Vocalies (489) Leonard Bernstein: A quiet Place 2 december 2018

(Door Marlies)

Als ik dit typ is het 1 december. Dat betekent dat de eerste van mijn drie minst favoriete
maanden van het jaar alweer om is… bravo (alsof het een prestatie is dat de tijd verglijdt…).
Ik ben niet zo van winter en dit jaar minder dan ooit. Maar er is troost: de tijd verglijdt
inderdaad vanzelf en de feestdagen komen eraan, dat leidt af. In januari – als de winter
‘gekeerd’ is en we ons weer in een opgaande lijn bevinden – mag ik naar Kaapverdië, effe
net doen alsof de winter niet bestaat en als we terug komen lengen de dagen alweer.
U merkt het: ik ben er beter in geworden mezelf deze maanden ‘aan de gang’ te houden.

Wat me ook ‘aan de gang’ houdt zijn de stukkies voor Vocalies, alleen vond ik zo weinig
te schrijven de laatste tijd. Heeft misschien ook wel met mijn herfst-winterdipje te maken.
Hoe dan ook: terwijl ik een bietje zat te griepen ging Opera Zuid lustig door met werken
en hadden ze een hedendaagse opera te pakken. Een niet zo bekende ook: ‘A quiet place’
van Leonard Bernstein. Ik heb het dus niet over de horrorfilm met dezelfde titel.

‘A quiet place’ ging in première in juni 1984 aan La Scala in Milaan. Het is Bernstein’s
laatste werk voor de bühne. In 2018 is het 100 jaar geleden dat hij geboren werd en
daarom brengt Opera Zuid zijn opera.

U kunt er nog net naartoe (sorry dus, dat ik er niet eerder over schreef): vanavond gaat-ie
in Sittard, dinsdag 4 december in Utrecht, donderdag 6 december in Breda en zondag 9
december is de laatste voorstelling in – hoe juist voor Opera Zuid – Maastricht, de thuishaven.

‘A quiet place’ vertelt het verhaal van een eigentijds Amerikaans ‘suburban’ gezin dat
worstelt met communicatie, met aanvaarding en met het verwerken van intense emoties
na de tragische dood van een geliefde bij een door alcohol veroorzaakt auto-ongeval.

Bloedmooi en hartverscheurend, schrijft Opera Zuid zelf over deze productie.

Ik zit er wat informatie over bij elkaar te zoeken op YouTube en vind de typische
Bernstein-klanken en behalve drama, ook kleur en savoir vivre… heerlijke productie!
Ik laad het filmpje op met de introductie voor de opera van Opera Zuid zelf: die kunnen het
veel leuker zelf vertellen dan ik het hier kan opschrijven.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (404) La Boheme 18 mei 2016

(Door Marlies)

“Aanstaande donderdag komt La Bohème naar Eindhoven” zo opende mijn (wandel)vriendin
onze begroeting aan het begin van een trainingstochtje. Die jongens van opera Zuid doen
het toch nog maar steeds: tegen alle bezuinigingsmonsters in flikken ze het toch minstens
één keer per seizoen om een mooie productie neer te zetten, desnoods met behulp van goeie
amateurs en met kunst en vliegwerk.

Met deze Bohème hoeven ze niet heel veel kunst en vliegwerk te doen… de enscenering is
tamelijk simpel: er zit één grote koorscène in als de twee stellen die de hoofdrollen zingen
op een soort kermis in Parijs zijn, maar verder is er met ouwe planken en doeken een hoop te
doen: de vier leven in Bohemien Parijs…

Effe ultrakort het verhaaltje? Deels ontleend aan de website van Opera Zuid, ik zeg het er
eerlijk bij. Dichter Rodolfo, schilder Marcello, filosoof Colline en musicus Schaunard leiden
een bohemienbestaan (dus). Ze wonen ergens op zolder en zijn vaak in hun stamkroeg, om
het beetje geld dat ze verdienen (of charmant achterover drukken…) uit te geven.

Rodolfo ontmoet zijn buurmeisje Mimì: liefde op het eerste gezicht (dat levert trouwens
meteen de twee mooiste aria’s uit de opera op, achter elkaar: Che gelida manina (de ‘kouwe
handjes-aria’ en ‘Mi chiamano Mimì’).  Ze is ongeneeslijk ziek en Rodolfo kan de zorg die ze
nodig heeft niet betalen. Hij verbreekt de verbinding; hij vindt dat Mimì een rijke man nodig
heeft, die haar behoeften wél kan betalen. De sufferd, echt een mannenoplossing. Hij kan
niet zonder haar en wordt diep-ongelukkig. Ook de hartstochtelijke verhouding van schilder

Marcello en zijn Musetta strandt; die is niet bestand tegen haar geflirt en zijn jaloezie. Een
paar maanden nadat beide stellen uit elkaar zijn gegaan, brengt Musetta de doodzieke Mimì
naar de zolderkamer. Omringd door haar vrienden, sterft ze, bijna ongemerkt.

De slotscène is van een hartverscheurendheid die zijn weerga niet kent. Als het goed gedaan
wordt hou ik het niet droog, maar u kent me intussen misschien een beetje, ik ben een
sentimentele dweil als het om opera gaat. Mimi glijdt eigenlijk midden in een maat weg.
Buitengewoon knap gecomponeerd van Puccini… en buitengewoon moeilijk voor de sopraan,
want ze moet bijna geruisloos zingen en toch door het orkest heen prikken. Er zijn er die het
kunnen… Rodolfo heeft van het verscheiden niks gemerkt en wordt er pas op geattendeerd
als de vrienden onrustig heen en weer beginnen te lopen. Hij valt snikkend aan het bed en
zingt voor het laatst twee keer haar naam.

Er is een filmpje met Renata Scotto en een pianist waarin ze uitlegt hoe dat gaat met die
laatste noten van Mimì. Dat mag u zelf opzoeken op YouTube. Scotto raakt er nog door
ontroerd, iets wat ze zich in de opera niet kon veroorloven. Je kunt niet subtiel doseren
als je overmand bent door emoties.

Ik laad mijn lievelingsfilmpje op van La Bohème: de slotscène uit de gelijknamige film
met Anna Netrebko en Rolando Villazon.

Veel plezier donderdag, want u gaat er natuurlijk naar toe!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (385) 12 november 2015

(Door Marlies)

Maar liefst twee opera’s heb ik u te melden en alle twee toppers:
Opera Zuid opent haar (jubileum)seizoen met ‘Rigoletto’ van Giuseppe Verdi
en de Nationale Opera speelt ‘Le Dialogue des Carmélites’ van Francis Poulenc

Rigoletto heeft voor elk wat wils, zo schrijft Opera Zuid zelf: liefde, haat, wraak,
antihelden, schurken, noodlottige wendingen, machtsmisbruik, immoraliteit,
familieperikelen plus … een crime passionel.

Het verhaal is waarschijnlijk bekend, Rigoletto hoort bij de meest bekende opera’s
wereldwijd. De hertog van Mantua is een foute womanizer. Op een bal komt
graaf Monterone verhaal halen omdat de hertog zijn dochter schaamteloos
behandeld heeft; hij krijgt slechts de spot van Rigoletto over zich heen. Monterone is
razend en spreekt een vloek uit over beide mannen.

Rigoletto heeft een dochter, Gilda. Ook zij wordt verleid door de hertog en ze wordt
obsessief verliefd op de man. Rigoletto is wanhopig. Hij zweert wraak en schakelt
huurmoordenaar Sparafucile in om de hertog te vermoorden. Maar het plan van
Rigoletto mislukt en dan wordt de vloek van graaf Monterone toch werkelijkheid…

Moeilijkste en mooiste kwartetten ooit
In Rigoletto zit een van de moeilijkste en mooiste kwartetten ooit: onder zangers
bekend als ‘het Bella Figlia-kwartet’. Dit kwartet is ook onderwerp voor de film ‘Quartet’
waarin een stel oude operaknarren (en die term bedoel ik liefdevol…) elkaar na
jaren tegenkomen en besluiten het kwartet nog eens te zingen.
Hartverwarmende film waarin vooral Maggie Smith die nu schittert in het
laatste seizoen van de topper ‘Downton Abby’ een geweldige rol speelt.

De speellijst voor Rigoletto:
vrijdag 13 november, Maastricht, Theater aan het Vrijthof, première
zondag 15 november, Maastricht, Theater aan het Vrijthof
dinsdag 17 november, Groningen, Stadsschouwburg
donderdag 19 november, Eindhoven, Parktheater
zaterdag 21 november, Terneuzen, Scheldetheater
dinsdag 24 november, Zwolle, Odeon De Spiegel
donderdag 26 november, Breda, Chassé Theater
zaterdag 28 november, Den Haag, Zuiderstrandtheater

En in december speelt-ie ook nog, mag u zelf gaan opzoeken….

Sterke zenuwen
Le Dialogues des Carmélites is de enige opera die Francis Poulenc schreef, maar wat
voor een…. Alleen al voor de finale zou ik gaan, maar die vergt dan ook sterke zenuwen.
Ik hoorde die finale ooit in de auto en heb toen fluks op een zandpad geparkeerd en
de finale uitgeluisterd, fatsoenlijk autorijden was niet mogelijk met op de radio de
steeds vallende hakbijl van de guillotine. Razend knap bedacht van Poulenc en met
het vorderen van die finale word je als toehoorder steeds ongemakkelijker;
ik vond het bloedstollend.

Ook hier kort het verhaal:
Tijdens de Franse Revolutie zoekt Blanche als karmelietes bescherming in het klooster,
uit angst voor het harde leven. Het kloosterbestaan blijkt echter geen veiligheid te bieden;
daar overheerst juist de angst voor de dood. Blanche vlucht naar haar ouderlijk huis.
Als de nonnen naar de guillotine worden gestuurd, voegt ze zich, inmiddels gesterkt
door haar geloof, vrijwillig bij hen.

Speellijst: 7, 11, 13, 17, 19, 22, 24, 26, 29 november, Amsterdam (dus…)

Tsja, veel plezier zou ik zeggen, maar dat lijkt hier een beetje misplaatst…
maar als u kunt: gaan!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *