Waar wachten PvdA en GroenLinks op? 17 april 2022

Er wordt (weer) gediscussieerd over samenwerking tussen PvdA en
GroenLinks. De PvdA moet wel, want het electoraat is geslonken
en lijkt uit te sterven. Lijkt, zeg ik, want de successen in Europa
en Amsterdam vind ik meer dan een stuiptrekking van een
comateuze patiënt.

De PvdA was vroeger nodig om de arbeiders een stem te geven en
te verheffen. De partij deed dat samen met de vakbonden, de VARA
en Het Vrije Volk. Dat lukte want zodra internet
gemeengoed werd ging de beerput open. Daar hebben handige,
minder ideologische lieden op ingespeeld. Zij namen de regie over
van de PvdA.

Ondertussen lijkt het erop dat we decennia in de tijd worden
teruggeworpen nu een groeiende groep mensen het steeds
moeilijker heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Je kunt er
lang over discussiëren hoe dat komt en wiens schuld dat is.

Feit is dat er nu geen Willem Drees is om die mensen de hand
toe te steken. Velen hebben daarom hun hoop gevestigd op
populisten. Die hebben de goeie verhalen. Maar die hebben ze niet
zelf verzonnen. Populisten doen niks anders dan aan de haal
gaan met de verhalen van de minderbedeelden die het meest
vaardig zijn met social media. Het zijn hun eindeloos weerkaatsende
echo’s die niet leiden tot oplossingen. Althans tot nu toe niet.
Ze hebben vooral geleid tot baantjes op het pluche voor opportunisten.

Het zal voor de bekommerde socialisten een hels karwei worden
de harten terug te winnen. Misschien kan dat samen met de frisse
hemelbestormers van GroenLinks. Waarom niet het beste van twee
generaties samenvoegen en elkaar versterken.

Ik heb het opiniestuk van Frans Timmermans en Marjolein Moorman
gelezen. Daar kan ik als modern gematigd links mens  weinig op
afdingen. Ik las daarin één alles omvattende zin waarvan ik zeg niks
meer aan doen. Zet ‘m op een A-viertje, doe er een kaftje om en je
hebt het ideale partijprogramma: “Willen we vrijheid, gelijkheid en
solidariteit inhoud geven die ons in staat stelt het onrecht uit te
bannen, de ongelijkheid te bestrijden en egoïsme en cynisme te
vervangen door solidariteit, dan zullen we een heldere sociale en
groene koers moeten kiezen.”

Waar wachten ze op?

  1. Gerben Welling (reply)

    17 april 2022 at 10:08

    Iemand die een oplossing wil op weg naar een betere wereld kan hier toch niet op tegen zijn? Stop met vasthouden door te zeggen: “ ik ben sociaal democraat” en dus anders. Hou op met het uitvergroten van de 5% verschillen, koester de overeenkomsten.

  2. Ximaar (reply)

    17 april 2022 at 10:56

    Ik hoop niet dat GroenLinks zich -door samengaan met de PvdA- mee laat trekken de afgrond in. De ellende van de PvdA komt uit de PvdA zelf. De SPD doet het bijvoorbeeld veel beter. GroenLinks staat wat mij betreft dichter bij de PvdD (net zo groot als PvdA) en D66. Samenwerken tussen die 3 zou wel eens meer op kunnen leveren. GL zal veel stemmers verliezen richting PvdD (doen ze nu al) en D66 als ze samengaan met de PvdA. Wat mij betreft deugen de sterk verouderde termen links en rechts niet. Snap ook niet dat GroenLinks zich niet GroenProgressief laat noemen. Lijkt mij duidelijker. Daar past zeker een deel van de PvdA bij. Het andere conservatieve vakbondsdeel kan prima over naar de SP.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoe politici al jaren undercover gaan 17 maart 2018

(Door Ab Klaassens)

In enkele gemeenten zullen PvdA-kiezers bij de komende
gemeenteraadsverkiezingen vergeefs zoeken naar de PvdA-kandidatenlijst op
het stembiljet. Want in die gemeenten hebben de sociaaldemocraten besloten
om onder een andere naam mee te doen. Dit uit vrees dat het schokkend
kiezersoordeel van maart 2017 over de prestaties van de PvdA-landelijk de
PvdA-plaatselijk als een naschok zou kunnen treffen.

Het doet me denken aan de jaren zeventig van de vorige eeuw toen de PvdA in
de zuidelijke provincies buiten de grotere steden  nauwelijks
vertegenwoordigd was in de gemeenteraden.

De PvdA stelde toen een ‘opbouwwerker’ aan die op basis van de ledenlijst per
gemeente moest gaan onderzoeken of er draagkracht zou kunnen zijn voor
een PvdA-vertegenwoordiging in de gemeenteraad.

In enkele gemeenten lukte het voldoende mensen bij elkaar te praten voor een
vertegenwoordiging van de PvdA in de gemeenteraad. Maar minstens zo vaak
ving de opbouwwerker bot. Want veel PvdA-leden zaten al in een
gemeenteraad, zij het onder de vlag van een lokale partij. Zij wilden onder
geen beding als PvdA-vertegenwoordiger meedoen aan de
gemeenteraadsverkiezingen, vrezend dat ze dan zouden worden afgerekend op
wat hun partijgenoten er in Den Haag van bakten.

In Brabant en Limburg was in die tijd de Katholieke Volkspartij bij
verkiezingen voor de Tweede Kamer of de Provinciale Staten in vrijwel alle
gemeenten de grote winnaar. Maar bij de gemeenteraadsverkiezingen brak de
KVP-aanhang in stukjes. De arbeiders, de middenstanders, de boeren . . . zij
kozen allemaal via lokale groeperingen voor hun eigen kleine deelbelangen.
Conflicten werden zelden openbaar. De compromissen werden gesloten aan
de tap; de raadsvergaderingen waren formaliteiten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Moorlag 30 december 2017

(Door Ab Klaassens)

Jarenlang was de VVD de loopjongen van ondernemers die de concurrentie
van sociale werkplaatsen niet konden verdragen. Bij de vorming van het
kabinet Rutte II slikte partner PvdA de door de VVD gewenste bezuinigingen
op de sociale werkvoorziening, uit te voeren door de PvdA-staatssecretaris
Jette Klijnsma.

En nu zit het  nieuw PvdA-kamerlid Moorlag in de problemen omdat hij als
directeur van een sociale werkplaats, de maatregelen van de staatssecretaris
heeft gesaboteerd en bovendien in strijd heeft gehandeld met het beleid van
de toenmalige minister van sociale zaken, partijgenoot Lodewijk Ascher.

De sociale werkvoorziening was ooit een paradepaardje van de PvdA. Mensen
met een lichamelijke en/of geestelijke beperking konden in een beschermde
omgeving zinvol werk verrichten waarop ze trots konden zijn. Ook
kwartaaldrinkers en ex-verslaafden kregen er kansen.

De PvdA heeft die mensen in de steek gelaten na de vage belofte dat de
werkgevers meer van deze klanten in dienst zouden nemen. Daar is weinig van
terecht gekomen.

Het nieuwe PvdA-kamerlid Moorlag heeft als directeur van een sociale
werkplaats geprobeerd zo veel mogelijk van zijn mensen binnen boord te
houden. Daarbij heeft hij zich niet gehouden aan de regels. En regels zijn
heilig bij de PvdA. Heiliger dan mensen.

  1. Harry Perton (reply)

    1 januari 2018 at 15:56

    Dank voor dit commentaar.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

PvdA 17 maart 2017

Naarmate ik minder toekomst heb denk ik er wel steeds meer over
na. Over de toekomst van deze aarde bijvoorbeeld en over de toekomst
van mijn vak, de journalistiek. Het zijn twee zaken waarvan ik vind dat ze
aandacht verdienen omdat een nieuwe generatie gezond moet kunnen
blijven leven en omdat ik mijn vak te belangrijk vind om te laten sterven
in de schoonheid van een altijd weer verdwijnend snapchatfotootje.

Daarom stemde ik op een politieke partij die de toekomst van onze aarde
hoog in het vaandel heeft staan. Je doet het toch voor de mensen die na
jou komen. Zit ik nota bene met drie van die mensen aan een bureaublok
van wie er twee VVD hebben gestemd en één CDA. Belangrijkste argument:
de regels die Asscher bedacht heeft voor de ZZP’ers. Niets wilden ze meer
weten van de PvdA.

Ik vond het kenmerkend voor de teloorgang van de sociaaldemocraten.
Vroeger was dat een arbeiderspartij. In arbeidersgezinnen ging het
stemgedrag over van vader op zoon. Je stemde PvdA omdat je vader wilde
dat je van een dubbeltje een kwartje werd. Of omdat je één groot familieblok
wilde vormen tegen het Heren van het Grootkapitaal.

Inmiddels is de wereld veranderd. Arbeiders zijn er nog wel, maar doorgaans
is hun positie nu beter geregeld. De arbeiders zoals wij die vroeger kenden
(met een broodtrommeltje onder de snelbinder naar de fabriek) zijn
tegenwoordig Polen, Roemenen, Bulgaren en Litouwers. Die worden gehaald
en gebracht met busjes. Maar vooral: die stemmen niet.

En je hebt de ZZP’er. Mensen die soms moeten sappelen voor beleg op hun
brood. Dat zijn niet de nieuwe arbeiders, dat zijn éénmans BV’tjes die hun
eigen directeur, administrateur, personeelsfunctionaris en werknemer zijn. Ze
zijn niet verenigd en kennen geen groepscultuur, laat staan een partijcultuur.

Mensen die bang zijn voor islamisering kunnen tegenwoordig kiezen uit een
waaier van partijen met voormannen die overtuigender taal spreken
dan Lodewijk Asscher. Zieken, zwakken en misselijken vinden meer gehoor
bij de SP. Mensen die zich zorgen maken over het klimaat en de toekomst
van onze aarde kunnen beter terecht bij GroenLinks.

De PvdA is zijn natuurlijk achterban kwijtgeraakt. De partij heeft decennia
lang goed voor dit land gezorgd. Daar moeten we dankbaar voor zijn,
maar er komt een nieuwe tijd aan met andere mensen en nieuwe
bedreigingen. Een tijd die misschien wel meer dan ooit vraagt om een
partij die opkomt voor mensen die in de verdrukking komen. Dat vraagt
om een sterk links blok. Daarom moet de PvdA zaterdag niet alleen maar
navelstaren maar nadenken over samenwerking. Asscher is niet zo’n
partijdier, misschien kan hij de aanzet geven. De PvdA is geen doel op zich,
het is een middel.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Twijfel 13 maart 2017

(Door Ab Klaassens)

Voor  het eerst in mijn bijna 84-jarig leven vraag ik me af of ik – lid van de PvdA –
komende woensdag nog wel een 
blokje rood zal kleuren achter de naam van een
partijgenoot.

Ik vind dat mijn partij er vier jaar geleden goed aan heeft gedaan om samen met
de VVD de economische 
crisis te lijf te gaan – er was toen geen andere mogelijkheid.

Ik denk dat de PvdA vervolgens is vervallen in het slechte personeelsbeleid dat
kenmerkend is voor de Nederlandse 
sociaal-democraten.  Met figuren als Ad Melkert}
en Mariët 
Hamer als fractievoorzitter in de Tweede Kamer jaag je kiezers weg.

|Met Diederik Samson kun je kiezers winnen, maar hem lieten de leden vallen ten
gunste van de bureaucraat 
Lodewijk Ascher.

Lang geleden schreef de PvdA een brochure met de titel “Wenkend Perspectief.”

Ik denk bij “wenkend perspectief”eerder aan Klaver dan aan Ascher. 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Monasch 29 november 2016

En weer heeft Nederland een nieuwe politieke partij: Nieuwe Wegen
van oud-PvdA’er Jacques Monasch. Hij rekent op 20 tot 30 zetels.

De versnippering in de politiek is nu zo groot dat je je afvraagt hoe
dit land na de verkiezingen nog bestuurd kan worden.

Monasch gaat het allemaal anders doen. Hij gaat het vertrouwen in de
politiek herstellen want hij gaat naar de mensen luisteren.

Ik heb er mijn twijfels bij. In de eerste plaats maakt hij de fout door
alweer een nieuwe politieke partij op te richten. We weten zo
langzamerhand dat politieke partijen niet de oplossing zijn voor
de problemen van de toekomst. Politici zijn namelijk vooral bezig
met hun eigen herverkiezing en verder hobbelen ze vooral aan
achter mondiale economische ontwikkelingen. Op het moment dat
ze zelf iets bedenken, marktwerking in de zorg of een nieuwe
wet voor zzp’ers, gaat het mis.

In de tweede plaats wil Monasch de kiezers gaan horen via
referenda. Als er één middel is dat bewezen heeft tot totale chaos
te leiden dan is het wel een referendum. Daar komt nog bij dat
Monasch bijvoorbeeld grenzen wil stellen aan de immigratie. Door
vooraf zo’n stelling in te nemen kan ik de uitslag van het referendum
wel voorspellen.

Als Monasch werkelijk een nieuwe weg in wil slaan moet hij gaan
werken aan een nieuwe vorm van democratie, want de onze is
achterhaald. Hij zou het boek van David van Reybrouck eens kunnen
lezen: “Tegen verkiezingen”.  De Belg pleit, goed onderbouwd, voor
loting van volksvertegenwoordigers om zo de totale bevolking te
betrekken bij het landsbestuur.

Dat zou pas een nieuwe weg zijn. Maar Monasch kiest er voor
mee te hobbelen op de ontevredenheid onder delen van de bevolking,
zoals zoveel partijen doen. Dat mag, maar noem je partij dan geen
Nieuwe Wegen maar bijvoorbeeld nieuwe zakken.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lidmaatschap 17 oktober 2016

Ik ga iets doen wat ik nog zelden eerder heb gedaan. Ik ga een oude blog opnieuw
plaatsen. Hij is weer actueel nu Lodewijk Asscher zich kandidaat gaat stellen voor
het lijsttrekkerschap van de PvdA.

De directe aanleiding is niet het kandidaat stellen, maar het feit dat je nu voor twee euro
lid kunt worden van de PvdA zodat je snel stemrecht heb.

In de jaren tachtig gebeurde er iets heel anders. Ik schreef er over op 5 oktober 2004,
ongeveer twaalf jaar geleden. Komt ie . . . .

Ergens begin jaren tachtig was er een politieke crisis in het dorp waar ik journalist was.
De plaatselijke lijsttrekker van het CDA was overleden en de lokale afdeling dobberde
stuurloos rond. Wekenlang vochten de bloedgroepen achter gesloten deuren om het
leiderschap. Dat leverde spannende verhalen op, dankzij een lek dat ik had gevonden.

Op een zekere maandag zou er een ledenvergadering zijn waarop de knoop zou worden
doorgehakt. Alleen toegankelijk voor leden. Mijn collega van de concurrerende krant
was lid van het CDA en lachte in haar vuistje. Zij zou de volgende dag in geuren en kleuren
verslag kunnen doen van de ongetwijfeld tumultueuze vergadering en ik had het nakijken.
Zelfs mijn tipgever had besloten niet meer te lekken. De mannenbroeders hielden de rijen gesloten.

Op donderdag besloot ik tot een onconventionele stap. Ik belde de secretaresse van de
plaatselijke CDA-afdeling – de vrouw van een toenmalig Tweede Kamerlid – en meldde
me aan als lid. ’t Was even stil aan de andere kant van de lijn. In zo’n dorp kent men
elkaar en ze zei: “Ik weet wat jij van plan bent, maar dat gaat niet door.”

Dus ik kan geen lid worden van het CDA?” vroeg ik.

Nee, zo werkt dat niet,” zei ze.

Dan bel ik een bevriende relatie bij de krant om te vertellen dat het CDA lidmaatschap
weigert aan een eerzame burge
r,” zei ik.

’t Werd weer even stil. “Laat me even ruggespraak houden,” zei ze, “ik bel je over
een uur terug
.”

Ze was oorspronkelijk van ARP-huize dus ze kwam haar belofte na. Samen met de
voorzitter had ze een strategische zet bedacht. De partij zou mij een acceptgiro sturen
en zodra het geld binnen was zou mijn lidmaatschapskaart worden opgestuurd.

Kreng, dat redde ik dus nooit meer voor maandagavond. Ik stelde voor het geld contant te
betalen. Ze vroeg weer bedenktijd. En weer belde ze keurig terug. Contant betalen kon, dan
moest ik zaterdagmorgen naar de penningmeester. Die zou mij dan een kwitantie geven en
dat zou dan een tijdelijk bewijs van lidmaatschap zijn.

Mag ik dan maandag meteen naar de ledenvergadering,” vroeg ik vals.

Ja,” zuchtte ze.

Op maandagavond stapte ik het vergaderzaaltje in één van de kerkdorpen binnen. Ons kent
ons in zo’n gemeenschap en heel veel mensen kwamen op me af om te vertellen dat het een
besloten vergadering was. Ik wapperde slechts hooghartig met m’n kwitantie. Verwijtende en
lovende blikken waren mijn deel. Een enkeling knipoogde stiekem.

De vergadering zou om acht uur beginnen, maar het werd een stief kwartiertje later want
het bestuur had een kort spoedberaad. Toen het achter de tafel plaats had genomen deed de
voorzitter een mededeling vooraf. Ze hadden bepaalde ontwikkelingen geconstateerd
(’t ging over mij, ik voelde het) en daarom hadden ze besloten dat iedereen die mededelingen
zou doen over het verloop van de vergadering onverwijld als lid van het CDA geroyeerd zou
worden. Ik barstte in lachen uit. Zij die hadden geknipoogd grinnikten binnensmond.

De volgende dag stond het verhaal in de krant. Ze hadden na veel stemmingen gekozen voor de
kandidaat die ikzelf in een analyse als de enig acceptabele had voorgesteld. Nog voordat ze me
konden royeren heb ik zelf m’n lidmaatschap opgezegd.

P.S.: de hoofdredacteur betaalde me het lidmaatschapsgeld terug.

  1. Wieneke (reply)

    18 oktober 2016 at 09:19

    Mooi verhaal. Altijd leuk als je die zelfbenoemde bobo’s kunt pesten. Dat komt van al dat stiekeme achterkamertjes gedoe. Moeten ze maar transparant zijn, hoor. Ik vind trouwens dat kandidaat Monasch behoorlijk doodgezwegen wordt. Dat gaat niet eens subtiel. De man is nogal kritisch namelijk. Daar houden ze niet van bij de club, waar een trui de scepter zwaait.

  2. Laurent (reply)

    18 oktober 2016 at 18:48

    Geweldig! Deze kende ik nog niet, maar misschien las ik je toen ook nog niet. Prachtige actie 🙂

  3. Laurent (reply)

    18 oktober 2016 at 18:52

    Jacq Monasch huilt populistisch mee over de linkse elite en bekende vandaag een Pim Fortuynbewonderaar te zijn. Dank u maar nee dank u. De man beseft gewoon volkomen uitgerangeerd te zijn en dit is een wanhoopssprong. Die hele PvdA is trouwens uitgerangeerd, na hun volledige overgave aan VVD-beleid.

  4. Fien. (reply)

    20 oktober 2016 at 10:30

    Wat een verhaal. Maar dit ging over het CDA, wat volgens mij nog net zo regeert. Het had ook over de PvdA kunnen gaan.
    En wat zal het volgend jaar moeilijk kiezen worden, wat te stemmen.
    Het is dat het er bij ons erin geramd is, stemmen doe je, er is voor gevochten voor dat stemrecht. Als je niet stemt mag je ook niet klagen. Maar heel soms denk ik, ik ga niet meer. Ik maak me er niet meer druk om.

  5. ab klaassens (reply)

    26 oktober 2016 at 21:41

    Politieke partijen zijn verenigingen met leden. Verenigingen houden
    ledenvergaderingen. Politieke partijen vergaderen meestal in het
    openbaar. Een enkele keer, als persoonlijke kwesties in het geding zijn, willen
    de leden wel eens onder elkaar zijn. Wie daar bij wil zijn kan lid worden, zoals
    Jan de Vries heeft aangetoond.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Keuzes 25 mei 2016

De week begon hoopgevend. In Oostenrijk werd een linkse meneer president
in plaats van wat in de media een extreme-rechtse meneer werd genoemd.

PvdA-minister Lodewijk Asscher zei dat het niet per definitie zo is dat zijn
partij volgend jaar regeert met de VVD. Ik ben er niet achter of hij bedoelde
dat zijn partij niet meer zal regeren. Maar goed, het gaat om de intentie.

Aandeelhouders van Shell wilden tijdens hun vergadering via een motie het
bedrijf dwingen tot een milieuvriendelijker koers. De social media stonden er
vol van en je zou bijna gaan denken dat de motie een kans maakte.

Per saldo hebben we vandaag een zekerheidje (Oostenrijk), een twijfelgeval
(PvdA) en een jammerlijk verlies (de motie werd ruim weggestemd).

Toch is er beweging. Wie de voortreffelijke Shell-dialogen op de site van de
Correspondent leest ziet dat het bedrijf wel degelijk probeert op termijn
milieuvriendelijker te werken. Maar, zoals één van de medewerkers zei: een
mammoettanker verander je niet met een handomdraai van koers.

Of dingen veranderen ligt eigenlijk aan ons, gewone mensen. Wij kunnen
tijdens verkiezingen een stem uitbrengen en wij kunnen besluiten dat we geen
fossiele brandstoffen meer gebruiken. In het rijke westen kunnen we er ook
voor zorgen dat mensen in slecht bedeelde gebieden alternatieven gaan
gebruiken.

Het gaat om keuzes. Het maken van keuzes is best moeilijk in een wereld
waarin de opinie gedomineerd wordt door de grootste schreeuwers die
veranderingen in hun vertrouwde wereld vooral als bedreigingen zien in
plaats van kansen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Katholiek 13 april 2016

(Door Ab Klaassens)

De ontsteltenis was groot in politiek Eindhoven toen, in december 1973, het
kabinet Den Uyl het pvda-lid Jaap van der Lee benoemde tot burgemeester
van Eindhoven.

Hij was niet de eerste pvda-burgemeester in Brabant; er zat al zo’n rooie aan
het stuur in de gemeente Woudrichem, maar daar merkte je niks van.

In het provinciebestuur zat de Tilburger Joan Willems, weliswaar ook van de
pvda, maar wel katholiek en dat maakte het minder erg.

Jaap van der Lee stuurde zich,  met veel ervaring in de diplomatie, door de
weerstand heen, maar zijn politieke signatuur bleef meewegen na
gemeenteraadsverkiezingen in 1974.

Bij de  collegevorming dreigde de Katholieke Volkspartij, inmiddels verenigd
met protestantse groeperingen, de meerderheid in het dagelijks bestuur te
verliezen als de wethouderszetels zouden worden verdeeld op basis van de
verkiezingsuitslag.

De katholiek/protestanse groepering vreesde dat de pvda-burgemeester bij
meningsverschillen altijd zijn partijgenoten zou steunen en eisten daarom de
aanstelling van een extra (= zevende ) wethouder van eigen kleur.

De discussie daarover liep hoog op. Jaap van der Lee ging op vakantie naar
Zwitserland en verstuurde vanaf zijn vakantieadres alle ruziemakers een
prentbriefkaart met de afbeelding van een groep tevreden kauwende geiten en
bokken. Op hun voederbak stond de tekst: “Hier meckert mann nicht.”

  1. maria (reply)

    13 april 2016 at 16:54

    Ja, die man had een fijn gevoel voor humor.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Willie Dille 14 februari 2016

Toen ik jong was waren de gemeenteraadsleden van wier uitspraken
ik kritisch doch respectvol verslag deed mannen van statuur. Mannen,
want het was jaren zeventig Barneveld.

Vooral ook mannen in keurige pakken, de meesten zwart. De pakken,
niet de mannen zelf.

Ze spraken keurig en er viel nooit een onvertogen woord. Zelfs de
socialisten gebruikten woorden waar niemand aanstoot aan kon nemen.
De enige woorden waar wij onze wenkbrauwen bij fronsten tekenden
we regelmatig op uit de mond van een gereformeerde broeder die
steevast sprak over finanse situujasie.

Sterk verruwd
Het taalgebruik is veranderd, sterk verruwd. Deze week werd de
PvdA-voorzitter in Katwijk afgeserveerd  nadat hij Geert Wilders een
hartaanval had toegewenst.

Niet alleen is zijn gedrag onbeschoft, hij brengt ook grote schade toe
aan al die mensen die proberen Wilders op een correcte manier
tegengas te geven. Zo’n man maakt veel meer kapot dan alleen zijn
eigen politieke loopbaan.

Discriminatie
PVV’ers hebben patent op teksten waar mijn maag van omdraait. In het
AD lees ik dat Het Bureau Discriminatiezaken aangiften voorbereidt
tegen PVV-raadslid Willie Dille. Zij stelde dat ‘de islam mag worden
weggevaagd’. Ze deelde op Facebook een filmpje van een ontploffende
atoombom, vermoedelijk om alle twijfels over haar woorden weg
te nemen.

De PvdA-man en de PVV-vrouw zorgen er voor dat de afkeer van de
politiek alleen maar groter wordt. Je vraagt je af met welk doel zij zich
ooit bij een politieke partij hebben aangesloten? Je steekt een hoop
tijd en energie in zo’n functie naar ik mag aannemen om de (finanse)
situujasie van mensen te verbeteren. Niet om andersdenkenden dood te
wensen.

Op zulke momenten verlang ik terug naar de omgangsvormen van vroeger.
Maar ja dat is wel riskant want voor je het weet word je via de
social media uitgescholden voor ouderwetse klootzak. Of iemand
gaat mij nadragen dat ik mij nu zelf schuldig maak aan niet zulk fraai
taalgebruik is. Daarom geef ik alvast de enige politieke reactie die door
de eeuwen heen constant is gebleven: sorry.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *