Vocalies (409) Drottningholm 6 juli 2016

(Door Marlies)

Uit het NRC van 20 juni 2016: ‘Theater Drottningholm uit 1792
eindelijk in de hoofdrol’

Geen onderwerp voor een vocaal klassiek-stukkie lijkt het, maar
dat is niet helemaal waar.

Op de eerste plaats is dit theater een van de twee prachtige theaters
waar ik met gasten van Musico naar toe mag in augustus en op de
tweede plaats…. Nou ja lees maar, ik citeer gedeeltelijk het NRC:

‘Het Slottsteater van koning Gustaaf III is het ook nog het oudste.
Met de jubileumopera ‘The Rococo Machine’  viert het theater
haar 250-jarig bestaan. Deze zomer vinden festiviteiten plaats,
waaronder Mozarts opera Don Giovanni.

Het Drottningholm Slottsteater, opgetrokken uit hout en gedecoreerd
met papier-maché, opende in 1766. Het kende voor die tijd een
geavanceerde toneelmachinerie waarmee alles mogelijk was: een
bewegende kist met rotsblokken veroorzaakt donder, papieren
golven verbeelden de zee, windmachines ruisen en bliksem flitst.
Beschilderde decorstukken roepen paleisinterieurs en
boslandschappen op. Alles perfecte illusie, als een toverdoos.

Filmregisseur Ingmar Bergman was verliefd op het theater,
het inspireerde hem tot de filmversie van Mozart’s Die
Zauberflöte. In 2000 en 2003 regisseerde Pierre Audi er twee
opera’s van Händel, Tamerlano en Alcina , die later in de
Amsterdamse Stadsschouwburg te zien waren, in een exacte
replica van het Zweedse barokdecor.

Met de jubileumopera The Rococo Machine plaatst de Zweedse
componist Jan Sandström het theater in het hart van de uitvoering.
De opera is een hommage aan de ingenieuze machinerie en de
bewogen geschiedenis van het theater.

Voor theatermakers is het theater een sleeping beauty. Na de moord
op de koning in 1792 werd het verlaten. Tot in 1921 ee
theaterhistoricus nietsvermoedend de deuren opende, op zoek
naar Zweedse toneelhistorie, en van de ene verbazing in de andere
viel. Een laag stof van anderhalve meter bedekte zaal en machinerie.
De ruimte was gebruikt als stalling voor koetsen en opslagplaats voor
aardappelen. Alles was intact, alleen de touwen moesten vernieuwd
worden.

Kaarslicht en vuur spelen in ‘The Rococo Machine’ een belangrijke
rol als noodlottige krachten. Een zangeres met brandende kaars
komt op, zij is de ‘kaarsensnuitster’ van vroeger, belast met het
doven van de kaarsen, ’s nachts. Om brand te voorkomen. Ze zingt
een aria over de gloed van kaarslicht in vroeger tijden. En daar
hebben we ons linkje naar vocale klassieke muziek!

Vuur speelt ook in Don Giovanni, de opera waar wij naar toe mogen
in augustus een belangrijke rol: op het laatst wordt hij verzwolgen
door het hellevuur, hopelijk gaan ze daar in Drottningholm prudent
mee om….

Ik zit nu al te kwispelen van plezier over het feit dat ik in augustus
naar dit juweeltje op bezoek mag.

In het filmpje een soort ‘sneak-preview’ door het theatertje….

Hartstikke leuk!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stereotype 5 juli 2016

Wij lijken Zwarte Piet te verliezen. Wij zijn mensen die al meer dan vijftig jaar met de knecht
van Sinterklaas leven zonder dat wij ons daarbij lieten hinderen door gevoelens van racisme.

Dat is wat de tegenstanders ons verwijten. Wij hebben een halve eeuw het knechtschap van
de zwarte grappenmaker vanzelfsprekend gevonden. De mensen die nog dagelijks lijden
onder de slavernij van hun voorouders hebben ons daar op gewezen. Zij hebben ons de kans
gegeven op onze schreden terug te keren, de Pieterman in de ban te doen, en zo het leed van
een deel van onze landgenoten te verzachten.

Nu klaagt een actiegroep de Efteling aan wegens racisme. Er is een Facbookpagina met de
naam “Stop Oppressive Stereotypes”. Die richt zich tegen Monsieur Cannibale, een vrolijk
zwart figuurtje dat in het Carnival Festival in een kookpot roert. Volgens de actiegroep is
dat uiterst kwetsend en racistisch.

Opnieuw moet ik tot mijn schande bekennen dat ik in de keren dat ik met het bootje door
die attractie ging, nooit heb gedacht: maar Efteling toch? Wat maak je me nou . . . . . .?
Gelukkig is er een actiegroep die mij de ogen opent.

Ik verbaas me er over hoe ik decennia lang zo onnadenkend door het leven heb kunnen gaan.
Ik prakkiseer me suf welke stereotypen ik op mijn levenspad nog meer over het hoofd heb
gezien en waardoor ik indirect hele bevolkingsgroepen ongewild heb gekwetst en misschien
wel voor het leven heb getraumatiseerd.

En toen stond ik opeens voor de spiegel van het herentoilet en zag ik een gezette, grijze,
blanke man. Een man die een arbeidsplaats bezet houdt voor een hele generatie aanstormend
talent. Een man die hopelijk kan genieten van een pensioen dat voor die generatie misschien
een onbereikbaar doel is. Ik zag een “Oppressive Stereotype” en ik dacht: die man moet weg.

  1. Wieneke (reply)

    6 juli 2016 at 10:25

    Ja Jan, we hebben een spoor van vernieling achter ons gelaten. 🙂 Het is wat herfstig buiten, dus kan het gezever over ZP weer lekker vroeg aanvangen. Ik heb er zin in, hoor.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verzorgingsstaat 5 juli 2016

(Door Ab Klaassens)

In Nederland kun je je elke dag klem zuipen, volvreten en je longen kapot roken tot je
wordt afgekeurd voor het werk dat je deed zodat je in de WAO belandt. Dat is geen
vetpot maar voldoende om je elke dag klem te zuipen, vol te vreten en je longen
kapot te roken.

Als je benen dan je vette lijf niet meer kunnen dragen verstrekt de gemeenschap je
een elektriek karretje waarmee je in de supermarkt de andere klanten de stuipen
op het lijf jaagt door de snelheid waarmee je jaagt op de boodschappen waarmee
je je klem zuipt, volvreet en je longen kapot rookt.

Niettemin zijn veel Nederlanders in hun verzorgingsstaat ontevreden. Ze vinden
politici zakkenvullers die niks anders doen dan stromen buitenlanders toelaten die
hier alleen maar naar toe komen om zich klem te zuipen, vol te vreten en hun
longen kapot te roken.

En nog gratis ook!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Europa 4 juli 2016

Nu we er langzaam maar zeker van doordrongen zijn dat het Verenigd
Koninkrijk over een paar jaar geen lid meer is van de Europese Unie
begint zich de vraag aan te dienen hoe de stemming in Nederland is
ten aanzien van de EU.

Kwaliteitskrant NRC trok vorige week een aantal gemiddelde Nederlandse
wijken in om die stemming te peilen. De krant trekt al jaren de wijken in.
Al sinds eind vorige eeuw toen journalisten in heel Nederland uit hun
ivoren torens kwamen.

Wie het verhaal leest wordt  niet veel wijzer. Er zijn zoveel meningen
als geïnterviewden.  Het zijn de buitenlanders die de schuld krijgen. En
die zijn hier omdat Europa de sluizen open zette. Het is de schuld van de
euro. Sinds die tijd is alles duurder, kopen mensen minder en verdienen
ondernemers minder. Europa is niet democratisch. We merken niks van
Europa. Europa maakt te veel regeltjes. Meningen genoeg.

Wij wandelden zondag langs de rand van het gebiedje in de Kempen
dat zo zwaar werd getroffen door een hagelbombardement. We
raakten aan de praat met een kroegbaas. Die klaagde dat de
regering niets wil weten van een rampgebied waardoor er dus geen geld
vrij komt voor de getroffenen. “Er gaan bakken met geld naar Griekenland
maar de eigen bevolking had zich maar moeten verzekeren”,  zei hij.

Dat was geen geluid uit een “gemiddelde” Nederlandse wijk. Het was
het geluid uit een dorpsherberg. Ook een mooie plek om te horen
waarom Nederlanders vinden dat Europa niet deugt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Slavernij 3 juli 2016

(Door Ab Klaassens)

Jaar in jaar uit belasten zwarte medelanders mijn geweten met
verwijten over de slavenhandel. Ik ben er wel eens op aangesproken:
“Jouw voorouders hebben ervoor gezorgd dat ik hier ben. Jij moet
dus voor mij zorgen.”

Ik mis in al die discussies over de misdaden  van de Nederlandse
witmens de bijdragen van de zwarten.

Slavernij bestond al eeuwen in Afrika voordat Europese handelaren
zich ermee bemoeiden . Zwarte dorpshoofden leverden  dorpsgenoten
of veroveringen op naburige stammen aan Arabische handelaren.

Die brachten ze naar de westkust waar de witte handelaren wachtten.
Hun schepen brachten de stakkers naar Noord- en Zuid-Amerika en
eilanden in de buurt, zoals de Antillen.

Dat die mensen daar zijn mishandeld door migranten uit Europa weet
iedereen, maar ik heb er niet aan meegedaan en mijn vader,
grootvaders en overgrootvaders ook niet.

Ik  begrijp de verwijten van onze zwarte medelanders of rijksgenoten.
Maar ze zouden hun verontwaardiging ook wel eens mogen richten
op hun eigen voorouders.

  1. Wieneke (reply)

    5 juli 2016 at 13:52

    Ja, maar dát laatste heeft ook geen zin meer. Hun voorouders zijn net als de onze al heel erg lang heel erg dood. Het lijkt me een goed idee als de gekleurde medemensen zichzelf eens voor altijd ontdoen van dat permanente slachtofferschap. Ik praat echt niks goed, maar we kunnen er nu absoluut niets meer aan doen. Behalve dan dat we ervoor zorgen, dat slavernij nooit meer kan gebeuren. Trouwens, Nederlandse zeelieden en andere Europeanen met het christelijk geloof zijn ook slaaf geweest in de Magreb oftewel Barbarije. Daar hoor je maar weinig over, maar het hoort ook tot de geschiedenis.

    Als u zin en tijd hebt:
    http://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/10669/omvang-christenslavernij-onderschat.html

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

OV-kaart 30 juni 2016

Ik roep wel eens: je moet niet proberen alles te begrijpen.
Deze week heb ik dat tegen mezelf geroepen.

Ik heb veertien jaar met de trein hetzelfde traject gereisd. Dus
ik had een OV-kaart met een NS-abonnement. Meer dan zestig
euro per jaar maar wel altijd veertig procent korting.

Nu reis ik niet veel meer met het openbaar vervoer dus
ik heb mijn abonnement niet verlengd en een gewone OV-kaart
gekocht. Om met de bus te kunnen als het regent.

Mijn oude kaart heb ik al een maand geleden opgestuurd en het
bedrag dat daar nog op stond is op mijn rekening gestort.
Daarover kreeg ik een bevestigingsmail. In die mail stond dat
ik mijn abonnement op moest zeggen.

Naïef als ik ben dacht ik: dat is niet voor mij bedoeld, want de
zaak is afgehandeld. Ik probeerde niet te begrijpen waarom ik
zo’n mededeling kreeg.

Had ik wel moeten doen want  NS stuurde mij een mail dat mijn
abonnement zou worden verlengd en dat die zestig en nog wat
euro zouden worden afgeschreven.

Ikke belluh. De NS-dame aan de telefoon vertelde me dat een OV-kaart
en een abonnement twee verschillende dingen zijn die bij twee
verschillende bedrijven zijn ondergebracht. O ja, zij zag in haar
systeem wel dat ik mijn kaart had geretourneerd maar niemand
behalve ikzelf kon weten dat daarmee ook mijn abonnement was
beëindigd.

Nu heb ik een enquêtemail gekregen over de dienstverlening van
NS. Ik ben natuurlijk vol lof want de dame heeft mij goed
geholpen en ik krijg mijn abonnementsgeld terug.

Het enige waar ik  nu een beetje bang voor ben is dat NS-medewerkers
ook een enquêteformulier krijgen? En dat ik dan ergens in de
krochten van hun systeem sta met de aantekening: meneer
probeert de logica van een OV-kaart niet te begrijpen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zwachtelen 29 juni 2016

(Door Ab Klaassens)

Opeens zaten de wallen niet onder mijn ogen, maar ter hoogte van
mijn enkels.

“Oedeem” diagnosteerde mijn huisarts.  Met de ene hand stuurde hij
de thuiszorg op mij af met het commando ‘zwachtelen’ en met de
andere commandeerde hij de apotheek tot levering van een tas vol
drukkousen, watten, elastische windsels en plakpleisters.

De volgende dag reeds verscheen een  jongedame aan mijn
verwachtingsvolle onderbenen die zij zo grondig inpakte dat geen
enkele schoen of slof mij nog paste, zodat ik tot thuisblijven
gedwongen werd,

“Ga dan naar de Bristol en koop een paar schoenen in de grotere
maten”, adviseerde en oudere zorgmedewerkster mij drie dagen later
toen zij mijn windselen ververste. Twee dagen later demonstreerde
een weer andere medewerkster door een andere manier van zwachtelen
dat ik wel degelijk mijn schoenen kon gebruiken.

Voor even dan, want twee dagen later sjorde een weer andere
medewerkster zo veel medisch textiel om mijn enkels dat ik weer
op de bank naar dat stomme voetbal zat te kijken.

Drie weken vol schommelingen in zwachteltechniek, drie weken
steeds weer andere vrouwen aan mijn voeten, drie weken sukkelen
met sloffen en schoenen.

Het water staat mij nog steeds boven de enkels.

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (408) Vogels 28 juni 2016

(Door Marlies)

Ik weet het nu zeker: het zijn de vogeltjes die met componeren
zijn begonnen, kan niet anders… iemand heeft ooit de roep
van de fanatieke pimpelmees, die  steeds maar een dalend riedeltje
over een kwart bleef zingen op papier gezet  en daar is het mee
begonnen, wat ik u brom…

Die mees namelijk, tjoeterde zowat de hele nacht door, onze
laatste nacht in Noorwegen, nou ja nacht, het wordt daar om
deze tijd van het jaar nauwelijks donker.

Mijn lief en ik hadden in Noorwegen voornamelijk een
nátuur-week, geen cúltuurweek. Alles op zijn tijd, maar een
week zonder (klassieke) muziek kan niet, dus na een paar dagen
begin ik de merels na te fluiten en te luisteren of ik melodietjes
kan maken van de riedels die de zanglijster mij toezingt.

Die kennen trouwens hopen riedels, ik fantaseer altijd dat ze
op hun tak een variant van het ‘Notenbüchlein’ van Anna
Magdalena Bach aan het doorbladeren zijn…

Ik betrapte er een merel op dat-ie gewoon luider ging zingen
als het geluid van de motor van de veerpont dichterbij kwam.
En hij wist precies hóe luid het moest zijn om hoorbaar te
blijven… hij had makkelijker nóg luider gekund.

My kind of guy, zo’n mannetjesmerel: niet te klein, dus je ziet
ze nogal eens, keurig in een overzichtelijk pak en een lekker
vol geluid en… ze zingen zowat het hele jaar door.

Inmiddels zijn we weer thuis en begin ik aan de voorbereiding
voor de volgende reis, dit keer weer een cultuur-reis, met twee
van Mozart leukste opera’s ‘Cosí fan tutte’ en ‘Don Giovanni’…
u hoort van me!

In het filmpje wat zang van mijn zwart-gevederde vriend…

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Onzekerheid 27 juni 2016

Als ik hier iets neer pen dan ben ik meestal geïnspireerd door
dingen die ik mee maak of door dingen die ik lees. Mijn insteek
is altijd een persoonlijke touch aan het verhaal geven.

Na  alle verhalen die ik heb gelezen over Brexit is er ergens in mijn
hoofd een heel klein lampje gaan branden. Heel klein want Brexit
is eigenlijk te groot voor één mensenhoofd.

Vier dagen nadat het Britse volk z’n eigen plan trok kan nog steeds
iedereen die er toe doet z’n mening in de krantenkolommen
kwijt.

Het woord dat ik het meest tegen kom is: onzekerheid. Er is
onzekerheid over de financiële markten; er is onzekerheid over
het lot van de buitenlanders in het – volgens mijn niet meer zo –
Verenigd Koninkrijk; er is onzekerheid over de koers van Europa.
Kortom: alle interessante verhalen ten spijt heeft niemand een
antwoord op de grote vragen na Brexit.

Het doet me  denken aan een echtscheiding. Dat doe je ook niet
zonder lichtvaardig in het diepe te springen. Je moet een
psychologische hobbel nemen om te breken met iemand die je
eeuwige trouw hebt beloofd. Je denkt aan het belang van de kinderen,
de allergrootste worsteling. Hoe reageert je omgeving?

Dan heb je nog de praktische dingen. Hoe moet het met het huis?
CD voor jou, CD voor mij. De onzekerheden stapelen zich op. En pas
na hele lange tijd concludeer je dat alles op z’n pootjes terecht is
gekomen. Je vergeet nooit wat er is geweest, maar de drang om te
overleven dwingt je vooruit te kijken en dan zie je vanzelf nieuwe
perspectieven.

Zo zal het uiteindelijk ook wel gaan met Europa. Voor nu blijft  de
constatering dat we in een turbulente tijd leven. En die zal ons
veel leren.

  1. pjotr (reply)

    28 juni 2016 at 21:56

    Het meest opmerkelijk vind ik, dat er kennelijk geen politiek leiders zijn, die concreet gedacht hebben: “Wat concreet te doen bij Leave, wat te doen bij Main”. Althans daar lees of hoor ik niets over.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sognefjord 25 juni 2016

Wat leert een mens op school? Wij leerden over de kolchozen en de
sovchozen. In mijn herinnering waren dat agrarische heilstaten waar de
boeren de dienst uit maakten. Maar misschien heb ik toen niet goed opgelet.
Wist ik toen veel dat die boeren deel uitmaakten van de vijfjarenplannen van
een dictator.

Pas toen ik mijn eerste journalistieke stappen zette in een agrarisch gebied en
ontdekte dat boeren aan het infuus van de Rabobank lagen begreep ik dat
landbouwers en veetelers sowieso geen vrije ondernemers zijn. Verstand komt
met de jaren en het leven zelf is de beste leerschool.

We leerden ook over Noorse fjorden. Dat waren inhammen in Noorwegen.
Feitelijk klopt dat niet want ze zijn van binnenuit gevormd in de ijstijd. Het
zijn eigenlijk uithammen. Mensen die er waren geweest kwamen woorden
tekort om de schoonheid van die fjorden aan ons uit te leggen.

De afgelopen week reisden mijn lief ik varend, lopend, fietsend, bussend,
treinend en bij tijd en wijle glibberend door en langs het diepste fjord van
Noorwegen: het Sognefjord.

Die verhalen kloppen in ieder geval wel: je komt woorden tekort om de
schoonheid te beschrijven. Maar gelukkig hebben we . . . . . . .

nor055klein

nor063klein

nor066klein

Wie alle foto’s wil zien kan hier terecht

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *