Professionele media contra, ja wat eigenlijk? 23 augustus 2018

Er is in het wereldje van de journalistiek een discussie aan de gang over het feit dat
vrijwel alle media een foto en de volledige naam hebben gepubliceerd van de man
die wordt verdacht van de moord op Nicky Verstappen. 

Sommige collega’s vinden het meer dan terecht dat in  de jacht op de mogelijke
dader alle middelen worden ingezet. Anderen vinden dat de media geen verlengstuk
van justitie zijn en terughoudender moeten zijn. Ik ben in dit vak waarschijnlijk zo
afgestompt dat ik mij er vooral over verbaasde dat er onder vakgenoten überhaupt
nog een discussie over ontstond. 

Waar ik bij dit verhaal vooral over nadacht was dat de media zwaar inzetten op het
feit dat de verdachte een bushcrafter is. Dat is iemand die getraind is in overleven in
de natuur en die zodoende heel lang onder de radar kan blijven. Ik snap de aandacht
voor dat gegeven wel, het maakt het verhaal nog meer bijzonder dan het al is. 

Wat ik dan niet snap is dat collega’s her en der de indruk wekken dat de verdachte dus
wel nooit gevonden zal worden. Ik geloof niet dat je een leven lang van een bessen en
misschien een toevallig gevangen konijn kunt leven. Mits het een heel kort leven is
natuurlijk. Maar spannend is het natuurlijk wel voor het verhaal. Zelf denk ik dat de
voortvluchtige man meer kunde wordt toegedicht dan hij verdient.

Afgelopen zomer was het helemaal een gotspe toen sommige media zich boos maakten
over een mevrouw die een ongeluk filmde op de snelweg omdat ze opgewonden raakte
van het toenemend aantal volgers op social media waarop ze de beelden had gezet. 

Een gotspe omdat die mevrouw bij sommige media al jaren niks anders ziet dan beelden
van ongelukken en verhalen leest van slachtoffers en getuigen die de meest lugubere
details mogen vertellen. “Ja maar”,  hoorde ik een collega een paar weken geleden roepen,
“die beelden worden door professionals gemaakt en die zijn terughoudender”.  

An m’n hoela. In een tijd waarin media op internet alles leegplukken wat er langs komt
en zonder te checken doorgeven (Twitter is ook een bron hoorde ik ooit een collega
uitkramen) is er nauwelijks meer onderscheid tussen professioneel en een mevrouw die
heel veel volgers heeft omdat ze schokkende beelden op haar Facebook-pagina zet. 

Nu wordt de foto van de moordverdachte door vrijwel alle media verspreid. De man wordt
verdacht van een gruwelijke moord op een kind. Wat mij betreft mag hij de rest
van z’n leven achter een deurtje als hij het gedaan heeft. Maar wat nu als hij wordt
gevonden door lieden die hem lynchen en dat er dan een mevrouw langskomt die dat
filmt en op haar Facebookpagina zet. Gaan de media dat dan veroordelen. Waarschijnlijk
nemen sommigen gewoon dat filmpje over met als argument: Facebook is ook een
bron. Ik denk dat er nog maar heel weinig media zijn die een afweging maken die niet
wordt ingegeven door de hete adem van de concurrent. En de media die dat wel doen,
die noem ik professioneel.

Zo’n discussie op Twitter over de vraag of je naam en toenaam moet publiceren is mooi,
maar die zal er echt niet toe leiden dat de media terughoudender worden. Zolang er
mevrouwen met mobiele telefoons filmpjes publiceren van bloederige ongelukken zal
er een concurrentieslag om de pageviews geleverd worden.  

  1. Laurent (reply)

    30 augustus 2018 at 19:24

    Dat is een goede analyse

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *