Moet ik mij distantiëren? 19 november 2018

Telkens als moslimextremisten ergens in de westerse wereld een aanslag
plegen worden “onze” moslims opgeroepen zich daarvan te distantiëren.

Moslims hier ten lande vragen zich dan vaak vertwijfeld af waarom zij
afstand moeten nemen van een kleine groep mensen die toevallig dezelfde
god aanbidden maar met wie zij verder geen enkele affiniteit hebben.

Afgelopen zaterdag verstoorde een groep mensen de Sinterklaasintocht
in Eindhoven. Ik lees overal dat het hier gaat om PSV-hooligans. Dat zijn
mensen die dezelfde club aanmoedigen als ik.

Nou vroeg ik me af: als ik het niet eens ben met hun optreden moet ik
mij daar dan tegen uitspreken? Moeten PSV of de officiële supportersclub
er afstand van nemen? Zo niet, is dan iedereen met een PSV-hart die
zich niet openlijk uitspreekt tegen de actie van de hooligans het daar dan
automatisch mee eens?

Ik heb op de website van PSV gekeken. Daar lees ik niks over supporters
die onder de vlag van de club eieren hebben gegooid. Ik zie wel dat de
club Sinterklaas welkom heet en cadeaus heeft. Waar je dan wel voor
moet betalen natuurlijk. Tenslotte is PSV Sinterklaas niet . . . .

  1. Wieneke (reply)

    21 november 2018 at 13:06

    Ik denk niet, dat je iets MOET en vooral niet als het je door anderen wordt opgelegd.

  2. Eef (reply)

    21 november 2018 at 22:59

    Jan, natuurlijk weet jij wat je moet doen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vervang Sinterklaas door Halloween 11 november 2018

De manier waarop de discussie de laatste jaren in ons land wordt gevoerd
heeft er toe geleid dat ik allergisch ben geworden voor het Zwarte P-woord.

In de tijd dat ik zelf nog aan de discussie deel nam – hoeveel jaar is dat
ondertussen al weer niet geleden?  – concludeerde ik dat voorstanders
vooral bang zijn dat anders gekleurden bezig waren met het verdringen
van alweer een stukje oer-Hollandse traditie. Waarmee ik niet wilde zeggen
dat hier inderdaad sprake is van traditie die zijn wortels heeft in de Hollandse
klei.

De voorstanders die bij het zien van elke Zwarte P tot in het diepst worden
geraakt omdat de figuur herinnert aan de slavernij van hun
voorouders kan ik niet begrijpen. Niet omdat ik dat niet wil maar omdat ik
blank ben. Mijn voorouders werkten zich kapot op het land en in vieze
fabrieken maar voor zover mij bekend kregen ze daar voor betaald en
werden ze niet dagelijks verrot geslagen.

Er komt nu zelfs een kort geding om het nationale feestje de nek om te
draaien. Dat gebeurt natuurlijk niet. Ook na dinsdag zal de strijd tussen
woedende voorstanders en gekwetste tegenstanders onverminderd
doorgaan.

Misschien moeten we er gewoon vanaf, van dat hele Sinterklaasfeest.
Tradities zijn er ook om weer te verdwijnen en plaats te maken voor nieuwe
tradities. Zo’n bisschop op zo’n wit paard omringd door zwarte knechten is
toch niet meer van deze tijd. En wie komt er nou nog met een stoomboot?
Bovendien is het hele verhaal fakenieuws.

Er is een alternatief: het Halloweenfeest. Laatst zag ik dankzij een reportage
bij Omroep Meierij wat een geweldige vlucht dat heeft genomen. Complete
dorpen lopen uit. Dat feest heeft vele voordelen. Het is eng en geeft dus
een enorme thrill en dat is wat de jeugd zoekt. Nachtelijke tochten vragen
om een grondige voorbereiding en begeleiding. Dat schept een band tussen
de ouders. Halloween is in oktober. Dat is tegenwoordig nog bijna in de zomer.
Je hoeft als kind dus niet meer uren te kleumen voordat die stoomboot
ginds eindelijk in zicht kom.

Als je Sinterklaas  verruilt voor Halloween duurt het lang voor het Kerstmis
is. Dat betekent voor jonge ouders dat de stress minder groot is. Kortom: maak
van Halloween een nieuwe nationale traditie.

De enige die zich druk zullen maken over de switch zijn de media. Want waar
moet het in augustus over gaan als er niet al pepernoten in de schappen van
de supermarkten liggen? Ach wie weet springen de mensen in dat gat die
in september aandacht vragen door hun huis in kerstsfeer te brengen.
Sommige tradities moet je gewoon aan de markt overlaten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (403) Van der Vlugt en co 3 mei 2016

(Door Marlies)

Wat een heerlijke dag hadden we zondag! Juiste plek: Amsterdam in de
lente. Juiste gezelschap: vier jonge honden, een niet meer zo jonge hond,
collega’s van echtgenoot, en echtgenoot zelf. Juiste muziek: The Tallis
Scholars in het Concertgebouw, met op het programma het Miserere mei
van Gregori Allegri, een gegarandeerde hit.

Over dit Miserere Mei schreef ik al eens. Het is wonderschone muziek,
echt therapeutisch: als er ooit tranen vast zitten: draai dit stuk en
het komt los.

De echte ontroering zat ‘m voor mij in de ‘bijvangst’ van het
Zondagochtendconcert: we waren op tijd in het Concertgebouw om
‘Van der Vlugt en co’ nog te horen spreken en musiceren in het programma
Spiegelzaal (het populaire ‘voorprogramma’  voor het ZondagOchtendConcert,
vanuit – u raadt het al – de Spiegelzaal van het Concertgebouw,
al eeuwenlang gepresenteerd door Hans van den Boom, mijn favoriete
Radio4-presentator.

‘Van der Vlugt en co’ bestaat uit Bram van der Vlugt, spreker, zijn zoon
en dochter en een ‘vriend van de familie’ (zo noemde hij hem zelf),
die respectievelijk alle soorten sax, viool en contrabas spelen.

Bram van der Vlugt is nadat hij staf en mijter aan de wilgen hing allerminst
uitgewerkt, in tegendeel zou ik bijna zeggen: nu is er kans voor nieuwe dingen.
Als je op je tachtigste die nog aanpakt is er niks aan de hand met je geest
ouderdoms-wise gesproken…

Ik werd geraakt door het gemak waarmee Bram de teksten (voor het
grootste deel uit het hoofd) voordroeg en door zijn prefecte Nederlands
(ja, ja, mensen: met een zachte g en een mooie, niet te hard rollende r). De
stem heeft iets volstrekt tijdloos, maar klinkt ook als van een wijs man en
hij hanteert het tongue-in-cheek-principe met een feilloze timing. Ik moest
erg lachen om zijn gedicht ‘De drie-tenige luiaard’. Hij leek volkomen op zijn
gemak, effortless, zonder een spoor van zenuwen (daar zal Sinterklaas hem
wel bij geholpen hebben…), hij genoot.

Vanuit het Concertgebouw gingen ze gevieren op weg naar Arnhem, alwaar
in de middag het hele programma gesproken en gespeeld zou worden.
Als mijn gezelschap niet zo leuk geweest was, was ik hen nagereisd. En een
van de jonge honden zei: “alleen dit optredentje was de treinreis al waard!”.
Ik kon het volmondig beamen.

Op de website van het programma Spiegelzaal vindt u vast wel de (het zijn
niet zoveel denk ik) speeldata van dit aparte en charmante programma.

Hieronder in het filmpje een deeltje eruit.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *