(Door Marlies)
Kort geleden, toen ik in een ver buitenland was en er dus even niks over kon
vinden, ging ‘Die Entführung aus dem Serail’ van Wolfgang Amadeus Mozart
in première. De laatste tijd tikken de jongens van de Nationale Opera steeds
maar spijkers op hun kop met hun producties. Je kunt over de keuzes die de
regisseurs maken van mening verschillen (een pak cornflakes dat over het
toneel kantelt en een pedofiele heks is nou niet my cup of tea) maar de
producties stáán er. Ze moeten wel, willen ze mee in de vaart der volkeren,
maar ze dóen het dan ook, en met verve.
Deze jongste productie, kortweg ‘Die Entführung’ is in onze tijd gezet en met
succes. Mozart-opera’s lenen zich daar overigens in de regel goed voor. Je
moet het alleen wel organisch houden en wat ik van de productie aan leaders
en trailers gezien heb, is dat ook gelukt.
Een beetje een rode draad in deze producties is sopraan Lenneke Ruiten. Ik
noem haar wel eens met enig gevoel voor overdrijving “mijn collega-sopraan”.
Ze is een heel stuk jonger dan ik – meer bepaald in de kracht van haar zingend
leven – en ze heeft het veel en veel verder geschopt als zangeres dan ik ooit,
maar we hadden een tijd lang dezelfde hoofdvakdocent en zoiets schept een
band.
Lenneke Ruiten gaat als een dolle… de start was langzaam (maar goed ook:
veel beter voor de stem). Ze begon als fluitiste haar conservatoriumopleiding.
Na haar opleiding ging ze verder met een intensieve zangstudie. In haar tijd in
Den Haag hadden we dus dezelfde docent: Meinard Kraak. Na het
conservatorium in den Haag volgde ze de operaopleiding aan de
Musikhochschule in München. Zij volgde masterclasses bij Elly Ameling,
Hans Hotter, Robert Holl, Walter Berry en Rudolf Jansen. In 2002 won ze vijf
prijzen aan het Internationaal Vocalisten Concours in ‘s-Hertogenbosch.
Ze werkt met orkesten als de Wiener Philharmoniker, het Orkest van de 18e
eeuw, het Radio Kamer Orkest, het Nederlands Kamerorkest, het Residentie
Orkest, de NDR Radiophilharmonie en de Akademie für Alte Musik Berlin. Ze
werd daarbij gedirigeerd door onder andere John Eliot Gardiner, Frans
Brüggen, Christoph Eschenbach, Marc Minkowski en Ed Spanjaard.
Heel kort het plot van Die Entführung , geplukt van de website van de
Nationale opera, ik zeg het eerlijk.
Edelman Belmonte wil zijn verloofde Konstanze bevrijden uit de harem van
Bassa Selim. De Bassa houdt oprecht van haar en wil haar genegenheid alleen
op vrijwillige basis. Regelmatig betuigt hij haar zijn gevoelens. In Konstanzes
gezelschap bevinden zich haar dienstmeisje Blonde en de geliefde van Blonde,
Pedrillo. Belmonte weet met hulp van Pedrillo het paleis binnen te komen
door zich als bouwmeester aan Bassa Selim te laten voorstellen.
Bassa Selim verklaart weer zijn liefde aan Konstanze, die hem weer afwijst.
Pedrillo vertelt Blonde dat Belmonte in het paleis is om haar en Konstanze te
bevrijden. Na het drinken van een fles wijn zakt Osmin weg in een diepe roes.
De laatste voorbereidingen voor de ontsnapping worden getroffen.
Het viertal wordt betrapt door Osmin, die alarm slaat. Belmonte zegt dat zijn
vader een hoog losgeld voor hem en Konstanze zal betalen. Die vader had
echter in het verleden Bassa Selim in het ongeluk gestort. Nu lijkt het laatste
uur voor Belmonte en Konstanze te hebben geslagen, maar dan verklaart de
Bassa zich niet te verlagen tot het niveau van zijn oude vijand. Hij schenkt hun
grootmoedig de vrijheid. Alleen Osmin is daar bepaald niet blij mee.
In het filmpje de trailer van de opera, met een leuke uitleg van regisseur
Johan Simons, niet de eerste de beste, geen wonder dat de regie zo goed is!