Trommelaar 15 augustus 2016

Op de tribune van het Philipsstadion zit een trommelaar. Vanaf mijn
plaats kan ik hem goed zien. Een man met een grote trom.

Hij zit in een hoekje zodat zijn trom de ruimte heeft. Hoewel ik hem
kan zien hoor ik hem weinig. Het is niet zo dat ik hem niet kan horen.
Integendeel. Hij zou op mijn plek luid en duidelijk te horen moeten
zijn. Ik denk zelfs dat hij in het hele stadion te horen moet zijn.

Hij slaat niet vaak de grote trom. Iemand heeft mij ooit verteld dat
hij van stadionwege slechts beperkt op het vel mag rammen. Mensen
zouden er hoorndol van worden.

Ik ben ondertussen in een aantal grote stadions in Europa geweest.
Elk stadion heeft een man met een grote trom. Die slaan er
een wedstrijd lang opzwepend op los. Dat vind ik mooi, het brengt
de sfeer die wedstrijden nodig hebben. Een sfeer die de mannen op
het veld inspireert. Geloof me, ik heb heel wat wedstrijden gezien waar
de trommelaar goed werk had kunnen doen.

Bij het verlaten van het stadion loop ik altijd langs de man en de
trommel. Ik denk dat hij als laatste weg gaat. Het zal niet mee
vallen met zo’n trommel in de massa de trappen af te dalen.

Gisteren liet hij naar afloop een jongetje op zijn trom slaan. Het
knulletje had er zichtbaar en hoorbaar plezier in. Een aantal mensen
in de rij maakte denigrerende opmerkingen over de trommelaar.
Iemand zei dat hij altijd uit de maat slaat. Maar dat vond ik onzin.
Het kan ook niet. De trommelaar is namelijk degene die de maat aangeeft.
Wij, die soms worden aangeduid als theaterpubliek, moeten hem
volgen. Wij moeten hoorndol worden. Voor de sfeer en de inspiratie
op het veld.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sportcolumn: Yuri van Gelder 14 augustus 2016

Ik heb vandaag weer een gesproken column gemaakt voor de rubriek
“De ergernis van . . .” van het Omroep Brabant-radioprogramma
Sportlunch. Hierbij de geschreven versie.

Ik heb me deze week vooral geërgerd aan de informatievoorziening over Yuri-gate.
Het resultaat is dat ik niemand meer geloof. Bedankt Yuri, bedankt NOC*NSF.

Maandag werd onze Wollukse Yuri van Gelder weggestuurd van de Olympische Spelen.
De uitleg over de reden van deze draconische maatregel kwam druppelsgewijs.
Maandagavond was het nog omdat Yuri een paar biertjes had gedronken.

Ja en . . . dacht ik toen.

Dat dacht iedereen, want al rap werden de verhalen uit NOC*NSF-kamp sterker.
Yuri was stomdronken en luidruchtig het Olympisch Dorp binnen gekomen. Daar hadden
mensen last van gehad.

Ik was nog steeds niet onder de indruk. In het Olympisch Dorp worden karrenvrachten
condooms binnen gereden om te voorkomen dat onbevredigde lusten de sporters dwars
gaan zitten. Je maakt mij niet wijs dat die jongens en meisjes die stomdronken van
opwinding al dat rubber verslijten, zonder daarbij soms hinderlijk te schreeuwen. Je zult
me een appartementje hebben naast zo’n kreunend tennismeisje.

Maar goed, ook dat bleek niet te kloppen.

Tijdens de rechtszaak werd pas duidelijk dat Yuri zonder kennisgeving twee keer uit
het Olympisch Dorp was geglipt. De tweede keer was hij de hele nacht weggebleven. Hij
had een training gemist en hij had ’s middags wartaal uit geslagen. Zijn trainer kon er niet
meer tegen. Nog voordat Yuri zijn laatste biertje had uit geplast zat hij al in het vliegtuig
naar huis.

Dat vond ik verdacht snel. Russen spuiten hun atleten van staatswege al jarenlang vol met
drugs waarmee wij niet eens een mank renpaard durven behandelen. Dan kómt daar
onomstotelijk bewijs van en dan zijn al die sportbaasjes weken met elkaar aan het soebatten
voordat de Russen gewoon mogen komen.

En net als we denken dat we het nu allemaal weten roept NOC*NSF dat Yuri in de rechtszaal
heeft gelogen.

Geef ik dan NOC*NSF gelijk. Niet echt. Ik knapte af toen ik las dat Yuri’s trainer Van Bokhoven
vóór de rechtszaak al zei dat hij het raar zou vinden als Yuri gelijk zou krijgen. Dat zou volgens

hem betekenen dat de hele Nederlandse sportwereld voortaan afhankelijk is van de uitspraak van
een rechter. Dan weet ik al hoe laat het is. Die sportbonzen voelen zich in hun parallelle universum
boven de wet verheven. Dat vind ik vele malen ergerlijker dan een topsporter die z’n stinkende best
doet maar als het er op aankomt in zijn hersenen niet de klik kan maken die nodig is om van een
Lord of the Rings een King of the Rings te maken.

 

 

  1. ab.klaassens (reply)

    14 augustus 2016 at 20:53

    Ik vermoed dat er in deze kwestie meer aan de hand is dan nu openbaar is geworden.
    Het kan toch niet waar zijn dat de leiders van de Olympische equipe een kandidaat-winnaar
    wegsturen vanwege dronkenschap en wat rumoer, negen dagen voor een finale?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nacht 11 augustus 2016

(Door Ab Klaassens)

Vannacht ga ik naar Kromowidjojo kijken.

Vannacht heb ik gedroomd van Marianne Vos.

Vannacht gaat niet altijd over hetzelfde.

Maandagnacht is meestal dinsdagochtend.

Wanneer het is of was wordt niet

bepaald door de naam van de dag maar

door de vervoeging van een werkwoord.

Vannacht is straks en afgelopen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Münster 8 augustus 2016

We waren een paar dagen in Münster. De stad die zichzelf
aanprijst als “de stad van wetenschap en levenskunst”.

Münster heeft een grote universiteit. Wetenschap straalde
af van de honderden slordig geparkeerde studentenfietsen.

Tijdens één van onze restaurantbezoeken viel mij de
levenskunst op. Op mijn leeftijd bestaat die kunst uit met
gratie ouder worden.

Het restaurant hoorde bij de beste van de stad. Het was geen
verfijnde keuken, wel een goede keuken. Er waren veel
obers en serveersters op de been die samen de indruk wekten
een geoliede machine te zijn. En . . . . het waren allemaal ouderen.
Sterker nog, mijn indruk was dat de jongste net vorige week
zijn eerste AOW had ontvangen.

Ze waren razendsnel, correct en super beleefd zonder
kruiperig te zijn. De mannen strikjes om hun nek, de vrouwen
strikken op hun achterste. Schoolvoorbeelden waren het.

Wantrouwend als ik ben zei ik tegen mijn vrouw: het zullen wel
pensionados zijn die hun AOW’tje aanvullen door zich avond
aan avond voor een habbekrats uit de naad te lopen.

De volgende ochtend vertelden we onze gastheer waar we hadden
gegeten. En dat we zo verbaasd waren over de grijze golf die door
het restaurant spoelde. “Weet je”,  zei hij, “al die mensen werken
al hun hele leven bij dat restaurant. Eerst bij de oude heer, nu bij
zijn zoon. Er gaat nooit iemand weg omdat ze zo goed voor hun
personeel zijn”. Daar ging mijn theorie over armlastige oudjes.

Dat vond ik een mooi verhaal. Ach en voor de studenten die
hun beurs willen aanvullen door zich voor een habbekrats uit
de naad te lopen: het barstte in Münster van de hippe tenten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Caissière 3 augustus 2016

De telefoon van de man voor mij in de rij bij de kassa
van de supermarkt liet indringend weten dat iemand
hem wilde spreken.

“Uw telefoon gaat”,  zei de caissière. Service is één van
de kenmerken van deze grootgrutter.

“Nu even niet”,  zei de man. “Ik ben bezig”.

“Ik heb dat ook wel eens”,  zei de caissière, “dat mijn
telefoon gaat als ik op de WC zit. Nou dan neem ik dus
echt niet op. Ik ga niet op de WC zitten bellen”.

Onwillekeurig stelde ik mij deze oudere dame voor op
de pot terwijl in de zak van haar blauwe bedrijfsjasje een
telefoon jengelde. Dat lijkt mij stressen. Zelf neem ik mijn
telefoon nooit mee naar het toilet.

“En als ze dan later terugbellen dan vragen ze waarom ik
zonet niet op nam. Ja omdat ik op de WC zat”,  zeg ik dan.

Ondertussen bleef de telefoon van de man voor mij vanuit
een grote boodschappentas om zijn aandacht vragen.
Hij ging onverstoorbaar door met zijn boodschappen. Hij
liet zelfs de caissière gewoon rinkelen.

  1. Groninganus (reply)

    3 augustus 2016 at 16:58

    Als je niet van zins bent om op te nemen, zet hem dan uit. Hebben anderen ook geen last van het geluid.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ooievaar 2 augustus 2016

Ik fietste langs een rijtje huizen uit de jaren zeventig. De zon scheen er
dwars doorheen.

Bij één van de huizen was een opblaasbare ooievaar tegen het grote
raam  geplakt. Er was een kindje geboren. Een jongen. Je zag alleen het
achterlijf en de poten van de vogel. De suggestie werd gewekt dat hij
zich te pletter was gevlogen tegen het raam dat alleen maar zonnestralen
door laat.

Ik vroeg mij af wat  de boodschap van dit nagespeelde natuurdrama was.
De aankondiging van een geboorte, oké. Maar de ouders schepten er
schijnbaar plezier in de geboorte aan de wereld kenbaar te maken door
middel van een vogel die – en dat is wel zeker als je alleen nog maar een
achterlijf hebt – zijn leven heeft opgeofferd om de boreling af te leveren.

Op het moment dat het kind groot genoeg is, worden hem de foto’s van dit
drama getoond. Het zal leren dat de vogel in dit sprookje zijn komst
met de dood moest bekopen maar dat het zelf de crash tegen het raam
overleefde. Het kind zal denken dat alles aan zijn welzijn opgeofferd wordt.
Zeker een ooievaar.

Ik las vorige week een artikel waarin stond dat steeds meer mensen een
kindvrije vakantieaccommodatie boeken. Ik denk dat ze bedoelden een
oudervrije accommodatie.

  1. Marlies (reply)

    2 augustus 2016 at 08:43

    Gek, ik zie in die ooievaar het overdrachtelijke beeld dattie overall doorheen vliegt zonder daarbij beschadigd te raken, maar dat zal mijn zonnige natuur wel zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Turken 2 augustus 2016

(Door Ab Klaassens)

Ik erger me aan de Turken die in Nederland demonstreren voor of tegen iets
dat in hun land van herkomst speelt. Als ze zo blij zijn met Erdogan  moeten
ze maar in Istanbul of Ankara met hun vlaggen gaan zwaaien.

En als ze niet blij zijn met Erdogan moeten ze ook daar wezen met hun
protesten.

Ik ga toch ook niet in Ankara de straat op met kreten  voor of tegen Rutte?

Van mij mogen de Turken hier demonstreren en protesteren tegen alles wat er
in Nederland niet goed gaat. Dan worden ze misschien wat ze al jaren behoren
te worden: Nederlanders.

  1. Wieneke (reply)

    3 augustus 2016 at 09:00

    Helemaal mee eens. Het zijn jonge mannen, die hier geboren en getogen zijn en Turkije – net als ik – alleen kennen van vakanties.
    Raar gedrag, maar er zijn wel meer dingen heel erg raar momenteel. 🙁

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abu Jahjah (2) 1 augustus 2016

Laat Abu Jahjah maar komen, schreef ik vorige week. Er waren mensen die
mij links naïef vonden. Waarschijnlijk dachten ze dat JahJah in mij bij
voorbaat een medestander had. Het enige dat ik vrijdag bepleitte was dat
je andersdenkenden niet uit de weg moet gaan en moet voorkomen dat je
voor het bepalen van een mening alleen in eigen kringen shopt.

Ik heb zondagavond gekeken. Sterker nog, sinds jaren heb ik de hele rit
uitgezeten. Het is lang geleden dat Zomergasten iemand strikte die dat
voor elkaar kreeg.

Na afloop ben ik door Twitter gescrold. Veel mensen vroegen zich af
waar nou die ophef vooraf voor nodig was. Ze vonden dat Jahjah helemaal
geen opruiende uitspraken had gedaan.

Daar tegenover stonden mensen die meenden dat Jahjah een toneelstukje
opvoerde en ons een rad voor ogen draaide.

Er waren mensen die vonden dat Abu Jahjah af en toe een punt had, in
ieder geval aan het denken zetten.

Er waren mensen die hem totaal oninteressant vonden.

Er waren mensen die voor het eerst de Arabische kant op de wereld-
geschiedenis hoorden en dat een eye-opener vonden.

Er waren ook nog een paar mensen die in de vorige eeuw zijn blijven
hangen en die nog in de veronderstelling verkeerden dat Zomergasten om
de presentator draait.

En waren ook mensen die JahJah niet konden verstaan. Daarmee werd de
tweedeling in Nederland blootgelegd tussen Zuid-Nederlanders die wel
Vlaams verstaan en Gooiers die dat niet kunnen.

Bijna unaniem vonden twitteraars dat de fragmenten die Jahjah had
gekozen boven alle twijfel waren verheven.

Mijn mening? Wij zijn nieuwssnackers en baseren onze mening op
media die het moeten hebben van oneliners. Laten we blij zijn dat er
een omroep is die de tijd neemt om iemand langer te laten uitleggen
wat hij bedoelt. Je hoeft het niet met de gast eens te zijn, maar het feit dat
de VPRO ook omstreden mensen een podium geeft vind ik in deze tijd van
hypen het belangrijkste pluspunt.

  1. Carin (reply)

    1 augustus 2016 at 15:17

    Dank jan voor je update en reactie. Ik heb t programma gemist en totdat ik t inhaal ben ik in elk geval bij en blij – ook met de VPRO, evengoed als Trouw vind ik;)

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wildplassen 31 juli 2016

Ik stond wild te plassen. Opnieuw. Ik stond te wildplassen. Dat is
een wezenlijk verschil. Want ik stond heel rustig te plassen in de
natuur.

Dat doen wandelaars die hun tochten zo plannen zodat ze zich
halverwege bij een uitspanning kunnen laven aan spijs en drank.
De drank bestaat in ons geval meestal uit een biertje. Of eigenlijk
twee biertjes. Per persoon.

Dan is het tweede deel van de tocht altijd te lang om het toilet
thuis te halen.

Dat ik heel rustig stond te plassen blijkt ook wel uit het feit dat
oog had voor de dingen om me heen. Ik stond bij twee
struiken. Een met rode bessen en één met blauwe bessen. Er
was blijkbaar een blauwe bes op een groen blaadje gevallen.
En dat gaf een heel mooi plaatje.

Nu weet u meteen waarom je in het wild altijd de hoogste bessen
moet plukken.

IMG_1027

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abou Jahjah 29 juli 2016

Ik denk dat het gros van de Nederlanders geen idee heeft wie
Abou Jahjah is. Hij is in kringen van weldenkend Nederland op
dit moment de meest besproken man.

Terwijl dat gros van de bevolking zondagavond barbecuet kijkt
een handjevol mensen naar het VPRO-programma Zomergasten
waar Jahjah de eerste gast is.

Jahjah is omstreden omdat hij te boek staat als een antisemiet.
Hij schrijft essays waarin hij in ieder geval de suggestie wekt
terrorisme goed te keuren.

Meerdere opiniemakers hebben de VPRO opgeroepen deze man
geen podium te geven. Joodse organisaties plaatsen vandaag in
dagblad Trouw een oproep om Jahja af te bellen.

Ik ben er niet voor om hem af te bellen. Ik ben er  voor
om je te verdiepen in iemand die totaal andere ideeën heeft dan
jijzelf. Wat beweegt die man?  Verklaar ik hem aan het eind van de
zondagavond zonder meer voor gek of ga ik nadenken over wat hij heeft
gezegd? Het grootste probleem met opinievorming is dat de meeste
mensen voortdurend in hun eigen kring ronddwalen waar zij bevestigd
worden in hun mening. Ik ben voor een zo breed mogelijke oriëntatie
van al dan niet verkeerde meningen.

Ik vind dat je  mensen als Jahjah niet uit de weg moet gaan.  Je moet je
tegenstanders kennen om ze te kunnen bestrijden.

  1. Wieneke (reply)

    29 juli 2016 at 13:44

    Helemaal mee eens.
    Maar hij heeft al eerder genoeg geroeptoeterd, dus ik vermoed dat er weinig ‘nieuw haatzaaiwerk’ van hem zal verschijnen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *