Alle media melden vanmorgen dat middelbare scholieren vinden dat ze zwaar onder druk staan.
Ze baseren zich op het rapport “Gezondheid en welzijn van jongeren in Nederland” dat op gezag
van diverse gerenommeerde instituten is  gepubliceerd. 

“Jezus”, riep een collega, “dat roepen middelbare scholen toch al door de eeuwen heen”.
Ik vond dat een ter zake doende opmerking. 

In één van de artikelen lees ik dat de kinderen van tegenwoordig ondanks al die druk minder
psychische problemen hebben dan de kinderen van vroeger. Ze roken minder, drinken wel
stevig en gebruiken minder vaak een condoom. Bovendien hebben ze volgens de onderzoekers
een betere relatie met hun ouders dan kinderen van vroeger. 

Waarom voelen ze dan toch meer druk. Er schijnt op school meer verwacht te worden en alle
ouders schijnen te willen dat hun zoon of dochter minister van Buitenlandse Zaken wordt
Om maar eens een lucratieve baan te noemen. 

Ik ben een kind van vroeger. Mijn middelbareschooltijd was eind jaren zestig. Ik loop de
onderzoeksresultaten even na. Wij rookten als ketters, er waren zelfs twee meisjes in de klas
die al stickies rookten. Wij zopen als ketellappers. Wij hadden geen tinder waardoor wij
meisjes of jongens konden swipen alsof we een kist kersen sorteerden op eetbare exemplaren
en exemplaren waar een vlekje op zat. De vijver waaruit wij verkering visten was
alleen de school, de buurt en – als je ouders je al toestemming gaven – de discotheek 0.0.
En in die vijver gooiden alle jongens hun hengeltje uit. 

Condooms lagen nog niet in de supermarkt en die kocht je met bonzend hart  bij de drogist
die ook je ouders kende. Je kwam uiteindelijk toch vaker met een zak trekdrop naar buiten
dan met een pakje Durex. 

Wij moesten ook presteren want onze ouders hadden de herinneringen van de oorlog nog
in hun geest. Wij moesten ervoor zorgen dat er nooit meer oorlog kwam, terwijl de Rus aan
de poorten rammelde. Hoe zwaar is dat voor een puistenkop met vet haar tot op de schouders? 

Als wij met een vriendje een potje Stratego wilden spelen moesten wij door weer en wind op
de fiets naar zijn huis. Nu kruip je achter je computer en game je samen met iemand die drie
kilometer verderop zit. Daarbij kun je de zak chips in je eentje opeten. 

Eén van de symptomen van de toegenomen druk is dat tussen 1995 en 2016 de uitgaven
aan huiswerkbegeleiding, bijles en examentraining volgens het CBS bijna verachtvoudigd.
In mijn tijd spijkerde de vader van een vriendje mij in de avonduren bij op het gebied van
wiskunde. Daar werd niet voor betaald. 

Die symptomen wijzen volgens mij maar op één ding. Sinds de jaren negentig nam de
individualisering toe. Ieder voor zich en God voor ons allen. Steeds meer handige
Tedjes van Es zagen brood in huiswerkbegeleiding en andere zaken die vroeger gewoon
door de ouders werden gedaan. Die ouders vonden het maar wat fijn dat ze hun kinderen
niet op hun huid hoefden zitten omdat ze niks van rekenen of taal begrepen en in plaats
daarvan aan een betere relatie met hun kroost konden bouwen. 

  1. Wieneke (reply)

    8 september 2018 at 10:16

    Genoten van dit logje, Jan. Ergens troost het me gewoon 🙂

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *