Er zijn dingen die ik niet begrijp van het menselijk gedrag.
Samenklitten bijvoorbeeld. Dan bedoel ik niet de mensen die
samenklitten bij een cultureel evenement. Evenmin bedoel ik
mijn eigen samenklitten in een stadion om onze club toe te juichen.

Dat zijn bijeenkomsten met een duidelijk doel. Ik begrijp niets
van het samenklitten op meubelboulevards op Tweede Paasdag
dan wel nu op de Meir in Antwerpen. Je loopt daar klem tussen
andere klitters. Wat is daar het doel van, vraag ik mij af. Kopen?
Waarom doe je dat samen met tienduizenden andere mensen met
wie je veel te lang in een file of een rij staat?

Waarom ga je niet op een andere dag als je zonder gedrang je
weg vindt? Waarom willen mensen zo graag deel uitmaken van
een massa? Het zal toch niet zo zijn dat ze zichzelf terug willen
zien in het nieuws?

Nu iedereen massaal naar België trekt, kan ik me voorstellen
dat de gedachte aan een verzetje tijdens de lockdown een rol
speelt. Of dat iemand zich verzet tegen de maatregelen in ons
eigen land. Maar waarom neem je dan op de koop toe het risico
dat je in een buurland meewerkt aan verdere verspreiding van
het virus. Of dat je in die massaliteit een ziekte oploopt.

Mensen staan zich er op voor dat ze individuen zijn, maar dat
geldt toch niet voor die schuifelaars in de kudde op de Meir.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *