Sneeuw en toenemende mist . . . . 16 december 2018

Is het de sneeuw of toeval? Dat vroeg ik mij zondagmorgen af toen ik met mijn lief
ons favoriete rondje over de Stratumsche Heide liep.

Door de week kom je er vaker de zeven Schotse Hooglanders tegen dan mensen.
In het weekend is er meer leven. De heide en het omliggende bos zijn favoriet bij
hondenbezitters. Als je van plan bent een hond aan te schaffen is de Stratumsche
Heide een uitstekende toonzaal.

Soms kom je hardlopers tegen,  een enkele keer een fietscrosser. Vogelaars zie je er
zelden, er leven nauwelijks bijzondere soorten. Één keer heb ik er goudhaantjes
gezien en twee seizoenen zag ik een klapekster.

Vanmorgen waren het bos en de heide bedekt met een laagje sneeuw. Het knerpte
onder je voeten. Dat is een cliché  dat ik graag gebruik omdat het zo lang geleden is
dat ik sneeuw hoorde knerpen en dat woord heb kunnen gebruiken.

Ik weet niet of het door de sneeuw kwam, maar vanmorgen zagen wij opeens dingen
die wij nog nooit eerder gezien hadden. Het begon met een man die in fluorescerend
groen en met soepele gang over het fietspad rende waar zo vaak mannen in
afschrikwekkende outfit over rennen. Deze man was blootvoets en ik hoopte dat hij
tijdig de langgerekte streep paardenstront zou zien die even verderop lang en die half
door de sneeuw was bedekt.

Een paar minuten laten kwamen wij op het “modderpad”,  waar zelden iemand loopt
vanwege de modder, een mevrouw tegen die wij al ver tevoren hoorden. Ze zong
keihard mee met een kerstliedje dat ze blijkbaar via een koptelefoon hoorde. Het ontlokte
mijn vrouw de opmerking: in de moderne kerstliedjes gaat het bijna nooit meer over
de geboorte van Jezus.

Tegen het einde van het bos ontwaarden wij een bestelbusje op een plek waar wij nog
nooit enig voertuig hadden gezien. Dichterbij gekomen zagen wij dat een mevrouw
bezig was een beschermhoes van het busje te verwijderen. Die was vastgelegd met dikke
takken op het dak. Het was duidelijk dat deze mevrouw de nacht in het busje had doorgebracht.

Sneeuw en toenemende mist . . . .  Misschien ga je dan wel vreemde dingen zien.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Oostenrijk 26 september 2016

We waren een week in ons geliefde Oostenrijk. In het dorpje waar
ik mij dit jaar voor het eerst bewust werd van veranderingen die er
in sluipen..

Onze hospita en haar man waren bij mijn eerste bezoek net zo oud
als ik nu ben. Inmiddels zijn ze de tachtig gepasseerd. De haren zijn
grijs. Zij is nog even kwiek als toen, hij kan niet meer verhalen van recente
bergtochten. De knieën willen na een leven van klimmen en dalen niet meer.

Het interieur van het restaurant even verderop is nog immer
hetzelfde. De gasten aan de stammtisch worden wel elk jaar brozer.
En er was weer een nieuw meisje uit Hongarije dat ons bediende. De
menukaart was minder uitgebreid. Het eten was een slagje minder dan
andere jaren.

De grootste veranderingen zagen we tijdens onze bergwandelingen.
Waar ons geploeter voorheen eindigde met een houten kruis, een
stempelkussen en een fantastisch uitzicht, zagen wij nu langs de
route sneeuwkanonnen als een kruiswegstatie van de nieuwe tijd.
Het sneeuwt niet meer zo vaak, maar in de winter willen de gasten
sneeuw. Dan krijgen ze sneeuw. Kunstsneeuw.

In de buurt van Westendorf (een kilometer of dertig van het dorp
waar wij logeren) wandelden we naar de Kreuzjöchsee. Het
was een prachtige dag en dan zijn de spiegelingen van de witte wolken
in het water een fijne beloning na een stevige tocht. Maar toen ik mijn
hoofd over de bergtop stak keek ik in een oogverblindend wit gat.
Er werd op deze prachtige plek een waterreservoir aangelegd. Want geen
kunstsneeuw zonder water.

Ze doen het wel zo dat het in de zomer een echt meer lijkt, maar
uiteindelijk is het zomer en winter allemaal nep.

Soms vertel ik wel eens enthousiast dat we week onderduiken op een
plek waar nooit iets verandert. Dat kan niet meer.

oostenrijk2016-59klein

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *