Vocalies (414) Le Nozze 26 augustus 2016

(Door Marlies)

Maandag 19 september kunt u naar Le Nozze!

Jawel, in Eindhoven. Ik zal er niet bij zijn, want ben elders, dus van mijn
bijdehante  commentaar hebt u geen last. Het wordt een topvoorstelling met
topbariton Erwin Schrott als Figaro en de Roemeense sopraan Anita Hartig
als Susanna.

Het gaat om een opname van de opera uit het Londense Royal Opera House
Covent Garden. Er is iemand van het Eindhovens Dagblad die de inleiding
houdt en u kunt lekker napraten onder het genot van…. Het geheel vindt
plaats in het Natlab in Eindhoven. Ga als u kunt, het is een enige opera, een
van Mozart’s beste en zo’n topcast voor die prijs krijg je niet altijd . . .

De tekst in het ED is wat oubollig, maar ach, wie maalt daar nou om.

Nog effe gauw het verhaal van Le Nozze, dan bent u mooi de anderen een stap
voor en valt er nog meer te genieten.

Figaro is de bediende van de graaf en gaat trouwen met Susanna, de kleedster
van de gravin. De graaf heeft een oogje op Susanna. Hij wil eigenlijk best
graag gebruik maken van zijn (oude) recht de eerste nacht met de bruid in zijn
dienst door te brengen(dus nog vóór de bruidegom dat doet…). De graaf is
echter ook erg gesteld op Figaro, de bruidegom, en houdt van zijn echtgenote,
de gravin, die hij met zo’n liefdesdaad ontrouw zou zijn. Het aanstaand
bruidspaar doet er van alles aan om aan het recht te ontsnappen en dat lukt
hen uiteindelijk ook.

Dan rent er ook nog puberende page Cherubino rond, bij wie de hormonen
alle kanten op schieten en is er gedoe over een lening….

Kortom: genoeg verwikkelingen voor ouwerwets theater-van-de-lach-gedoe
en… eind goed al goed.

Als er vaart in de opera zit kan uw avond niet stuk!

In het filmpje een opname uit 2006 van Figaro’s aria ‘Se vuol ballare’,
gezongen door Erwin Schrott, die de rol op 19 september ook zingt…

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Podotherapeut 26 juli 2016

Ken je het verschil tussen een lantaarnpaal en een kanariepietje? Zijn
linker pootje is iets korter.

Dat was een grapje uit mijn adolescententijd. Dat was eind jaren zestig,
begin jaren zeventig. Ik heb er nooit om kunnen lachen. Ik heb deze
vorm van absurdistische humor sowieso nooit leuk gevonden.

We leefden in een tijd dat iedereen afrekende met de gevestigde orde.
Sjef van Oekel probeerde de Mounties weeg te spelen en het mopje van
de lantaarnpaal en de kanarie was waarschijnlijk om Max Tailleur in de
vergetelheid te doen belanden.

Ik moest er gisteren aan denken. Ik was bij de podotherapeut in Eindhoven
die constateerde dat mijn linker pootje iets korter is. Vermoedelijk als gevolg
van het ongeluk dat ik had in 2011. Net als bij het mopje uit mijn jeugd
kon ik om die mededeling niet lachen.

Ik was bij de podotherapeut terecht gekomen op advies van een mevrouw
van het loopcentrum in Horst, die mij een paar nieuwe wandelschoenen
verkocht. Ze had het vermoeden dat er links en rechts lengteverschil was.

De podotherapeut vertelde mij in een enorm tempo wat er allemaal mis
is met mijn linker been. Ik kon hem niet bijhouden. (Dit is kantoorhumor).
Het goede nieuws was dat hij een oplossing had die hij mij in een zo
mogelijk nog hoger tempo uitlegde ondersteund door grafische beelden op
een computerscherm.

Ik krijg nieuwe zolen en volgens de podotherapeut zou dat mijn klachten
– die overigens niet noemenswaardig zijn anders had u er al lang van
gehoord – kunnen verminderen. En volgens de podo zal de verzekering
zijn werk betalen. Dat vind ik dan wel weer heel grappig.

  1. Wieneke (reply)

    26 juli 2016 at 14:37

    Lapwerk, die zooltjes. Ik weet er alles van, want ik heb wat afgetobd met die podo-lui. Scheefstand komt gewoon vanuit je ruggengraat. Ook al zijn je klachten nu nog niet erg, het zal beslist erger worden. Denk eens aan een bezoek aan een orthomanuele ARTS. Die zet je in een paar sessies én heel voorzichtig weer recht. Betaalt de verzekering wellicht ook 🙂

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Binnenstad 20 juli 2016

De bestuurders in mijn geliefde Eindhoven hebben een plan gemaakt voor de
binnenstad. In 2025 moeten wij ons wentelen in  een internationale hotspot
leven.

Overbodig te zeggen dat het internationale aspect dan wordt gevormd door
hogeropgeleide expats en rijke Chinese toeristen en niet door Oost-Europese
bedelaars waarover de Eindhovense middenstand onlangs nog beklag deed.

Hoe ziet dat er uit in de visie van de vroede Eindhovense vaderen.  De lokale
media staan er vol mee. Lees mee: Technologie, design en kennis zijn zichtbaar
en beleefbaar in de binnenstad. Het is druk op straat en er is altijd iets te
doen. Voor alle Eindhovenaren. De openbare ruimte is groen, gezond en
nodigt uit tot bewegen en ontmoeten. De binnenstad is een smeltkroes van
nationaliteiten en leeftijden. Ze kent daardoor een gevarieerd en interessant
aanbod aan voorzieningen dat past bij de internationale vibe en dynamiek.

Eén van de redenen waarom ik Den Bosch verruilde voor Eindhoven was
de vibe. Ik vond en vind de provinciehoofdstad een  dorp waar bestuurders
vooral op de winkel passen. Die winkel is de historische binnenstad. Daar wordt
het geld verdiend, dus dat is de navel waar ze allemaal naar staren. Wat daar
is moet behouden worden en wat er al eeuwen niet meer is moet opnieuw
worden opgetrokken.

Zo’n Eindhovens binnenstadsplan geeft energie, maar als voormalig inwoner
van Den Bosch slaat mij ook een beetje de schrik om het hart. Ik herinner mij
nog een gemeenteraadsvergadering in de hoofdstad die ging over
achterstandswijken, toen ook wel Vogelaarwijken genoemd.

Op de pers”tribune” hoorden wij de wethouder die wijken opnoemen. Mijn
collega van het Brabants Dagblad en ik keken elkaar aan. “Hoor jij het ook?”
vroeg ik. Het antwoord sloot aan bij mijn eigen waarneming: “Ze noemt alles
op behalve de binnenstad, Zuid, Engelen en Empel”.  Voor de goede orde: Zuid
is de welgesteldenbuurt, Engelen en Empel zijn dorpen dien tegen Den Bosch
aangeplakt liggen.

Eindhoven en omgeving zijn als eens uitgeroepen door de slimste regio van de
wereld. Ik mag toch hopen dat die intelligentie zich niet beperkt tot techniek en
design, maar dat er ook op sociaal gebied een paar bollebozen aan de knoppen
blijven. Opdat wij in 2025 in de Lichtstad niet zo’n opsomming van
aandachtsgebieden krijgen omdat de bestuurders vergeten zijn dat het grootste
deel van Eindhoven buiten de ring ligt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nare mensen 16 juni 2016

Ik kan er niet aan wennen. Aan politici die openbaar oproepen in
verzet te komen tegen vluchtelingen. Ik ben nog van de generatie
die respect heeft voor volksvertegenwoordigers. Ik hou er niet van
die mensen zakkenvullers te noemen. De (ex) politici en bestuurders
in mijn kennissenkring zijn integere hardwerkende mensen.
Ze maken net als andere mensen fouten. Maar het zijn geen
zakkenvullers.

Ik zie wel dat er onder politici boefjes zijn die vooral hun eigen naad
naaien, maar het merendeel is volgens mij nog steeds politicus om
– met vallen en opstaan – de wereld te verbeteren.

Daarom kan ik er niet aan wennen dat sommigen er alleen maar op uit
zijn onrust te zaaien. Neem nou gisteren. Toen werd bekend dat er
mogelijk (ik zeg mogelijk want het persbericht waarin dat werd
aangekondigd was vaag) vluchtelingen worden opgevangen op Gulbergen.
Dat is een terrein tussen Eindhoven, Nuenen en Geldrop-Mierlo.

De direct betrokken gemeenten reageerden tot nu toe tamelijk
genuanceerd. Maar de PVV-fractie in provinciale staten schoot meteen
in de automatische piloot. Derlui leden twitterden, nog voordat ze
konden weten wat er nou precies op Gulbergen gaat gebeuren, dat
opvang niet moet. Met als hashtag #kominverzet.

Als ik dat lees moet ik echt alle zeilen bij zetten om niet, net als zoveel
anderen, iets lelijks te gaan roepen over politici. Helaas glipt het me vandaag
door de vingers en roep ik mee: ik vind politici die alleen maar de
onderbuik voeden nare mensen.

  1. Irene (reply)

    16 juni 2016 at 14:30

    Naar en gevaarlijk.

  2. Wieneke (reply)

    18 juni 2016 at 18:01

    En dom, heeeeeeeel dom!

  3. Laurent (reply)

    23 juni 2016 at 21:05

    Ik zeg: het waterkanon op het eerste het beste stuk fascistisch PVV-tuig dat zich al relschoppend manisfesteert bij een mogelijke AZC-lokatie. Want anders krijgen ze gewoon hun zin, zoals in Geldermalsen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gezellig 14 juni 2016

Ik ben niet wat je noemt een gezelligerd. Niet iemand waarmee
je ’s avonds aan de bar een potje slap kunt lullen. Ik voel me
heel senang aan de bar, maar ik wil het wel  graag hebben
over dingen die er voor mij toe doen. Da’s niet altijd gezellig in
een dranklokaal.

Ik vraag me soms af wat gezellig is en weet dan dat dat voor
elk mens iets anders is. Ik heb een gezellige avond gehad als ik
met vrienden lekker heb gegeten en serieuze gesprekken heb
gehad en heb gelachen om grappen die niet plat zijn.

Andere mensen hebben een gezellige avond gehad als ze in
een beukende kroeg uren tegen mensen hebben staan
aankletsen zonder verstaanbaar te zijn geweest.

Er zijn ook mensen die het heel gezellig vinden om een dag
op een braderie te lopen, voortgestuwd door andere
gezelligerds.  Dat zijn de mensen die per definitie elke
mensenmassa gezellig vinden. Ik moet er niet aan denken.

Ik dacht daar over na terwijl ik op de fiets door de stad ging.
De kortste weg van mijn huis naar mijn werk gaat over de
Kruisstraat en de aansluitende Woenselse Markt. Ik noem dat
in gedachten altijd Klein Instanbul.

In een niet-officieel onderzoek is dat de gevaarlijkste plek voor
fietsers. Het is er druk, de automobilisten hebben vermoedelijk
zelf nooit gefietst en claimen met hun statusverhogende Beierse
bolides alle beschikbare ruimte.

Toch fiets ik er graag, want het is het gezelligste stukje van
de route. Geen idee waarom.

  1. Groninganus (reply)

    14 juni 2016 at 10:55

    Herken me sterk in de eerste twee alinea’s!

  2. Irene (reply)

    16 juni 2016 at 14:29

    Welkom bij de club.

  3. ab klaassens (reply)

    16 juni 2016 at 21:31

    Bij deze polonaise doe ik mee

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (404) La Boheme 18 mei 2016

(Door Marlies)

“Aanstaande donderdag komt La Bohème naar Eindhoven” zo opende mijn (wandel)vriendin
onze begroeting aan het begin van een trainingstochtje. Die jongens van opera Zuid doen
het toch nog maar steeds: tegen alle bezuinigingsmonsters in flikken ze het toch minstens
één keer per seizoen om een mooie productie neer te zetten, desnoods met behulp van goeie
amateurs en met kunst en vliegwerk.

Met deze Bohème hoeven ze niet heel veel kunst en vliegwerk te doen… de enscenering is
tamelijk simpel: er zit één grote koorscène in als de twee stellen die de hoofdrollen zingen
op een soort kermis in Parijs zijn, maar verder is er met ouwe planken en doeken een hoop te
doen: de vier leven in Bohemien Parijs…

Effe ultrakort het verhaaltje? Deels ontleend aan de website van Opera Zuid, ik zeg het er
eerlijk bij. Dichter Rodolfo, schilder Marcello, filosoof Colline en musicus Schaunard leiden
een bohemienbestaan (dus). Ze wonen ergens op zolder en zijn vaak in hun stamkroeg, om
het beetje geld dat ze verdienen (of charmant achterover drukken…) uit te geven.

Rodolfo ontmoet zijn buurmeisje Mimì: liefde op het eerste gezicht (dat levert trouwens
meteen de twee mooiste aria’s uit de opera op, achter elkaar: Che gelida manina (de ‘kouwe
handjes-aria’ en ‘Mi chiamano Mimì’).  Ze is ongeneeslijk ziek en Rodolfo kan de zorg die ze
nodig heeft niet betalen. Hij verbreekt de verbinding; hij vindt dat Mimì een rijke man nodig
heeft, die haar behoeften wél kan betalen. De sufferd, echt een mannenoplossing. Hij kan
niet zonder haar en wordt diep-ongelukkig. Ook de hartstochtelijke verhouding van schilder

Marcello en zijn Musetta strandt; die is niet bestand tegen haar geflirt en zijn jaloezie. Een
paar maanden nadat beide stellen uit elkaar zijn gegaan, brengt Musetta de doodzieke Mimì
naar de zolderkamer. Omringd door haar vrienden, sterft ze, bijna ongemerkt.

De slotscène is van een hartverscheurendheid die zijn weerga niet kent. Als het goed gedaan
wordt hou ik het niet droog, maar u kent me intussen misschien een beetje, ik ben een
sentimentele dweil als het om opera gaat. Mimi glijdt eigenlijk midden in een maat weg.
Buitengewoon knap gecomponeerd van Puccini… en buitengewoon moeilijk voor de sopraan,
want ze moet bijna geruisloos zingen en toch door het orkest heen prikken. Er zijn er die het
kunnen… Rodolfo heeft van het verscheiden niks gemerkt en wordt er pas op geattendeerd
als de vrienden onrustig heen en weer beginnen te lopen. Hij valt snikkend aan het bed en
zingt voor het laatst twee keer haar naam.

Er is een filmpje met Renata Scotto en een pianist waarin ze uitlegt hoe dat gaat met die
laatste noten van Mimì. Dat mag u zelf opzoeken op YouTube. Scotto raakt er nog door
ontroerd, iets wat ze zich in de opera niet kon veroorloven. Je kunt niet subtiel doseren
als je overmand bent door emoties.

Ik laad mijn lievelingsfilmpje op van La Bohème: de slotscène uit de gelijknamige film
met Anna Netrebko en Rolando Villazon.

Veel plezier donderdag, want u gaat er natuurlijk naar toe!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wandelen in Eindhoven 4 mei 2016

Eén van de leukste boekjes die ik de afgelopen jaren heb aangeschaft is het
boekje “Wandelen buiten de binnenstad van Eindhoven” van Kees Volkers.
Het is een boekje met wandelingen tussen de tien en de twintig kilometer. We
hebben er al een paar gelopen.

Dan denk je dat je zo’n stad kent. Ik woon er nu een jaar maar ik heb er al
eens drie jaar gewoond en sinds 1988 werk ik er. Ik heb er in de tijd dat ik
radioverslaggeving deed vele kilometers door de stad gemaakt.

Eindhoven is mijn stad. Ik fiets nu elke dag van het zuidelijkste puntje naar
het noordelijkste puntje. Twaalf kilometer dwars door de stad en elk dag denk
ik: dit is mijn stad. Verliefdheid hou ik voor Marlies met wie ik vandaag op de
kop af twaalf jaar getrouwd ben, maar Eindhoven heeft ook een grote plek in
mijn hart.

Al fietsend door de stad valt het me steeds weer op hoe groen die is. Overal
parken en parkjes. Brede wegen worden veelal gescheiden door brede groene
middenbermen.

Nu we de wandelingen uit het boekje van Kees Volkers lopen ontdekken we
nog veel meer. Ik heb inmiddels twee fraaie begraafplaatsen ontdekt waarvan
ik het bestaan niet kende. Aan de rand van het centrum ligt een pad langs de
Dommel waar diverse vogelsoorten hun territorium hebben.

Zelfs achter een bedrijventerrein tussen Eindhoven en Geldrop liggen stukjes
groen waar volgens mij een vogelaar wel een ochtendje zoet kan brengen.
Allemaal ontdekt dankzij dat boekje.

Ik kan nog wel even door gaan maar ik u al roepen: maar jij bent verliefd op
die stad. Ik stel voor dat iedereen die in Eindhoven woont en beetje sportief is
dat boekje aanschaft. Dan gaat verliefdheid vanzelf over in houden van.

wandelen

  1. Laurent (reply)

    6 mei 2016 at 22:50

    Vooral de directe omgeving van Eindhoven is een heel aantrekkelijk landelijk gebied. Ergens tussen Geldrop en Nuenen waan je je vèr buiten bewoond gebied, zo stil en landelijk is het er.

  2. maria (reply)

    8 mei 2016 at 18:06

    En sinds de 49e minuut , voor jou, nog weer een reden om van Eindhoven te houden. Gefeliciteerd

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (402) Lucia di Lammermoor 23 april 2016

(Door Marlies)

Ik heb er al eens vaker over geschreven. Vooral een aardig
berichtje voor mensen uit Eindhoven en omgeving, maar alla,
laat ik het Zuid-oosten dan maar eens voortrekken boven de
Randstad, meestal is het andersom.

Het NatLab  heeft een direct lijntje met London Convent Garden
Royal Opera House, tenminste dat hebben ze van september tot
en met juni, het kan nog even dus.

Live meegenieten van de mooiste opera’s en avondvullende balletten
rechtstreeks uit het Londense Royal Opera House / Covent Garden.

Op zondag 8 mei, om 11.00 uur  gaat er Gaetano Donizetti’s Lucia di
Lammermoor; die is weliswaar niet live, want een ‘encore-voorstelling’
maar dat maakt de pret er niet minder om. Een top-bezetting: Diana
Damrau, expert in het coloratuur repertoire en de Amerikaanse tenor
Charles Castronovo als haar tegenspeler Edgardo.

Bloed-kort het plot, dat kan, want het is een dun verhaaltje.
Er is in het Schotland van de 17de eeuw een voortdurende vete tussen
twee families en Lucia en haar geliefde worden daar de dupe van.
De broer van Lucia dwingt haar te trouwen – vanwege het geld – met
een man waar ze niet van houdt en in de huwelijksnacht gaat het fout.
Lucia flipt (dat is wel heel populair taalgebruik voor het drama van de
opera, maar het moest kort…), vermoordt haar echtgenoot en sterft – n
een van de mooiste aria’s ooit te hebben gezongen. Edgardo raakt na
een duel levensgevaarlijk gewond en zingt vlak voor hij sterft ook nog
een wonderschone aria. Einde opera.

NatLab oordeelt dat deze opera ook geschikt is voor jonger publiek,
vanaf  15 jaar schrijven ze. Nou is alle opera geschikt voor publiek
vanaf 15 jaar, maar hoe ze aan die conclusie komen? Ik zie er het
gemiddelde puberkind van 15 niet gaan zitten, maar alla, streven
naar een jonger publiek is altijd goed.

Gaat u vooral op 8 mei kijken en hou ‘ons’  NatLab in de gaten voor
de nieuwe produkties.

In het filmpje een concertante uitvoering van de waanzinsaria door
Diana Damrau. Met een orkestlid dat een soort glas-orgeltje bespeelt,
geweldig !

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Leges 16 april 2016

(Door Ab Klaassens)

De geboorte aangeven van een kind bij de gemeente kost niks.
Als je, vervolgens, namens dat kind, binnen dezelfde minuut, een
geboortebewijs aanvraagt moet je, in Eindhoven, twaalf euro tachtig
aan leges (= administratiekosten) neertellen.

Zo’n geboortebewijs – officieel uittreksel uit het geboorteregister –
heb je nodig als je verder wilt bestaan als burger binnen de Staat de
Nederlanden. Zonder zo’n uittreksel kom je namelijk niet in aanmerking
voor de verstrekking van een identiteitskaart ( ruim vijftig euro), een
paspoort (65 euro) en een rijbewijs ( gemeentelijke kosten 39 euro).

Als ik een identiteitskaart of paspoort wil aanvragen moet ik, volgens
de website van de gemeente Eindhoven een identiteitskaart of paspoort
laten zien aan de loketambtenaar. Als ik dat niet heb rest mij dat
oude papiertje van twaalf euro tachtig uit die schoenendoos van mijn
vader. Dat papiertje moet dan bewijzen dat ik ben wie ik zeg dat ik ben.

Ik heb de gemeentelijke basisadministratie gevraagd wat er gebeurt als
ik geen enkel papiertje meer heb. Het antwoord: “Dan handelen wij op
basis van een eerdere aanvraag.”

  1. Wieneke (reply)

    17 april 2016 at 08:15

    Oh, ik dacht dat je dan asiel moest aanvragen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Katholiek 13 april 2016

(Door Ab Klaassens)

De ontsteltenis was groot in politiek Eindhoven toen, in december 1973, het
kabinet Den Uyl het pvda-lid Jaap van der Lee benoemde tot burgemeester
van Eindhoven.

Hij was niet de eerste pvda-burgemeester in Brabant; er zat al zo’n rooie aan
het stuur in de gemeente Woudrichem, maar daar merkte je niks van.

In het provinciebestuur zat de Tilburger Joan Willems, weliswaar ook van de
pvda, maar wel katholiek en dat maakte het minder erg.

Jaap van der Lee stuurde zich,  met veel ervaring in de diplomatie, door de
weerstand heen, maar zijn politieke signatuur bleef meewegen na
gemeenteraadsverkiezingen in 1974.

Bij de  collegevorming dreigde de Katholieke Volkspartij, inmiddels verenigd
met protestantse groeperingen, de meerderheid in het dagelijks bestuur te
verliezen als de wethouderszetels zouden worden verdeeld op basis van de
verkiezingsuitslag.

De katholiek/protestanse groepering vreesde dat de pvda-burgemeester bij
meningsverschillen altijd zijn partijgenoten zou steunen en eisten daarom de
aanstelling van een extra (= zevende ) wethouder van eigen kleur.

De discussie daarover liep hoog op. Jaap van der Lee ging op vakantie naar
Zwitserland en verstuurde vanaf zijn vakantieadres alle ruziemakers een
prentbriefkaart met de afbeelding van een groep tevreden kauwende geiten en
bokken. Op hun voederbak stond de tekst: “Hier meckert mann nicht.”

  1. maria (reply)

    13 april 2016 at 16:54

    Ja, die man had een fijn gevoel voor humor.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *