Terreurverdachte 16 juni 2017

Ik vond het een curieus verhaal. Een terreurverdachte wordt opgepakt bij het
concert van Guus Meeuwis in Eindhoven. Vrijdagmorgen bereikte ons het
nieuws dat het Openbaar Ministerie de rechter heeft gevraagd hem nog twee
weken langer vast te houden omdat hij wordt verdacht van “het voorbereiden
van een terroristisch misdrijf”.

Twee uur later komt het nieuws dat de rechter vindt dat het OM te weinig
bewijs heeft geleverd om de man langer vast te houden.  Misschien heb ik te
veel House of Cards gekeken maar volgens mij gebeurt er achter de schermen
van alles waar wij als gewone stervelingen alleen maar over kunnen
filosoferen. Laat mij dat eens doen.

Ik geloof dat ik denk dat ik zeker weet (met dank aan Bram en Freek) dat
politie en OM niet gek zijn. Die pakken zo’n man niet zomaar op. Ze hebben
volgens mij meer aanwijzingen dan ze openbaar kunnen maken. Maar dan
begint het probleem. Ons land kent een strenge privacywetgeving op grond
waarvan je stevige bewijzen moet hebben. Om die te kunnen verzamelen is
tijd nodig en die vraag je dan aan de rechter, terwijl je eigenlijk wel weet dat
dat een moeilijke zaak is.

Daarom maak je bekend dat de man verdacht wordt van “het voorbereiden
van een terroristisch misdrijf”. Een ruim begrip waarbij je het woord aanslag niet
gebruikt, want je wilt je hand niet overspelen.

De rechter maakt een andere keuze. Wat bereik je dan als OM? Twee dingen
volgens mij. In de eerste plaats dat de verdachte weet (in ieder geval denkt)
dat hij geen stap meer kan zetten zonder dat hij in de gaten wordt gehouden.
Eén verdachte beweging en hij wordt weer opgepakt. Daarmee bestrijd je in
ieder geval de symptomen maar niet de ziekte zelf.

Maar je bereikt nog iets. Namelijk verontwaardiging van het publiek. Iedereen
vindt dat de politie vrijdag adequaat handelde, niemand snapt dat het OM niet
meer tijd krijgt om de zaak tot de bodem uit te zoeken. Bij dat soort
verontwaardiging passen geen subtiele overwegingen over privacywetten.

Nog twee van dit soort acties en de verontwaardiging is zo groot dat de
politiek zich begint te roeren. De mogelijkheden van politie en OM komen dan
hoog op de agenda. Wat ik zeg: misschien heb ik teveel House of Cards
gekeken.

  1. Gerben (reply)

    17 juni 2017 at 09:30

    Goh wat een analyse. Jouw reactie komt dicht bij die van Theresa May na de aanslag in Londen. Ook zij wilde meer ruimte om mensen op te sluiten bij vermoedens van dreiging.
    Ik ben blij met rechters die vinden dat dit niet kan op basis van gedachten. Het benemen van de vrijheid van iemand is een van de zwaarste stappen die gezet worden.
    Zou de reactie van de politie bij het concert niet zijn uitgelokt door de aanslagen? Hoe reeel zijn de vermoedens geweest?

    Laten we een beetje normaal doen. Terreur is vreselijk, maar ik las dat alleen in de VS er jaarlijks 2600 kinderen overlijden door vuurwapens van volwassenen. Eigenlijk zou je iedere volwassene met een wapen vast moeten zetten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Varkens 15 juni 2017

Het waren twee drukke dagen. Brute dagen, zegt het jongvolk op de redactie
tegenwoordig. Het provinciebestuur maakte woensdag de plannen bekend
voor de toekomst van de veehouderij in Brabant. Dat was journalistiek een
hele operatie voor mij als politiek provincieredacteur van de regionale
omroep. Het is niet alleen maar een verhaal schrijven, maar ook TV- en
radio-items regelen. En dat moet allemaal naast andere werkzaamheden want
wij willen veel met weinig mensen.

Ik bespaar u de details want dat zijn vooral journalistendingetjes. Niet dat u
dat niet zou begrijpen, maar je had er bij moeten zijn om mijn stress te
kunnen voelen.

Een aantal journalisten had het nieuws onder embargo gekregen dus we
konden onze verhalen klaar zetten tot het moment waarop de provincie groen
licht gaf voor publicatie.

Direct daarna belde ik een voorman van de boerenorganisatie ZLTO voor een
reactie. Hij wist dat de beslissing was gevallen maar kende niet de details dus
hij wilde eerst inlezen. Hij had via de provincie inmiddels een dik rapport
gekregen en hij vroeg om een  link van mijn verhaal. We spraken af dat ik een
uur later terug zou bellen.

Het eerste wat hij toen tegen mij zei was dit. “Ik heb je verhaal gelezen en ik
ben heel boos op jou”. Nou kun in je leven duizenden grote en kleine
verhaaltjes schrijven maar zo’n opmerking blijft vervelend. Er ging van alles
door me heen. Had ik het wel goed begrepen? Wat is er mis? Waarom is hij
boos op mij?

“Ik had beloofd dat ik de telefoon zou opnemen als je weer belde, dus dat doe
ik, maar ik ben dus wel heel boos op jou”,  zei hij nog een keer. Schijnbaar had
hij het liefst mijn telefoontje genegeerd.

Waarom dan, vroeg ik. Dat hij boos zou zijn op de provincie kon ik snappen,
maar waarom op mij?

“Nou heb je bij dat verhaal weer een fotootje gezet met varkens die op elkaar
gefrot zijn. Alsof dat tegenwoordig nog gebeurt. Waarom zet je daar nou niet
een foto bij van varkens die netjes in een stal staan. Dat is de werkelijkheid”.

Een uur lang had ik alles gedaan om dat ingewikkelde verhaal begrijpelijk te
maken en dan dit. Maar hij heeft wel een punt dacht ik meteen. Zo’n foto is
het eerste wat mensen zien als ze het verhaal aanklikken. Ik vond het tamelijk
ondoordacht van mezelf dat ik niet een betere foto had gezocht. Ik weet toch
als oude krantenman dat beeld minstens zo belangrijk is als tekst. De
boerenvoorman herinnerde mij er weer eens aan hoe gevoelig zaken liggen en
hoe groot de verantwoordelijkheid is van een massamedium. Ik beloofde dat
ik direct een andere foto zou plaatsen. Daarna ging hij los in zijn
verontwaardiging. Op het provinciebestuur.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

GroenLinks 13 juni 2017

De onderhandelingen tussen VVD, CDA, D66 en GroenLinks zijn weer
mislukt. Schurkten de onderhandelaars bij de vorige mislukking nog wat
tegen elkaar aan omdat ze wisten dat ze elkaar misschien toch nog zouden
tegenkomen, nu krijgt GroenLinks onomwonden de schuld.

GroenLinks wil een ruimhartiger asielbeleid dan VVD en CDA.  Van GL
mogen mensen die op de vlucht zijn voor oorlogen naar ons land komen, van
CDA en VVD moeten die mensen in hun eigen regio worden opgevangen. D66
hangt daar een beetje tussenin.

GL heeft een lijn getrokken zoals dat heet. Het is een hele principiële lijn. Hij
zal moeilijk uit te leggen zijn. We leven in een land waar de meeste mensen
rechts hebben gestemd. Dat gebeurde vooral omdat rechtse partijen een strikt
asielbeleid voor stonden. Niet voor niks is de PVV zo groot. Als VVD en CDA
nu helemaal niks voor vluchtelingen hadden willen doen dan zouden de
principes van GL nog te verkopen zijn geweest. Maar zo is het niet. VVD en
CDA willen een deal sluiten met Noord-Afrikaanse landen. Dat betekent dat ze
geld krijgen als zij de vluchtelingen opvangen. Dat kun je koehandel noemen
of politieke realiteitszin.

GL heeft er schijnbaar geen vertrouwen in dat je met die Noord-Afrikaanse
landen zaken kunt doen. Daarom ketsten de onderhandelingen maandag af.
Het is voor GL te hopen dat nu niet alsnog de PVV als
onderhandelingspartner in beeld komt. Ook niet dat er nieuwe verkiezingen
komen, want dat nu meer mensen op het principiële GL gaan stemmen geloof
ik niet. Ik denk eerder dat het tegendeel waar is.

In mijn omgeving hoorde ik na 15 maart mensen vertellen dat ze voor het
eerst op GL hadden gestemd. Als reden hoorde ik nooit dat dat vanwege het
vluchtelingenbeleid van de partij was. Mensen stemden op GL vanwege het
klimaatbeleid, vanwege de toekomst van onze aarde. Logisch, in een tijd
waarin het economisch beter gaat worden asielzoekers veel minder als
bedreiging op de arbeidsmarkt gezien. Nu de partij niet aan de regeringstafel
zit en dus niks voor klimaatverbetering kan betekenen, zou dat Klaver c.s. bij
nieuwe verkiezingen wel eens kunnen opbreken.

En die vluchtelingen dan?  Nu GL de mogelijkheden om voor die mensen nog
iets te doen uit handen heeft gegeven zullen die bij nieuwe formatie-
onderhandelingen sowieso de klos zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

In beeld 12 juni 2017

Na recente aanslagen in Manchester en Londen verschijnen her en der weer
verhalen over de slagkracht van veiligheidsdiensten. Nu er ook in mijn
eigen Eindhoven vrijdagavond en –nacht verhoogde politieactiviteit was
omdat er een verdachte man filmopnamen maakte rond het Philipsstadion
waar Guus Meeuwis optrad zal die discussie nog wel even duren. In ieder
geval waren ze er in mijn stad rap bij.

Wat mij steeds verbaast is dat achteraf blijkt dat de meeste daders bij de
veiligheidsdiensten al eerder in beeld waren. Ik vraag mij voortdurend af wat
dat betekent. Simpel geredeneerd kun je zeggen dat mensen die in het vizier
van de veiligheidsdiensten zijn, opgepakt moeten worden voordat ze tot een
terroristische daad kunnen over gaan. Zo simpel is het niet, want je kunt niet
iedereen die zijn baard laat staan oppakken. Er zijn wetten die voorkomen dat
de goeden onder de kwaden gaan lijden.

Wanneer kan dat dan wel? En dan blijft de vraag wat betekent “in beeld zijn”.
Wanneer pak je iemand op? Moet die persoon publiekelijk sympathie
uitspreken voor IS? Moet iemand juichen als ergens een aanslag wordt
gepleegd? Wanneer kom je als veiligheidsdienst preventief in actie?

Wat betekent “in beeld zijn”? Ik begrijp dat niet. In vlagen van cynisme denk
ik wel eens dat de veiligheidsdiensten met een sleepnet door dikke
telefoonboeken gaan (bestaan die eigenlijk nog) en met een marker elke
buitenlandse naam rose maken. Zo cynisch wil ik helemaal niet zijn, daarvoor
is de zaak veel te ernstig.

Door telkens na een aanslag te zeggen dat de verdachte in beeld was en direct
een heleboel anderen te arresteren, wordt de twijfel over de
veiligheidsdiensten bij eenvoudige burgers als ik wel gevoed. Moeten ze dan
niet zeggen dat de dader in beeld was? Moeilijk, want dan roept iedereen dat
onze veiligheidsdiensten hun werk niet goed doen. Ze kunnen ook niet zeggen
waarom iemand in beeld was want dan worden tactieken verraden. Als ze
zeggen dat ze nou eenmaal niet iedereen preventief van straat kunnen halen
dan hoor je weer dat de politie wel preventief de hele dag met een
snelheidsmeter langs de snelweg kan staan.

Eigenlijk kun je het als veiligheidsdienst nooit goed doen. Het veroorzaakt
links en rechts wel  onrust onder de bevolking en dat is precies wat
aanslagplegers willen. De politiek zou toch eens moeten nadenken over
mogelijkheden om dat te voorkomen. In een tijd waarin aanslagen steeds
vaker worden gepleegd door einzelgangers met steeds eenvoudiger middelen
zou je moeten nadenken over het aanpassen van de privacywetgeving. Het
zijn bijzondere tijden die om bijzondere oplossingen vragen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Possegel 10 juni 2017

(Door Ab Klaassens)

In NRC-Handelsblad van woensdag 7 juni noemt taalwetenschapper
doctorandus M.Verboog de gesproken taal bepalend; spelling is niks meer dan
een afspraak.

Possegel is goed Nederlands, evenals ouwe en goeie.

Ik ben het met de doctorandus eens als hij zegt dat de spelling ‘maar een
afspraak is’,

Dat is grammatica ook.

De vraag is of je spelling en grammatica kunt overlaten aan de manier waarop
er in diverse delen van het land wordt gesproken. In welk Nederlands maak je
dan wetten. In welke taal geef je dan onderwijs. Hoe schrijf je boeken voor
eengroot publiek, hoe hou je boeken leesbaar.

Possegel.

Alsof De Post nooit heeft bestaan.

  1. maria (reply)

    15 juni 2017 at 12:39

    ik las eerst posse-gel en liet het woord kort rondcirkelen in mijn hoofd; betekenis : niet aangetroffen.
    Vervolgens probeerde ik Poss-Egel. Nee dat kon ook niet,
    Aha – ‘kling’ – , ik denk te ingewikkeld voor het woord, het oplezen had me eerder bij de oplossing gebracht.
    Totale denktijd: niet ver van wel vijf seconden.

  2. Groninganus (reply)

    17 juni 2017 at 12:35

    Als iets “maar een afspraak” is, ligt daar de assumptie onder dat je je niet aan afspraken hoef te houden. Het zou me benieuwen hoe onze doctorandus reageert als zijn werk- of opdrachtgever zich qua beloning niet aan de arbeidsovereenkomst houdt. Wuift hij dat dan ook weg onder het mom van: “Het is maar een afspraak” ?

    (Overigens is er altijd nog een witte spelling naast die van het groene boekje. Wie een hekel aan panne-n-koeken heeft, kan dus de witter spelling gebruiken.)

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laagopgeleiden 9 juni 2017

Alleen al deze week heb ik twee keer een verhaal gelezen over de tweedeling in
de maatschappij met ongeveer dezelfde strekking: er ontstaat een kloof in ons
land tussen hoogopgeleiden en laagopgeleiden. Op zich vind ik dat geen
opzienbarende conclusie. Die scheidslijn werd een jaar of twee geleden al
duidelijk in verhalen dat hoogopgeleide ouders plaatsen op de beste scholen
opeisten voor hun kinderen.

Website Follow the Money publiceerde deze week een verhaal van Rochus van
der Wegt en Rens Knegt. Zij citeren uit het boekje “Rafels aan de rechtstaat”
van Advocaat Ferdinand Grapperhaus, prominent CDA’er. De strekking
daarvan is ook dat de bovenkant van de samenleving het sociaal contract met
de massa heeft opgezegd. De ‘elite’ wordt steeds sterker bevoordeeld, de
‘gewone burger’ mag blij zijn dat hij nog net kan aanhaken bij de
democratische rechtsstaat.

Het instituut BrabantKennis publiceerde donderdag een rapport waarin
geconcludeerd wordt dat hoogopgeleiden zich afkeren van laagopgeleiden.

Vooral dat laatste trof me en ik probeerde dat dicht bij mezelf te plaatsen. Ik
ben laag opgeleid (MAVO) maar het schijnt dat ik na ruim veertig jaar
journalistiek mijzelf een HBO-status mag aanmeten. Bovenal voel ik mij een
gewone burger. Toch betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik een afkeer voel
van . . . .  Ja, van wat eigenlijk.

Ik voel geen afkeer van wat sommige mensen generaliserend laagopgeleiden
noemen. Ik ken er genoeg en ik ben de laatste die zegt dat ze minder zijn
omdat ze niet tot de elite horen. Ik verkeer af en toe onder voetbalsupporters
(gelukkig wel) en ik merk dat zij met hun levenswijsheid en levenservaring mij
er op sommige punten uitklassen. Zij overleven in situaties waarin ik met al
mijn welvaart in de eerste ronde al knockout zou gaan.

De afkeer die ik voel richt zich vooral tegen mensen die – vooral op social
media – zonder nadenken maar wat roepen. Die in eenregelige reacties
anderen neersabelen zonder te beseffen wat ze aanrichten. Doorgaans worden
die mensen weggezet als laagopgeleiden. Ik betwijfel of al die mensen echt
laag opgeleid zijn. De domste, feitelijk onjuiste en opruiendste tweet die ik mij
herinner is er eentje van Fleur Agema over een AZC in Eindhoven. Agema zit
voor de PVV in de Tweede Kamer, me dunkt dat dat elite is.

In Tilburg worden jaarlijks honderden miljoenen omgezet in de drugshandel.
Komt die weelde allemaal terecht bij hoogopgeleiden? Ik betwijfel het. In onze
provincie verrijst het ene na het andere logistiek centrum, blokkendozen langs
onze snelwegen. Profiteren laagopgeleide Nederlanders daar van? Welnee, dat
zijn voornamelijk arbeidsplaatsen voor Oost-Europeanen die worden
vervangen zodra een andere groep voor minder geld wil werken.

De scheidslijn is niet zo scherp te trekken tussen hoog- en laagopgeleiden. De
scheidslijn moet je trekken tussen de zelfverrijkers en de loonslaven, de
machtswellustelingen en de machtelozen, de fatsoenlijken en de
onfatsoenlijken, de grofgebekten en de zwijgers en die vind je onder de hoog-
en de laagopgeleiden. Of zoals mijn moeder altijd zei: de brutalen hebben de
halve wereld. Uiteindelijk draait het allemaal om moraal en solidariteit.

  1. Ximaar (reply)

    9 juni 2017 at 10:17

    M.i. is er ook een behoorlijke scheidslijn tussen sociale huurders en mensen met een koopwoning. Als je wat langer huurt dan kan je de overstap niet mer maken naar een koopwoning, omdat er naast het huren vrijwel niet meer te sparen valt. Zelf ben ik ook een tussenfiguur. Meer dan de MTS werd het niet, en dat is al veel meer dan mijn ouders en broers. En met die broers (een heeft Mavo-3 en de ander is na de legere school direct gaan werken) gaat het eigenlijk prima. Beide hebben dus koopwoningen en staan veel positiever in het leven dan menige uitzichloze huurder.

    Overigens loopt GB duidelijk voor op dit gebied. De scheidslijn is daar al veel langer en veel dieper. Toevallig lieten ze een paar mensen aan het woord over hun verkiezingen en toen dacht ik ‘zo laag opgeleid vind je ze hier nu ook weer niet’. 😉

  2. Laurent (reply)

    9 juni 2017 at 18:35

    Ik ben een uitzichtsloze huurder die tegenwoordig tamelijk blij in het leven staat 🙂 Maar on-topic: dat Agema in de Kamer zit zegt nog niet dat ze bij de elite hoort. Door de PVV is domheid, onwetendheid en regelrechte kwaadaardigheid politiek correct gemaakt. Voor mij zullen die nooit bij welke elite dan ook horen.

  3. Karin (reply)

    9 juni 2017 at 21:47

    Dat van die brutalen zegt mijn moeder ook altijd. Dan zeg ik: ‘Wij hebben de andere helft.’ Ik was tijdens mijn middelbare schooltijd met andere dingen bezig dan opletten in de klas en ging op mijn veertigste pas naar de universiteit. Daarom ken ik leden uit beide ‘kampen’ en ben ik het met die laatste zin eens.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Koeien 7 juni 2017

(Door Ab Klaassens)

We moeten minder rundvlees eten want koeien produceren erg veel CO2 en
daar houden de ijsberen niet van. Logisch is dan ook dat we minder melk en
melkproducten gaan gebruiken want die komen ook uit koeien. Omdat we het
gemis van eiwitten  uit koeien moeten compenseren moeten we bonen gaaneten.

Dan produceren niet de koeien maar wijzelf de zo verfoeilijke CO2, want van
bonen moet de mens net zoveel winden laten als koeien van gras.

Bovendien moeten voor het  kweken van die bonen grasland worden
veranderd in akkers. Dat is dan weer vervelend voor de weidevogels, maar
uiteindelijk weer positief voor de ijsberen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (444) Yevgeni Onegin 5 juni 2017

(Door Marlies)

Er staat weer een nieuwe podcast op mijn eigen website.

Pjotr Iljitsch Tschaikovski’s  ‘Yevgeni Onegin’, dan, zoals beloofd, een
verslagje van de voorstelling in de Opera Bastille op 28 mei jl.
De Fransen noemen de opera Eugène Oneguine. Vond ik nogal aanstellerig,
maar zij hebben de opera weer naar de Bastille gehaald en met Anna Netrebko
in de hoofdrol, dus foei, Vocalies, de Fransen aanstellerig noemen…

Het was een voorstelling die ik mijn leven lang niet zal vergeten. Ik ben meer
een Verdi-mens, van het Italiaans kan ik tenminste nog een flard verstaan hier
en daar, Russisch beheers ik niet, verder dan ‘da’, ‘njet’ en ‘pravda’ (waarheid)
gaat mijn kennis niet; gelukkig werd de opera in het Frans en Engels
boventiteld. Onegin laat zich moeilijker waarderen, je moet er meer voor
doen, niet alleen de taalbarrière nemen, ook een andere mentaliteit, een
andere levensvisie proberen te doorgronden.

Ik had er in het eerste half uur moeite mee, en mijn gasten ook, ik moest
moeite doen wakker te blijven en zag links en rechts van mij koppies
knikkebollen; ik was niet alleen in mijn gevecht tegen de slaap.

Maar toen kwam de briefaria: Tatyana schrijft haar gevoelens over en naar
Onegin in een lange, lange liefdesbrief en komt eigenlijk in de nacht dat ze de
brief schrijft tot volwassenheid. De puberteit gecomprimeerd in één nacht za’k
maar zeggen. Ze onderzoekt haar gevoelens en die gevoelens evolueren van
kinderlijke, puberale flarden naar een stroom van volwassen liefde. De zaal
werd almaar stiller tijdens de lange aria; het kan niet anders of veel, heel veel
mensen herkenden iets uit hun eigen jeugd in deze aria. De zaal was wakker
en alert en de opera vloeide samen met de tijd. Weg was mijn slaperigheid én
die van de mensen om mij heen.

En na de aria ontlaadde de emotie in de zaal zich. Ik ben eigenlijk niet zo van
applaus tussendoor, het slaat vaak de sfeer van een opera kapot, maar hier
moest het gewoon, het kon niet anders. Netrebko, die liggend de aria had
beëindigd, liet de golf van emotie over zich heen komen. Ze heeft  de rol vaker
gezongen (hij past haar als een handschoen) en het was maar goed dat ze lag.
Ieder ander standje zou moeilijk volt houden zijn geweest; het duurde
minuten vóórdat de dirigent de stok weer boven de rand van de orkestbak
omhoog stak, het sein voor voorzetting.

En zo’n vrouw laat Onegin lopen, te zeer in zijn eigen hufterigheid gezonken
om in te zien dat het geluk hem toelacht: één ware vriend hebben en een
echtgenote die een complete, intelligente, warmvoelende vrouw is; het is hem
teveel. Zijn verveeldheid en emotionele neergang is te ver gevorderd om in te
zien dat het geluk zó dichtbij is. Hij wijst de liefde van leven af als een
kinderlijke  opwelling en schiet zijn vriend neer in een zinloos duel dat
voorkomen had kunnen worden als hij ook maar één seconde afstand had
kunnen nemen van zijn egoïstische zelf.

Bij de laatste wanhoopskreet van Onegin  aan het einde, schoten mij
andermaal de tranen naar de ogen. En weer een enorme ontlading, het
applaus duurde meer dan 10 minuten. Onder de indruk schuifelden wij naar
buiten, het bloedhete Parijs in, op weg naar ons laatste diner met genoeg
gespreksstof voor een hele avond.

In het filmpje een deel uit de briefaria, Anna Netrebko in The Met in 2013.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pinksteren 4 juni 2017

Het waren hilarische tijden, de tijden waarin media daags voor Pasen of
Pinksteren het gemene volk vroegen naar de betekenis van die christelijke
dagen. Hilarisch waren vooral de antwoorden. Volgens mij is toen bij de
media de gedachte ontstaan dat je kon lachen als je mensen onverhoeds een
microfoon onder de neus duwde.

Dit jaar gebeurt het in ieder geval niet. Het is ramadan, warm en de dagen zijn
lang. De aandacht heeft zich nu verlegd naar moslims die het moeilijk hebben.
Geen verslaggever die langs de weg staat van een Veluws dorp waar dik
aangeklede families onder de brandende zon driemaal daags naar hun kerk
wandelen om zich daar driemaal twee uur te laten overladen met hel en
verdoemenis. Het zou ook zinloos zijn, de families beleven hun geloof het
liefst in de boezem van hun eigen gemeenschap.

Pinksteren is van alle christelijke feestdagen ook de moeilijkste. Kerstmis is
gemakkelijk, toen werd Jezus geboren. Daar heeft iedereen een beeld bij.
Pasen is het feest van de wederopstanding. Moeilijk, maar er is wel sprake van
een mens die uit de dood opstaat. Dat is onwaarschijnlijk, maar je kunt het
geloven.

Pinksteren is het moment van de uitstorting van de Heilige Geest. Het
Bijbelboek Handelingen 2 zegt daar over:  En er geschiedde haastelijk uit den
hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde
het gehele huis, waar zij zaten.   En van hen werden gezien verdeelde tongen
als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.


Hoe leg je dat uit aan media die zes keer per jaar berichten dat er
horrorstormen, winters des dood, horrorzomers en watersnood op komst is,
terwijl gewone stervelingen daar meestal niks van merken. Opeens wist ik het:
Denk er maar aan  dat het KNMI voor het eerst ten onrechte Code
Rood afkondigde voor extreme neerslag en daarna niemand meer dit instituut
serieus nam behalve een groepje trouwe volgelingen dat er garen bij spon.  Nu
vergeten ze het nooit meer.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tortellini 3 juni 2017

(Door Ab Klaassens)

Omdat, na enkele uren arbeid in tuin en garage, de oude benen niet meer
wilden viel de keus voor het avondmaal op ‘iets makkelijks en gauw klaar’.

Het leek wel wat, die verse tortellini met ricotta en spinazie uit het koelrek van
Albert Heijn. Wat doperwtjes uit de diepvries erbij, een paar plakjes
parmaham, een handje versgeraspte kaas, klontje boter en wat verse salie uit
eigen tuin en klaar ben je.

Tijdens  de voorgeschreven zes minuten kooktijd lees ik de lijst van
ingrediënten. Het woord ricotta, op de voorzijde van de verpakking,
ontbreekt. Wel staan er ingrediënten genoemd die aan ricotta doen denken,
zoals wei (ontvette melk), room en stremsel.

De samenstellers van het gerecht hebben wel degelijk gedacht aan de beloofde
spinazie en wel in twee vormen: twee procent vers en  0,2 procent gedroogd.

Men moet dat niet kopen.

  1. Wieneke (reply)

    3 juni 2017 at 16:48

    Men moet dat zeker niet kopen en al helemaal niet eten. Geen tijd? Geen zin? Roerei met ui en tomaat en lekker donkerbruin brood erbij. Of eigengemaakte maaltijdsoep uit de diepvries. Pakjes en zakjes: ze komen er hier niet in wegens duur en vies.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *