(Door Marlies)

Nou zijn we al een week terug uit ons geliefde Londen en nou heb ik u nog niet verteld over
de (kinder)opera die we daar gezien hebben. Terwijl dat toch best een bijzondere ervaring
was. Strikt genomen was het trouwens geen kinderopera maar een ‘opera voor kinderen
vanaf 8 jaar…’ , dat is iets anders, al is het verschil klein en vooral subtiel…

Ik had sterk de indruk dat echtgenoot (die de kaartjes via internet bestelde) zich had
vergist; de producties van Royal Opera House Covent Garden zijn zo schreeuwend duur
dat de moed je in de schoenen zinkt, bovendien was er in het weekend dat wij er waren
niks wat we perse wilden zien. Hij moet welhaast bij het zoeken gedacht hebben: Royal
Opera House produceert het, dus het zal wel goed zijn; opera vindt mijn lief altijd mooi;
het is niet in het Opera House aan Covent Garden, maar in het Barbican, dat zal ook wel
bijdragen aan het feit dat de kaartjes best te betalen zijn (ik meen 40 pond): boeken die
hap, want het was bijna uitverkocht.

Toen hij me vertelde dat we tóch kaartjes voor een opera hadden in ons weekend
maakte ik eerst een vreugdesprongetje en ging toen eens opzoeken wat het dan was
dat hij geboekt had. Ik moest grinniken: dat wordt lachen dacht ik, ik ben helemaal
niet van de kleine kinderen en echtgenoot ook niet zo… Ik ben helemaal niet van
hedendaagse opera en echtgenoot is eigenlijk helemaal niet van opera, maar hobbelt
mee en vindt het dan achteraf geweldig. Mijn vraag of hij zich vergist had werd met
gesnuif beantwoord…. Natuurlijk niet! Hoe kwam ik erbij?

Dus zaten wij zaterdagmiddag 31 maart om twee uur in het Barbican te midden van
Engelse kinderen vanaf 8 (ze vallen best mee) al dan niet in gezelschap van ouders,
grootouders, of andere familie en wat los ‘volwassen’ spul net als wij. Zaal uitverkocht.

Gesmuld hebben we. Sowieso is het voor mij goed af en toe mijn oren bloot te stellen
aan hedendaagse klanken. En ik moet ook niet zeuren over de titel ‘kinderopera’: ik zit
met net zo veel plezier bij Humperdinck’s Hansel und Gretl en ben een gretige
toeschouwer van Harry Potter-films en Lord of the Ring-films. De tijd dat kinderen
meteen met hun lip begonnen te trekken als ik ze aankeek is ook voorbij, soms hebben
we zelfs een geanimeerd gesprek

Mark-Anthony Turnage is de componist van ‘Coraline’. Hij is geboren in 1960. Een
paar titels: ‘Greek, ‘The Silver Tassie’ ‘Anna Nicole’. Coraline was de tweede opdracht
die hij kreeg voor Royal Opera House Covent Garden.

Hij heeft goed werk verricht. De zaal hing aan de lippen van de solisten. Uitstekend
ezongen. Hoe doen ze dat toch? Ik was al gauw ieder gevoel voor toonsoort kwijt, een
regelmatig ritme is er nauwelijks, alleen in de spoken die meerstemmig (vanuit de
coulissen?)  zongen boden elkaar wat ondersteuning. Groot respect voor de jonge
mensen die dit allemaal moeten kunnen: ik ga chronisch vals zingen als ik geen
toonsoort heb om me op te baseren, maar deze solisten rolden met het grootste gemak
én speelplezier door hun partijen heen. Vooral de twee oudere dames die de twee
‘gepensioneerde’ actrices speelden hadden erg veel plezier in hun rol.

Het enige, piepklein puntje van kritiek was dat ik steeds maar zat te wachten tot er
een ‘deun’ kwam en die kwam niet… het was eigenlijk een groot recitatief. In de
recensies, de dagen erna vond ik die ook terug van een van de recensenten; ik was
in goed gezelschap met mijn opmerking.

Woordelijk te verstaan (da’s ook wat: als je in de landstaal zingt én voor kinderen,
kunnen de grappen alleen gewaardeerd worden als ze ook te verstaan zijn en dat
waren ze) spatzuiver en met vaart: ik had een heerlijke middag.

Het verhaal is flinterdun: Coraline verveelt zich en komt in haar huis terecht in een
soort spiegelwereld, waar haar ouders ineens ouders van een zeer gevaarlijk soort
zijn geworden. Ze blijken betoverd en Coralines moedige gedrag tovert ze uiteindelijk
weer terug in hun oude liefdevolle staat. Iedereen blij.

Bij het terugwandelen richting Metro liepen er wat oudere kinderen achter ons: ze
waren om, voortaan vonden ze opera leuk. ‘Nobody nééds to die in an opera, perse…’
was hun bemoedigende conclusie. Echtgenoot en ik keken elkaar eens aan en grinnikten.

Ik vond helaas niet een heel leuk, representatief filmpje op YouTube, u zult het moeten
doen met een vrij statische uitleg van het hoe en wat…

 

7C364ds