(Door Ab Klaassens)

We deden er wat lacherig over, een jaartje geleden, toen we onze over-buurvrouw, met 92 jaar de oudste
in ons straatje, s‘avonds in het donker zagen oefenen met haar rollator.

Dat zou mij toch niet gebeuren: overeind blijven achter zo’n lullig karretje. Maar de op één na oudste
in het straatje  de 86-jarige Ab Klaassens, is dan toch bezweken.

Fietsen kon niet meer na een herseninfarct. Lopen zonder ondersteuning is volgens de nog beschikbare
aderen en spieren toegestaan tot maximaal een kilometer. Maar dan moet ik wel dagelijks oefenen met
dat verdomde karretje.

Toen ik uitgeput terugkwam bij ons huis arriveerde een schare vriendinnen van ons zeventienjarig buurmeisje.
‘Hallo Ab’, riepen zij als gewoonlijk. Alsof dat karretje er niet was.