Vocalies (395) Glyndebourne 1 februari 2016

(Door Marlies)

Wat een k-weer was het afgelopen weekend. Veroordeeld tot de tv en boeken
(het een op de bank, het ander in bed) deden wij aan ‘bingewatching’, hele detective-series
erdoor jassen, of alle afleveringen van het even intrigerende als onbegrijpelijke Mindfuck…

En zo kwam ik zondagmiddag (tussen twee dutjes door, ik zeg het eerlijk) langs een
geweldig dirigerende Gustavo Dudamel, die Mahler dirigeerde en langs een werkelijk briljant
gezongen, ge
acteerde en geregisseerde versie van ‘Die Meistersinger von Nürnberg’…
(Glyndebourne) wauw, wat een energie en wat goed en geloofwaardig gedaan en wie zei er
dat opera houterig geacteerd moest worden? Richard Wagner zou er blij mee geweest zijn,
weet ik zeker en als niet, dan is er bij hem een steekje los…

Jaap van Zweden
Waar ik erg door getroffen werd – en wat ik u nu maar gauw even meedeel, dan kunt u de overige
delen nog kijken – is de serie rond dirigent Jaap van Zweden. Niet de humbug erom heen
met dat ge-emmer met alle bobo’s die de orkesten in de VS moeten financieren en dus
buitenproportioneel in de watten gelegd worden, maar meer als hij aan het repeteren is.

Wat een energie en ja, het is ‘ginnen hendigen’ (zeggen ze in Brabant met gevoel voor understatement),
maar zolang het over de muziek gaat is het toch maar wat fijn als er zo’n felle mieter op de bok
staat die uitstekende oren aan zijn hoofd heeft en die erop uit is een orkest fris en alert en
springlevend te laten klinken. Wat het leuke is: je kunt als toehoorder (je moet een béétje ingevoerd
zijn, maar een beetje…) zo goed horen dat het geluid opknapt en dat het goed blíjft! Daar gaat het om
en al die ego’s van al die muzikanten (foei Vocalies, ze heten musici…) die zetten ze maar even op
sterk water: het gaat om de muziek bij DzJeep fen Zwieden, and that’s what counts!

Kijk vooral naar de andere delen, je wordt er heel alert en vrolijk van, tenminste ik en ik gun het u ook.

In het filmpje een geweldig zingende en acterende Gerald Finley. Surf vooral en zoek de finale op,
waarin een van de figuranten het voor elkaar krijgt precies op het laatste akkoord van de opera
een muts te laten zakken op het hoofd van het standbeeld in het midden van het toneel.
Meesterlijk, ik zat te schateren van plezier.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Winterwatch 1 februari 2016

Een van de leukste natuurprogramma’s is Winterwatch (je hebt ook
Autumnwatch, Springwatch) van de BBC.

Heel veel prachtige beelden van dieren in hun natuurlijke omgeving.
Ik sta elke keer weer perplex van de energie die de Britse omroep in
dergelijke programma’s steekt.

Tijdens de laatste Winterwatch gebeurde er iets opmerkelijks. Zodra
de tune van het programma hoorbaar was rende Poes (met in zijn
kielzog Sam) naar de TV om vervolgens ademloos te kijken.

Mooi dat Nederlandse gedomesticeerde katten zoveel interesse hebben
in the British Wildlife.

Als de presentatoren van het programma dit wisten zouden ze ongetwijfeld
Amazing!!  roepen.

IMG_0636

  1. Gabrina (reply)

    1 februari 2016 at 15:29

    Je kunt de makers iets laten weten via hun Facebook .. Die heet al/nog Springwatch. Ik weet zeker dat ze het leuk vinden:-)
    (Zelf al jaren fan..:-)

  2. Wieneke (reply)

    2 februari 2016 at 09:44

    Wat leuk! Katten blijven bijzonder, hoor.
    Wijlen onze schnauzer Bella had nergens belangstelling voor, televisiegesproken dan, behalve als ze paardengehinnik hoorde.
    Dan kwam ze meteen kijken. Was het paard of de paarden langdurig te zien, dan ging ze pontificaal voor de televisie zitten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Heesch en Luttelgeest 30 januari 2016

Twee opmerkelijke zaken deze week op mijn vakgebied. Het Genootschap van
Hoofdredacteuren schreef een boze brief aan burgemeester Moorman van
het Brabantse Bernheze.

Mevrouw Moorman had bepaald dat tijdens een informatieavond in Heesch
over de komst van asielzoekers geen audiovisuele media in de zaal mocht.
Alleen journalisten met een blocnote waren welkom.

Moorman besloot dit nadat eerdere bijeenkomsten uit waren gelopen op een
slagveld tussen tegenstanders en politie. De beelden gingen de wereld over
en Heesch was haar imago van vriendelijk Brabants dorp in één klap kwijt.

De gemeente Noordoostpolder weerde alle media tijdens een bijeenkomst
in Luttelgeest over asielzoekers. Het argument was dat mensen zich vrijelijk
moesten kunnen uitspreken zonder dat hun mening buiten het gemeentehuis
verspreid werd. Want wie tegenwoordig asielzoekers steunt valt onmiddellijk
ten prooi aan de eencelligen in onze maatschappij.

Ik kan me voorstellen dat burgemeesters van die vreemde bokkensprongen
maken. Ze worden opgezadeld met een enorm maatschappelijk probleem
waar ze bij hun benoeming geen vermoeden van konden hebben. Laat staan
dat ze toen hadden kunnen bedenken hoe de publieke opinie in Nederland
Gidsland in amper een jaar kon omslaan.

Weinig ervaring met relschoppers
Burgemeesters van kleinere gemeenten hebben weinig ervaring met de media
of relschoppers. Af en toe zien ze een lokale journalist bij de opening van een
winkel, maar verder komt het journaille alleen naar een dorp als er stront
aan de knikker is. En dan kan het beeld ontstaan dat de aanwezigheid van
journalisten tot verharding van de situatie leidt.

Maar journalisten weigeren is wel het stomste wat je kunt doen als
burgemeester. Je houdt de berichtgeving niet tegen en daarna sta je nog eens
te kijk als lokale despoot. Een goede communicatiemedewerker kan dat
uitleggen.

Het blijft een moeilijke zaak. Aan de ene kant burgemeesters die goed willen
doen. Aan de andere kant opgefokte tegenstanders tegen asielzoekers en een
meute bloed ruikende journalisten. Want laten we vooral niet de
beschuldigende vinger alleen maar naar de burgemeesters uitsteken.

  1. Ximaar (reply)

    30 januari 2016 at 11:02

    Probleem is dat de media voor een groot deel richting sensatie is overgestapt om voldoende lezers, kijkers of luisteraars te krijgen. Een groot deel komt idd als er iets opvallends verwacht wordt. En dan ook vooral iets negatiefs. Dwz hier in Alkmaar was er niets aan de hand en dus haakte een deel van de media halverwege de avond af. Berichten over iets dat goed gaat is minder sexy en buiten de locale krant kwam er dus weinig van in het nieuws. Maar het is ook zo dat de media onbedoeld de eencelligen aantrekt. En net als andere terroristen gaat het ook hen om in de media te komen. Best een lastig dilemma. De media moet ok niet dingen verzwijgen zoals in Duitsland om niet onbedoeld kolen op het vuur te gooien. Dat breekt die samenleving nu ook op. Toch zou je voor een deel willen dat zij in Nederland meer bewust zijn van hun verantwoording. De media moet gebeurtenissen waarnemen en verslaan en niet zelf de oorzaak worden van de berichten.

  2. pjotr (reply)

    30 januari 2016 at 22:48

    Ik ben het met Ximaar eens, dat de media (wellicht zelfs meer dan vroeger) gericht zijn op sensationele berichtgeving terwille van kijk/lezerscijfers. Een raadpleging van burgers, die alleen de belanghebbende burgers informeert en beluistert hoeft geen mediaforum te vormen voor relschoppers en andere hype-beluste lezers of kijkers.
    Ik vind het een onjuiste gedachte, dat de media alle rechten hebben om naar believen over (meestal alleen spectaculaire = negatieve) gebeurtenissen te berichten.

  3. Wieneke (reply)

    31 januari 2016 at 09:22

    Ximaar verwoordt het erg goed. Je wordt doodziek van het rellerige karakter van alle berichtgeving. Rustige of fijne of interessante of leerzame dingen worden nauwelijks meer gemeld. Eens een goed artikel met daarin een verdiepte uitleg over een bepaald onderwerp kom je nauwelijks meer tegen. Het is een en al ellende en kopieëren van persberichten. Ik vind het geen wonder dat heel veel mensen afhaken en hun abonnementen opzeggen. Met die 400 euro per jaar kun je wel betere dingen doen. Wij kregen pas 4 weken het AD gratis in de bus. Ik ben dolblij, dat het ding niet meer komt. Pulpkrant geworden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dilemma’s 29 januari 2016

(Door Ab Klaassens)

Als we besluiten de kolengestookte elektriciteitscentrales op de Maasvlakte te sluiten
vernietigen 
we kapitaal en veroorzaken we werkloosheid.

Als de we kolencentrales laten werken bevorderen we de opwarming van de atmosfeer
en daarmee de stijging van de zeespiegel, zodat de 
Maasvlakte onder water loopt.

Als we besluiten geen geïmporteerde haricots vert te kopen beroven we Ali ben Bali in
Egypte van zijn inkomen en komt hij naar Nederland om 
hier illegaal sperziebonen te
plukken en onze vrouwen in de kont te knijpen.

Als  we  blij zijn omdat de Nederlandse kippenmesters stoppen met de productie van
plofkippen bouwt een Spaanse kippenvleesfabrikant er  
nog een martelschuur bij.

Als we energie opwekken met windmolens en zonnepanelen worden de inwoners van
Venezuela nog armer dan ze al waren. Als  we onze auto’s 
gaan rijden op palmolie beroven
we kleine boeren in Indonesië van hun 
kostgrondjes.

Hoe onbekommerd  scheurt de tokkie op een stinkende scooter door het landschap?
Hoe zorgelijk is het leven van de goedmens?
download

  1. Sante (reply)

    29 januari 2016 at 12:50

    En zo kunnen we nog wel ontzettend lang doorgaan. Ze begint bijna, ik zeg bijna, niet dus, terug te verlangen naar de tijd dat je nooit iets anders zag dan je eigen durrep en niks te vreten had als de coloradokevers je piepers hadden verpest, en dan had je toch iets globaals: de kevers kwamen uit Colorado

    1. ab klaassens (reply)

      29 januari 2016 at 14:03

      Hoe toevallig: Sante is ook een aardappelras

  2. Wieneke (reply)

    29 januari 2016 at 17:29

    *diepe zucht*
    Meneer Ab, een normaal mens moet vandaag den dag alle zeilen bijzetten om niet met molentjes te gaan lopen. Het ene probleem wordt opgelost en dan komen er direct twee nieuwe problemen bij.
    Bij de weg: Meneer Ben Bali moet niet in mijn buurt komen kontknijpen, hoor. Ik sla hem plat!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Jaap van Zweden 28 januari 2016

Dirigent Jaap van Zweden is in het nieuws. Hij wordt op de bok van het New
York Philharmonic gehesen.

Nederland staat op z’n kop als een briljante voetballer voor 30 miljoen van
PSV naar Manchester United gaat, maar de transfer van Van Zweden is voor
cultureel minnend Nederlands vele malen belangrijker.

Vanavond begint er toevallig een zevendelige TV-serie over één van
Nederlands beste muzikale exportproducten die Jaap van Zweden is.

Onwillekeurig denk ik terug aan de tijd dat ik een opleiding PR- en
communicatie deed, begin jaren tachtig. Wij hadden lessen in de praktijk en
zo belandde onze groep in het Concertgebouw in Amsterdam om te horen hoe
een dag van de toenmalige PR-functionaris van het Koninklijk Concertgebouw
Orkest er uit zag.

Wij hadden al snel door dat deze man zijn handen vol had aan Jaap, die toen
nog Japie heette. Japie was in de wereld van Het statige KCO een begaafd
maar tamelijk onconventioneel type.

Zo vertelde de PR-functionaris dat hij eens in een weekend ten huize van Van
Zweden op moest draven om Japie in het gareel te krijgen. Japie vierde
namelijk met vrienden een feestje en had ter verhoging van de feestvreugde
een rimba-band opgetrommeld die de hele buurt wakker hield.

Een andere keer kreeg de communicatiemeneer een hartverzakking toen
Japie, op de vraag van een radiointerviewer hoe zijn dag er uit zag,
antwoordde: ik sta op en ga eerst pissen.

Ondertussen is Japie maestro Jaap van Zweden geworden. Daar mogen we als
Nederland best trots op zijn.

  1. Sante (reply)

    29 januari 2016 at 12:52

    Uit de eerste aflevering van de serie (zeven, ik zeg 7 afleveringen) bleek dat Japie nog verdomde weinig is veranderd.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zwaan 26 januari 2016

Als het dan toch de warmste 25ste januari sinds de meting is, dan kun je
op je vrije dag maar beter naar buiten gaan. Dat deed ik gisteren.

Sinds een jaar volg ik vogelcursussen bij Nico de Haan. Elke week
digitaal een les met de vogels die je die week kunt zien. Omdat ik twee
cursussen tegelijk doe kreeg ik nu uitleg over meerdere eenden.

In  het Beuven op de Strabrechtse Heide zag ik er gisteren meerdere: grote
zaagbek, kuifeenden, brilduiker, zilverreiger. Dat geeft veel voldoening.

Er waren ook veel zwanen. Wat zijn dat toch prachtige dieren.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (394) Winterreise 26 januari 2016

(Door Marlies)

Ik zit De Volkskrant te lezen, dat wil zeggen de zaterdag-bijlage
Sir Edmund. Echtgenoot koopt vaak voor mij een los exemplaar
van de krant bij de zaterdags boodschappen en ik lees het Magazine
meteen (kennudat?: alsof de wekelijkse Donald Duck binnenkomt),
de krant in de loop van het weekend en Sir Edmund neem ik altijd mee
om de eerste paar dagen van de week in de pauzes op mijn werk
door te lezen. Nee, Volkskrant geen wervings-etterbakjes op me afsturen:
ik vind het een prima constructie zo…

Winterreise
Tenor Ian Bostridge heeft een doorwrocht boekje geschreven over de
Winterreise van Franz Schubert, een van de mooiste Liedercycli ooit.
Ik las het met belangstelling en deel met Bostridge de zorgen over het
steeds meer klem raken van de klassieke muziek, en daarbinnen het Lied.

Toch is er ook grond voor optimisme: Radio en TV blijven consequent
aandacht besteden aan de klassieke muziek: onze eigen Radio 4, de
AVROTROS en de VARA met wat meer middle of the road-klassieke
programma’s (en ik bedoel nadrukkelijk niet het gedrocht dat Maestro heet,
dat ga ik niet eens met een mening honoreren).

BBC, KLARA en de Duitse zenders hebben ook uitstekende programma’s.
En dan zijn er nog de commerciëlen: heel veel moois zit er achter de kabels).

Klara
Mijn echtgenoot (her)ontdekte Klara kortgeleden weer eens en nu komt
het regelmatig voor dat ik de voordeur van ons appartement open en dat
mij daar klassieke klanken tegemoet spoelen, een aangename manier van
thuiskomen kan ik u verzekeren . . .

Ik las het stukkie over het boek van Bostridge met belangstelling, nam mij
voor de Winterreise van Schubert weer eens te gaan beluisteren en heb nog
een paar ontbrekende artiesten voor u gevonden die ‘m ook wonderschoon
gezongen hebben.

Jonas Kaufman
Tenor Jonas Kaufmann (ben ik eigenlijk zeer benieuwd naar…), er is een
eigengereide en zeer aparte versie door Nathalie Stutzmann (waarom zouden
alleen mannen de cyclus mogen zingen, hoewel), Thomas Quasthoff (hij zong
de beste Erlkönig ooit) en last but not least bariton Hermann Prey (die met
zijn vertolking van een van de laatste liederen in de cyclus: ‘Gefrorne Tränen
mij steevast de tranen naar de ogen drijft).

Ik beoog geen volledigheid overigens, want zo’n beetje iedereen die zingt heeft
ooit (delen van) de Winterreise gezongen, of ze er klaar voor waren of niet.
Een beetje levenservaring is wel het minste vereiste dat je ervoor nodig hebt,
evenals een uitstekende kennis en uitspraak van het Duits.

Kapot interpreteren
Hééél klein aanmerkinkje op het stuk in De Volkskrant en impliciet op het
boek van Bostridge: niet te veel hinein-interpretieren jongens, pfoe, zing het
nou maar en leg je hele hebben en houwen erin, dan kom je al een heel eind.

Je kunt een Lied ook kapot-interpreteren… Ik vraag me bij het lezen van zulke
wetenschappelijke verhandelingen altijd af of zo’n componist nou echt zo
ver heeft doorgedacht, of dat hij ‘gewoon’ zijn emotie van die tijd heeft
meegenomen… Toch Schubert eens over bellen…

In het filmpje een opname met Hermann Prey. Niks aan toe te voegen, of het
moet de wat verouderde opnametechniek zijn, jammer dat hij het niet met
de technieken van nu over kan doen…

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mosterd 26 januari 2016

(Door Ab Klaassens)

Soms leidt de aanblik van de imposante rij mosterdsoorten in
de schappen  van de supermarkt bij mij tot nutteloos hersengeknars
en – thuisgekomen – tot  chaos in de boekenkast.

De vraag die mij dan bezighoudt is: Was de mosterd er eerder dan
het mosterdzaadje?

Mijn antwoord  is:  ja. Het mosterdzaadje is vernoemd naar de mosterd.

mosterd
Mosterd is – in oorsprong – een mengsel van druivensap (most) , zout
en zaadjes uit de koolfamilie, de  bressicae. De naamgever van mosterd
is most.

Fransen hebben het over Moutarde en daarom zou je kunnen verwachten
dat Italianen in die buurt uitkomen, bij voorbeeld met ‘mostarda’,
maar helaas: dat is een in zoete most geconserveerde combinatie va
fruit en groenten.

Het Italiaans voor mosterd is senape. Dat komt in de buurt van  het Duitse
Senf. Waar in de Nederlandse Bijbel onder Mattheus 17.20 wordt gesproken
over mosterdzaad heet dat in de Franse Bijbel ‘grain de sénavé’.

Geen link dus met moutarde.

In Nederland kent  men de spreuk: ‘Hij weet waar Abraham de mosterd
haalt. Die uitdrukking gaat niet over mosterd, maar over mutsaert. En
dat is Brabants voor takkenbos of brandhout.

  1. Arnoud (reply)

    27 januari 2016 at 14:22

    Mijn wereldbeeld staat weer geheel op z’n kop.

  2. Laurent (reply)

    28 januari 2016 at 21:21

    Wat een enorm verwarrende toestand zeg.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Homohaat 25 januari 2016

Ik heb respect voor mensen die goed doen terwijl ze weten dat hun goedheid
slechts een druppeltje op een gloeiende plaat is.

Vorige week las ik in de NRC een verhaal over onder anderen twee Brabantse
vrouwen die de strijd hebben aangebonden tegen mensen die op sociale
media haat zaaien tegen bijvoorbeeld asielzoekers.

Als gelegenheidsmoderator van de website van mijn eigen omroep weet ik
uit ervaring dat pogingen om haatzaaiers en andere domoren op andere
gedachten te brengen kansloos zijn. Notoire overtreders gaan bij ons in de
ban maar gelijk giftige paddenstoelen schieten ze op andere plekken of
onder een andere naam weer uit de grond.

Vanmorgen las ik dat minister Bussemaker heeft bedacht dat asiel-
zoekers die lijden aan homohaat zal worden geleerd welke rechten homo’s
hebben
in ons land.

Let wel: homoseksuele asielzoekers worden apart opgevangen omdat
ze gevaar lopen. Wij moeten dus mensen voorlichten die een fysieke
bedreiging zijn voor homo’s. We hebben het hier niet over mensen
die af en toe een dolletje maken met een collega die tijdens het
lopen op schouderhoogte met zijn armen zwaait. We hebben het hier
over mensen die doordrenkt zijn van homohaat.

index

Mijn eerste reactie was: kansloos om die homohaters verstand bij
te brengen. Maar dat mag geen reden zijn een poging te wagen.
Ik zeg altijd maar zo: die majestueuze eikenboom is ook ontstaan
uit één eikel. Op internet zijn zoveel eikels, het kan toch niet zo
zijn dat die allemaal wegrotten voordat ze tot wasdom komen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (393) Placido Domingo 21 januari 2016

(Door Marlies)

Ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van Placido Domingo surfte ik naar zijn facebook-pagina.
Nou ja, zíjn facebook-pagina: de pagina die zijn impresario voor hem bijhoudt… Hij is er niet minder
jarig om: vandaag wordt hij 75. Wat een mooie manier van oud worden: hij staat nog regelmatig op
het toneel, is behalve zanger (sinds een paar jaar bariton), dirigent (en geen slechte ook….),
impresario en ‘business-man’ (wat dat dan ook moge betekenen in deze context). En vanaf alle foto’s
gaat de lach en de levenslust door tot in zijn ogen… zo moet het.

Heel kort zijn levensloop, want alles is eigenlijk al geschreven.

Plácido Domingo werd geboren in Madrid op 21 januari 1941. Hij verhuisde als kind met zijn ouders
naar Mexico en studeerde daar (in Mexico-Stad) aan het conservatorium.

Stevig debuut
Hij debuteerde meteen stevig: in 1959 als Alfredo in La Traviata. In 1965 stond hij voor het eerst in
New York met de Israëlische Nationale Opera, daarna ging Europa pas plat voor hem, maar plat gingen
ze, massaal. Van de ‘Drie tenoren’ (daar werd hij bij het grotere publiek mee bekend, de andere twee
zijnde Luciano Pavarotti en José Carreras)  is hij de meest veelzijdige.

Hij beheerst zijn talen en kon daardoor later in zijn carrière ook Wagner en het Duitse Lied-
}en operetterepertoire goed zingen. Je hoort op opnames hoe hij worstelt met het Duits,
maar uiteindelijk heeft hij ook die strijd gewonnen.

Geliefd bij poppubliek
Hij startte zo’n beetje het cross-over zingen (een term die ik ter plekke verzin): zijn ‘Perhaps Love’
met John Denver maakte hem bij het pop/country and western-publiek geliefd. Hij maakte veel mee
in zijn persoonlijk leven, maar hij bleef erbij overeind; hij bleef zingen en hij bleef objectief kijken
naar eigen functioneren en wist wanneer hij wel en niet over de grens van zijn kunnen moest.
Prachtige oude man…

Ik schreef al vaker over hem; een van mijn betere stukjes gaat over de aria
uit I Pagliacci. Domingo zong de aria als jonge man en tegen het einde van carrière als tenor….
De snik aan het einde ontwikkelde zich, samen met zijn leven en inzichten….

Zo zou ik oud willen worden….

In het filmpje nog een keer die opname uit 1998. Weergaloos!

 

 

 

 

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *