De Lift der Zuchten 6 december 2019

In Venetië heb je de Brug der Zuchten. Daaronder werden mensen gevangengehouden en
die kreunden en steunden dat het een oordeel was.

Wij hebben de Lift der Zuchten. De afgelopen twee weken is het me drie keer overkomen
dat er dame instapte die een diepe zucht slaakte. Zo vaak en zo diep dat ik er onzeker van
werd. Waarom slaken vrouwen een diepe zucht als ze in de lift stappen waar ik in sta?

Daarom vraag ik direct of er iets aan de hand is. Gewoon, om illusies en
schuldgevoelens uit te sluiten.

De eerste dame was veel ouder dan ik, dus tamelijk bejaard. “Wat een zucht”, zei ik. Ze was
moe, zei ze. Doodmoe. Een ritje met een lift is leuk om jezelf in recordtijd te pitchen als de
ideale sollicitant, het is te kort om het leed van oudere dames over te nemen. “Veel rusten”,
was dan ook het enige dat ik kon uitbrengen tussen het moment dat de liftdeuren zich sloten
en het moment dat we op de bestemde vloer aankwamen. “Dat ga ik nu doen”, zei ze.

De tweede keer was de zuchtende vrouw een jonge moeder. “Wat een zucht”, zei ik. “Druk,
druk druk”, antwoorde ze. Ze moest de kinderen van school halen en dan nog met die twee
naar de tandarts. Daarna boodschappen doen en eten koken. Ze rende voor me uit door de
parkeergarage.

De derde zuchtende dame was een moeder met een kindje van drie turven hoog. “Wat een
zucht”, zei ik. Ze vertelde dat de kleine jengelig was omdat die wilde gaan slapen. Ze had zelf,
vertelde ze, ook wel behoefte aan een dutje want zo’n kleine meid was doodvermoeiend.

Had ik niet dezelfde ervaring vroeger, wilde ze weten. Nee, zei ik, de moeder van mijn
kinderen was veertig jaar geleden, toen ze voor de eerste keer zwanger was, meteen gestopt
met werken. Zij zorgde daarna voor de kinderen, ik voor inkomsten en een beetje voor
de kinderen.

“Zo ging dat bij ons vroeger ook”, zei ze. “Mijn moeder was altijd thuis. Vreselijk vond
ik dat. Soms dacht ik: mens ga weg, laat me met rust”.

Ik had willen vragen of haar moeder dan niet vreselijk moe van haar werd, maar toen
gingen de liftdeuren alweer open.

  1. Laurent (reply)

    7 december 2019 at 22:05

    Hahaha, die laatste wending 😀

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *