Een interessant verhaal vandaag op de website van NRC.
De politieke partij JA21 wil de enige echte partij tegen
“woke” worden.

Ik vind de term woke al lastig zolang die in de media wordt
gebruikt. Hij doet mij vooral denken aan wat wij in
de vorige eeuw politiek correct noemden. In de journalistiek
barstte het van de politiek correcte mensen. Meer bepaald
van de politiek correcte linkse mensen.

Als dat hetzelfde was als woke, dan betekent woke dat je
wel dingen mag vinden maar niet mag zeggen. Als je in
die tijd met een dubbelgevouwen Volkskrant in je
colbertjasje van corduroy over straat liep (zwaar sjekkie in
de mondhoek) dan mocht je wel bedenkingen hebben tegen
het toenemend aantal allochtonen in jouw wijk, maar dat
zei je niet hardop, want de algemene opinie in jouw bubbel
was dat je die mensen moest helpen. Dat vond je zelf ook.

Politiek correct links betekende dat je probeerde de situatie
van die nieuwe medelanders te verbeteren, zodat iedereen
gelijk werd en je probeerde mensen die “ze allemaal terug
wilden sturen naar hun eigen land” te verheffen.

Het was de tijd dat de nieuwsvoorziening nog vanuit een
ivoren journalisitieke toren werd verzorgd. Andere mensen
hadden alleen de ingezondenbrievenrubiek als middel om
hun mening te geven. En die rubriek werd geredigeerd door
journalisten, van wie velen politieke correct links waren.
Het was in de tijd dat linkse partijen nog een belangrijke rol
in Nederland speelden.

Het is allemaal veranderd. Niet alleen is de VVD al jaren de
grootste partij en heeft de PVV vaste grond onder de voeten,
ondertussen werd ook het internet ontsloten. Iedereen met een
mening kreeg een platform. Journalisten moesten uit de toren.
Ze trokken zonder veldfles, proviand en muggenspray als
antropologen de wijken in en ontdekten daar voor hen nieuwe
stammen. Geheel volgens hun eigen principe lieten ze die door
henzelf vergeten groep aan het woord. Hoe heerlijk was het
om opeens woorden in de krant te kunnen schrijven die je
daarvoor nooit zou durven gebruiken om dan tegen politiek
correcte ingezondenbrievenschrijvers te kunnen zeggen: het
waren citaten.

Nu is er woke en anti-woke. Dat is niks nieuws, nieuw is
hooguit dat er nu een politieke partij is die daar welbewust
het handelsmerk van wil maken, vanzelfsprekend naar
Amerikaans voorbeeld. 

Ik vind het goed dat er geluid en tegengeluid is. Waar ik een
beetje bang voor ben is dat het in de Tweede Kamer uit zal
draaien op verbaal geweld. Ik ben er erg voor dat we zaken
als racisme en discriminatie benoemen en aanpakken, net
zo goed als we overlast van met arbeidsmigranten volgepakte
eengezinswoningen aan de kaak stellen. Woke of anti-woke,
laten we in ieder geval politiek correct taalgebruik in ere
herstellen.

,

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *