Caissières van Albert Heijn gaan de gezondheid van ouderen in de gaten
houden. Als AH-medewerkers merken dat een oudere vergeetachtig is of
zichzelf verwaarloost, vragen ze of er  behoefte is aan een praatje in de winkel
met een vrijwilliger van een zorgorganisatie. Ik neem aan dat in de
AH-zorgwinkels die vrijwilligers permanent rond hangen bij het apparaat
waar je de hele dag gratis koffie kunt lurken.

Ik probeer me voor te stellen hoe dat gaat. Ik heb bijvoorbeeld twee
bankpasjes. Het komt voor dat ik aan de kassa de pincode van het andere
pasje in tik. Uit een soort gewoonte. Vermoedelijk zal de caissière mij dan
eerst argwanend aankijken, dan vragen of het wel goed met me gaat en als ik
zeg dat ik me gewoon vergist heb, zal ze haar telefoon grijpen en door de
winkel roepen: zorgverleenster voor kassa 2, zorgverleenster voor kassa 2.

U denkt dat ik een doomscenario schets? Dat denk ik niet. Een caissière die de
hele dag artikelen langs een scannertje trekt zal blij zijn dat haar
verantwoordelijkheden worden uitgebreid. Die zal dus in mijn geval
onmiddellijk in de zorgmodus schieten. Elk mens zoekt variatie in z’n
dagelijkse beslommeringen. Zo’n caissière is niet anders.

Kattenvoer
En dan hebben we het nog niet over het “in de gaten houden van de
gezondheid”. Zal het mij overkomen dat als ik met acht kleine blikjes
kattenvoer aan de kassa sta, zo’n opgewaardeerd meisje mij vraagt:
“meneer . . . eet u wel goed”. En dat als ik dan zeg: ik heb twee katten, zij haar
telefoon grijpt en door de winkel roept: zorgverleenster voor kassa 2,
zorgverleenster voor kassa 2.

En dan moet ik nog door het hele proces van: wilt u koopzegels, nee, wilt u
restaurantzegels, nee, wilt u bestekzegels, nee,  spaart u poppetjes, nee,wilt u
het bonnetje, ja, zei u nou ja?

Ik stel voor dat Albert Heijn bij de uitgang een zorgverlener zet bij wie je kunt
uithuilen met de tekst: “ik kwam hier alleen maar voor een paar
boodschappen . . . “