Elkaar verketteren zit in het dna van het CDA 26 augustus 2020

Ik heb het CDA geboren zien worden. Het was in de tijd dat ik in de Gelderse Vallei
als jongste verslaggever achter in zaaltjes zat waar geestelijk vader Piet Steenkamp de
mannenbroeders van CHU en ARP en de afvalligen van de KVP probeerde te overtuigen
van de noodzaak om één christelijk bolwerk te maken. In elk zaaltje galmde het woord
rentmeesterschap. Het CDA had een missie: red de schepping.

In het gebied waar ik werkte werd nog jaren in de gemeenteraden een bloedgroepenstrijd
gevoerd. Vooral door CHU en ARP want de KVP speelde in dat gebied een marginale rol.
De mannen, vrouwen in de politiek waren toen in die kringen een zeldzaamheid,
rolden soms vechtend over straat.

Rentmeesterschap en bloedgroepen zijn twee woorden die voor mij onlosmakelijk met
het CDA verbonden zijn.

We zijn decennia verder. Het aantal christenen dat uit overtuiging op een christelijke
partij stemt moet je met een lampje zoeken. Democratie is tegenwoordig wie het hardste
roept op social media. Het rentmeesterschap is door het CDA in handen gegeven van
boeren die door veevoederbedrijven, grootgrutters en politiek in voortdurende staat van
vertwijfeling en woede worden gemanoeuvreerd.

Ik heb het in het verleden vaak op lokaal niveau mis zien gaan met het CDA. De eerste
keer dat de partij zichzelf landelijk zodanig te kakken zette was tijdens het befaamde
congres. Bij de meeste mensen zit de losgeslagen burgemeester van Barneveld (waar ik
de geboorte van de partij meemaakte) in het geheugen. Mijn beeld van die vergadering
wordt bepaald door Camiel Eurlings, die tot tranen toe zijn politiek vader Maxime
Verhagen de hemel in prees.

De afgelopen jaren zag ik het CDA in Brabant de ene rare bokkensprong na de andere maken.
Er waren momenten dat ik dacht dat de fractie in Provinciale Staten volledig van het pad
af was. Uiteindelijk ging de partij samen met Forum voor Democratie en zag je opnieuw
een tweespalt. Landelijk voorzitter Rutger Ploum hield zich afzijdig. Pas toen de zaak
beklonken was zei hij dat hij landelijk nooit met Forum zou samenwerken. Met zo’n
vriend heb je geen vijand meer nodig.

Nu is er landelijk gedoe om de lijsttrekkersverkiezing. Opnieuw zie je een partij in verwarring.
Je kunt je daar suf op analyseren. Ik grijp vaak terug op de tijd van de zaaltjes met Piet
Steenkamp. Daar verketterden de fusiepartners elkaar al. Het zit in het DNA.

  1. Ximaar (reply)

    26 augustus 2020 at 10:45

    Ik ben er nog altijd voor om religie en politiek gescheiden te houden. Zal daarom nooit op het CDA stemmen. Hirsch Ballin en Omtzigt vond/vind ik tot nog toe de meest acceptabele. Eurlings zou ik naar een psychiater sturen. Vaak zijn het ook mensen waarbij de macht bovenaan staat, wat ik vrij onchristelijk vind.

  2. Laurent (reply)

    26 augustus 2020 at 23:38

    Ik vergeef het het CDA en de VVD nooit meer dat ze bereid waren een – weliswaar niet-officiële – coalitie met de PVV te vormen. Ze zijn gewoon bereid rechts-extremisme te faciliteren.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

De rokende puinhoop in Brabant 14 december 2019

Onderstaand stuk schreef ik voor de website van Omroep Brabant

Provinciale Staten van Brabant hebben vrijdag geen knopen kunnen doorhakken om de
stikstofproblemen in Nederland op te lossen. Na weer tien uur debat stond er onder de
streep een negatief saldo. Er waren alleen verliezers.

Het CDA stapte uit de coalitie. Eerder sneuvelden al twee gedeputeerden van het CDA

vanwege de stikstofcrisis en het gestuntel van hun partij. Met het vertrek van het CDA
verliezen de boeren hun belangrijkste bondgenoot in het machtscentrum. De deadline
waarop boeren hun stal milieuvriendelijk moeten hebben, werd niet uitgesteld.

Omdat de gedeputeerden niet het gevraagde steuntje in de rug kregen om de nieuwe
stikstofregels al in beleid om te zetten wordt de natuur er voorlopig niet beter van.
Gedeputeerde Rik Grashoff (GroenLinks) die zich de blaren op de tong praatte om
de regels te verdedigen, zag zijn inspanningen vooralsnog niet beloond.

VVD-voorman Christophe van der Maat gaat een heel vervelende kerst tegemoet, want
hij moet bedenken hoe hij Brabant op de rails houdt met een minderheidskabinet.

Vorige week leek het er even op dat Brabant hét voorbeeld van Nederland zou worden.
Politiek en boeren spraken over een eigen deltaplan om de stikstofproblemen op te lossen.
In de loop van de week haakte boerenorganisatie ZLTO af. Dat was deels voor de vorm
omdat ze druk op de ketel willen houden, maar ook omdat de ZLTO hevige concurrentie
heeft van de radicale Farmers Defence Force die harde actie niet schuwt en de
stikstofmaatregelen vergelijkt met Jodenvervolging. Terugkijkend op de afgelopen
maanden zien we eigenlijk een rokende puinhoop.

Het probleem is ook ongekend groot. De mensheid heeft ontdekt dat hij de natuur om
zeep aan het helpen is. Behalve de klimaatontkenners van PVV en Forum voor Democratie
is iedereen het erover eens dat dit moet stoppen. Als dan de vraag wordt voorgelegd hoe
dat moet gebeuren, ontstaan de problemen. Zoveel hoofden zoveel zinnen. Er spelen ook
zoveel belangen mee. Niet in de laatste plaats politieke belangen, aangewakkerd door
achterbannen die ook allemaal weer hun eigen deelbelang hebben.


Het begint er zo langzamerhand op te lijken dat het probleem eigenlijk te groot is om in
de Statenzaal van Brabant door politici te laten oplossen. Al het gezwoeg en gesleur in Den
Bosch ten spijt. De oplossing van het probleem moet naar een hoger level. Dat weet het
kabinet ook wel.

Het gaat alleen heel langzaam. Zo lang dat zo is, gaan Brabanders zelf oplossingen bedenken.
Dat is prijzenswaardig maar dat heeft wel tot een slagveld geleid. Bovendien kan alles wat
Brabant bedenkt zo weer veranderen door landelijke regels die ooit eens zullen komen.
Dat bevordert de daadkracht niet.

In Brabant hielden ze het desondanks even dapper vol. De noordelijke provincies vielen al
om toen de eerste tractor de hoek om kwam.

Het wordt tijd dat het kabinet snel, heel snel met duidelijk beleid komt en een eind maakt
aan het goedbedoelde gemodder in de provincies.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Collateral damage van Brabantse CDA-bom kan groter worden 11 november 2019

De twee Brabantse CDA-gedeputeerden Marianne van der Sloot en Renze Bergsma die
vrijdagnacht opstapten worden nog even niet vervangen. Hun taken worden verdeeld
over de vijf andere gedeputeerden.

Vrijdagnacht na de Statenvergadering kondigden beiden hun ontslag aan. Op datzelfde
moment werden hun verklaringen schriftelijk aan de pers uitgedeeld. Dat betekent dus
dat de kroniek van een aangekondigde dood al eerder die avond was geschreven.

In datzelfde bericht stond dat VVD-leider Christophe van der Maat niet opnieuw gaat
onderhandelingen en dat zijn collega’s nog even niet worden vervangen. Alle energie
wordt nu gestoken in het oplossen van de stikstofproblemen en niet in partijpolitiek
gesteggel. Die laatste zijn mijn woorden. Dat was dus ook al eerder besloten. De nacht
was al te ver gevorderd om daar nog over te debatteren. Timing is alles.

De VVD-fractie stuurde afgelopen weekend een lang persbericht waarin dat nog eens
werd bevestigd. Nu de handen uit de mouwen, de poppetjes komen later wel. Wanneer
later is, is de vraag. Het oplossen van de stikstofcrisis kan nog wel een generatie duren,
bij wijze van spreken.

Renze Bergsma was gedeputeerde van veiligheid. Daar gaat de provincie niet over, zijn
aanstelling was een douceurtje voor het CDA. Zijn portefeuille was luxe. Van der Sloot
was gedeputeerde van sport, cultuur en kleine kernen.

Nou wil het geval dat Brabant zichzelf graag profileert als dé sportprovincie van Nederland.
Dan is het wel fijn dat de sportwereld een gedeputeerde heeft die erop toeziet dat het
sportklimaat optimaal blijft.

Brabant loopt op cultuurgebied niet echt voorop. Maar, Brabant is economisch booming
en trekt veel kenniswerkers uit de hele wereld aan. Die strijken vooral neer in Eindhoven
en omgeving en de roep op een breder cultureel aanbod is daar luid. Dan is een cultureel
pleitbezorger in het dagelijks bestuur van de provincie geen luxe.

Kleine kernen zijn er in Brabant te over. Iedereen kent de problemen. Ze lopen leeg en dat
tast de leefbaarheid aan. Een gedeputeerde kan beleid maken om dat te keren.

Drie megaklussen die nu worden ondergebracht bij mensen die de handen vol hebben
aan de stikstofcrisis, het dichtslibbende wegennet, de stagnerende woningbouw en het
op peil houden van de economie.

Omdat een dag maar 24 uur heeft, zal het gat dat de twee gedeputeerden achterlaten veel
groter zijn dan nu lijkt. Oftewel: de collateral damage van de bom die de CDA-fractie gooide
zal wel eens groter kunnen zijn dan nu nog lijkt. Niet alleen de boeren verliezen een vriend,
ook de sportsector, de culturele sector en de Vereniging van Kleine Kernen moeten vrezen.

De vraag is wanneer er een Statenlid opstaat dat zich hardop afvraagt of de coalitiepartijen
onder leiding van de VVD niet misschien toch ergens een poppetje moeten zoeken om te
voorkomen dat straks alleen de automobilisten en ondernemers nog profijt hebben van
het provinciebestuur.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Het CDA en de boeren 19 oktober 2019

Vandaag heb ik voor Omroep Brabant een analyse geschreven over de bom die het
CDA in Brabant onder de coalitie heeft gelegd.

De Brabantse CDA-fractie wil dat de regels die de provincie heeft geformuleerd voor het
landbouwbeleid worden aangepast en zo snel mogelijk in lijn worden gebracht met het
landelijke landbouwbeleid. Dat betekent dat de christendemocraten willen dat de veel
strengere Brabantse regels van tafel gaan.

Het CDA maakte dat vrijdagavond bekend in een persbericht. Fractievoorzitter Ankie de
Hoon wil geen toelichting geven. De collega-politici, de boeren en de media moeten het
er maar mee doen.

De Hoon heeft vrijdag wel met collega’s in Provinciale Staten gesproken, maar het lijkt
erop dat het CDA in het persbericht verder gaat dan in dat gesprek.

Op 11 oktober kondigde De Hoon al aan dat ze met een voorstel zou komen. Nu ze feitelijk
de Brabantse regels van tafel wil is dat een regelrechte bom onder de kersverse coalitie.

De vraag is of De Hoon en haar coalitiepartners het zo hard gaan spelen. De coalitie is na taaie
onderhandelingen tot stand gekomen. Het CDA vocht zichzelf – na jaren langs de kant te hebben
gestaan – binnen en nam genoegen met portefeuilles die door velen worden gezien als pretpakket.
De partij nam er genoegen mee omdat ze zo graag aan de bestuurstafel wilde zitten.

Dat is niet zo gek want aan die tafel kun je invloed uitoefenen en dat blijkt nu wel. Maar hoe
ver ga je?  De andere coalitiepartijen D66, VVD en PvdA, sinds de laatste verkiezingen aangevuld
met GroenLinks, hebben het strenge Brabantse veehouderijbeleid bedacht in weerwil
van boerenprotesten in 2017.

D66, PvdA en GroenLinks zullen niet zo gemakkelijk een krimp geven. De VVD is iets flexibeler.
Er zal nu veel van de lenigheid van de VVD afhangen. VVD-voorman Christophe van der Maat
zal net als tijdens de coalitie-onderhandelingen deze week overuren moeten maken.

De situatie doet in de verte denken aan de discussie over de fusie van Nuenen en Eindhoven.
Toenmalig SP-coalitiepartner zette de boel ook op scherp. Uiteindelijk vond de coalitie een
vluchtweg omdat er in het zicht van de haven nieuwe landelijke regels werden gemaakt waarbij
zo’n fusie nog voor de eindstreep zou kunnen sneuvelen. Na drie vergaderingen besloot de
provincie dat risico niet te nemen en de fusie af te blazen.

Landbouwminister Carola Schouten heeft een pas op de plaats aangekondigd om alle
consequenties van alle stikstofmaatregelen nog eens op ene rijtje te zetten.

Brabant zou daarop kunnen meeliften. Dat betekent in feite uitstel van wat Brabant eigenlijk
wil. Daar ziet met name GroenLinks gedeputeerde Rik Grashoff geen heil in. Maar een adempauze
kan de coalitie redden. Dat is ook wat waard want de onderhandelingen daarover hebben al
aangetoond dat er weinig alternatieven zijn om Brabant eensgezind te besturen. Als er iemand
is die dat weet is het Ankie de Hoon.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

De sneaky methoden van het CDA 10 februari 2019

Het beschaafde deel van onze parlementariërs en columnisten wondt zich deze
week op over wat de caféruzie is gaan heten.  Dat was de ordinaire verbale knokpartij
in het nationale parlement tussen Selcuk Öztürk (Denk) en Machiel de Graaf (PVV).

We kunnen ons er druk over maken omdat het gedrag van beide heren zich in de
openbaarheid afspeelde en de vermeende kordaatheid viraal ging.

Maar wie let er ondertussen op het CDA? Dat vraag ik omdat de CDA-lijsttrekkers
uit de provincies hebben geschreven dat er een eind moet komen aan het “dromen
en drammen” over het klimaat. Die woorden waren geïnspireerd op de uitroep
van VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff die had gesproken over “klimaatdrammers”.

Het is mooi dat het CDA zich druk maakt over het klimaat. Toen de partij werd
opgericht was ik een jong journalist die de fusie van KVP, CHU en AR volgde in
zaaltjes van gemeenten in de biblebelt waar mannen als Piet Steenkamp hun verhaal
deden. Hèt woord dat nog steeds in mijn geheugen gebeiteld staat is rentmeesterschap.
De mens is God’s rentmeester die de aarde moet bewaren.  Daar heb ik ze daarna
weinig meer over gehoord.

Nu lees ik dat Ger Koopmans, lijsttrekker van het CDA in Limburg één van de
bedenkers van de term “dromers en drammers” is. Gevraagd wie dan de drammers
zijn zegt hij in de krant: “Daar wordt niemand mee bedoeld. Het stuk moet natuurlijk
ook gelezen worden. Ik vond het mooi gevonden: dromers en drammers”.

Het stuk moet natuurlijk ook gelezen worden. Hij zei het echt. Koopmans bedient
zich hier van een techniek die ooit is uitgevonden door de Telegraaf en nu gemeengoed
is. Chocoladeletters en dramatische koppen die mensen artikelen in moeten lokken
die vaak met een sisser aflopen. Dat is een sneaky manier om de cijfers op te krikken.
Het CDA framed zo stiekem een grote groep mensen. Dat is weer eens iets anders dan
een openlijke caféruzie.

  1. Harry Perton@gmail.com (reply)

    10 februari 2019 at 15:38

    Met dank aan het CDA verzuipen we straks in de farizee.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Boeren 30 juni 2017

Toen ik eind jaren tachtig vanuit de Gelderse biblebelt in Brabant ging
werken ontdekte ik dat de invloed van de kerk op het dagelijks leven hier
minimaal was in vergelijking met wat ik gewend was. Desalniettemin was het
CDA de belangrijkste machtsfactor. Die partij was niet gelieerd aan de kerk
maar aan de invloedrijke boerenorganisatie N.C.B., nu  ZLTO. Voor ons
journalisten was elke scheet die de N.C.B. liet een signaal om de geur daarvan
achterna te gaan. Brabant was een boerenprovincie en dat diende op allerlei
manieren te worden benadrukt.

We zijn dertig jaar verder en als Provinciale Staten van Noord-Brabant
volgende week vrijdag beslissen dat alle oude stallen al in 2022 in plaats van
2028 milieuvriendelijk moeten zijn dan is het gedaan met de invloed van de
boeren. Dan zal na de almachtige God ook de almachtige boer definitief uit
Brabant verdwijnen.

Het is lastig te achterhalen op welk moment de machtige boerenlobby in
Brabant de strijd verloor. Wat meespeelt zijn de uitbraken van varkenspest,
mond-en-klauwzeer en recentelijk de Q-koorts. Opeens drong het besef door
dat veehouderij niet alleen maar koetjes in de wei was, maar boeren en
burgers ziek kon maken. Er kwam een omslag in het denken. Boeren kwamen
onder vuur te liggen. Burgers voerden plotseling de boventoon.

Tot voor een aantal jaren geleden wisten de boeren zich nog beschermd door
het CDA dat een stevige vinger in de politieke Brabantse pap had. Na de
laatste verkiezingen voor Provinciale Staten werd het CDA van het podium
gedrukt. Voor het eerste sinds mensenheugenis viel de partij buiten de boot.
Er zat plotseling geen plattelandsbestuur meer in de toren in Den Bosch, maar
een stadsbestuur. Burgers die op het platteland woonden en klaagden over
stank werden niet langer weggezet als zeurpieten, nee, ze werden gehoord.

Er gebeurde nog iets: de wereld veranderde en daarmee ook Brabant. Boeren
zijn nog steeds van groot economisch belang voor de provincie, maar door
vooral de groei van technologische bedrijven in Zuid-Oost Brabant kwam de
focus van het provinciebestuur veel meer op andere sectoren te liggen. De
maatregelen waar Brabantse boeren nu tegen te hoop lopen heten in het
provinciehuis “transitie veehouderij”.  In feite is het transitie van de gehele
provincie. Sentimenten als: de agrarische sector heeft Brabant groot gemaakt,
spelen geen rol meer.  Brabant lijkt de boeren niet meer nodig te hebben om
een economisch sterke provincie te zijn. Evenmin als voedselvoorziening want
verreweg het grootste deel van de boerenproducten gaat naar het buitenland.

Als  Provinciale Staten volgende week vrijdag het voorstel overnemen dan
hebben de burgers in Brabant het definitief van de boeren gewonnen. Het is
wel het moment waarop die burgers hun verantwoordelijkheid moeten
nemen. Er zijn namelijk nog een paar grote vervuilers, zoals het vliegveld bij
Eindhoven en de dagelijkse files op de Brabantse wegen. Het zijn burgers die
pretvluchten naar zonnige oorden maken en die met geen stok uit hun auto te
krijgen zijn. Het zijn ook de burgers die niet meer willen betalen voor hun
stukje vlees. Daarom zal het volgende week niet meer zijn dan een
Pyrrusoverwinning.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Volkslied 7 maart 2017

(Door Ab Klaassens)

CDA-voorman Buma wil dat de kindertjes ’s morgens bij het begin van de
lessen op school naast hun tafeltjes gaan staan en dan onder leiding van juf of
meester het Wilhelmus gaan zingen.

Als ik nog naar school moest zou ik dat verdommen.

Het Wilhelmus is helemaal geen volkslied. Het gaat helemaal niet over
Nederland. Het is een stomvervelend gedicht vol vroom christelijk gezever
waarmee de secretaris van Willem van Oranje, Marnix van Sint Aldegonde
vijfhonderd jaar geleden, zijn baas een veer in de reet stak.

Elke keer als ik mensen die ellendige tekst hoor zingen breekt mij de ergernis
op,  als het zuur na consumptie van oude vette vis.

“De ko-ho-ho-ho-ning van hispanje heb ik altijd ge-eerd.”

Ammehoela !

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Torunoglu 11 oktober 2016

De laatste tijd hoor je steeds vaker dat het democratische bestel zoals
wij dat kennen in de revisie moet. Politici zijn vooral bezig met
partijpolitiek en compromissen en komen daardoor nauwelijks meer
toe aan besturen en het bevorderen van uw en mijn welzijn.

Ik las het boek “Als burgemeesters zouden regeren” van Benjamin
Barber. Die constateert dat natiestaten niet meer in staat zijn grote
problemen op te lossen. Burgemeesters van metropolen  over de hele
wereld daarentegen zouden veel beter kunnen samenwerken omdat
zij een gezamenlijk belang hebben, namelijk het goed functioneren van
hun stad. Het boek kent veel voorbeelden van hoe dat in de praktijk al
succesvol gebeurt.

De Vlaming David van Reybrouck trekt momenteel  aandacht met
zijn boek “Tegen verkiezingen”. Hij schrijft ook dat het huidige
democratische bestel problematisch is omdat politici steeds vaker
regeren met de volgende verkiezingen in het achterhoofd.

Ons aller opiniepeiler Maurice de Hond deed vorige week een duit
het zakje met de mededeling dat hij misschien zelf niet meer gaat
stemmen omdat elke partij zoveel inlevert dat je net zo goed op de
tegenpartij had kunnen stemmen.

Als je om je heen kijkt zie je dat politici steeds vaker kleingeestige
lieden zijn die vooral met zichzelf en hun partijtje bezig zijn en geen oog
meer hebben voor het welzijn van de bevolking.

Neem nou het gevalletje Torunoglu in Eindhoven. Hij is wethouder van
Turkse afkomst en wordt in de stad goed gewaardeerd. De politieke partij
Denk wil over twee jaar in Eindhoven meedoen aan de lokale verkiezingen
en heeft nu al de aanval op Torunoglu ingezet.

Dat is allemaal nog voorspelbaar maar Denk krijgt steun van nota bene het
CDA een een lokale ouderenpartij. Die vinden dat Torunoglu moet kiezen
tussen Erdogan en Gülen. Overbodig te zeggen dat die twee partijen
in de oppositie zitten.

Vanda van der Kooi heeft  in het Eindhovens Dagblad een lezenswaardige
analyse  geschreven over de onmogelijke spagaat waarin mensen Torunoglu
willen dwingen. Dat Denk dat doet  snap ik nog wel. Die probeert een wig
te drijven tussen Torunoglu en de Eindhovense Turken in de hoop dat die
mensen over twee jaar Denk stemmen.

Maar waar die lokalos van de het CDA en het OudereAppèl Eindhoven in
hemelsnaam mee bezig zijn is mij een raadsel. Als je oppositie wil bedrijven doe
dat dan op lokale inhoud en ga een gewaardeerd wethouder niet aanvallen op
iets dat gebeurt in het land waar zijn voorouders vandaan komen.

Wij Nederlanders verbazen ons over het feit dat de Amerikaanse
presidentskandidaten elkaar zo persoonlijk aanvallen, maar op kleine schaal gebeurt
dat eigenlijk hier in de stad ook.

Tegen die kleinzielige amateurbestuurders zou ik willen zeggen: ga aan je werk, er
moet verdomme een stad met enorme potentie bestuurd worden.

  1. Wieneke (reply)

    11 oktober 2016 at 09:27

    Zit er dan niemand bij, die eens gewoon jouw laatste zin eens hardop roept in de gemeenteraad? Het lijkt wel of Nederland steeds harder debiliseert en dat gezond verstand en realisme heel vieze woorden zijn geworden.

  2. Harry Perton (reply)

    11 oktober 2016 at 22:40

    Maar ja, met gewoon aan het werk zijn word je als politicus niet opgemerkt in de media en ga je verkiezingen verliezen.

Leave a reply to Harry Perton Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *