Opeens lees je het overal. Het geklaag over geluidsoverlast door motoren. Lang voordat de
eerste actiegroepen tegen die overlast aandacht in de media kregen horen wij al mannen die
op het kruispunt tegenover onze woonstee alvast de motor laten gieren voordat ze weg kunnen
spuiten. Of mannen die hun motoren niet goedmoedig laten pruttelen maar laten knetteren.
Op het moment dat de verkeerlichten op groen gaan spint de eerste groep weg met een snelheid
waarvan ik altijd denk: je moet toch wel heel moedig zijn om zo hard op een drukke weg te
durven rijden. Het duurt seconden voordat het hoge gieren is weggestorven.
De tweede groep gaat iets minder hard, maar met meer geluid. Vroeger deed het gepruttel
van een Harley zelfs mijn hart sneller kloppen, nu lijkt het alsof zich op het kruispunt een oorlog
afspeelt. Ramen rinkelen en horen en zien vergaan. De kat vliegt meermaals per dag in de gordijnen.
Het valt meer mensen op, want de laatste tijd lees ik in de media steeds vaker verhalen
over actiegroepen die dit geweld helemaal zat zijn.
Nog niet zo lang geleden stond er een noodkreet van een meneer in de lokale krant over
die herrieschoppers die verzamelen bij een natuurgebied in de stad om vandaar een de
helletocht te beginnen.
Mijn vrouw zat laatst op een plein in het centrum dat omzoomd wordt door terrassen. Plotseling
verschenen daar twee motorduivels die op dat voor motoren verboden terrein heen en weer reden.
Het geluid van hun motoren overstemde elk gesprek. Mijn vrouw noemde dat intimiderend en
ze vertelde dat je de angst onder de terrasbezoekers door de trillingen van de motoren heen kon voelen.
De Partij voor de Dieren in Brabant heeft er nu vragen over gesteld. Want de partij heeft
geconstateerd dat de motorjongens een weg nabij een stiltegebied in de Biesbosch hebben ontdekt
alwaar zij voor extreme geluidsoverlast zorgen.
De signalen zijn alles bij elkaar te talrijk om van een incident te spreken. Het is een trend. Maar
waar komt die vandaan?
Het wordt tijd voor elektrische motoren hoorde ik laatst iemand zeggen. Iemand anders wuifde dat
weg met het argument dat voor deze categorie motorrijders de herrie belangrijker is dan het
genot van motorrijden.
Ik heb wel eens gelezen dat die bebaarde motorrijders met hun rijk gedecoreerde leren jacks
van zichzelf vinden dat ze van binnen heel lief en sensitief zijn. Welaan mannen, hou dan
rekening met ons poessie.