Rangen 18 februari 2017

(Door Ab Klaassens)

In 1953 was ik dienstplichtig soldaat. Op een mededelingenbord in een barak
op de vliegbasis Leeuwarden zag ik een brief hangen waarin het
beroepspersoneel werd uitgenodigd voor iets feestelijks.

De brief was gericht aan:

De  officieren en hun dames

De onderofficieren en hun echtgenotes

De korporaals/manschappen en hun vrouwen

Ongeveer twintig jaar later kreeg ik als verslaggever van Het Deventer
Dagblad de volledige inventarislijst van een nieuw kantoor van de
rijksoverheid in handen. Niet de aard van de werkzaamheden maar de
ambtelijke rangen bleken bepalend voor het aantal bureauladen, de aard
en de maten van de vloerbedekking, de wandversiering en het servies dat de
koffiedames van toen moesten gebruiken op hun rondgang langs de burelen:
mooi porselein voor de hoogste rangen, lomp aardewerk voor het klootjesvolk.

Aan het begin van de jaren zeventig was ik in Eindhoven beland. Daar zag ik,
bij een bezoek aan het politiebureau, dat de agenten ‘halt en front’ moesten
maken als ze in de bureaugangen de hoofdcommissaris zagen aankomen.

Nu, een halve eeuw later, is op internet iedereen ‘jij’.

En Albert Heijn schrijft mij briefjes die beginnen met ‘beste Ab’.

  1. Laurent (reply)

    18 februari 2017 at 20:46

    Tjee, begin jaren zeventig nog, op dat politiebureau??

    Het mooiste vind ik het als men heden ten dage binnen één brief wisselt tussen u en jij 😀

  2. Laurent (reply)

    18 februari 2017 at 20:48

    Ik gaf eind jaren negentig eens computercursus in het gemeentetehuis van Capelle a/d IJssel. De vloer waarop de burgemeester resideerde had een luxere kwaliteit vloerbedekking…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Luchtspiegelingen 17 februari 2017

(Door Ab Klaassens)|

Als ik beroepshalve een flauwe vergadering van een Eindhovense
raadscommissie had bijgewoond kocht ik bij Jims Surinaamse toko, vlak bij
de – oude – studio van Omroep Brabant, meestal een pittig belegd broodje.

Jim, bekend met mijn bezigheden, wilde altijd weten wat ik de moeite van het
doorvertellen waard vond. Ik kon hem op zekere dag vertellen dat de
raadscommissie had ingestemd met de verstrekking van een flinke subsidie
aan een organisatie die het welzijn van in Eindhoven woonachtige Surinamers
zou gaan bevorderen.

“Dat moeten ze niet doen”, riep Jim vertwijfeld. “Weet je…dan gaan ze eerst
feest vieren en daarna gaan ze allemaal neven en nichten een baantje
bezorgen…

En dan is het geld op!

Jims vermoedens gelden helaas ook voor de kringen buiten die van onze
voormalige rijksgenoten. Door het parlement afgedwongen geldstromen die
bedoeld zijn om de onderkant van onze samenleving op te krikken zijn
dikwijls verdampt voor ze hun doel bereiken. Het geld gaat op in een circuit
van betaalde beroepsvergaderaars en rapportschrijvers die het dagloon van
een metselaar graag ontvangen als een uurloon voor zichzelf.  Hun
aanbevelingen verstoffen vervolgens in bureauladen. Als je te duur
gereedschap koopt voor de bouw van je tuinhuisje hou je geen geld over voor
stenen, hout en cement.

Veel van wat zo goed bedoeld is eindigt in een luchtspiegeling.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verkiezingsdebat 16 februari 2017

Er is al een week gedoe over het verkiezingsdebat bij RTL. Wie mag er wel en
niet meedoen? De keuze werd gemaakt op basis van nog fictieve cijfers in
peilingen. Ik dacht dat we daar niet meer zoveel waarde aan zouden hechten
maar blijkbaar kunnen we niet zonder. Het eind van het liedje is dat Mark
Rutte en Geert Wilders afhaakten.

Wat mij eigenlijk meer verbaast is de datum van het debat: 26 februari. Dat is
carnavalszondag. Dan zul je weinig kijkers in Brabant en Limburg hebben. De
ene helft host door de straten, de andere helft is het land uit gevlucht. Dat zijn
bij elkaar 3,5 miljoen mensen. Ik weet weinig van Limburg, maar van Brabant
weet ik dat op het stemgedrag geen peil te trekken is. Het Brabants Dagblad
noemde ons laatst nog een swingstate. Me dunkt dat daar politiek gezien op
het laatste moment een wereld is te winnen.

Debatten worden doorgaans gevoerd door lijsttrekkers. Zij verkondigen het
partijstandpunt zoals dat is vóór de coalitievorming. Wat er daarna gebeurt
met die beloftes is niet te peilen. Verder proberen de lijsttrekkers tijdens zo’n
show vooral elkaar en concurrerende partijen zoveel mogelijk in een kwaad
daglicht te stellen. Dat zijn dan voorspelbare plaagstootjes want je kunt
niemand echt onderuit schoffelen omdat je niet weet of je elkaar na de
verkiezingen toch niet hard nodig hebt. Het komt vaker voor dat gezworen
vijanden elkaar na het sluiten van de stemlokalen omhelzen alsof ze de beste
vrienden zijn.

Ik zou er wel iets voor voelen om een debat te laten voeren op thema en dan
de fractiewoordvoerders met elkaar in de clinch te laten gaan.

Hoe kom ik daar bij? Door een artikel op de website van Follow the Money. De
politiek discussieert dezer dagen over het opkoopbeleid van de Europese
Centrale Bank. Dat leidt tot lage rente en dat kost onze pensioenfondsen
misschien wel 100 miljard euro. Dat is berekend door het CDA-Kamerlid
Pieter Omzigt, een hele slimme man zo heb ik mij later vertellen.
PvdA-minister Jeroen Dijsselbloem erkent het probleem. In de discussie
schitterden PVV en SP door aanwezigheid terwijl zij toch de hoeders van het
pensioen zijn.

Wat ik in het verslag van FTM lees sterkt mijn mening om over belangrijke
thema’s de fractiewoordvoerders in de arena te slepen want, zo lees ik:
D66-vertegenwoordiger Wouter Koolmees en PvdA-lid Henk Nijboer hadden
zichtbaar plezier in hun een-tweetje om Henk Krol te laten zeggen dat het
niet korten van pensioenen, zoals Krols partij 50Plus wil, ten koste van
jongeren gaat. Krol hield zich echter bij het onderwerp en benadrukte rustig
dat het ECB-beleid álle generaties raakt. Natuurlijk, zo legde Krol uit, komt
hij in eerste plaats op voor de oudere generaties — wat verwacht je anders
van een partij met de naam 50Plus? Vergelijkbare reactiescherpte van de
Kamerleden Nijboer en Koolmees ontbrak gedurende de rest van het debat;
de heren keken vooral naar het scherm van hun telefoon.

Kijk, dan weet je werkelijk hoe in Den Haag je belangen worden behartigt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (434) Aida Garifullina 15 februari 2017

(Door Marlies)

Een nieuwe ster aan het firmament: Aida Garifullina, en een nog jonge ster:
geboren in 1987.Het moet welhaast een goeie zijn, want er zijn een aantal
feiten te noemen: ten eerste is ze een Russin, dat is altijd van het degelijke
werk… ten tweede staat ze al regelmatig op het toneel in Sint Petersburg en in
de Wiener Staatsoper, daar kom je niet zomaar. En ten derde heeft ze een
platencontract, pardon een CD-contract bij Decca en daar komen alleen de
allerbesten binnen.

Aïda (wat een voornaam trouwens…) heeft het zingen met de paplepel
ingegoten gekregen… Haar moeder was koordirigent en ze heeft haar dochter
al  vanaf zeer jonge leeftijd en de richting van de zang gestuurd.

Op har 18de verhuisde Aïda naar Nürnberg om daar verder te studeren.

In 2007, pas twintig, studeerde ze al in Wenen en twee jaar later debuteerde
ze als Despina (heerlijke rol!) in Mozart’s ‘Così fan tutte’.

Affijn, hierna wordt het weer opsommen… Wat eruit springt is dat ze in
London Valery Gergiev tegen komt en als die eenmaal achter de handvatten
van de kruiwagen staat, zit je goed. In januari 2013 debuteert ze dan ook op
het toneel van het Mariinsky Theater in Sint Petersburg.

Wat ook wel helpt is dat het een plaatje van een vrouw is. Een beetje Angelina
Jolie-achtige schoonheid… Als ik haar opzoek schiet me ineens te binnen
waarom ik dat gezicht ergens van meen te kennen. Ze zong de rol van Lily
Pons in de film van Florence Foster Jenkins. Ze zong toen de Klokjes-aria en
inderdaad, zo’n soort stem heeft ze ook.

Ik denk bij het horen van zulke jonge stemmen altijd grinnikend (en een
beetje vals, ik geef het toe) dat er nog wat leven over heen zou moeten om het
échter te maken… aan de andere kant gun je zulke mensen ook smooth
sailing; het vak is al zwaar genoeg.

Vooruit dan maar: de Bell song (oftewel de Klokjesaria) uit de film over
Florence Foster Jenkins opgesnord en hieronder geplakt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Colporteurs 15 februari 2017

(Door Ab Klaassens)

Kuzu is Turks voor lammetje. Het Tweede Kamerlid Kuzu van de groepering
DENK gedraagt zich niet als een lammetje, maar als de boze wolf. Ik vrees dat
hij bij de komende verkiezingen veel stemmen krijgt van landgenoten van
Turkse afkomst, die dan van hem zullen verwachten dat hij de belangen van
de Turken zal gaan dienen.

Het Tweede Kamerlid Krol van 50 plus maakt er geen geheim van dat hij
vooral de belangen zal gaan dienen van de ouderen.

Volgens mij zweren de parlementsleden dat ze het landsbelang zullen dienen.
En dat is niet hetzelfde als groepsbelang.

In hun gedrag zijn types als Kuzu en Krol de gelijken van de aloude
colporteurs die van huis tot huis gingen om met gladde praatjes verzekeringen
en nutteloze spullen aan de man te brengen. Om dat soort handel voor te zijn
schroefden de mensen vroeger bordjes naast de deurbel met de tekst: “Aan de
deur wordt niet gekocht.”

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (433) Prins Igor 13 februari 2017

Door Marlies)

De spraakmakende enscenering van Prins Igor (2014), een coproductie met
de New Yorkse Metropolitan Opera in regie van Dmitri Tcherniakov, komt nu
naar Amsterdam. De regie is droomachtig, hartverscheurend menselijk en
uitzonderlijk theatraal. Liefdeslyriek versus krachtige koorscènes.

Aldus de website van de Nationale Opera. De foto’s die erbij horen zijn
– als bijna altijd – bloedstollend.

Ik ken Prins Igor van Alexander Borodin als een wrede en bloedige opera en
dat zal het ook wel worden…  maar er zijn twee mooie zaken: de hoofdrol is
voor een bariton en de opera heeft een goede afloop (al zijn er onderweg naar
die afloop de nodige doden gevallen…)

Borodin stierf in plotseling in 1887 en liet Prins Igor achter, de opera was niet
af. De bekendste componist die meewerkte aan het afmaken van de opera was
Rimsky Korsakov. De mannen van het ‘machtige hoopje’ (zo heette de club
waar zowel Borodin als Rimsky Korsakov lid van waren) hebben goed werk
verricht: Prins Igor is een meesterwerk. Mooie aria’s, machtige koorwerken en
natuurlijk de aanstekelijke en energieke Polowetser dansen (vaak apart
uitgevoerd) .

Het verhaal, ultrakort:
In de twaalfde eeuw worden een vader en zijn zoon gevangen genomen door
een Tartaarse heerser. De gevangengenomen zoon wordt verliefd op de
dochter van de Tartaar en de vader weet te ontsnappen.

U moet wel effe volhouden: de opera is een vierakter met een proloog.

Speeldata: 13, 17, 20, 23 en 26 februari. Er zijn nog kaarten, de 17de en de
26ste zijn uitverkocht.

Oh ja, nog wat: ons eigen Rotterdam Fiel begeleidt! Die jongens en meisjes
kunnen alles spelen, geweldig orkest!

In het filmpje de trailer van de opera, geweldig!!!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Eenvoudig 12 februari 2017

In de supermarkt. Voor mij  gaat een mevrouw in een scootmobiel. Achter
haar  loopt haar man schoorvoetend. Ze komen tot stilstand, druk in overleg,
voor het vak met sinaasappels waar ik een netje uit wil halen. Ik wacht
geduldig. Traagheid heeft zijn charme.

Ze discussiëren over de sinaasappels die ze zelf net hebben gepakt. Ze zitten in
een zwart netje. De man en de vrouw vragen zich af wat ze eigenlijk gepakt
hebben, want dat kennen ze niet, sinaasappels in een zwart netje. Ik ook niet.
Ze schieten een voorbijlopende winkelbediende aan. Het blijken
bloedsinaasappels en ze wilden perssinaasappels.

De man draait zich om om de door hem gekozen sinaasappels terug te leggen.
Hij moet om mijn karretje schuifelen. Daarom pak ik zijn netje aan en leg het
voor hem terug.

Ze glijden samen langs de groenten en overleggen wat ze zullen kopen. “Wat
wordt het morgen eigenlijk voor weer?” hoor ik de vrouw vragen. “Ze geven
sneeuw op”,  zegt de man.

“Dan hoeven we niks te kopen”,  zegt ze. “Dan eten we morgen erwtensoep uit
de vriezer”.

Zo eenvoudig kan het leven zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Kijkkast 10 februari 2017

(Door Ab Klaassens)

In het begin van de jaren zeventig woonden Eef en ik in de Ventoseflat in
Eindhoven, vlak bij het Philipsstadion. In dit voormalige fabrieksgebouw
huisde ook Arie Vervoorn met zijn groentehandel.

Arie bestuurde zijn grote gezin en zijn winkel met de hand op de Bijbel; hij
nam Genesis nog letterlijk: zijn wereld was met alles wat daarop leeft in zeven
keer vierentwintig uur geschapen. En zijn God verbood Arie  verzekeringen af
te sluiten en naar de televisie te kijken.

Arie noemde de televisie ‘de kijkkast van de duivel’ .  Arie – hij leeft niet meer
– was een van de aardigste mensen die ik in mijn leven heb ontmoet. Altijd
attent, altijd belangstellend en behulpzaam.

Meestal helpt Klaas Vaak mij niet meer als ik om een uur of drie, vier het bed
uit moet om te plassen. Dan ga ik zappend, met de afstandbediening in de
hand, hopen op het gegaap dat mij terugstuurt naar de echtelijke sponde.

Zappend stuit ik op voor kleuters bedoelde beelden van een onvoorstelbare
wreedheid. Zappend stuit ik op voor tieners bedoelde programma’s van BNN
vol liederlijke onzin. Zappend stuit  ik op muziekprogramma’s voor de jeugd
waarin geen beeld langer dan vijf seconden constant blijft.

Ik begrijp dan wat Arie Vervoorn bedoelde met zijn ‘kijkkast van de duivel’.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vertrouwen 9 februari 2017

Ik las in het verslag van het eerste lijstrekkersdebat in Groningen het volgende
zinnetje (het komt uit het Eindhovens Dagblad, dus eigenlijk uit het AD):

Het thema ‘vertrouwen in de politiek’ stak in het debat voortdurend de kop
op. Om dat terug te krijgen, moet de kiezer volgens de lijsttrekkers van PvdA,
SP, CDA, D66, ChristenUnie, GroenLinks en 50PLUS en
VVD-fractievoorzitter Zijlstra bij hén zijn en niet bij de concurrent, klonk het.
PVV-leider Geert Wilders ontbrak bij het debat.

Ik vroeg me af wat een partij moet doen om mijn vertrouwen te winnen. In de
eerste plaats moet die partij een visie hebben die verder reikt dat de
eerstkomende kabinetsformatie dan wel de volgende verkiezingen. En dat is
nou net het probleem. Alle partijen in het midden lijken op elkaar, althans ze
doen alsof want ze weten dat al te scherpe tegenstellingen de kans op
meeregeren verkleinen.

Het is niet voor niks dat de PVV zo groot is. Hoe slecht ik het ook vind dat die
partij vooral islamieten het land uit wil kieperen, Wilders heeft wel een
consequente visie. Hij belooft iets concreets hoewel hij weet (en misschien ook
wel hoopt) dat hij daardoor voorlopig aan de zijlijn zal staan.

In het verslag van hetzelfde debat in het NOS-Journaal hoorde ik dat de
partijen in Groningen geen beloftes deden. Sterker nog: partijen doen geen
beloftes meer omdat ze weten dat ze die niet waar kunnen maken in een
coalitie. Partijen doen tegenwoordig aan kartelpolitiek.

Maar ik wil als kiezer een grote visie, een grote belofte. Die hoeft niet binnen
vier jaar ingelost te zijn, een stip aan de horizon is ook al mooi. Als je voluit
voor die stip gaat krijg je volgens mij meer kiezers dan wanneer je wat
halfbakken verhaaltjes ophangt om iedereen, maar vooral toekomstige
coalitiegenoten te plezieren. Van die inwisselbare verhaaltjes om mee te
kunnen regeren. Daar win je geen vertrouwen mee.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Populisme 7 februari 2017

(Door Ab Klaassens)

Populisme is, volgens Van Dale, een politieke stroming die een sterke en
directe band tussen leider en volk voorstaat en die in de praktijk de weg opent
voor eenhoofdig charismatisch leiderschap waarbij overheidsbureaucratie en
partijorganisatie buitenspel gezet worden.

Als de peilingen over politieke voorkeuren in Nederland overeen stemmen
met de werkelijkheid kunnen we concluderen dat een belangrijk deel van de
Nederlandse kiesgerechtigden zich heeft bekeerd tot het populisme.

Bijverschijnselen van het populisme zijn twijfel aan de integriteit van
gekozen volksvertegenwoordigers en de rechterlijke macht, hoon voor de
serieuze journalistiek en haat voor ‘de elite’.

De ‘elite’ heeft vele gezichten, net als ‘de massa’.

Mensen uit ‘de elite’ hebben initiatieven genomen tot bescherming of
verheffing van ‘de massa’, vaak met tegenwerking van anderen uit de elite
en ook met protesten uit de massa. Ik denk aan wetten tegen kinderarbeid,
aan de leerplichtwet en aan de woningwet.

Verdachtmaking van die elite leidt tot geestelijke verarming van de massa, die
als gevolg daarvan de hoeders van de democratie zal verscheuren bij de eerste
de beste aanleiding, bijvoorbeeld wanneer een winnaar van de komende
Tweede-Kamerverkiezingen  door andere partijen wordt uitgesloten van
regeringsdeelname.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *