Stroomopwaarts

Mondig 15 april 2016

Wat mij betreft was het de week van de mondige burger. Kinderen van hoger
opgeleide ouders gaan vaker naar een hogere opleiding dan even slimme
kinderen van lager opgeleide ouders.

Als ik de media mag geloven komt dat omdat hoger opgeleide ouders
mondiger zijn en beter in staat zijn onderwijzers van hun gelijk te overtuigen.

Ik worstel een beetje met het begrip mondig.

Meestal heb ik het gevoel dat lager opgeleiden mondiger zijn. Het zijn vaak
niet de grootste slimmeriken die tekeer gaan tegen artsen,
gemeenteambtenaren, stadswachten, ambulancebroeders, brandweermensen
en tegenwoordig ook politiemensen. En over wie we dus – ook in de media –
het meest horen.

Als ik kijk naar de taalkundige en inhoudelijke reacties op internetfora
bekruipt mij ook steevast het gevoel dat dit mondige deel van de natie met
veel kabaal een mening verkondigt waar niet echt over is nagedacht.

Ik heb eens opgezocht wat het woord mondig betekent volgens geleerde
boeken. Er zijn verschillende betekenissen, maar door de bank genomen
betekent het dat iemand voor zichzelf kan opkomen.

Blijkbaar heb je mensen die in staat zijn op te komen voor het belang van hun
kinderen. Volgens socioloog Herman van de Werfhorst leggen hoogopgeleide
ouders meer druk op leerkrachten. Ze zijn mondiger (daar is het woord weer) en
veeleisender dan laagopgeleide ouders. Voor jezelf opkomen betekent in dit
verband schijnbaar dat je druk legt op anderen.

Dan heb je laagopgeleide mensen die gewoon niet mondfiat genoeg zijn om
voor zichzelf en hun kinderen op te komen. Die zijn niet mondig zolang hoger
opgeleide leraren ze niet de moeite waard vinden een handje te helpen bij het
formuleren van de goede tekst om hun kind een betere toekomst te bieden.
Het zijn de mensen van die ik denk dat ze best een beetje hulp kunnen
gebruiken.

Tenslotte heb je de mensen die waarschijnlijk zelf vinden dat ze heel goed
voor zichzelf en de hele natie op komen als ze op een internetforum een
politicus enge ziektes toe wensen. Of de mensen die tekeer gaan tegen
ambulancepersoneel omdat ze flippen in noodsituaties.

Mondig had voor mij altijd een positieve klank. Het woord stond gelijk aan
emanciperen en verheffing van het volk, de reden waarom mijn generatie in
de journalistiek ging. Maar ik zal het woord mondig niet meer zo lichtvaardig
in de mond nemen.

Geen reacties

Leave a comment Reactie annuleren

Vocalies (400) Carla Franssen 14 april 2016

(Door Marlies)

Echtgenoot kijkt schuin over de keukentafel naar mij. Als-ie zo kijkt
weet ik altijd dat er een mededeling uit de media komt….
Dit keer is het niet anders, maar het is ook niet helemaal wat ik verwacht…

“Hoe heette toch de moeder van die pianist waar je wel eens thuis
kwam…?” vraagt hij.

Mijn raderen komen in beweging (het is nog vroeg). Ik heb met veel
pianisten gewerkt, kwam bij een paar ook thuis, maar het is allemaal
even geleden. Nog voor ik het rijtje in mijn hoofd heb afgewerkt
komt hij met een naam: ‘Franssen” zegt hij.

Dan is de klik er meteen: “Carla,” zeg ik, en meteen daarna “is ze dood?”

Hij kijkt terug met een blik van ‘daar-heb-je-haar-weer-meteen-to-the-point
en knikt, “94 is ze geworden.”

Dat dacht ik wel, ik had haar boven de negentig geschat. Hij stuurt me
het stukkie dat hij over haar las toe en ik zit glimlachend even terug
in de tijd te wezen.

Carla Franssen heeft zo ongeveer heel Zuid-Nederland die dat wilde les
gegeven en haar 14 (!) nazaten zetten die traditie voort. Ze zijn allemaal
muzikaal en hebben een ijzeren opvoeding in die richting gehad, met
Bach en contrapunt en veel repeteren. Ze zitten niet allemaal professioneel
in de muziek, maar ze kunnen wel allemaal zingen en een instrument
bespelen en ze kunnen in iedere samenstelling samen musiceren.

Heel lang geleden was ik ooit in de keuken in de Paradijslaan (toen het
huis er nog stond; dat sneuvelde later om er een appartementencomplex
neer te zetten) om er te repeteren met Hein, de pianist van de familie.
Ik schreef al eens over hem, ooit, ergens, in een ander stukkie…

Er stonden pannen met eten op het vuur en ergens uit de krochten
van het huis klonk een zangoefening. Af en toe rende er iemand de keuken
binnen, schepte zich een bord eten op en at dat in snel tempo aan de
keukentafel op, zonder onze repetitie te verstoren. Er werd vragend onze
kant op gekeken, maar wij schudden al zingend en spelend van ‘nee’, we
hoefden niet.

Tien minuten later kwam er weer iemand binnen en het ritueel
herhaalde zich. “Heej,” dacht ik, “die was net toch al hier…”, maar ik wist
toen nog niet dat de familie veertien telgen telde en dat ze allemaal op
elkaar leken. De dirigent met wie ik er was glimlachte, hij wist het wel.

Toen we het huis verlieten was ik vele levenservaringen rijker. Ik heb nooit
les gehad van Carla, maar ben daarin geloof ik in Zuid-Nederland een
uitzondering. Ik wist van haar bestaan en van haar methodes. Iemand zei
ooit “Carla zong door tot het water brak” en da’s maar goed ook, want als je
14 keer een half jaar of zo uit het vak bent blijft er weinig tijd over voor muziek…

Carla Franssen heeft vrucht gedragen, op alle mogelijke en goede manieren
Haar kinderen zullen haar missen, maar het is goed zo…. Een mooi en vol
leven, gewijd aan de muziek, het is goed zo…

Geen reacties

Leave a comment Reactie annuleren

Vogelaars 14 april 2016

De afgelopen twee weken was ik vrij. Behalve vier dagen
met mijn lief op Texel heb ik bijna alle dagen in mijn eentje
door de natuur gezworven. Ik probeer een vogelaar te
worden. Het heeft me gegrepen.

Vogelaars zijn mensen, zo heb ik tijdens mijn ontmoetingen
met andere gepassioneerden gemerkt, die het liefst
alleen of met gelijkgestemden zijn. Je hobby uitoefenen met
iemand die niks met vogels heeft, heeft geen zin. Hoewel ik
moet zeggen dat Marlies op Texel enig enthousiasme
tentoon spreidde als er bergeenden in beeld kwamen. Zij
houdt erg van bergen.

De eerste vraag die vogelaars elkaar stellen is: heb je iets
bijzonders gezien. Ik hou me een beetje op de vlakte want ik
ben nog bang dat wat ik bijzonder vind, voor een ervaren
vogelaar geen reden is zijn telescoop uit te pakken. Mijn tijd
komt nog wel.

Hoewel vogelaars dus het liefst alleen of met andere
vogelaars op pad gaan, zijn het geen in zichzelf gekeerde types.
Integendeel, ze kletsen honderd uit. Over vogels.

Sterker nog het schept banden merkte ik gisteren. Ik raakte
in de Biesbosch aan de praat met twee vrouwen, ik denk
een moeder en een dochter. Ze vertelden dat ze in Nijmegen
woonden. De vrouw die ik de rol van dochter gaf vertelde
me dat ze een bijzondere ervaring had. Ik dacht dat ze de
zeearend had gezien, meer nee, ze was die dag iemand
tegen gekomen die ze vagelijk kende als een achterbuurman.

Ze woonden al jaren op een steenworp afstand van elkaar
maar hadden nooit meer dan goedemorgen en goedemiddag
gewisseld.

Nu waren ze (honderd kilometer van huis) in gesprek geraakt
en hadden ze ontdekt dat ze dezelfde passie hadden.
Volgende week gaan ze bij elkaar op de koffie.

1 reactie

Harry Perton (reply)

15 april 2016 at 16:29

Het zijn bijzondere mensen, vogelaars. En dat zijn ze. 🙂

Leave a comment Reactie annuleren

Katholiek 13 april 2016

(Door Ab Klaassens)

De ontsteltenis was groot in politiek Eindhoven toen, in december 1973, het
kabinet Den Uyl het pvda-lid Jaap van der Lee benoemde tot burgemeester
van Eindhoven.

Hij was niet de eerste pvda-burgemeester in Brabant; er zat al zo’n rooie aan
het stuur in de gemeente Woudrichem, maar daar merkte je niks van.

In het provinciebestuur zat de Tilburger Joan Willems, weliswaar ook van de
pvda, maar wel katholiek en dat maakte het minder erg.

Jaap van der Lee stuurde zich, met veel ervaring in de diplomatie, door de
weerstand heen, maar zijn politieke signatuur bleef meewegen na
gemeenteraadsverkiezingen in 1974.

Bij de collegevorming dreigde de Katholieke Volkspartij, inmiddels verenigd
met protestantse groeperingen, de meerderheid in het dagelijks bestuur te
verliezen als de wethouderszetels zouden worden verdeeld op basis van de
verkiezingsuitslag.

De katholiek/protestanse groepering vreesde dat de pvda-burgemeester bij
meningsverschillen altijd zijn partijgenoten zou steunen en eisten daarom de
aanstelling van een extra (= zevende ) wethouder van eigen kleur.

De discussie daarover liep hoog op. Jaap van der Lee ging op vakantie naar
Zwitserland en verstuurde vanaf zijn vakantieadres alle ruziemakers een
prentbriefkaart met de afbeelding van een groep tevreden kauwende geiten en
bokken. Op hun voederbak stond de tekst: “Hier meckert mann nicht.”

1 reactie

maria (reply)

13 april 2016 at 16:54

Ja, die man had een fijn gevoel voor humor.

Leave a comment Reactie annuleren

Texel 12 april 2016

We waren vier dagen op Texel. Er viel me iets op: in al die tijd
heb ik welgeteld één mevrouw met een hoofddoekje gezien.
Als ik van mijn huis naar de supermarkt ga, draagt een derde van
de vrouwen die ik tegen kom een hoofddoekje.

Ik heb als kind de eerste Turkse gastarbeiders zien komen en
kan mij geen ander leven voorstellen dan een multicultureel
leven. Ik vind het prima.

Ik vraag me af hoe het is op zo’n eiland te leven met vrijwel
uitsluitend autochtonen en buitenlanders die geld brengen. Ik
las overigens in de Texelse Courant een ingezonden brief van
iemand die bekende afhankelijk te zijn van toeristen, maar
niet van plan was naar hun pijpen te dansen. Op dat vlak zal
er ongetwijfeld spanning zijn.

Maar hoe kijk je naar het nieuws dat gedomineerd wordt door
protesten tegen vluchtelingen en – te grote – asielzoekerscentra
als op jou eiland alleen maar rond de jaarwisseling 120
vluchtelingen een paar dagen in een sporthal hebben
gelogeerd?

Ik leef in een provincie waarin het nieuws wordt gedomineerd
door die protesten en door criminaliteit in het algemeen en
drugscriminaliteit met z’n afrekeningen in het bijzonder. Op
Texel praten ze over een drugsbaron als hij aan iedereen die dat
wilde wiet verkocht en die tegenover de politierechter verklaarde
dat hij eigenlijk wel spijt had.

De vraag die mij boeit is, in hoeverre het wereldbeeld van een
Nederlander die op een eiland woont verschilt van iemand die
bijvoorbeeld in Brabant woont. Brabanders staan te boek
als gemoedelijke, bourgondische mensen. Ik heb het gevoel
dat dat beeld – in ieder geval binnen de provinciegrenzen – aan
het kantelen is. Misschien was het wel een vals beeld.

1 reactie

Wieneke (reply)

13 april 2016 at 16:15

Net als dat stugge Friezen helemaal niet stugger zijn dan andere Nederlanders, zijn Brabanders heus niet gemoedelijker.

Leave a comment Reactie annuleren

Referendum (2) 7 april 2016

Politiek is ingewikkeld. Wat zeg ik? Het leven in zijn algemeenheid
is ingewikkeld.

Ik probeer te begrijpen wat de uitslag van het referendum over het
associatieverdrag met Oekraïne betekent. Meer bepaald hoe dat
zit met de percentages. Als ik het goed begrijp hebben de ja-stemmers
er voor gezorgd dat het malle percentage van 30 procent is gehaald.
Het resultaat van het referendum was nee. Dus als alle ja-stemmers
gewoon thuis waren gebleven . . . . Ach, er zijn doorgeleerde mensen
die dat veel beter kunnen uitleggen dan ik.

Hoe nu verder? Daar waag ik me al helemaal niet aan. Wat moet ik
eenvoudige burger in het koor van wetenschappers die alle opties
veel beter kennen dan ik.

Wat mij ook op viel was dat Mark Rutte tijd aan het kopen is. Dat
vind ik dan weer een niet ingewikkeld deel van politiek. Ik zou
ook tijd kopen.

Wat ik ook begrijp uit de analyses is dat een deel van de mensen dacht
dat hun nee-stem betekende dat Oekraïne niet bij de EU zo komen,
terwijl zelfs ik weet dat het daar niet om ging. Louis van Gaal heeft
daar ooit een uitdrukking voor bedacht: “Ben ik nou zo slim . . .”
Ach, wie ben ik om zo’n wereldtrainer ter mijner faveure na te praten.

Er is iets anders. De rechtbank heeft vandaag bijna alle verzoeken van
Wilders om tijd te kopen in zijn rechtszaak afgewezen. Wel zullen
twintig willekeurige mensen die aangifte gedaan hebben tegen hem
gehoord worden.

Als ik het goed heb begrepen dan zullen vooral mensen worden gehoord
die de Nederlandse taal niet machtig zijn. Uiteraard met de bedoeling
aan te tonen dat zij de ballen begrepen van de zaak en dat hun
aangifte dus niet geldig als.

Als Rutte nou eens besluit om honderd willekeurige mensen te vragen
wat zij van het verdrag met Oekraïne weten en waarom zij nee hebben
gestemd, dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat zij de ballen begrepen
van de zaak en dat hun stem niet geldig is.

Ik weet niet of dat kan, daarvoor is het mij te ingewikkeld. Ach, ik denk
maar een beetje mee om uit de impasse te komen . . .

2 reacties

Marlies (reply)

7 april 2016 at 14:06

doorgeleerde mensen????
Irene (reply)

9 april 2016 at 20:29

Uitstekend plan. Kun je je niet verkiesbaar stellen, volgende keer?

Leave a comment Reactie annuleren

Democratie 6 april 2016

(Door Ab Klaassens)

Toen Eef en ik nog op nummer drie in de Uiverlaan woonden kregen we
dikwijls post, bestemd voor nummer dertien. Daar resideerde op een
zolderkamertje boven een tandartspraktijk de ‘Verkeerswerkgroep Tongelre’.

Deze verkeersgroep kreeg stapels documenten van de gemeente toegestuurd,
bedoeld ter bespreking binnen de werkgroep, zodat de werkgroep, zichzelf
presenterend als de stem des volks in het stadsdeel Tongelre, een waardig
deelnemer kon zijn in de discussies over het gemeentelijk beleid.

De verkeerswerkgroep Tongelre bleek te bestaan uit één student bouwkunde
van de toenmalige Technische Hogeschool, nu Technische Universiteit.

Dat gegeven kwam uit mijn geheugen naar boven drijven toen ik in de NRC
las dat een ‘burgercomité’, bestaand uit drie personen, met de hulp van
GeenStijl en een paar handige ICT-figuren het referendum over het
associatieverdrag met Oekraïne heeft geforceerd.

De leden van het ‘burgercomité’ bekenden dat het verdrag ze helemaal niet
interesseert, maar dat het referendum bedoeld is om de Nederlanders
gelegenheid te geven zich uit te spreken over het wel of niet deelnemen van
Nederland aan de Europese Unie.

Daarmee is volgens mij aangetoond dat een referendum, bedoeld om de
democratie te versterken in de handen van sommige lieden kan worden
omgesmeed tot een wapen tegen de democratie.

Ik ben trouwens geneigd het woord democratie tussen aanhalings- en
sluittekens te plaatsen omdat een te grote groep van de bevolking te dom of te
slecht geïnformeerd is om zich democraat te kunnen noemen. Maar
afschaffing van het kiesrecht voor iedereen gaat me te ver. Evenals de slogan
van ex-politici als Wouter Bos en Femke Halsema ‘dat de kiezer altijd gelijk
heeft’.

2 reacties

Ximaar (reply)

6 april 2016 at 10:31

Probleem is ook dat de EU geen democratie is. Het EP mag meedenken over de kleur van de koffie-automaat, maar uiteindelijk bepalen Merkel en Hollande het beleid.

Nederland is net zo min een democratie zonder gekozen staatshoofd.

De partij van Wilders is geen democratische partij en hoort niet op deze manier onze democratie uit te hollen. Probleem is ook dat de media hem een te groot platform geven.
ab klaassens (reply)

6 april 2016 at 20:54

Ximaar, de anonymus, lost vanuit zijn gecamoufleerde schuttersputje ook maar eens een losse flodder.

Leave a comment Reactie annuleren

Panama Papers 5 april 2016

Panama Papers. Dat bekt lekker dus we zullen die woorden de komende
dagen vaak uitgesproken horen worden door Tv-presentatoren van
allerlei snit.

In die papieren staan de namen van particulieren en bedrijven die hun
firma geadresseerd hebben in een belastingparadijs, zodat zij de veel
hogere belastingaanslagen in eigen land niet hoeven betalen.

Wat die mensen en bedrijven doen is niet illegaal zolang zij daar thuis
maar melding van maken. Elk medium benadrukte dat, maar er was steeds
een maar. Wat die ontwijkers deden was verwerpelijk. Er heerste vooral
verontwaardiging.

Als trouwhartig belastingbetaler in een land waar het de nationale
sport is zo weinig mogelijk naar de fiscus te brengen, begrijp ik die
verontwaardiging wel. Ik – en ik durf te wedden 17 miljoen Nederlanders
met mij – wil ook wel minder belasting betalen. Helaas ben ik een eenvoudige
loonslaaf en zijn de wegen naar Panama voor mij onbegaanbaar. Mijn
onderbuik zegt: het zijn weer de rijken die rijker worden. Ziedaar mijn
verklaring van de algehele opwinding over de Panama Papers.

Vanmorgen heb ik meteen Trouw gelezen, want die zouden namen van
Nederlandse ontwijkers onthullen. Voetballer Clarence Seedorf schijnt
er iets mee te maken hebben, maar de krant vraagt zich openlijk af of
hij dat zelf door heeft gehad.

Curieuzer is de naam van de familie Van der Vorm. Eén van de ontwijkers
was lid van de Hoge Raad. Geen wonder dat Nederland zelf zo’n
belastingparadijs is. Als zelfverklaard gidsland zouden we daar iets
tegen kunnen doen als de VVD geen deel meer uitmaakt van de regering.

Waar ik eigenlijk op hoop is de onthulling van de lijst met namen van mensen
die hun handtekening hebben gezet voor het Oekraïne-referendum
dat woensdag wordt gehouden. Ik zou wel eens willen weten wie die
400.000 mensen zijn die er voor hebben getekend 40 miljoen euro
belastinggeld dat wel netjes is betaald door de afvoerput te spoelen.

Geen reacties

Leave a comment Reactie annuleren

Waarden 4 april 2016

Eén van de dingen die ik heb onthouden van de financiële crisis is, dat de
jongens en meisjes van de bankensector gewetenloos zijn. De meesten zijn dat
natuurlijk niet, maar dankzij dik aangezette films als The Wolf of Wallstreet
en het realistische boek van Joris Luyendijk hebben wij toch het beeld
overgehouden van een wereld waar andere normen en waarden gelden dan
in de wereld waarin wij, goede burgers, leven.

Ik heb me altijd afgevraagd hoe mensen zo niets ontziend kunnen worden dat
ze het hoofd van andere mensen in een financiële strop duwen. De enige
reden die ik kan bedenken is de beloning. Geld maakt van mensen rare
dingen.

Ik moest er aan denken toen ik dezer dagen langs een filiaal van een bank
liep en mijn vrouw mij op het briefje wees dat aan de deur hing. Wat die
jongens en meisjes ook probeerden, ze konden gewoon niet bij de waarden.
Hun baas had hun de toegang daartoe ontzegd.

Voor wie zich daar te zeer over opwindt heeft de bank wel een AED om een
falend hart te reanimeren.

Geen reacties

Leave a comment Reactie annuleren

Roels 4 april 2016

(Door Ab Klaassens)

Henricus, Antonius, Josephus (Henk) Roels was voorzitter van de Stichting
Regionale Omroep Brabant Zuidoost toen ik, in 1977, op verzoek van de
toenmalige directeur/hoofdredacteur Jacques Grijpink, een briefje schreef
met de mededeling dat ik graag bureauredacteur in vaste dienst wilde worden
nadat ik in die functie enkele maanden als freelancer had gewerkt.

De directeur/hoofdredacteur had mij verteld dat het om een formaliteit ging,
waardoor ik weinig zorg besteedde aan het verlangde briefje, dat als gevolg
daarvan enkele slordigheden bevatte.

Tot mijn ergernis werd ik vanwege deze sollicitatie opeens uit mijn
werkzaamheden gerukt; het bestuur wenste mij te spreken. Voorzitter Henk
Roels informeerde op hoge toon of ik in mijn berichten net zo slordig was als
in mijn sollicitatiebriefje.

Verder was het hem bekend dat ik niet rooms-katholiek was maar
daarentegen lid van de Partij van de Arbeid. Hij vroeg mij bezorgd of ik dan in
mijn werk voor Omroep Brabant ‘ook op de barricaden zou gaan’.

Ik kon hem geruststellen, maar werd op hetzelfde moment ongerust, want de
man was burgemeester van de gemeente Someren. Daar was hij een
eigengereide bullebak die de gemeenteraad vaak bruuskeerde en weinig oog
had voor bezwaren en wensen van zijn inwoners.

Zo gaf hij toestemming voor een groot zandwinningsproject in de Somerense
bossen. De plas die daardoor is ontstaan staat nog steeds te boek als ‘het gat
van Roels’. Ook drukte hij met veel verbaal geweld zijn plannen door voor de
bouw van een nieuw gemeentehuis. Van inspraak wilde hij niks weten.

Toen het gebouw na veel discussie klaar was bleek aan dit huis van de burgers
één belangrijke voorziening te ontbreken: een brievenbus.

2 reacties

Jan de Vries (reply)

4 april 2016 at 06:23

Toen ik bij dezelfde omroep mijn sollicitatiegesprek had voor de functie van programmaleider sprak het toenmalige bestuur alleen maar over de vraag of ik als lid van de protestantse kerk wel het katholieke gevoel kon inbeelden dat nodig was om leiding te kunnen geven bij deze omroep. Ze bleven daar zo over door zagen dat één van de verlichte bestuursleden mij na mijn benoeming zijn excuses kwam aanbieden.
Harry Perton (reply)

4 april 2016 at 17:46

Ik begrijp dat er naderhand een tweede gat van Roels kwam in de voordeur van het gemeentehuis,. 🙂

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

maria (reply)

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

ab klaassens (reply)

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren

Leave a comment Reactie annuleren