‘Der Diebische Elster’ en dan ook maar
even in het Engels: ‘The Thieving Magpie’).

Rossini, de componist, noemt zijn opera ‘semiseria’: letterlijk: half serieus.
Het is een komische opera, maar met een serieuze ondertoon en in het echte
verhaal loopt-ie slecht af: daar wordt Ninetta ter dood gebracht vóórdat men
er achter komt dat het de ekster was die een zilveren lepel stal en niet zij. In de
opera zijn ze er net op tijd bij, dus eind goed al goed, maar de ondertoon is wel
degelijk tamelijk dreigend: er is veel aan de hand in deze opera.

Het libretto is van  Giovanni Gherardini en gebaseerd op ‘La pie voleuse’ (zou
‘ekster’ in het Frans dan ‘pie’ zijn? Dan hebben we flink wat talen te pakken…)
door Jean-Marie-Theodor Badouin d’Aubigny en Louis-Charles Caigniez

Genoeg namen en feitjes, hier is – zeer kort – het plot:

Ninetta wil trouwen met Giannetto die terugkeert van de oorlog. Ze probeert
haar vader Fernando Villabella, een deserteur, in het geheim onderdak te
bieden. Ondertussen maakt de burgemeester haar ook het hof. Een verdwenen
lepel en het feit dat Isacco een zilverstuk van Ninetta heeft gekocht, zorgen dat
ervoor dat Ninetta wordt beschuldigd van diefstal en naar de gevangenis
moet. Ze wordt schuldig verklaard en ter dood veroordeeld. Op het laatste
nippertje wordt ze gered van de dood doordat blijkt dat de lepel gestolen is
door een ekster.

De ouverture wordt vaak los gespeeld en is dus uitputtend op YouTube te
vinden. De hele opera trouwens ook.

Ik zocht en vond het filmpje van de cavatina van Ninetta ‘Di piacer mi balza il
cor’, oftewel: ‘mijn hart maakt van plezier een sprongetje’. Niet helemaal de
kwaliteit die ik wilde, maar alla… Ze zet het allemaal nogal zwaar aan en dat
gedoe met die armen…

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Contrabande 16 december 2015

(Door Ab Klaassens)

In het Eindhovens Dagblad las ik een bericht over een tot veertien jaar
gevangenisstraf veroordeelde  crimineel die  vanuit zijn cel crimineel bezig is.

In zijn cel is apparatuur aangetroffen waarmee hij contact houdt met
criminele relaties. Dat mag niet. De raadsman van de crimineel zegt, volgens
de verslaggever ‘dat er zogenaamde contrabanden een gevangenis
binnenkomen’.

Ik vrees dat de verslaggever de raadsman niet goed heeft begrepen doordat
het woord contrabande ontbrak in haar woordenschat.

Dat kun je twee dingen doen: Je vraagt de raadsman wat hij bedoelt met
‘contrabanden’. Of: Je denkt dat niemand weet wat ‘contrabanden’ zijn zodat
je kunt  volstaan met het toevoegsel ‘zogenaamd’.

Zo eenvoudig gaat het toe in de journalistiek.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mooi stel 13 december 2015

Af en toe bezoeken we mijn schoonvader, een vitale tachtiger met een volle
agenda. We nemen een paar harinkies mee van de markt. En broodjes. Als die
op zijn vraagt hij: hadden jullie koffie gewild?

Voor die tijd heeft hij te druk met informatie spuien. De vorige keer moesten
we eerst een documentaire van een student journalistiek bekijken waarin hij
een leidende rol speelt. “Ik articuleer goed hè”, zei hij. Of ik mijn vrouw hoor
praten die prat gaat op haar duidelijke uitspraak, vooral van buitenlandse
talen. Ze lijkt op hem. Mooi stel.

Schilderij
Zaterdag troonde hij ons meteen mee naar een schilderij dat hij had gemaakt
van zijn ouderlijk huis. Een boerderij in Bergharen. Een verborgen talent hing
als een dierbare herinnering aan de muur. Of ik er een foto van wilde maken
die hij als bijlage naar een familielid wilde mailen. Hij wist hoe bijlages
verstuurd moesten worden.

Mijn schoonvader had met potlood op een A-viertje een plattegrond van die
inmiddels verdwenen stulp gemaakt. Daarop stond ook een foto uit de jaren
dertig, waar hij als peutertje op schoot van zijn vader zit. Minutieus had hij
informatie van elk kind opgeschreven onder de foto.

Baltische zielen
We hadden het boek Baltische Zielen van Jan Brokken meegenomen, dat
wilde hij lenen. Het was voor hem aanleiding ons in te wijden in de
verschrikkingen die de Baltische volkeren was overkomen, alsmede de
volkeren van Pommeren. Een geschiedenisles die op een middelbare
schoolopleiding niet zou misstaan.

Terwijl ik voor hem het net gemaakte fotootje op de computer bewerkte
(wedden dat hij dat over een paar dagen zelf kan) hoorde ik in de woonkamer
muziek. Nog zo’n passie die vader en dochter gemeen hebben. Mijn
schoonvader is al een leven lang een gewaardeerd vertolker van Gregoriaanse
muziek. Mijn schoonvader gaf college over oorlogsfilms. Hij had namelijk
ontdekt dat de muziek uit “De Mantel” een voortdurende herhaling is van het
kyrie in de elfde mis was. Om dat te bewijzen speelde hij een stukje op zijn
tafelorgeltje.

Hessen
Mijn vrouw vertelde dat zij binnenkort naar Wiesbaden ging. Of wij wel
wisten, vroeg mijn schoonvader, dat dat de hoofdstad van Hessen was. Hij
vertelde het maar omdat de meeste mensen denken dat het veel grotere
Frankfurt de hoofdstad is. Als oud hoofd telefonie van de legerplaats in Budel
vertelde hij en passant wat het netnummer van Frankfurt was en kregen wij
college in de netnummers van de Duitse staten.

Ondertussen greep hij het programma van een kerstmiddag waar hij een
uurtje later moest zingen. Hij nam de liederen met ons door en hij wees
meteen op de taalfouten in het programma. Hoe dom was het niet dat het
eerste nummer “Hoe leid dit kindeke . . .” was getiteld. “Tja”, zei ik, “dat moet
zijn hoe lijdt”.

Mijn vrouw en haar vader keken mij vol ongeloof aan. “Nee”, zei mijn vrouw,
“het moet leit zijn” “Het komt van liggen oftewel leien”, zei mijn schoonvader.

Mooi stel.

boerderij

  1. Carin (reply)

    13 december 2015 at 20:38

    Om te smullen…heerlijk verhaal 😉

  2. Wieneke (reply)

    14 december 2015 at 13:36

    Schitterende schoonvader! Marlies, gefeliciteerd met zo’n kwieke pa, die nog zo in de weer is met van alles. Behalve met koffie zetten dan 🙂

  3. Laurent (reply)

    14 december 2015 at 18:32

    Prachtig verhaal!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Toerisme 13 december 2015

(Door Ab Klaassens)

Lang geleden was mijn levenspartner lid van de Tweede Kamer en uit hoofde
van die functie ook lid van het Benelux-parlement. Dat vergaderde eens in de
zoveel tijd in Brussel of Luxemburg ter bespreking van problemen waarvan de
gekozen oplossing werd doorverwezen naar de nationale parlementen.

Van de uitgekeerde presentiegelden en onkostenvergoedingen konden de
parlementariërs hun verblijf royaal betalen, wat sommige parlementariërs ten
zuiden van Maastricht en Breda aanleiding gaf om hun activiteit ter plaatse te
beperken tot ondertekening van de presentielijst.

Soms ging ik mee naar Brussel of Luxemburg met als zelf gekozen opdracht
om voor de Nederlandse delegatie buiten het toeristische centrum een
restaurant te zoeken voor de middag- of avondmaaltijd.

Daartoe  posteerde ik mij bij een groot overheids- of bankkantoor. Als de
lunchpauze was aangebroken volgde ik groepjes werknemers op weg naar hun
favoriete restaurant en zo vond ik allerlei eetgelegenheden waar je goed en
voordelig kon eten zonder toeristische poespas.

Deze ervaring leidt voor mij tot het advies: mijdt in elke stad de buurt waar
‘het’ volgens de folders gebeurt. Loop weg van de pleinen, duik diep de zijstraten in.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Indianen 11 december 2015

(Door Ab Klaassens)

Ik fietste over de Parklaan naar het stadscentrum en dachttevreden dat mijn
gemeentebestuur een straat heeft vernoemd naar een Koreaanse voetballer
van PSV. Ik weet dat ’t niet waar is maar je kunt ook een tevreden gevoel
hebben bij iets wat je bij mekaar fantaseert.

Park Ji-Sung was een gewaardeerde middenvelder, niet alleen doordat hij een
goeie voetballer was, maar ook een aardige man.

Op die Parklaan dus werd ik staande gehouden door een man van het type
‘veel verleden, weinig toekomst’. Hij verlangde informatieover mijn fiets. Hij
wilde weten of mijn fiets een E-bike was. Dat kon ik ontkennen zonder de
waarheid geweld aan te doen.

Gelukzoekers
Vervolgens vroeg hij mijn mening over ‘al die gelukzoekers’. Ik antwoordde
dat het iedereen vrij staat zijn geluk te zoeken en dat heel veel Europeanen dat
in het verleden hebben gedaan, bijvoorbeeld door naar Amerika te emigreren.

“Maar daar woonden toen ook al mensen” zei de man.

“Die noemden wij ‘wilden’ of ‘indianen’,”zei ik.

“En die riepen misschien ook wel ‘ga maar terug naar je eigen land’ ,” zei de man.

 

  1. Wieneke (reply)

    11 december 2015 at 09:41

    Ja, ze riepen dat natuurlijk wel, maar ze werden daarna gewoon zowat uitgeroeid.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Teeven 10 december 2015

Ik ben een fan van de TV-serie Penoza waarin godmother Carmen van
Walraven (Moniek Hendriks) steeds verder de zware criminaliteit wordt
ingezogen. Om haar geliefden te beschermen draait ze er haar hand niet voor
om hier en daar iemand om te (laten) leggen. Maar ja, je houdt als fan van die
vrouw . . .

In die serie speelt Officier van Justitie Justine de Heer (Jacqueline Blom) een
opvallende rol. Om nog grotere vissen te vangen sluit ze deals met Carmen
waarvan je als eenvoudige toeschouwer denkt: hoe verzint zo’n
scenarioschrijver het.

Vreemd genoeg had ik die gedachte niet bij de misdaad die wordt getoond,
gewend als ik ben aan verhalen over liquidaties, hennepoorlogen en
frauderende zorg- en schoolbestuurders.

Sinds gisteren weet ik zeker dat je als schrijver van TV-series voortaan niets
meer hoeft te verzinnen voor een spannend verhaal. Je moet gewoon goed de
krant lezen, dan zie je hoe toenmalig Officier van Justitie Fred Teeven een
deal sloot met Cees H. die nu, jaren later door de commissie-Oosting met de
grond gelijk wordt gemaakt. Justine de Heer had er iets van kunnen leren.

Om die verrijking van een crimineel te maskeren werd door meerdere mensen
gelogen en bedrogen. Vooral door VVD’ers die gewend zijn zaken met vrindjes
te regelen buiten het officiële circuit om.

Teeven blijft maar roepen dat hij uit landsbelang handelde. Onzin. Deze en
andere moderne crimefighters worden gedreven door scoringsdrang en dan
schiet de zorgvuldigheid er nogal eens bij in. Dat komt in alle beroepen voor.

Voor die cowboys in toga heb ik een teleurstellende mededeling. Als journalist
weet ik dat het volk gek is op de gruwelijke filmpjes die worden getoond in
opsporingsprogramma’s waarover justitie de eindredactie voert. Voor
verhalen over rechtszittingen waar de officieren zouden moeten zegevieren is
nauwelijks belangstelling.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vader 9 december 2015

Als mijn vader nog zou hebben geleefd zou hij vandaag negentig jaar zijn geworden,
maar zijn leven stopte drie jaar geleden.

De laatste jaren van mijn vaders leven waren jaren waarvan mensen wel eens zeggen:
dat gun je niemand. Zijn lichaam had het al veel eerder opgegeven, hoewel ik niet
helemaal weet of zijn geest besloot dat hij genoeg gelopen en gefietst had en dat
hij voortaan gerold moest worden.

Het laatste jaar begaf zijn geest het ook totdat er niks anders meer over was dan
een lichaam dat afwisselend sliep of schreeuwde van angst.

Mijn ouders keerden begin jaren zeventig mijn vaders familie de rug toe. Er was gedoe
geweest waarvan wij kinderen nauwelijks weet hadden. De breuk was rigoureus
en definitief. Pas sinds kort heb ik lijfelijk maar vooral via Facebook weer af en
toe contact. Ik ben op bezoek geweest bij een tante en een oom die ik veertig jaar niet
meer had gezien. Het was gezellig en dat voelde goed.

Twee keer heb ik neven en nichten ontmoet die ik mij slechts als kleine kinderen
herinnerde. Het was boeiend te zien wat iedereen van z’n leven had gemaakt.

Via Facebook heb ik een oom en een tante, bij wie ik als tiener tijdelijk in huis
woonde, beloofd dat ik een keer langs kom. Dat ga ik doen.

Mijn vader heeft niet meer meegemaakt dat de banden lichtelijk hersteld werden
of laat ik zeggen dat familieleden elkaar ontmoetten zonder dat dat tot problemen leidde.

Ik weet niet wat hij daar van gevonden zou hebben. Eigenlijk denk ik dat hij dat ook
niet zou zeggen als ik vandaag te gast zou zijn geweest op zijn verjaardag. Hij vertelde
nooit wat hij dacht. We zouden vandaag alleen maar gepraat hebben over de overwintering
van PSV in de Champions League. En over het feit dat het op zijn verjaardag nog zo warm is.

  1. Wieneke (reply)

    9 december 2015 at 16:38

    Maar misschien had hij het stiekem diep in zijn hart toch wel erg leuk gevonden dat jij de familiebanden weer wat aanhaalt. Dát wist je ook nooit bij die generatie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *