Afscheid van mijn Nokia 5 april 2018

Het was een memorabele dag, de dag van 4 april. Na vier maanden leiding te
hebben gegeven aan de lokale Omroep Meierij keerde ik deze week terug in
het gareel van Omroep Brabant. Daar werd ik aangeschoten door het hoofd
van de facilitaire dienst. “Er ligt een nieuwe smartphone voor je klaar”,  zei hij.
“Kom je zo je oude omruilen”.

Hééééél lang geleden kreeg ik een Nokia, zo klein dingetje dat je kwijtraakte in
je broekzak. Toen de smartphone in zwang raakte en onze verslaggevers
daarmee ook filmpjes moesten maken omdat dat goedkoper was dan
cameramensen mee te sturen, werd de hele buitenploeg uitgerust met
iPhones. Ik hoorde bij de binnenploeg, voor mij geen smartphone. Ik behield
mijn Nokia met als meest geavanceerde mogelijkheid de sms functie.

Toen kwam er een nieuwe regel. Omroep Brabant had namelijk een aparte
internetredactie. Allemaal mensen die vanachter hun bureau werkten. Die
mensen kregen wel een smartphone want zij moesten kunnen zien hoe hun
berichten er op de app uitzagen. Alle andere huismussen behielden hun
Nokia.

Op enig moment zette ik op advies van een collega een ander kaartje in die
telefoon waarmee ik wel op internet zou kunnen. Ergens ging er iets mis want
na enkele maanden presenteerde mijn chef mij een rekening van achthonderd
euro. Ik heb ze netjes betaald en het kaartje er uitgehaald.

Omdat ik ook mee wilde in de vaart der volkeren schafte ik mij privé een
smartphone aan. Laten we eerlijk wezen: wat moet je als journalist als
niemand jou kan appen of als je onderweg niet even internet op kunt om iets
te checken. De Nokia ging in een bureaulade, maar niet dan nadat ik mijn zakelijk
nummer had doorgeschakeld naar mijn privé-telefoon.

Een anekdote: op een dag kwam ik binnen na een enorme treinstoring. Ik
reisde toen nog elke dag met de trein.

“Waarom heb je niet een foto gestuurd van die honderden mensen op het
perron”, vroeg mijn baas met een licht verwijt in haar stem.

Ik duikelde mijn Nokia op.

“Wat is dat”, vroeg ze.

“Mijn van bedrijfswege verstrekte telefoon”, zei ik.

We waren uitgepraat.

Maar nu lag er dus een nieuwe telefoon klaar. Ik heb er voor bedankt.
Iedereen die er in mijn zakelijk leven toe doet kent mijn privé-nummer. De
baas was blij met mijn weigering. Scheelt het bedrijf toch weer een
abonnementje.

  1. Laurent (reply)

    7 april 2018 at 20:59

    ACHTHONDERD EURO??

  2. Arnoud (reply)

    15 april 2018 at 20:01

    Nou, dan kan ie jou die 800 euro ook wel terugbetalen. Verder idem Laurent: hoe krijg je dat voor elkaar?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *