In mijn jeugd hadden de vaders beroepen als postbode, melkboer,
timmerman, boekhouder. De meesten werkten in de plaatselijke jamfabriek.
Ze maakten jam. De moeders waren huisvrouw. De taken waren helder.

De eerste keer dat ik te maken kreeg met een beroep waar ik geen invulling
aan kon geven was toen ik bij de krant ging werken. Daar werkten ook
acquisiteurs. Na een paar dagen was ik er achter dat deze mensen de
plaatselijke middenstand bestookten met de vraag of die in de krant een
advertentie wilde plaatsen. Een acquisiteur was een advertentieverkoper.

Naar ik meen te weten heten de tegenwoordige advertentieverkopers
accountmanagers. Dat geldt volgens mij voor iedereen die goederen aan de
man probeert te brengen en die wij vroeger vertegenwoordiger noemden. Ik
associeer de accountmanager met een leaseauto en een huis met carport in
een Vinexwijk. Zijn buren zijn ook accountmanager en samen hebben ze één
keer per jaar de buurtbarbecue.

De nieuwe tijd heeft veel nieuwe beroepen gebracht met namen die volgens
mij meer beloven dan de werkzaamheden inhouden.

Kijkend naar Heel Holland Bakt (mijn guilty pleasure) viel mij op dat enkele
deelnemers beroepen hebben die ik niet direct kon plaatsen. Bij de mevrouw
die acquisitiemedewerkster is had ik wel een beeld. Ik gok dat zij de
administratie doet voor de verkopers. In een 20 secondenfilmpje over haar
leven heette ze overigens commercieel medewerkster.

Meer moeite had ik met de deelneemster die ‘persoonlijk begeleider’  is. Wat
moet ik me daar bij voorstellen dacht ik? Wie begeleidt ze en waarmee? Het
bleken verstandelijk beperkten te zijn. Een eerbiedwaardig beroep dus en te
veelomvattend voor een naamtiteltje in beeld.

De enige waar ik nog niet uit ben is de amateurbakker die functioneel
beheerder is. Wellicht kom ik daar in de loop van het seizoen nog achter.

Ik hoop overigens dat ze in hun beroep beter zijn dan in de tent want ik vind
het niveau dit jaar maar zo-zo. Ik mis The Great British Bake Off.