(Door Marlies)
Net terug van een tochtje naar Geldrop. Te voet wel te verstaan, door een
lente-achtig natuurgebied.
Vervreemdende kerstmarkt in centrum Geldrop met een kerstman die het bar
warm had in zijn ho-ho-ho-pak. Een nijlgans die het ooievaarsnest op een paal
aan het inspecteren was en een buizerd die we wel hoorden maar niet zagen….
Wat mij betreft mag kerst altijd zo zijn, ik ben niet van sneeuw en ijs en
donkerte…. Het was onze kerst – met gebakken eieren en een pint van het vat –
want met de echte kerstdagen ben ik er niet en ook oud en nieuw brengen we
dit jaar gescheiden door.
Hoewel het ons beider instemming heeft dat het dit jaar zo gaat voelt het toch
een beetje vreemd. Op de terugweg zwegen wij en kreeg ik de kans na te
denken over mijn stukkies de komende tijd, want die moet ik een beetje
tussen alle drukte door persen… belofte maakt schuld: ik zou u op de hoogte
houden van de mooie opera’s en concerten die ik tijdens de feestdagen bezoek.
Lucia di Lammermoor
Op zondag 27 december gaan we – de gasten van Musico en ik – in twee
groepen uiteen. De ene groep blijft in Wiesbaden en gaat daar naar Orfeo, van
Christoph Willibald von Gluck en de tweede groep gaat naar Frankfurt om te
genieten van Lucia di Lammermoor. Ik weet nog niet met welke groep ik mee
mag, maar u krijgt nu een stukkie over Lucia.
Een van de toppers van Donizetti, deze Lucia. Met weinig koor, maar met een
werkelijk prachtig en moeilijk terzet en met twee sopranen-killers: ‘Regnava
nel silencio’ en ‘Il dolce suono’ (gevolgd door de waanzins-aria). Bovendien is
de slot-aria voor de tenor ook een zeer bekende: al doorstoken tijdens een
duel zingt Edgardo zijn werkelijk prachtige ‘Tu che a Dio spiegasti l’ali’, wat
vrij vertaald zoveel betekent als ‘Jij die van God vleugelen hebt gekregen’.
De plot is heel kort samen te vatten: Lucia wordt door haar broer gedwongen
in een liefdeloos huwelijk. Het komt hem zakelijk goed uit als ze met een rijke
man trouwt en daarmee het eigen familiekapitaal veilig stelt én uitbreidt.
Sommige geesten verdragen het niet in liefdeloze keurslijven gedwongen te
worden en Lucia draait dus door, om niet te zeggen: ze wordt knettergek: ze
vermoordt tijdens de huwelijksnacht haar kersverse echtgenoot en de man
van wie ze wél houdt wordt kort daarna in een duel gedood. Wat een ellende,
maar wat een prachtige muziek brengt deze ellende voort.
Joan Sutherland
Ik hoorde Joan Sutherland in een van haar laatste optreden in Eindhoven
(notabene!) de rol zingen en ze was zo magisch dat de eerste twee rijen van de
zaal terugweken als ze hysterisch, met het bebloede mes nog in haar handen
naar voren liep. Ik was met een dierbare vriend toen, die een paar maanden
later plotseling overleed en die de kaartjes had gekocht. Op de trappen van de
stadsschouwburg zwaaide iemand met vier briefjes van 100 gulden voor de
twee kaartjes die wij hadden en hij verblikte niet en zei meteen krachtig ‘nee!’
Ik hield van hem voor die vastberadenheid en liep glimlachend achter hem
aan naar binnen: dan ben je rijk!
In het filmpje een bloedstollende versie met Anna Netrebko. Ondertiteld, dus
u kunt het bijna per woord volgen. Let op het samenspel met de piccolo. En let
op hoe Netrebko de trap neemt in één lange toon. Wauw! Ze is meester over
de situatie en kent het repertoire van voor naar achter en weet precies, maar
dan ook zeer precies hoe luid ze moet zijn om nog net over het orkest uit te
komen. Jammer dat het publiek in zijn enthousiasme de sfeer kapot slaat na
de laatste noot, maar als u de tijd neemt om de aria uit te luisteren hebt u iets
onvergetelijks gehoord (en gezien!).