Ahmed 19 maart 2016

(Door Ab Klaassens)

“In Nederland is godsdienstvrijheid, toch?”

“Ja Ahmed  in ons land is iedereen vrij te geloven wat hij of zij wil
en je mag ook geloven dat er geen god is.”

“Maar jullie Geert mag zeggen moslims zijn verkeerd.”

“In Nederland is vrijheid van godsdienst én vrijheid van meningsuiting.”

“Moslims zijn verkeerd, maar moslims moeten wel Nederlands worden…”.

“Geert is niet tegen moslims, maar tegen de islam.”

“Zoals niet tegen christenen, maar tegen Christus.”

“Okay Ahmed, jij wint, maar….”

“Jullie Geert krijgt bescherming van jullie regering.”

“Ja, de regering denkt dat boze moslims hem willen vermoorden. “

“Maar jullie Geert zegt dat jullie een nep-regering hebben”.

“Ik heb ’t al gezegd, Ahmed…vrijheid van meningsuiting…”

“Maar als ik twitter ‘Geert moet de klere krijgen’ ben ik terrorist…”

“ Ja, Ahmed, je moet nog veel leren over Nederland voordat je de A-status krijgt.”

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Atletico – PSV 17 maart 2016

De verwachtingen zijn hoog gespannen. Meerdere PSV-supporters
vroegen me of ik weer zo’n leuk stukje zou gaan schrijven over
onze voetbaltrip naar Madrid.

Nee, dit wordt een ander stukje. Niet dat we geen geweldige
trip hadden, integendeel. Goed, we zijn uitgeschakeld in de
Champions League, maar de wedstrijd tegen Atletico Madrid
was er eentje om nooit meer te vergeten. En een paar dagen in
één van de mooiste Europese hoofdsteden is sowieso een feest.

Het zwarte randje aan dit stukje komt door de misdragingen die
inmiddels in de Nederlandse media breed zijn uitgemeten.
PSV-supporters hebben op het Plaza Mayor muntjes gegooid naar
bedelaarsters. Ze hebben één vrouw zichzelf laten opdrukken voor een
grijpstuiver.

Ik heb het gezien en op het verhaal is heel wat af te dingen maar
dat doe ik niet. Ik vond het zo mensonterend dat ik het beeld
niet eens wil nuanceren. Ik was niet de enige die zich kapot
schaamde. Het merendeel van de supporters deed dat. Maar
een kudde die het IQ heeft aangenomen van degene die daar
het minste van heeft laat zich niet stoppen zonder gevaar voor
eigen leven.

Dan het verhaal van de supporters die auto’s hebben vernield
en mensen hebben belaagd. Daar was ik niet bij. Het waren
supporters die naar Madrid waren gereisd en daar in een café
naar de wedstrijd hebben gekeken. Dan hoef ik u niet uit te
leggen dat dat gasten zijn die het stadion niet inkomen. En dat
heeft meestal een reden.

Nou trek ik op met een paar kenners van de supporterswereld,
dat u niet denkt dat ik al ik die wijsheid van mezelf heb. Zij
verbazen zich elke trip weer dat ze mensen tegen komen die
een stadionverbod hebben.

PSV-directeur Toon Gerbrands windt zich in de media op en zegt
dat hij die herrieschoppers keihard gaat aanpakken. Ik denk
dat hij vrij simpel kan achterhalen wie het zijn, maar wat is
keihard aanpakken? Een stadionverbod hebben ze al en niemand
kan voorkomen dat ze een vliegtuig pakken en herrie gaan
schoppen.

Afgelopen dagen hoorde ik dat iemand al vijf keer een stadionverbod
heeft gehad. Dat verbaast mij dan. Net als in de gewone wereld
wordt iemand na het uitzitten van z’n straf vrijgelaten. Dat geldt
ook voor stadionverboden. Maar dan vraag ik mij af hoeveel verboden
kun je krijgen? Er moet toch een moment komen dat de PSV-
directie iemand levenslang uit het stadion verbant.

Daarmee heb je overigens het probleem niet opgelost, want je
houdt ze niet tegen. Maar zo’n straf zou wel een afschrikkende
werking kunnen hebben. Nu is het zo dat een klein deel van de
supporters het vooral stoer vindt wat die doorgesnoven types
uithalen. Daarom staat er steeds weer een nieuwe generatie relschoppers
op. Ik realiseer me dat het een enorm probleem is, maar als
je als club wil voorkomen dat je naam wordt bezoedeld
in de wereld moet je inderdaad keihard optreden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Snelheidsbeheersing 11 maart 2016

(Door Ab Klaassens)

Volgens allerlei techneuten is het mogelijk om de snelheid van auto’s te laten
regelen door de overheid, buiten de wil van de autobestuurders. Die auto’s
moeten dan wel zijn voorzien van apparaatjes die gehoorzaam de
aanwijzingen van de overheid volgen.

Ik verheug mij nu al op de discussie die zal ontstaan als een regering de euvele
moed krijgt om de inbouw van zulke apparatuur verplicht te stellen. Ik ben
helemaal voor, maar ik vrees dat Melanie Schulz, onze huidige minister van
verkeer al haar 130 km/u-borden liever opvreet dan in te stemmen met zo’n
ingreep in het leven van haar supporters die het sportieve pookje nog meer
beminnen dan hun eigen genotsorganen.

Het systeem roept trouwens wel vervelende visioenen. Stel je voor dat de man
of vrouw die het gecontroleerd rijden moet sturen thuis een fanatiek
liefhebber is van modeltreintjes. Als hij of zij deze  hobby implementeert in de
dagelijkse werkzaamheden kun je  nog wat beleven.

Voor zo’n aantasting van de persoonlijke vrijheid  heb je trouwens meer nodig
dan een Nederlandse regering, al bestaat die uit een coalitie van Groen Links
en de Partij voor de Dieren met ruime steun van het parlement.

Nee, dat moet worden geregeld op Europees niveau. Dan praten we al over
jaren waarvoor nog lang geen kalenders en agenda’s worden  gedrukt, dus
trap het gaspedaal nog maar even onbekommerd in tot aan de plank.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Jodiumpillen 10 maart 2016

Mijn eigen regionale omroep heeft vandaag een kliktoppertje zoals wij dat noemen. Een
bericht waar heel veel belangstelling voor is.  De kop luidt: “Jodiumtabletten voor bijna
heel Brabant vanwege
 kerncentrale”.  De centrale die bedoeld wordt is die van het Belgische
Doel. Dat is in de achtertuin van onze door een ramp bedreigde provincie.

Dit is wat mijn collega schrijft: “Het gebied met mensen dat in Brabant jodiumpillen krijgt,
wordt fors groter. Jongeren tot 18 jaar oud en zwangere vrouwen die binnen een straal
van 100 kilometer van een kerncentrale wonen, zullen jodiumtabletten krijgen. Minister
Edith Schippers van Volksgezondheid schrijft dat in een brief aan de Tweede Kamer. Zij gaat
nu een plan maken zodat de pillen zo snel mogelijk verspreid kunnen worden. Wanneer men de
pillen krijgt, is niet bekend.

Er is nog wel iets wat ik me afvraag. Hoe lang blijven die pillen eigenlijk goed? Dat vind ik
zelf wel een relevante vraag want de eerste keer dat mijn omroep melding maakte van de
uitreiking van jodiumpillen was op 24 januari 1990.

De daadwerkelijke verstrekking begon vier jaar later, want urgentie is in Den Haag iets anders
dan in Brabant. De pillen werden verstrekt in de zuidwesthoek van de provincie, onder de rook
van Doel. In 1994 meldde mijn omroep dat het geen storm liep bij de adressen alwaar de
levensreddende pillen af te halen waren.

In 2010 doken de pillen weer op. In de zuidwesthoek konden mensen ze weer ophalen. Mijn
omroep meldde toen dat in een tamelijk behoorlijke stad als Bergen op Zoom zestig pillen
waren verstrekt.

In 2013 waren ze er weer. Post NL bezorgde pakketjes met pillen. In de zomer van dat jaar
werd dat stopgezet. De reden: Post NL staakte omdat het te warm was om pakjes te bezorgen.
Urgentie is bij Post NL iets anders dan in Brabant.

Daarna werd het weer drie jaar stil rondom de jodiumpillen. Ondertussen trekt fotograferend
Brabant weekend na weekend naar Doel om foto’s van het verlaten dorp te maken.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Publieke omroep 8 maart 2016

Toen ik in 1988 van de krant overstapte naar de publieke regionale
omroep zei een collega: moet je niet doen. Die zijn afhankelijk van
de politiek. Elke vijf jaar wordt beslist of ze opnieuw geld krijgen.
Je gaat een onzekere toekomst tegemoet.

Na 28 jaar werk ik nog steeds bij die regionale omroep.  Verder heeft
mijn toenmalige collega gelijk gekregen. Vanaf de eerste dag dat ik voet
in de studio in Eindhoven zette bleek ik een onzekere toekomst
tegemoet te gaan.

De ene na de andere staatssecretaris besloot in die kleine drie
decennia dat het anders moest met de publieke omroep. Vooral met
de landelijke en in het kielzog ook met de regionalen.

Van Hedy D’Ancona tot Sander Dekker. Allemaal kwamen ze met
plannetjes en bezuinigingen. Allemaal beten ze hun tanden stuk op
het machtige bolwerk van omroepverenigingen. Verenigingen die
die blijven terwijl politieke partijen gaan en komen.

Dekker heeft ons behoorlijk aan het schrikken gemaakt met een
aangekondigde bezuiniging. Nu zijn Mediawet in de Eerste Kamer
door de mangel is gehaald (met dank aan onze grote broers in
Hilversum) zijn de bezuinigingen gehalveerd en uitgesteld.
Veel meer dan wat extra lucht zal het niet geven, want de politiek
zal altijd blijven proberen de publieke omroep aan te pakken.

Inmiddels leven we in een beeldcultuur en politici zijn voor de
beeldvorming geheel  afhankelijk geworden van televisie en internet.
Daar maken de omroepverenigingen voor een belangrijk deel de dienst uit.
Daarom zullen politici nooit echt de bezem door de kast van de publieke
omroep durven halen. En zo houden we elkaar waarschijnlijk nog jaren in
gijzeling.

  1. Arnoud (reply)

    12 maart 2016 at 20:39

    Ach, misschien red je het net tot aan je pensioen. 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Plastic 7 maart 2016

Als kind zagen wij volle vrachtwagens met fruit over de dijk rijden.
Ze kwamen leeg terug. Aan het einde van de dijk lag de vuilnisbelt.
Als de wind verkeerd stond roken wij het afval.

Het fruit was doorgedraaid, vertelden ze ons. Doorgedraaid fruit
betekende dat op de veiling niemand op de knop had gedrukt om de
partij op te kopen. De klok was doorgedraaid en derhalve het fruit.
Voor doorgedraaid fruit was er nog maar één bestemming: het
einde van de dijk.

Tegenwoordig gaat overschot naar voedselbanken. Die waren er in
mijn jeugd niet. Wij kenden ook geen arme mensen. Wie arm was
zweeg en probeerde geruisloos de eindjes aan elkaar te knopen.

Af en toe kwam er een man door de straat met een gong aan de
stang van zijn fiets. Daar sloeg hij op om aandacht te vragen van de
moeders die allemaal thuis waren. Hij riep dat er op het slachthuis
vlees over was dat voor weinig geld gekocht kon worden. Wie daar
gebruik van maakte deed dat nooit met roffelende trom.

Zuinig waren we allemaal. We gooiden nooit iets weg. In de loop der
jaren werd die spaarzaamheid regel. We begonnen met het scheiden
van groente-, tuin- en fruitval. Glas ging in de glasbak. Kleding in
containers, gebruikte brillen gaan naar Afrika. Recyclen werd het
toverwoord.

De vieze vuilnisbelten werden verbrandingsovens, wij brengen onze
overtollige spullen naar de kringloop en wat voor niemand meer
bruikbaar is gaat naar hightech milieustraten. Daar scheiden ze verder,
net zo lang tot elk stukje hout, glas of metaal klaar is voor een nieuwe
bestemming.

Gemeenten in Zuidoost-Brabant sloten een deal met een afvalinzamelaar.
Toen bleek dat we zoveel afval apart hadden gehouden en dat bedrijf
niet de hoeveelheid kon ophalen die in het contract stond, kregen de
deelnemende gemeenten een claim aan hun broek. Ons
belastinggeld.

Al jaren worden we geacht plastic te scheiden. Daar kun je de mooiste
dingen van maken. Wat blijkt nu. Olie is een belangrijke grondstof voor
kunststof. Omdat de olieprijs super laag is, hebben bedrijven liever
nieuw plastic dan onze oude rommel. Nieuw is goedkoper. Er dreigt
een plasticberg te ontstaan.

Je kunt als overheid nog zoveel goede intenties hebben, je kunt als
burger nog zo goed je afval scheiden, als het bedrijfsleven geld kan
verdienen sta je machteloos. Bedrijven maken de dienst uit,
winst is belangrijker dan principes. Ik ben bang dat dat de komende
jaren niet beter wordt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Betutteling 7 maart 2016

(Door Ab Klaassens)

Onlangs hoorde ik op de radio een VVD-kamerlid wiens naam mij is
ontschoten het woord ‘betutteling’ gebruiken. Als iemand van de VVD het
woord ‘betutteling’ gebruikt is dat meestal in combinatie met het woord ‘links’.

Het ging dus over linkse betutteling bij pogingen van een linkse wethouder in
Utrecht om het stadscentrum vrij te maken van schadelijke gassen van oude
dieselmotoren. En over linkse betutteling door een linkse staatssecretaris die
onderzoek wil laten doen naar de hinder van houtvuren.

Wat het VVD-kamerlid onder ‘betutteling’ verstaat is de beperking van de
vrijheid van individuen om andere individuen te hinderen met de productie
van vieze – schadelijke – luchtjes.

Ik weet wel dat je wat van anderen moet kunnen verdragen als je met velen
een beperkt gebied moet delen. Ik gun de buurman aan de westzijde van mijn
tuin zijn dagelijkse vuurtje in de open haard. Ik hoop dat ik ooit de moed vat
hem te zeggen dat hij met het roet uit zijn verkeerd gestookt vuurtje mij de
adem beneemt en mijn kruidentuintje verpest.

Ik weet zeker dat mijn kruidentuintje zijn houtvuurtje  nooit heeft betutteld.

Ik weet waar die buurman woont –  ik zie zijn huis elke dag vanuit mijn
slaapkamer – maar ik ken hem niet. Van elke dag zijn mijn klachten die hij
niet kent.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (397) Tijl, Witteman en Van Zweden 2 maart 2016

(Door Marlies)

Kweenie wat het is, de laatste tijd niet zo’n inspiratie voor stukkies…. Niet dat er niks te doen is
op (vocaal) klassiek gebied, mijn hemel, je zou bijna spreken van overkill: De Tiende van Tijl
(ergens in Amerika genomineerd voor een prijs, misschien kan Tijl van het prijzengeld
een paar spraaklessen volgen, hij blijft af en toe halve woorden inslikken), Podium Witteman
(erg blij met de nieuwe formule en de kijkcijfers die stijgen, ik blijf het een moeizaam geheel vinden,
maar ik kijk wel regelmatig), de docu over Jaap van Zweden (waar ik elke keer door geraakt wordt,
wie kan me vertellen waarom?).

Bovendien kreeg ik van een collega een leuke Franse film ‘Les Choristes’ waarin de nut
en noodzaak (!) van zingen weer eens bewezen werd en ben ik druk met de voorbereiding voor mijn
Keulenreis met Pasen voor Musico.

Over die reis ga ik u de komende weken waarschijnlijk wel doorzagen (we ‘doen’ effe 6 produkties
in 3 dagen, waaronder de Matthäus, pfoe…) , dus dat helpt dan waarschijnlijk wel om weer
op gang te komen. Ik doe deze stukkies-schrijverij als sinds halverwege 2008, dus een beetje
metaalmoeheid mag ik mezelf toestaan vind ik…

Laten we ons, om er weer een beetje in te komen, eens buigen over de nieuwe productie van
De Reisopera ‘Il matrimonio segreto’. De subtitel, ‘Een vileine en ondeugende opera’ doet mi
op voorhand al kwispelen van plezier.

