Journalisten 24 november 2016

(Door Ab Klaassens)

Steeds vaker vraag ik mij af hoe lang nog de journalistiek zich laat
prostitueren door politici en andere Bekende Nederlanders die van
ex-journalisten hebben geleerd  hoe je de erogene zones van de
nieuwsgaarders moet bespelen.

Als hongerige wolven vliegen ze af op elk stukje vlees dat politici welbewust
laten vallen als deel van een even welbewust voorbereid publicitair offensief,
vaak bedoeld om de aandacht af te leiden van niet zo populaire kwesties.

In de jaren zeventig van de vorige eeuw heb ik gesolliciteerd naar de toen
vacante functie van voorlichter van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer. Ik
kreeg een uitnodiging voor een gesprek met de toenmalige voorzitter van de
PvdA, André van der Louw en zijn secretaris  Gerard Heine de Bak.

Mij werd gevraagd in hoeverre ik bereid was te liegen in antwoord  op
onwelgevallige  vragen van journalisten. Ik zei dat ik daartoe niet bereid was.
En kon naar de trein terug.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (420) Wenen (1) 20 november 2016

(Door Marlies)

Ze is weer terug, uw Vocalies, terug van een 4-daagse trip naar Wenen met
tien alleraardigste gasten van Musico.  Reden om hier weer eens een stukkie te
schrijven over de producties waar we getuige van mochten zijn. Ik heb u
bepaald weinig bediend in de afgelopen maanden; dat gaan veranderen.

De aardigste ‘productie’ was misschien wel Wenen zelf; als je van (klassieke)
muziek houdt moet je dáár zijn; de stad bulkt er werkelijk van. Je zou er
makkelijk een aantal maanden kunnen verblijven en dan iedere avond naar
een andere prachtige uitvoering kunnen gaan, gesteld dat je daar het geld voor
had, want goedkoop is de stad niet…

Goed, wij begonnen onze 4-daagse met een uitvoering van Giuseppe Verdi’s
‘Macbeth’ in het Theater an der Wien (dat kort geleden haar 10-jarig bestaan
als opera-theater vierde; het gebouw staat er al veel langer) .

Tijdloos als de thematiek van ‘Macbeth’ is (machtswellust en de desastreuze
gevolgen daarvan) , kun je er als regisseur alle kanten mee uit en juist daarin
schuilt het gevaar: regisseurs gáán er soms alle kanten mee uit, behalve de
goeie…

Even – in het begin – gingen de haren in mijn nek rechtop: ‘Macbeth’ begint
in de originele versie met een heksenkoor ergens op een vlakte in Noord-
Engeland en hier had de regisseur gekozen voor een nachtclub, en van het
koor androgyne wezens gemaakt door ze (geraffineerd, dat wel) voor de ene
helft man en voor de andere helft vrouw te laten zijn.

Ik moest eraan wennen maar sprak mezelf toe zoals ik mijn gasten had
toegesproken: “Zet je geest  open en ga mee in het parallelle universum dat
opera is en laat je meevoeren; probeer niet tegen de stroom in te roeien met
logica, want dan heb je geen avond…”. Vanaf dat moment ging het goed,
eigenlijk steeds beter.

De heksen zongen te mooi; bij ‘Macbeth’ in Boedapest zongen ze zoals ik het
voor deze rollen het liefste heb: schel, bij het lelijke af en daardoor
buitengewoon dreigend.

Dat ‘probleem’ van te mooi zingen gold eigenlijk ook  Lady Macbeth: te mooi,
bijna schools. Een hele jonge Adina Aaron (ik heb nergens kunnen vinden
wanneer ze geboren is) zong de rol en kwam er goed doorheen. Ze acteerde
geweldig, is een prachtige, slanke, zwarte vrouw en heeft alles mee, maar
wellicht is het nog wat vroeg voor deze zware rol.

Aan het eind in de even beroemde als beruchte slaapwandelaria koos ze er
– waarschijnlijk bewust – voor de hoge C niet te zingen, ze octaveerde ‘m en ik
zakte teleurgesteld terug in mijn stoel. Op die C had ik nou net mijn gasten
geattendeerd; als-ie lukt is-ie spectaculair en onvergetelijk. Als-ie míslukt
blijft-ie je achtervolgen als het onvermogen van het Nederlands elftal uit
penalty’s te scoren. Beter octaveren dan ‘m laten mislukken, maar ik vond het
een gemiste kans.

Niet onvermeld mag blijven dat onze ‘eigen’ Jeroen Bosch nog om de hoek
kwam kijken: aan het begin van de derde acte liet men een gazen doek zakken
en projecteerde daarop een bloedstollende video van de ergste scènes die hij
in zijn schilderijen ten tonele heeft gevoerd. Daaráchter heeft Macbeth zijn
tweede ontmoeting met de heksen, die hem gerust stellen met voorspellingen
die hij verkeerd interpreteert. Ik deed af en toe mijn ogen dicht, zó vreselijk
was de video. Meer en meer leken de beelden te kloppen bij de tekst van
Macbeth en dat was nou eens een vondst waar ik de regisseur om had kunnen
knuffelen.

De heksen zeggen Macbeth dat hij zal blijven overwinnen tot het woud van
Birnam tegen hem op marcheert en dat hij niet door een ‘gewone, uit een
vrouw geboren man’ gedood kan worden. Als de Schotten zich vervolgens bij
hun opmars verschuilen achter afgebroken takken van Birnam Wood en
MacDuff zegt dat hij niet gewoon uit een vrouw geboren is, maar uit de buik
van zijn moeder is gescheurd, zijn de rapen definitief gaar; Macbeth wordt
dodelijk getroffen, sleept zich naar zijn eerder overleden vrouw en sterft bij
haar, terwijl achter hen de nieuwe koning opstaat.

Een geweldige eerste avond dus, daar in Wenen. De mooiste van de drie, vond
ik… Buiten regende het dat het goot en dat hielp ons snel weer op aarde terug
te keren, uit het parallelle universum dat opera heet…

In het filmpje ‘de andere’ donkere Lady Macbeth die de rol beroemd heeft
gemaakt: Shirley Verrett. De geluidskwaliteit is niet top, maar de magie die er
van haar uit gaat wel!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Koninklijk Huis 19 november 2016

Als journalist balanceer je altijd op een slap koord. Je kunt – al dan niet
onbedoeld – zomaar iets schrijven waardoor je hele volksstammen beledigt of
opruit. Dat wil niet zeggen dat je je daarom maar moet inhouden. De waarheid
is belangrijker dan de lange tenen van mensen.

Maar omdat journalistiek steeds vaker wordt bedreven op websites die niet de
waarheidsvinding tot doel hebben, maar zichzelf, is de kans op belediging
sterk toegenomen. Bij van oudsher gerenommeerde media is de scheidslijn
tussen feiten en commentaar ook steeds dunner geworden.

Als je een krant leest weet je doorgaans wel uit welke politieke of culturele
hoek de wind waait. Bij websites is het meestal nog duidelijker. Iedereen
begrijpt dat GeenStijl niet is voortgekomen uit de burelen van NRC
Handelsblad.

Ondertussen is duidelijk geworden dat Facebook fake-nieuws en
flagrante leugens één-op-één door plaatst en zich – tot voor kort – niks
aantrekt van het feit dat mensen alles voor zoete koek aannemen. Waarmee
Facebook voor mij van één van de meest boeiende ontwikkelingen op
mediagebied is verworden tot één van de meest gevaarlijke.

Onze eigen staatszender de NOS wil ook mee in de vaart der volkeren en
probeert publiek vast te houden met jolige zomerkollumpies. Vandaag staat er
een artikel op hun site over het feit dat onze protestantse koninklijke familie
steeds vaker omgaat – en zelfs huwt – met katholieken. Het feit dat prinses
Beatrix  bij de opening van een Rembrandt-tentoonstelling in het Vaticaan zal
zijn.

Je moet maar een aanleiding hebben om te schrijven dat sommige leden van
het koninklijk huis getrouwd zijn met katholieken en dat ze in tegenstelling tot
hun voorvaderen tegenwoordig wel de hand drukken van pausen.

Mij kan het allemaal niet schelen wat ze doen. Waar ik voor verbaasd over
was, was de laatste alinea van het artikel.

De vraag dringt zich op of en wanneer, na katholieken, ook moslims
doordringen tot de Oranjefamilie. Ons land telt zowat een miljoen moslims.
De voorzitter van de Tweede Kamer en de burgemeester van Rotterdam zijn
moslim.
Een islamitische Oranje lijkt niet langer ondenkbaar.

Het zit hem vooral in het woorden dringt zich op en  doordringen. Het heeft
voor mij een negatieve klank. Opdringen komt van opdringerig en
doordringen betekent dat je met moeite ergens binnen komt. Om dat te
kunnen moet je sluw zijn of over bovenaardse krachten beschikken. En dan
dat laatste zinnetje: Een islamitisch Oranje lijkt niet langer ondenkbaar.

Dan begin je toch terug te verlangen naar het aloude scheiden van feiten en
meningen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Show 19 november 2016

(Door Ab Klaassens)

Als de rechtbank Geert Wilders op 8 december veroordeelt krijgen we het
volgende bedrijf in de show die de dader in 2014 ontwierp, uitprobeerde,
verfijnde en zorgvuldig regisseerde met als oogmerk zo veel mogelijk
aandacht te krijgen in de aanloop naar de kamerverkiezingen van maart 2017.

Sommige commentatoren hebben gezegd en/of geschreven dat het Openbaar
Ministerie niet tot vervolging had moeten besluiten, maar zij vergeten dat het
Openbaar Ministerie een stapel aangiften van mensen die zich door Wilders’
uitspraken benadeeld of gegriefd voelen niet zomaar naast zich neer kan
leggen.

Dat wist Wilders ook toen hij aan zijn actie begon. Als de rechtbank hem op 8
december vrijspreekt is de voorstelling voorbij, tenzij het Openbaar Ministerie
in beroep gaat. Dan kan Geert tot aan de verkiezingen blijven klagen over
inperking van de vrijheid van meningsuiting.

  1. Laurent (reply)

    22 november 2016 at 20:00

    Het stuk straatvuil moet veroordeeld worden, zodat duidelijk wordt voor de door hem beledigden dat er grenzen zijn , en er mensen en instanties zijn die voor hen opkomen. Degenen die op hem willen stemmen doe dat toch wel. De rechtspraak moet daat volledig onafhankelijk van opereren.

    En uit de opgefokte manier waarop Wilders op dit alles reageert leidt ik af dat dit allemaal helemaal niet volgens zijn plan gaat. De bijna twee meter lange kleuter kan er helemáál niet tegen op welke manier dan ook bekritiseerd te worden. Als je dat interview van Heemels las, hoe hij met zijn ondergeschikten omgaat: doen wat je gezegd wordt en bek houden. Nee, het is hoog tijd dat een hogere macht hem eens zijn plaats wijst.

  2. Laurent (reply)

    22 november 2016 at 20:13

    Ggetverdemme wat een typ- en spelfouten in mijn reactie, met als ergste nog wel ‘leidt’ ipv ‘leid’ 🙁

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ryxman 16 november 2016

Shula Rijxman is voorzitter van de nationale publieke omroep. Zij heeft er
voor gepleit meer gewone mensen aan het woord te laten zodat wij allen
begrijpen waar mensen zo boos over zijn en derhalve begrijpen waarom
Donald Trump zo onverwacht de nieuwe president van Amerika kon worden.

Columnisten vallen over Rijxman heen. Nog meer tokkies op televisie?
Of ze zijn boos op Jeroen Pauw die vorige week boze Nederlanders aan
tafel had die hij vervolgens neerbuigend behandelde. Of boos op Matthijs
van Nieuwkerk die Frans Bauer als talkshowhost opperde.

Journalisten, die van de publieke omroep in het bijzonder, hebben jaren
in een ivoren toren gezeten. In de hoogtijdagen van Pim Fortuyn ontdekten
ze dat er boze Nederlanders waren, Fortuyn voorop. Maar deze politicus
was alles behalve een tokkie. Hij was een beschaafde man die zich boos
maakte op de gevestigde orde.

Het journaille dook de wijken in om uit te vinden wie hij dan
vertegenwoordigde. Ze kozen voor de achterstandswijken en ontdekten dat
daar grofgebekte types woonden die met smeuïge verhalen kijkers en lezers
trokken. Er was een goudmijntje aangeboord. Commerciële omroepen
konden er zelfs eindeloos lang realityprogramma’s mee vullen. Lachen met
die gekkies.

Voor sommige journalisten was deze groep mensen een onontdekte stam
met een schier eindeloze mogelijkheid om uit te melken ten faveure van
de eigen kijkcijfers. Lachen met die getatoeëerde tokkies.

Vervolgens kwam internet en ontdekte diezelfde stam dat ze de journalisten
helemaal niet meer nodig hadden om hun geluid te verspreiden. Bevrijd
van een klein beetje redactionele sturing konden ze los gaan. Journalisten
gingen vervolgens melding maken van wat daar op die sociale media
allemaal gebeurde.  Hoe gekker hoe beter voor de kijkcijfers.

Ik denk dat Rijxman niet heeft bedoeld  dat de media nog meer  van die
bagger één op één moeten doorgeven. Ik denk dat zij bedoelt dat de media
de boze Nederlanders niet langer als volksvermaak moeten uitvergroten en
als  kijkcijferkanonnen moeten misbruiken.

Ik denk dat zij wil dat de media een stem geven aan die mensen die boos zijn
maar die niet ’s avonds in hun groezelige huispak achter de computer zitten
op via de social media politici naar de hel te wensen. Die hebben alles gezegd
wat er te zeggen valt. Die hebben geen media meer nodig. Die hebben
Facebook als bron en communicatiemiddel.

Dat is moeilijk want die mensen zijn lastig te bereiken. Ze worden niet
voor niks de zwijgende meerderheid genoemd. Maar als je als medium
niet nog eens mis wil kleunen met een voorspelling van een
verkiezingsuitslag, zul je wel moeten. En dan moeten we ook andere wijken in
dan die we de laatste vijftien jaar met z’n alleen hebben leeggezogen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terugveroverd 16 november 2016

(Door Ab Klaassens)

Terugveroverd Direct nadat bekend was geworden dat Trump de nieuwe
president wordt van de VS twitterde Geert Wilders ‘dat de Amerikanen hun
land weer hebben terugveroverd’.

Dat land hebben blanke migranten, voornamelijk uit Europa, gejat van de
oorspronkelijke bewoners.

Migranten die van Geert thuis moeten blijven, hebben die oorspronkelijke
bewoners vermoord,  verdreven of vernederd. De migranten met een donkere
huid uit Afrika zijn er niet op eigen houtje heen gereisd. Zij stapten niet in
gammele bootjes maar werden geketend vervoerd in grote zeeschepen van
Nederlandse, Spaanse, Portugese en Britse mensenhandelaren.

‘De Amerikanen hebben hun land terugveroverd……’

Donald de patjepeeër heeft de zetel.

Maar Hillary de ijskouwe heeft de meeste stemmen.

Twee miljoen meer dan die gek.

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Kappers 13 november 2016

(Door Ab Klaassens)

Doordat ik in mijn vroege jeugd gemarteld ben door kappers met botte
handkrachtgedreven tondeuses stel ik kappersbezoek uit tot mijn
levenspartner vraagt of ik een vlechtje wil.

De laatste jaren ga ik dan maar naar een haarsnijder  die mij voor twee
tientjes verlost van overbodige groeisels. Hij hanteert zijn elektrische
tondeuse als een schaapscheerder maar is dan ook in tien minuten
met mij klaar.

Recentelijk is de buurt verrijkt met een nieuwe salon, bemand door een
vluchteling uit Irak.

Ik was snel aan de beurt. De kapper hanteerde alleen een schaar die hij
razendsnel rond mijn hoofd liet dansen. “Mooie haar”zei hij.

“Melkboerenhondenhaar” gaf ik terug, Op zijn verzoek om uitleg
moest ik passen.

Onder zijn handen werd ik –  althans zijn  spiegel – twintig jaar jonger. Hij
haalde haren uit mijn neus en oren, modelleerde mijn wenkbrauwen,
epileerde pijnloos ongewenste haargroei op andere plaatsen, voorzag mijn
gelaat met verkoelende zalfjes en poetste als toegift  mijn brillenglazen.

Hij rekende tien euro.

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Opiniepeilers 11 november 2016

Er is een discussie gaande over de vraag waarom de Amerikaanse
opiniepeilers er zo verschrikkelijk naast zaten bij de presidentsverkiezingen.

Econoom Barbara Baarsma had in De Wereld Draait Door een theorie
die wel eens waar kan zijn, maar die ook aan het denken zet: Trump-
stemmers gaven dat niet toe tegenover de opiniepeilers.

Als de veronderstelling van Baarsma klopt is dat een interessante zaak.
Je wilt op iemand stemmen, maar dat wil je niet toegeven. Wat kan daar
de reden van zijn? Aan de keukentafel bespraken mijn vrouw ik deze kwestie.
Wij denken dat mensen sommige standpunten van de kandidaat rationeel
verderfelijk vinden, maar in hun hart toch hopen dat hij dingen ten gunste
kan veranderen.

Neem nou Geert Wilders. Hij ziet de islam als een groot gevaar. Hij wil
alle moskeeën sluiten en hij gooit de koran op dezelfde hoop als Mein Kampf
van Hitler. Daar staat tegenover dat hij een paar goede ideeën heeft,
die zelfs als links kunnen worden bestempeld. Wat doe je dan?

Denk je dan: ik ga voor die linkse ideeën op de man stemmen zodat hij
invloed kan uitoefenen en met dat anti-islamverhaal zal het wel loslopen.
Maar omdat ik geen moslimhater ben en al helemaal niet als zodanig te boek
wil staan, vertel ik niet dat ik op Wilders stem.

Als dat zo is dan hebben peilingen eigenlijk geen enkele zin meer.
Nog los daarvan denk ik dat mensen die op Wilders stemmen vanwege
zijn plannen om het eigen risico af te schaffen, bezuinigingen  in de zorg
terug te draaien, meer handen aan het bed te regelen, zich moeten
afvragen of ze dat niet met een stem op een andere partij kunnen
regelen. Want zijn hoofddoel blijft de islam uitroeien. Dat zal hij altijd
als ruilmiddel gebruiken. Daar loopt het niet mee los.

Het zou mooi zijn als iedereen een avondje achter de computer kroop om
verkiezingsprogramma’s te vergelijken in plaats van schelden via social
media. Ik denk dat de wereld er beter van wordt. Ook voor de opiniepeilers
want die raken helemaal in de war als mensen met hun hart stemmen in
plaats van met hun verstand.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

AOW 10 november 2016

(Door Ab Klaassens)

In juni 1956, zestig jaar geleden,  betaalde ik van mijn toen schrale
inkomen als aankomend journalist voor het eerst mee aan de
volksverzekering met de titel AOW (Algemene Ouderdomswet).

Ik heb er 42 jaar aan meebetaald en profiteer er nu al 18 jaar van. Heb
ik in die achttien jaar meer of minder gebeurd dan ik in die 42 jaar heb
bijgedragen? Ik kan het niet berekenen. Wel kan ik vaststellen dat ik nu
maandelijks veel meer ontvang dan ik in die 42 jaar ooit maandelijks
heb betaald.

Dat is alleen maar mogelijk doordat anderen een hogere premie hebben
betaald dan ik en doordat niet iedere premiebetaler van de AOW gebruik
heeft kunnen maken; dit vanwege droevige omstandigheden; de één z’n
dood is de ander z’n brood.

Toen Willem Drees als minister van sociale zaken  in de jaren vijftig z’n
Algemene Ouderdomswet indiende zei hij al dat een uitkering op grond van
die wet vanaf het bereiken van de 65-jarige leeftijd op den duur
niet te handhaven zou zijn doordat de gemiddelde leeftijd van de ouderen
zou gaan oplopen.

Daar is bijgekomen dat steeds meer mensen door langere studietijd later zijn
gaan werken en dus minder jaren AOW-premie hebben betaald.

Nu al wordt mijn AOW-uitkering betaald uit de premies die de werkenden
van nu moeten opbrengen, Dat is op den duur niet te doen. Enkele regeringen
hebben de oplossing gezocht in een verhoging van de pensioengerechtigde
leeftijd, maar de werkgevers, de overheid voorop, ziet de oudere werknemers
liever gaan dan komen.

Verhoog dan maar de belasting voor de hogere inkomens zeggen sommige
politieke groeperingen. Maar dan moeten we ons wel realiseren dat nu al
vijftig procent van het totaal aan inkomstenbelasting wordt opgebracht door
tien procent van de belastingplichtigen.

Zorgeloos oud worden is er  niet meer bij.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Trump 9 november 2016

De analyses vliegen je om de oren nadat Donald Trump tot president van
Amerika is gekozen. De analisten zijn somber. Ze verwachten dat Trump
nationaal en internationaal brokken gaat maken.

David van Reybrouck schrijft op de website van De Correspondent dat we
zijn ontwaakt in een nieuwe wereldorde.  “De massa die zich in de steek
gelaten voelt door de klassieke politieke elite, die dichter bij de bedrijfswereld
dan bij het trailer park staat, neemt wraak voor de groeiende ongelijkheid.
Terwijl de elite internationaal denkt en opereert, leeft het laagopgeleide
proletariaat in verpauperde buitenwijken of op het verarmde platteland zonder
een gevoel van politieke vertegenwoordiging”.

Van Reybrouck pleit al lang voor een nieuwe vorm van democratie omdat
volgens hem de tijd van verkiezingen en referenda voorbij is. Het is tijd voor
een nieuwe burgerparticipatie.

Rob Wijnberg, hoofdredacteur van de Correspondent, schrijft onder meer:
“[…]maar het is uiteindelijk het gapende gat tussen de werkelijkheid zoals die
jarenlang door de media is voorgespiegeld en de realiteit zoals die door veel
Amerikanen dagelijks wordt geleefd, die doorslaggevend is geweest.”

Overal lees je dat de winst van Trump een wake-up call is voor politici in
Europa waar Wilders, Le Pen en andere populisten aan de deur rammelen.

Wijnberg schrijft over de rol van de media. Dat vind ik als journalist een
interessant thema. Ik ben het overigens niet helemaal met hem eens dat media
jarenlang een verkeerd beeld hebben voorgespiegeld. Er zijn voldoende media
die mij de afgelopen jaren duidelijk hebben gemaakt dat de the great american
dream allang uiteen was gespat.

In Nederland zijn de meeste journalistieke bedrijven  al jaren geleden
de wijken ingetrokken om te horen wat de mensen vinden. Op hun fora
geven ze ruim baan aan mensen die vanuit de onderbuik reageren.

Maar net als de gevestigde politici zouden media zich nu meer dan ooit
moeten afvragen wat hun rol is. Ik pleit nadrukkelijk niet voor een terugkeer
naar de tijd dat wij journalisten de verheffing van het volk tot onze dagtaak
rekenden. Zo arrogant moeten we niet meer willen zijn.

Ik vind wel dat media zich moeten afvragen of zij zich louter bezig moeten
houden met het vertolken van het volksempfinden, het voeden van onderbuiken
of dat zij werkelijk achter die mensen moeten gaan staan en welke rol zij zouden
kunnen spelen in de realisering van een nieuwe democratie met veel meer
burgerparticipatie.

  1. ab klaassens (reply)

    10 november 2016 at 22:10

    De overheid neemt maatregelen die, voor zij worden uitgevoerd, eerst
    worden getest op hun juridische en financiele haalbaarheid. Het kan
    goed zijn voor de democratie als ook wordt onderzocht of zulke
    maatregelen worden begrepen door de betrokkenen, te weten het volk.
    Maar eerst moet het onderwijs zo worden ingericht dat de aanstaande
    stemgerechtigden bovenstaande zinnen kunnen lezen en begrijpen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *