(Door Marlies)

Mijn lief was in Madrid, niet voor de muziek, maar voor het andere
allesoverheersende, wereldwijde fenomeen: voetbal. Een van de redenen
waarom onze relatie zo goed marcheert is dat we elkaar onze uitjes gunnen en
blij voor elkaar kunnen zijn. Ik ga dus volgende week met een gerust hart vier
dagen naar Keulen, met gasten van Musico…

Terug naar de hoofdlijn, Vocalies: je was alleen thuis… Ik zet dan altijd de TV
aan als ik aan het koken ben, om wat stemmen op de achtergrond te horen.
Maakt me niet uit wat er is, liefst een praatprogramma….

De TV kwam uit bij de NDR, de Nord Deutsche Rundfunk (vraag me niet
waarom , er zal wel een kat op de afstandsbediening gelegen hebben, Poes
doet dat nogal eens…) en wat hoor ik: de stem van bariton Thomas Hampson,
die Duits praat!

‘ Kan niet…’ dacht ik en liep naar de TV. Kon wel: hij was hoofdgast in het
magazine DAS!, een soort actualiteiten-programma schrap human-interest
schrap cultuurshow.

Het ging allemaal niet heel erg diep, maar ik heb kwispelend van genoegen
een half uurtje naar Thomas zijn Duits zitten luisteren:  hij beheerst de taal
uitstekend, heeft een charmant Amerikaans accent (ja dat kan!) en zit echt
nergens mee: hij deed een hond na, een kip en hij deed voor hoe hij zijn stem
loszong. De uitzending was gelardeerd met allemaal prachtige fragmenten uit
zijn lievelingsrollen en – liederen en hij tilde me in een vloeiende beweging uit
mijn writersblock voor deze rubriek.

Daarom even over Thomas Hampson:
Hij werd geboren in 1955 en groeide op in Spokane, Washington. Hij
studeerde bij Marietta Coyle, Elisabeth Schwarzkopf, Martial Singher en
Horst Günther.

In 1980 won hij de tweede prijs bij het Internationaal Vocalisten Concours in
Den Bosch en in 1981 de eerste plaats bij de audities van de Metropolitan
Opera. Hij is vanwege dat Vocalistenconcours eigenlijk een beetje van ons en
hij is ook veel in Nederland. Hij wordt beschouwd als een van de
vooraanstaande Amerikaanse baritons van dit moment. Zijn repertoire is
groot, zowel in operarollen als in Liedzang.

Mahler is ‘echt zijn ding’ om die vreselijke term maar eens te gebruiken…
Maar ook voor musical en hedendaags (Amerikaans) repertoire draait hij zijn
hand niet om. Hij kan in kweenie hoeveel talen zingen en ik wed dat hij naast
Duits nog wel een paar talen vloeiend spreekt.

In 2003 richtte hij de Hampsong Foundation op, gericht op de promotie van
de klassieke zangkunst in Amerika, die jonge artiesten ondersteunt via
onderzoeksprojecten, symposia, masterclasses, en concertlezingen. Hij zei een
heleboel aardige dingen in die Duitse praatshow DAS!; een echt wezenlijk
ding is me bijgebleven: “Es ist ein Verbrechen unsere Kinder fern zu halten
von Kultur”. Kijk! Ik zeg: Hampson for President!

In het filmpje een opname van een aria die ik al eens eerder oplaadde: ‘Sois
Immobile’ uit Gioacchino Rossini’s Guillaume Tell (in dit geval de Frans-talige
versie). Willem Tell moet een appel van het hoofd van zijn zoontje schieten en
hij maant het kind liefdevol roerloos te blijven staan. Hij neemt vervolgens
twee pijlen en schiet in één keer de appel van het hoofd van zijn kind. Als
iemand vraagt waarom hij twee pijlen nam en niet één, zegt hij
doodgemoedereerd dat áls hij gemist zou hebben en zijn kind zou hebben
verwond, de tweede pijl zou zijn geweest voor degene die hem zo’n misselijk
makende opdracht gaf. Kijk! Ik zeg: Willem Tell for president!

 

 

, ,

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *