Vocalies (454) Akoestiek 19 oktober 2017

(Door Marlies)

Onderzoekers van de Technische Universiteit Eindhoven (uit mijn stadsie
dus…) hebben de mythe ontkracht dat de Griekse theaters een akoestiek-tot-
en-met-de-laatste-rijen zouden hebben.

Ik sloeg het Eindhovens Dagblad open en op pagina drie grijnzen mij twee
voldane koppies tegemoet van de onderzoekers: nee, je kunt niet tot en met de
laatste rij een speld op het toneel horen vallen en nee, een stem-met-gewoon-
volume is niet op de achterste rij verstaanbaar.

Ik mopper het artikel door:  ze zullen het wel niet met een vol theater nog een
keer gemeten hebben en waarom hebben ze mij niet meegenomen, ik zou ze
wel eens laten horen wat akoestiek-tot-en-met-de-laatste-rij is en wat nou:
stem-met-gewoon-volume, je wordt toch als zanger/acteur verondersteld wat
meer gas te geven dan wanneer je een gesprek met iemand hebt, of ben ik
gek…?

Maar mythe en meten-is-weten zijn natuurlijk heel verschillende dingen. En
verstaan en horen zijn ook twee heel verschillende dingen, net als luisteren en
gehoorzamen.

Ik was in een grijs verleden in het theater in Taormina en zat op een van de
achterste rijen (vooral óm  en rond te kijken trouwens, want het uitzicht is
daar fenomenaal) . Op en voor het toneel waren medewerkers bezig op te
ruimen;  er lagen steigerpijpen en planken. Al snel trok het geluid daar, vóór,
mijn aandacht, weg van het uitzicht. Ik ben veel auditiever ingesteld dan de
meeste mensen: beeld intrigeert mij zeer, maar geluid nog veel meer en ik ben
gezegend met uitstekende oren. Ik kon ieder woord van de werkers daar
beneden verstaan en de lichte klònkjes waarmee de pijpen tegen elkaar
kletterden of neergelegd werden kwamen boven allemaal aan.

Toen de mannen klaar waren ben ik naar beneden gelopen en op de plek gaan
staan waar zij zo-even gestaan hadden. Mijn oren spitsten zich (als u erbij was
geweest had u ze wellicht zelfs zíen spitsten… grapje). Er gebeurt met een
zanger als hij/zij in een akoestisch goede ruimte staat iets bijzonders,
misschien is dat wel onderdeel van ‘Das Gewisse Etwas’ waar ik het in mijn
stukkies over vocale klassieke muziek wel eens over heb. Er begint ergens in je
iets te trillen. Het heeft niks met pedant of aandacht-trekkerij te maken, maar
je krijgt de onweerstaanbare drang geluid te maken, óp te zingen, je
levenslust, of verdriet, of opwinding te uiten. Dat is wat ten grondslag ligt aan
een zanger (en dan bedoel ik een èchte zanger – in alle genres trouwens – niet
zo modieus halfbakken tiepje dat zonder microfoon niks kan) en ook dat is
een mythe en een mysterie en niet in metingen te vatten.

Ik heb geleerd (de conventie, weet u…) die trillingen te registreren, maar er
niks mee te doen. En nu ik niet meer actief zing, is het makkelijker er niet aan
toe te geven, maar ze zijn er nog wel: als ik een kerk inloop en de galm van
mijn voetstappen hoor, in hallen van stadhuizen (de hal van het gemeentehuis
in het Brabantse Gemert (waar ik ooit werkte)  had een puike akoestiek; hoe
het nu is weet ik niet) en sommige theaters klinken al vanaf het moment dat je
de eerste stap achter op het toneel zet (het minitheatertje in Jesi
bijvoorbeeld).

Ik kon het toen niet laten en jubelde een toonladder en hoorde mijn stem
aantikken in alle rondingen van het theater. Een mythe was het…

  1. Laurent (reply)

    20 oktober 2017 at 07:56

    Ik heb dat anders wel degelijk eens getest in een Grieks amphitheater, en ik meen me te herinneren dat het opmerkelijk was hoe goed we mijn vader in het midden ervankonden horen. Maar goede akoestiek is mooi ja. Mijn laatste jaren op gitaarles had ik in het klaslokaal van een oude school met heel veel nagalm 🙂

  2. Laurent (reply)

    20 oktober 2017 at 07:57

    Man de akoestiek in het Eindhovense gemeentehuis word je echter helemaal gek in een band, met al dat glas en marmer…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Democratie 6 april 2016

(Door Ab Klaassens)

Toen Eef en ik nog op nummer drie in de Uiverlaan woonden kregen we
dikwijls post, bestemd voor nummer dertien. Daar resideerde op een
zolderkamertje boven een tandartspraktijk de ‘Verkeerswerkgroep Tongelre’.

Deze verkeersgroep kreeg stapels documenten van de gemeente toegestuurd,
bedoeld ter bespreking binnen de werkgroep, zodat de werkgroep, zichzelf
presenterend als de stem des volks in het stadsdeel Tongelre, een waardig
deelnemer kon zijn in de discussies over het gemeentelijk beleid.

De verkeerswerkgroep Tongelre bleek te bestaan uit één student bouwkunde
van de toenmalige Technische Hogeschool, nu Technische Universiteit.

Dat gegeven kwam uit mijn geheugen naar boven drijven toen ik in de NRC
las dat een ‘burgercomité’, bestaand uit drie personen, met de hulp van
GeenStijl en een paar handige ICT-figuren het referendum over het
associatieverdrag met Oekraïne heeft geforceerd.

De leden van het ‘burgercomité’  bekenden dat het verdrag ze helemaal niet
interesseert, maar dat het referendum bedoeld is om de Nederlanders
gelegenheid te geven zich uit te spreken over het wel of niet deelnemen van
Nederland aan de Europese Unie.

Daarmee is volgens mij aangetoond dat een referendum, bedoeld om de
democratie te versterken in de handen van sommige lieden  kan worden
omgesmeed tot een wapen tegen de democratie.

Ik ben trouwens geneigd het woord democratie tussen aanhalings- en
sluittekens te plaatsen omdat een te grote groep van de bevolking te dom of te
slecht geïnformeerd is om zich democraat te kunnen noemen. Maar
afschaffing van het kiesrecht voor iedereen gaat me te ver. Evenals de slogan
van ex-politici als Wouter Bos en Femke Halsema ‘dat de kiezer altijd gelijk
heeft’.

 

  1. Ximaar (reply)

    6 april 2016 at 10:31

    Probleem is ook dat de EU geen democratie is. Het EP mag meedenken over de kleur van de koffie-automaat, maar uiteindelijk bepalen Merkel en Hollande het beleid.

    Nederland is net zo min een democratie zonder gekozen staatshoofd.

    De partij van Wilders is geen democratische partij en hoort niet op deze manier onze democratie uit te hollen. Probleem is ook dat de media hem een te groot platform geven.

  2. ab klaassens (reply)

    6 april 2016 at 20:54

    Ximaar, de anonymus, lost vanuit zijn gecamoufleerde schuttersputje ook maar eens een losse flodder.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *