Ik lees in de krant dat mbo-opleidingen moeite hebben met het vinden van stageplekken
voor hun leerlingen. Dat wordt mede geweten aan de coronacrisis. Als jongeren
geen stageplek hebben is dat de voorbode voor toekomstige werkloosheid, las
ik in de krant.
De lokale omroep waar ik hoofdredacteur ben is een erkend stagebedrijf.
Laat ik meteen de hand in eigen boezem steken: daar zijn we feitelijk te
klein voor.
Vorig jaar hadden we twee mbo-studentes die leerden voor redactiemedewerker.
Het waren twee schatten van meiden die hard werkten, maar die zoveel
begeleiding nodig hadden dat ik na tien weken total loss was.
Ik voelde me meer een oppas dan een stagebegeleider. Dat kwam ook omdat
ik als – toen nog – enige betaalde kracht in m’n eentje die begeleiding moest doen.
Na afloop had ik het gevoel gefaald te hebben hoewel zij zelf vonden dat ze
veel geleerd hadden.
Sinds kort hebben we een stagiair van een HBO-opleiding. Dat is een ander
kaliber en dat lijkt de goede kant op te gaan.
Vorige week heb ik weer een gesprek gehad met twee meisjes van de
mbo-opleiding redactiemedewerker.
De twee dames die ik vorige week sprak waren ook weer hele aardige meiden.
Het probleem was dat ze onomwonden vertelden dat ze alleen maar aan die
opleiding waren begonnen omdat ze een mbo-diploma wilden. Daarna wilden
ze gaan werken of verder studeren. De opleiding redactiemedewerker leek ze
iets om dat op vrij eenvoudige manier te kunnen verwezenlijken. Ze zouden
dan in ieder geval veel bezig zijn met social media.
Eén van de twee had nog wel enige ambitie in de richting van het vak. Ze
wil gaan werken bij het communicatieteam van de Formule 1. Het leek mij
een jonge vrouw die erin zal slagen haar droom waar te maken. Het andere
meisje wilde psychologe worden. Ze vertelde dat ze bij ons stage wilde lopen
omdat het moet, maar ze had er duidelijk geen zin in.
Uiteindelijk hebben we besloten dat ze beter een andere stageplek kunnen
kiezen. Dat ligt niet alleen aan hun, dat ligt ook aan onze organisatie. Die is er
niet op toegerust zoveel tijd en energie te steken in twee stagiaires die helemaal
geen interesse hebben in ons vak. Dan wordt het bezigheidstherapie en daar
ben ik weer niet voor opgeleid.
Ondertussen vraag ik me af of al die mbo-opleidingen wel aansluiten bij de
vraag vanuit de maatschappij.