Nog een paar maanden dan zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Door de decentralisatie van onder
meer de zorgtaken lijkt lokale politiek mij belangrijker dan ooit tevoren.

Nu is het de tijd van het samenstellen van de kandidatenlijsten en het presenteren van de programma’s.
Als inwoner van de vijfde stad van Nederland met een tekort van tientallen miljoenen euro’s op de zorg
– niet ik maar de stad – ben ik natuurlijk stikbenieuwd wat de lokale partijen voor oplossingen hebben.

De lokale krant is dan een belangrijke informatiebron. Die krant heeft vandaag een artikel in aanloop
naar de verkiezingen. Het gaat niet over verkiezingsprogramma’s maar over poppetjes want er wordt hier
en daar in de regio gesteggeld over wie waar op de lijst moet staan.

Wie lager komt dan verwacht is boos. Mensen zijn namelijk altijd boos als ze niet krijgen wat ze verwachten.
Politici zijn boos als ze niet hoog genoeg op de lijst komen. Voetballers zijn boos als ze buiten de basis
worden gehouden, werknemers zijn boos als iemand wordt bevorderd terwijl zij toch dachten dat zij die
hogere functie zouden krijgen.

Behalve de goed gedrilde voetballers maken andere gepasseerden meestal veel misbaar al dan niet via
social media. Traditionele media ontlenen een groot deel van hun bestaansrecht aan relletjes veroorzaakt
door ontevreden burgers, zelfs als iedereen wel weet waarom die ene klagende meneer of mevrouw niet
meer verkiesbaar is.

In het krantenartikel lees ik dat het een gevecht is om een plaatst op het pluche en dat het niet  meer om
inhoud de gaat. Omdat de krant een spiegel van de samenleving is gaat het artikel dus ook alleen maar over de
poppetjes. Maar waar hebben we het over: drie D66’ers in Eindhoven die niet meer verkiesbaar
zijn. Daarvan is er eentje die bombarie maakt. Bij het CDA Bergeijk stappen er drie vrijwillig op, ééntje
is onverkiesbaar en boos. In Waalre en Heeze-Leende zijn tesamen drie oudere heren boos omdat hun
partijen het na jaren en jaren tijd vinden worden voor nieuw bloed.

In Zuidoost-Brabant werken meer dan vierhonderd gemeenteraadsleden. Opgeteld is een handjevol dus zo
boos dat ze zich openlijk roeren. Als eenvoudige burger vraag ik mij nog steeds af hoe politici in mijn
gemeenten de financiële problemen gaan oplossen.  Na Sinterklaas, de kerst, de wintersport en de
carnaval zal er wel ruimte zijn voor inhoud.