(Door Ab Klaassens)

Onlangs was ik op een feestje van mensen uit vervlogen dagen met slechts
enkelingen uit die tijd; de meesten van toen zijn al zwarte strepen op de
verjaardagskalender.

De jeugdigen hebben hoogstens van ons gehoord en vragen beleefd ‘hoe is
het’, terwijl ze eigenlijk niet rekenen op een antwoord, want de vraag is een
gebaar, zoals de Maories, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland
hun neuzen tegen elkaar wrijven.

Ooit had ik een vriend die tijdens recepties op de vraag “hoe is het’ reageerde
met ‘nauwelijks’, wat niet tot verbazing of consternatie leidde.

Ik heb ooit een variant op die grap uitgeprobeerd door op ‘hoe gaat het’ te
reageren met ‘waardeloos’.

‘Goed om te horen’, was het antwoord.