Waar gaat-ie over? Van de website van de Reisopera gevist (beter goed gejat dan slecht verzonnen):
Il matrimonio segreto  (Het geheime huwelijk) is een 18e-eeuwse Italiaanse komische opera van
Domenico Cimarosa. In de muziek klinkt de invloed van Mozart door, de karakters zijn in de stijl
van de voor dit genre zo typerende commedia dell’arte. Het libretto van Giovanni Bertati zit vol
komische verwikkelingen en verwarringen en gaat over het volgen van je hart.

Einde citaat.

De voorstelling is maar vijf keer te zien:
5 maart, Hengelo
11 maart, Deventer
18 en 23 maart, Amsterdam en
31 maart Maastricht.

Waarom niet in Brabant? tsja…

In het filmpje een soort trailer van de productie.

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwe namen 1 maart 2016

We doen weer een rondje mensen die een naam hebben die bij hun beroep
past. Rechts boven staat de hele lijst.

We beginnen dit keer bij onze zuiderburen, want daar is een tandarts met de
naam Ann Demaertelaere.

De leukste kreeg ik van een collega, die mij het volgende persberichtje
stuurde:

Hannes Datta, universitair docent marketing van Tilburg University, sprak
in de Paaspop Academy over hoe Big data ingezet kunnen worden bij

evenementen.

Een andere collega tipte mij over Loon-en Grondverzetbedrijf Zoutman in Zevenhuizen.
Eén van de taken van het bedrijf: zoutopslag/strooiwagens vullen met zout.

zoutman

Een andere collega heeft haar been in behandeling bij een fysiotherapeut
met de naam Scheenloop.

Natuurmonumenten heeft een HR-manager met de naam Ron Adelaar.

In Bavel is een tuinbedrijf dat Boomaars heet.

Chris Mooieweer directeur van het Nederlands Klimatologisch Instituut.

Carolie Barbier stylist van Stromae en zij nieuwe bruid.

Wim van Sluis – voorzitter Nederland Maritiem Land.

Het NIBUD is een organisatie als je advies wil over de besteding van je
huishoudgeld. Misschien word je dan te woord gestaan door Annemarie
Koop.

  1. Ximaar (reply)

    1 maart 2016 at 09:14

    Laatst stond hier een auto met over de volle lengte de URL ‘holvastelektro’. Waarbij Holvast een achternaam is waar ik nog niet eerder van had gehoord of gelezen. Met zo’n term denk ik meteen stekker-in-je-gat. 😉

  2. Laurent (reply)

    2 maart 2016 at 17:59

    Ik heb een hoofd HR die Hartless heet 😀

  3. Arnoud (reply)

    12 maart 2016 at 20:46

    Ximaar: Jan Holvast was in de jaren tachtig een leidend voorvechter van privacy wetgeving en bewustwording. Dus je hád de naam kunnen kennen. 😉

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Waterfietsen in Eindhoven 1 maart 2016

(Door Ab Klaassens)

Waterfietsen bouwen was, in de jaren tachtig van  de vorige eeuw het middel
waarmee de gemeente Eindhoven jeugdige werklozen aan een zinvol
alternatief voor een uitkering wilde helpen.

Model stond een door iemand van de Technische Universiteit ontworpen
waterfiets waarin de trapkracht van de gebruiker meer snelheid zou opleveren
dan bij de waterfietsen die je toen aantrof op stranden en andere
spartelgelegenheden.

Door besparingen op materiaalkosten kwamen de voor het
werkgelegenheidsproject gekozen modellen er iets anders uit te zien dan het
universitaire model, maar daarom niet getreurd:  een door een wethouder en
raadsleden bestuurde fabriek liet de werkloze jongeren zagen, buigen en
lassen en stuurde ook een verkoper de wereld rond om de Eindhovense
vinding aan te prijzen op alle locaties waar het natte toerisme welig tiert.

De verkoper bleek niet alleen creatief bij het invullen van zijn
declaratieformulieren maar ook bij de meldingen van de bestellingen die hij
had geboekt.

Die bestellingenwaren er  niet.

De waterfietsen die het in een glad zwembad uitstekend deden waren
allergisch voor golfslag. Ze zonken als bakstenen.

Een wethouder trad af. Betrokken raadsleden weenden vol schaamte.

De werklozen jongeren wendden zich weer naar de uitkeringsinstantie.

De wethouder keerde terug als beheerder van de portefeuille cultuur.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *