Oorlog 16 juli 2016

De gebeurtenissen in Nice zijn vreselijk. Op de een of andere manier
vind ik ze vreselijker dan eerdere aanslagen. Misschien komt het door
de manier waar deze aanslag is gepleegd. Geen moordlustige cellen die
maanden aan bommen knutselen, maar een man die met een
gehuurde vrachtwagen dood en verderf zaait. Daar kun je niet op
rechercheren schreef iemand deze week.

Zolang we het motief van de dader niet precies weten is het moeilijk
oordelen. Was hij geïnspireerd door IS of was hij gewoon boos omdat
hij aan het scheiden was? De Franse wetenschapper Olivier Roy zei: “niet
de islam is geradicaliseerd, maar de radicaliteit is geïslamiseerd”. Dat
zou in dit geval zomaar kunnen.

Dat zou betekenen dat we op twee fronten vechten. Op het ene
tegen terroristen en op het andere tegen lone wolves die
hun persoonlijke radicaliteit of misschien wel radeloosheid islamiseren.

Duidelijk is wel dat alle grote woorden ten spijt gruwelijkheden als in
Nice niet zijn te voorkomen. Hoe hard politici ook roepen.

Moeten we altijd bang zijn? Dat is precies wat terroristen willen. De Franse
socioloog Laurent Chambon zegt vandaag in het Eindhovens Dagblad: “Het
wordt erger en niemand heeft een antwoord”. Hij heeft een mening over hoe
hier mee om te gaan: “Op een terras zitten en accepteren dat naast je
militairen de boel bewaken, daar niet meer van schrikken. De angst onderdeel
van je leven laten zijn, zonder dat het je geluk in de weg staat”.

We zullen er van doordrongen moeten zijn dat we een land in oorlog zijn. Niet
alleen met IS, maar ook met mensen in ons eigen land die zich buitengesloten
voelen en maar één uitweg zien: een vrachtwagen. Daar kunnen we de ogen
niet voor sluiten. Politici niet, maar wij evenmin.

  1. Sante brun (reply)

    16 juli 2016 at 17:33

    De angst dat je de jackpot van de Staatsloterij wint moet je niet onderdeel van je leven laten zijn, zonder dat het je geluk in de weg staat. En als de hemel naar beneden valt hebben we allemaal een blauwe pet. En als je met een gehuurde vrachtwagen doodgereden wordt op een weg waar je 130 km/u mag, dan moet je niet zeuren. En als dat allemaal niet gebeurt zit je wel argeloos in een trein die met 100 per uur op enkel spoor aan andere trein tegemoet rijdt, die ook al 100 op de teller heeft. Bij dat ongeluk in Italië was geen terrorist in de buurt, was ook niet nodig: de luie ambtenaren die vergeten waren het geld voor de spoorverdubbeling ook aan dat doel te besteden, kunnen er ook wat van.

  2. ab klaassens (reply)

    16 juli 2016 at 20:03

    Er is geen aanleiding voor de veronderstelling dat de man die de misdaad in Nice pleegde een geradicaliseerde moslim is.
    We hoeven dus niet te doen wat Wilders wil: de grenzen sluiten voor moslims.
    Er is geen aanleiding voor de veronderstellen dat Andreas Lubitz, co-piloot van Lufthansa, die op 31 maart 2015 zijn
    toestel te pletter liet vliegen in de Franse Alpen (149 doden) een geradicaliseerde christen was. We hoeven dus de
    grenzen ook niet te sluiten voor christenen.

  3. Eef (reply)

    16 juli 2016 at 21:25

    Wat een trieste wereld. We wisten altijd alles zo zeker. Nu gebeuren er dingen die we helemaal niet kunnen overzien. Laat staan voorkomen of bestrijden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Woorden 16 juli 2016

Geachte minister van culturele kwesties,

Ik verzoek u vriendelijk doch dringend per decreet het gebruik te
verbieden van de volgende woorden en uitdrukkingen:

  • ongelooflijk
  • historisch
  • absoluut
  • absurd
  • de handdoek gooien
  • de druppel
  • specifiek
  • het scherpst van de snede
  • de druiven zijn zuur
  • doekje voor het bloeden
  • zwarte doos
  • de stekker er uit trekken
  • helemaal te gek en het mag niet gekker worden
  • van de pot gerukt en van de ratten besnuffeld

Het gebruik van deze woorden en uitdrukkingen veroorzaakt mijns
inziens onrust bij goedwillende, bejaarde en rustzoekende landgenoten
en dient daarom te worden tegengegaan eventueel in overleg met uw collega
van volksgezondheid.

Vriendelijke groet

Ab Klaassens

  1. Groninganus (reply)

    16 juli 2016 at 17:38

    Het is fijn dat iemand de kat de bel aan wil binden, maar ik vrees dat het vechten tegen de bierkaai is, cq boter aan de galg gesmeerd.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Herculesramp 15 juli 2016

In Eindhoven is vrijdag een monument onthuld ter nagedachtenis aan
de slachtoffers van de Herculesramp  Het is twintig jaar geleden dat het
militaire Herculesvliegtuig neerstortte op vliegbasis Eindhoven. Er kwamen
32 mensen bij om.

Iedereen heeft zo z’n eigen herinneringen. Ik was net thuis en zat aan de
avonddis toen de telefoon ging. Een gewone telefoon want we hadden nog
geen mobieltjes. Een collega meldde dat er een vliegtuig was gecrasht.
Meer gegevens waren er niet. Ik ging terug naar de redactie waar ik de hele
avond aan het bureau werkte. We zonden live uit, alleen op radio want we
maakten nog geen televisie. Live was bijzonder want dat deden we
’s avonds niet.

We hadden verslaggevers geposteerd op verschillende plekken. Desondanks
konden we niet dicht bij de plek van de ramp komen. We probeerden onze
luisteraars zo goed mogelijk te informeren met de schaarse informatie die
fragmentarisch binnen kwam.

In het vliegtuig zaten leden van een militair muziekgezelschap hoorden
we. Er gingen getallen rond over aantallen inzittenden (meer dan dertig),
maar hun lot bleef onzeker.

Op een bepaald belde onze verslaggeefster die bij de balie van het
ziekenhuis stond. Ze vertelde dat ze twee artsen had gezien die terug kwamen
van de vliegbasis. Ze had die twee tegen een andere arts horen zeggen dat
ze niets meer konden doen. Dat iedereen dood was.

Het moment dat mijn collega dat aan ons vertelde is me het meest bijgebleven.

Wij moesten op dat moment beslissen of we haar dat in de live-uitzending
zouden laten vertellen. Nu zou daar geen discussie meer over zijn, toen wel.
We hebben het haar laten vertellen. Het was te groot om niet te doen.
Groter dan wij konden bevatten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sloddervossen 15 juli 2016

De journalist wordt in het kielzog van de lokale politicus bedolven onder
nota’s en rapporten. Transparantie kent geen grenzen zolang daarmee
het imago van de afzenders is gediend. De rest ligt in lades op
WOB-verzoeken te wachten.

Het loont soms de moeite zo’n brij aan woorden te consumeren. Er
zitten regelmatig krenten in. Soms zelfs opzettelijk verborgen door de
afzender in de hoop dat ze niet opvallen. Sowieso zit het nieuws meestal
aan het eind op de plek die maar weinigen bereiken.

De gemeente Den Bosch stuurde een rapportje over de kenmerken
van bijstandsfraudeurs. Je denkt dan als bevooroordeelde lezer dat deze
types gekend worden aan tattoos, mouwloze hemden, leggings,
glimmertjes en roze scooters.

Niets daarvan. Meer dan een derde van de bijstandsfraudeurs wordt door
de onderzoeker gecategoriseerd als “gemakzuchtigen”. Ook wel
“sloddervossen” genoemd. Ze frauderen niet bewust, het sluipt gewoon
hun leven binnen en ze zijn te lui er weerstand aan te bieden.

Een kwart van de bijstandsgerechtigden weet wel dat ze naast de pot
pist. Ook zijn er onder hen vrouwen die onafhankelijk willen blijven en die
het risico nemen.

Dan is er ook nog de groep “gedeprimeerden”. Het rapport lijkt op de
besluitenlijst van een brainstormsessie voor de alom gewaardeerde
antropologische TV-serie “De Hokjesman”. De Gemakzuchtigen, De
Sloddervossen, De Gedeprimeerden.

Het goede nieuws is dus dat de fraudeurs sloddervossen zijn en geen
keiharde criminelen. Den Bosch denkt het probleem dan ook goeddeels
te kunnen oplossen door “meerdere persoonlijke contactmomenten te
creëren”. Tja, het blijft een ambtenarenepistel.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vakantiebaantje 14 juli 2016

Jongeren hebben het niet makkelijk. Heb je net een slopend schooljaar
achter de rug, kom je er achter dat een weekje bier plempen in
Renesse meer kost dan je spaarpot aan kan.

En dan heb je ook nog ouders die zeggen: als jij zo nodig naar Renesse wil,
neem je maar een vakantiebaantje. Als jongere zou je dan naar de
kindertelefoon kunnen bellen maar van Henkie uit 4B weet
je dat je dan uit huis wordt gesleept en op een slaapzaal tussen
cokesnuivertjes wordt gelegd.

Dus zoek je een vakantiebaantje. Was school al stressen, de
grotemensenwereld blijkt nog veel erger. Kon je op school zonder gevaar in
opstand komen tegen meester Jaap, op het werk duldt de chef geen
tegenspraak. Spijbelen? In het gunstigste geval houdt de baas loon in.

Op school word je zo af en toe getoetst, in het bedrijfsleven word je elke
avond afgerekend op het aantal gepelde bollen. Gekkenhuis voor een
jongere.

Gelukkig is daar de FNV, die het voor je opneemt. Volgens de vakbond, waar
je opa nog lid van was, voel je je erg gestrests door je vakantiebaantje.
Zo erg dat je total loss aan een nieuw schooljaar begint. Dat herken je.

Eindelijk iemand die jou begrijpt. Komt daar opeens de Arbodienst.
Die heeft geconstateerd datl jongeren, te veel zitten. Moet je van die
instantie meer bewegen.

Je zucht eens diep. Al die instanties die langs elkaar heen werken. Henkie
had gelijk. Daar word je helemaal gek van.  En dan moet je het vervoer naar
Renesse nog regelen .

  1. Karin (reply)

    14 juli 2016 at 18:51

    Het leven is toch zo oneerlijk. 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lidl 13 juli 2016

Meestal doe ik de boodschappen. Hoewel ik geen uitgesproken
koopjesjager ben probeer ik wel zoveel mogelijk voordeeltjes mee
te pakken. Meestal doe ik die weer teniet door veel te dure
biologische producten te kopen. Principe-dingetje.

Mijn favoriete winkel is de Lidl. Dat heeft even geduurd want net
als veel andere Nederlanders heb ik lang gedacht dat je daar
alleen kon kopen als je je door middel van tattoos kon
legitimeren.

Deze week liep ik in de Lidl in het voetspoor van twee mannen
die dezelfde route liepen als ik in hetzelfde tempo.

Terwijl wij in de rij voor de kassa aansloten liep één van die
twee mannen terug naar het schap met diervoeding. “Moet je
kijken”, zei hij tegen zijn maat. “Kattenvoer voor maar 19 cent”.

Zijn maat twijfelde. “Mijn katten eten altijd hetzelfde. Volgens
mij lusten ze niks anders”. (Dat had ik kunnen zeggen.) “Ik zou het
toch proberen”, zei de andere man. Als ze het niet eten kost het
je niks”.

Het resultaat was dat er twee blikjes in het karretje voor mij
gingen. Ik dacht even na. 19 cent. Dat is meer dan de helft
goedkoper dan wat ik bij de andere supermarkt betaal. Ik sprintte
uit de rij.

Thuis presenteerde ik het nieuwe voedsel aan Sam en Poes. Ze
aten er hun pootjes bij op. Ik rekende snel uit wat dit op jaarbasis
oplevert en hoeveel biologisch eten we daar voor kunnen kopen.

Goed bezig voor het milieu mannen, zei ik tegen S&P. Die
likkebaarden tevreden.

  1. Wieneke (reply)

    13 juli 2016 at 09:44

    Lidl heeft uitstekende producten, dus waarom zou het kattenvoer slecht zijn? Maar als S & P ineens kaal worden, dan zou ik het niet meer geven 🙂

  2. Lauk (reply)

    13 juli 2016 at 11:00

    Hoeven de katten niet biologisch te eten dan?

  3. Groninganus (reply)

    15 juli 2016 at 21:15

    Groningse hit van jaren geleden, waar de winkelketen niets mee te maken wilde hebben:
    https://youtu.be/YpJcXQ-9ecM

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meneer Johnson 12 juli 2016

De donkere man voor de toonbank van de kleine winkel stond
wat in het luchtledige te praten. De eigenaresse van de winkel was
achterin de zaak met een andere klant bezig. Behalve wij
vieren was er niemand.

De donkere man vertelde tegen de toonbank dat hij
Johnson heette. Dat vond hij zelf een bijzondere naam en dat
wilde hij niemand in het bijzonder laten weten.

Ik hoorde hem zeggen dat hij zeker wist dat er niemand anders in
zaak was die ook Johnson heette.

Waarom niemand dat moest weten was me een raadsel. Waarschijnlijk
hoorde en zag de man dingen die voor mensen met een gewone
achternaam verborgen bleven.

Toen de eigenaresse terug was en meneer Johnson aan de beurt was
vertelde hij dat hij Johnson heette en dat hij – zeker weten – de
enige in de winkel was met zo’n mooie naam.

De eigenaresse en meneer Johnson keken mij aan. “Qua naam ben
ik de minst originele Nederlander”, zei ik. Meneer Johnson keek mij
glazig aan. De eigenaresse schakelde sneller. “Dan heet u zeker
Jan Jansen”, zei ze.

“Nee”, zei ik, “ik heet Jan de Vries”.

Meneer Johnson haakte weer aan. “Zo heet iedereen”, zei hij.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Facebook 9 juli 2016

Naar aanleiding  van het doodschieten van politiemensen in Dallas laait de
discussie op over de grenzen van Facebook. Aan dat geweld ging een
livestream op FB vooraf die gemaakt werd door de zus van een zwarte
man die door politiegeweld om het leven kwam.

Konden burgers vroeger op FB via tekst en foto’s hun mening kwijt c.q.
hun leven delen, de moderne techniek maakt het mogelijk er in beeld
en geluid live bij aanwezig te zijn. Zelfs als die beelden van dien aard
zijn dat reguliere media ze wel over nemen, maar altijd met de
waarschuwing: “schokkende beelden”.

De discussie gaat er nu over waar de grenzen liggen en wat de
verantwoordelijkheid is van FB. Facebook is van een smoelenboek voor een
school uitgegroeid tot het grootste sociale medium ter wereld. Sterker
nog: een wereld zonder Facebook is voor de meeste mensen niet meer
voor te stellen.

Op dat medium maken gewone mensen de dienst uit. Mensen hebben
dat stukje van het internet geclaimd en zullen dat niet laten afpakken.
Vermoedelijk hebben de meeste mensen niet eens door dat zij gebruik
maken van faciliteiten van Mark Zuckerberg c.s. Facebook is van iedereen
Facebook is een recht. Facebook is de plek waar je jouw leven deelt, de
goede en de kwade kanten laat zien.

De vraag wat de verantwoordelijkheid is van Facebook is een gepasseerd
station. Facebook is de geest die uit de fles ontsnapt is. Facebook is allang
niet meer van Facebook.

  1. Groninganus (reply)

    9 juli 2016 at 12:30

    Zit er zelf niet op, maar een ervaring leerde me dat een klacht, in dit geval over copyrightschending, vrij snel gehoor vond.

    Dat was wel anderhalf jaar geleden, moet ik erbij zeggen. Inmiddels kunnen buitenstaanders veel moeilijker controleren of materiaal van ze zonder toestemming gebruikt is. Wil Facebook materiaal van gebruikers kunnen hergebruiken voor bijv. reclamedoeleinden, zoals in de gebruikersovereenkomst staat, dan moet het er wel zeker van zijn dat dit geen geroofd goed is.

  2. ab klaassens (reply)

    9 juli 2016 at 21:23

    Mensen die goed zijn in manipulatie kunnen van Face-book gebruikers en bezoekers een gevaarlijke menigte maken. Joseph
    Goebbels, chef propaganda van Adolf Hitler slaagde erin miljoenen Duitsers te laten juichen bij agressieve kreten
    jegens mensen die niet voldeden aan het mensbeeld dat Adolf Hitler voor ogen had. Dat lukte Goebbels zonder
    TV en Face-book. Met de nieuwe communicatiemiddelen is het veel makkelijker om toegang te krijgen tot
    menigten. Vage vermoedens en insinuaties van kwaadwilligen kunnen leiden tot een lynch-party of massa-moord. Ik herinner
    mij een zaterdagse radio-uitzending van een paar jaar geleden. Een luisteraarster telefoneerde: “Jullie doen niet wat WIJ willen.”
    Toen ging het over de muziekkeuze. Door de nieuwe media kunnen dwingelanden bepalen wat WIj willen. Doet u nog maar eens
    een referendum, Jan Roos.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tuinbonen 8 juli 2016

Het zijn wel heel veel tuinbonen, had de verkoper tegen
mijn vrouw gezegd. Ze hadden er een beetje om gelachen.

We krijgen vanavond eters en ik had bedacht een bijgerecht
met tuinbonen te maken. Tuinbonen en spekjes. Omdat ik
van vers hou had ik bij Rechtstreex twee kilo besteld. Vers
van de boerderij zelfs.

Ik kan mijn boodschappen beneden in ons appartementen-
complex ophalen, maar als ik heel laat thuis ben pikt mijn
vrouw ze even op.

Het zijn wel heel veel tuinbonen, had de verkoper gezegd
toen zij de twee kilo in ontvangst nam.

Wat doe jij eigenlijk op je vrije dagen, vroeg een collega
gisteren. Ik werk vier dagen in de week dus in zijn beleving
heb ik heel veel vrije dagen.

Een beetje vogels kijken, boodschappen doen, poetsen,
lezen, zei ik. En twee kilo tuinbonen doppen. Het kan wel
vijftig jaar geleden zijn dat ik dat deed. Thuis aan de keukentafel
bij m’n moeder. Toen was het waarschijnlijk een straf. Ik
kan u verzekeren dat het nu therapeutisch werkt. Gewoon
twee kilo tuinbonen doppen en nergens aan denken.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

IGZ 6 juli 2016

Dat de Nederlandse verzorgingshuizen woedend zouden zijn over de publicatie
van de zwarte lijst kon je op je klompen aanvoelen. Iedereen kan nu zien welk
verzorgingshuis niet deugt. Althans volgens de IGZ.

Naming en shaming is in. Het volk heeft recht te weten wie wel en niet deugt.
De Inspectie Gezondheidszorg maakt inmiddels deel uit van een groeiende groep
instellingen die internet gebruiken als brandstapel.

Justitie doet het ook veel. In allerlei opsporingsprogramma worden bijvoorbeeld
kopschoppers vol in beeld gebracht.

Ik vind dat je daar voorzichtig mee moet omgaan. Ik heb wel eens een discussie
gehad met een Officier van Justitie over naming en shaming. “We hebben nu
eenmaal de hulp van het publiek nodig”, zei hij. Ik kon dat wel begrijpen.

Wat de bedoeling van de IGZ is, is mij niet helemaal duidelijk. Ik heb wat ervaring
in verpleeghuizen (mijn vader woonde er lange tijd), maar ik heb niet het gevoel
dat ik de IGZ kan helpen anders dan door zieke, oude mensen verkassen naar een
ander huis. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Vermoedelijk is het de bedoeling een schok te veroorzaken in de hoop dat
verzorgingshuizen nog beter hun best gaan doen. En passant worden ook
verzorgingshuizen meegenomen die volgens henzelf helemaal niet onder toezicht
staan. Of die allang verbeteringen hebben doorgevoerd. Ik geloof die huizen.

Ik ben niet tegen een schokgolfje op z’n tijd om zaken te verbeteren. Maar als
de IGZ een lijst van meer dan honderd huizen publiceert dan vraag ik mij wel
af wat al die inspecteurs dan al die jaren hebben gedaan. Hebben ze werkelijk
zo weinig macht om verbeteringen af te dwingen. En moet er dan aan naming en
shaming worden gedaan om die onmacht te tonen? Als ik bij de IGZ zou werken
dan zou ik mij in dat geval een heel klein beetje schamen.

 

  1. Groninganus (reply)

    6 juli 2016 at 21:43

    Een waakhond moet hoorbaar keffen. Anders is de waakhond tandeloos.

  2. Wieneke (reply)

    7 juli 2016 at 12:39

    Het begrip ‘controle’ is in ons land heel snel aan het verdwijnen. Instanties die als kerntaak controleren hebben, zouden hun werk beter moeten doen, dan kunnen dit soort zaken niet escaleren zoals ze nu het geval is.
    En aan die grootschaligheid moet ook een einde komen. Enorme scholen, enorme instellingen…… het blijken fatale vergissingen, begaan om goedkoper te zijn, maar uiteindelijk is het allemaal veel duurder en ellendiger.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *