Vocalies (452) Kleine zielen 12 oktober 2017

(Door Marlies)

Het gaat kei-goed met de klassieke vocale muziek (laat mij ook eens populair
taalgebruik plegen…).

Ik geef u een volkomen willekeurig rijtje:

Sopraan Lenneke Ruiten straalt en scoort met haar Lucia di Lammermoor.

Sopraan Eva-Maria Westbroek doet dat met Leonora in La Forza del Destino.

Mezzo-sopraan Tania Kross doet haar naam eer aan en crosst-over met de rol
van Carmen en met haar bijdrage aan het programma ‘Beste zangers’.

Bastiaan Everink (de mannen blijven niet achter) fietst als een dolle door
zwaar opera-repertoire, schrijft een boek over zijn carrière en staat ook in
2018 weer op de rol voor allerlei interessants.

Thomas Oliemans zong liederen van Duparc en Mahler in Het Concertgebouw
en doet dat programma vast nog elders in het land.

Zo zou ik nog een eindje door kunnen gaan…

In plaats daarvan doe ik u kort verslag van een voorstelling waar ik afgelopen
week met Musico was, weliswaar geen vocale, min of meer wel een klassieke.
Een opmerking van een van mijn gasten zette me aan het denken: “het is net
opera”, sprak iemand toen we naar buiten liepen uit de Maschinenhalle
Zweckel na de voorstelling ‘Kleine Seelen’ door Toneelgroep Amsterdam.

Het ging om de voorstelling daar in het kader van de Ruhrtriënnale 2017.
Alleen de titel was vertaald hoor, de voorstelling was in het Nederlands,
boventiteld in het Duits en Engels.

Een prachtige voorstelling, maar niet een waar je vrolijk van werd, dat had-ie
al gemeen met opera. Wat-ie nog meer met opera gemeen had was het
stemgebruik. Vooral de rol van Marietje raakte me. Actrice Hélène Devos is
een buitengewoon frêle meissie, waar op momenten een geluid uitkwam van
heb ik jou daar . . . En ook Hans Kesting wist af en toe oorverdovend te
wezen.

Pfoe, dacht ik, wil je dit meer avonden achter elkaar doen moet je inderdaad
behoorlijk wat aan stembeheersing doen en uitkijken met je conditie. Petje af!
Ook voor de pianist trouwens, die de hele avond aan de bak moest en zich
uitstekend en sfeervol van zijn taak kweet.

Ga kijken als u kunt. TGA speelt deze voorstelling nog in de Stadsschouwburg
Amsterdam: 13, 14, 15 okt oktober en 11, 12, 15, 16, 17, 18 november 2017.

In het filmpje de trailer van de voorstelling, waarin u trouwens meteen hoort
dat er wel degelijk gezongen wordt in deze voorstelling en niet eens zo slecht
ook . . . En dat mooie Vlaamse tintje . . .

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Normaal 12 oktober 2017

(Door Ab Klaassens)

Uitkeringstrekkers, invaliden, gepensioneerden, scholieren, buitenlanders en
buitenbeentjes . . . U moet het een poosje zonder regering doen.

Want de nieuwe regering is er alleen voor normale, hardwerkende
Nederlanders die het Wilhelmus kunnen zingen.

Een regeringscommissie zal binnenkort bepalen wat normaal is en wat niet.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tobbe 28 september 2017

(Door Ab Klaassens)

Voor vijfeneenhalf mille kun je bij de NRC-webwinkel een vierpersoons
tuintobbe kopen.  Met een meegeleverde houtkachel warm je  het water in de
tobbe op. Dat leidt dan weer tot een geheel nieuwe beleving.  Met
familieledenof vrienden in de tobbe ’s avonds in het duister naar de sterren
kijken als het zicht niet beperkt wordt door de rook van de houtkachel.

De meeste houtkachels en open haarden veroorzaken evenveel
luchtverontreiniging als de oude dieselmotoren die gemeentebesturen uit hun
stadscentra willen weren.

Die luchtverontreiniging beperkt de levensverwachting van duizenden
mensen. Maar de commercie gaat onverdroten voort met ‘de beleving’.

  1. Arnoud (reply)

    29 september 2017 at 22:23

    Ik stel mij voor dat het ook uren duurt voordat het water een beetje op temperatuur is. Volgens mij staat zo’n ding na een paar keer jarenlang ongebruikt in de tuin. Misschien kun je er uiteindelijk compost in maken…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (451) IVC 24 september 2017

(Door Marlies)

Het Internationaal Vocalisten Concours (IVC) is weer voorbij. Op 16
september jl.  heeft de jury de namen van de prijswinnaars bekend gemaakt.
Het is een hele rij. Sommige namen staan er meerdere keren in. En jong zijn,
ze piepjong… tenminste dat is wat mij opvalt.

Ik surf wat door de uitstekende website van het concours en krijg zo een
aardige indruk van wat het concours geweest moet zijn. Het IVC verwerft zich
langzamerhand een vooraanstaande plaats in de wereld en dat is goed te
merken. Het trekt zo ook grotere namen en grotere talenten aan. Het is te
hopen dat de jongens en meisjes het allemaal volhouden en in de grotere en
minder grote theaters overal ter wereld zich een plaats veroveren. Dan valt er
voor ons toeschouwers ook (nog) meer te genieten.

Waarom ik er even op terug kom is dat ik vind dat het concours eigenlijk op
onze nationale televisie zou moeten. Minstens de finale-avond en wat mij
betreft ook de finale avond voor het lied. Kom op NPO 1, 2 en 3! Bel effe met
Annet (Andriessen) en maak een deal voor volgens jaar en dan voor ieder jaar.
Voor mijn part in de latere avonduren. Ik neem het dan wel op en kijk het
later. Maakt me niet uit; ik kijk sowieso (bijna) geen live televisie meer. TV on
demand, waar wij het in mijn AVOR-tijd al over hadden heeft zijn intrede
gedaan. Man-lief zit vaak op de bank naast mij wat te scrollen mijn zijn
IPhone en terwijl ik me al breiend afvraag wat hij daar zit te doen, blijkt hij de
meest geweldige programma’s in te programmeren.  Het gebeurt op lange
avonden dat hij me aankijkt en zegt: “waar heb je zin in” en als ik dan zou
zeggen “in het IVC”en het was uitgezonden, dan zou ik het kunnen zien.

Schrijven over het IVC levert me ook een mooi bruggetje op naar Thomas
Hampson, mijn favoriete bariton. Hij zit immers vaak in de jury, geeft
masterclasses en is een overtuigd promotor van het concours. Zeer tot mijn
teleurstelling was hij er dit jaar niet bij. Ik fantaseer, nu ik wat ouder wordt
niet meer over het tegenkomen van prinsen op witte paarden (in de vorm van
Timothy Olyphant of Al Pacino), maar af en toe fantaseer ik er nog wel eens
over dat ik Thomas Hampson tegen kom en dat er dan ergens een orkestje ‘La
ci darem la mano’ uit Don Giovanni begint te spelen en dat hij zich omdraait
en de eerste regels zingt… (het duet heeft-ie tenslotte met zo ongeveer alle
sopranen ter wereld gezongen, behalve met mij, sprak zij jaloers) en dat ik dan
charmant lachend aanhaak en het hele duet vlekkeloos met hem uitzing. Gun
een (niet meer)zingende Vocalies haar fantasieën…

In het filmpje niet zijn masterclasses, die in overvloed te vinden zijn op
YouTube. Ga ze kijken, hij zegt zulke wezenlijke dingen over zang, dat moet
iedereen zien. Die filmpjes zijn te lang om hier op te laden, maar ik geef u hier
een duwtje in de goede richting.

Wel opgenomen hier een deeltje uit het Prinsengrachtconcert: ‘Begin the
beguine’… je zou toch zo in die lange armen glijden en meedansen…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Zwaaikom 21 september 2017

(Door Ab Klaassens)

Al jaren geleden is het Eindhovens kanaal –  ooit vaarweg tussen Eindhoven
en Helmond – gesloten voor de scheepvaart.   De bootjes die er nog drijven
zijn van een roeivereniging.

Eens per jaar, in  november,  mag een drijvend iets, als schip vermomd,
ouders met kleuters op de kade verlokken tot het oude lied: “Zie ginds komt
de stoomboot….”

Voor dagelijks gebruik is het kanaal de stortplaats voor ‘geleende’  fietsen,
overbodig geworden huisraad en ongewenste nakomelingen van hond of kat.

Het kanaal heeft een zwaaikom. Het voorafgaande in deze tekst is alleen
bedoeld om uit te komen op dat woord:  zwaaikom.

Het is een woord waar ik onmiddellijk van hield toen ik het voor het eerst
hoorde, zonder kennis van de betekenis. Heerlijk om op een terrasje tegen de
ober te zeggen: “Doe mij maar een zwaaikom.”

“Wablief?”

“Ja, met ijs en zo’n parapluitje”.

Een zwaaikom is een verbreding in een kanaal waar schepen kunnen keren.
Bij de zwaaikom in Eindhoven zijn ooit woningen gebouwd voor mensen
wiens gedrag storend was voor de brave burgers in de stadswijken. De huizen
waren van beton en sober ingericht met stalen deuren.

Toen de winter kwam vroegen de bewoners om nieuwe deuren want die er
waren hadden ze als oud ijzer verkocht. Daardoor heeft ‘de zwaaikom’ een
slechte naam gekregen.

Maar ik hou nog steeds van het woord.

  1. maria (reply)

    6 oktober 2017 at 10:59

    Kom, Zwaai!

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vakbond 20 september 2017

Ik vond het bijna aandoenlijk hoe demissionair PvdA-minister Jeroen
Dijsselbloem op uitgerekend Prinsjesdag rondbazuinde dat hij weer lid
geworden is van een vakbond. Want, was kortweg zijn argument, vakbonden
moeten weer sterk worden zodat ze beter kunnen strijden voor
loonsverhoging voor de hardwerkende Nederlander. Dijsselbloem
constateerde, samen met de meeste andere Nederlanders, dat ons land
economisch floreert maar dat werknemers daar nog weinig van terug zien in
hun portemonnee.

Ik vond het aandoenlijk omdat Dijsselbloem en zijn partij de afgelopen jaren
de oren vooral hebben laten hangen naar de VVD. Niet voor niets is de PvdA
in de coulissen van het politieke toneel verdwenen. De VVD is de
ondernemerspartij. Ik heb niks tegen ondernemers, integendeel, zonder
ondernemers geen werkgelegenheid en geen welvaart. Maar de afgelopen
jaren is er wel een vreemde situatie ontstaan. De macht in bedrijven wordt
hoe langer hoe meer bepaald door aandeelhouders. Waren dat vroeger
misschien mensen en organisaties die het beste voor hadden met de gewone
man, tegenwoordig zijn het vooral fondsen die snel geld willen verdienen voor
mensen die al twee Bentley’s hebben. Werknemers zijn vooral dingen die er
voor zorgen dat er geld verdiend wordt.

We zien al jaren dat bedrijven mensen met een vast contract door de
achterdeur weg sturen en door de voordeur als ZZP’er weer binnen halen.
ZZP’ers worden uitgeknepen omdat ze hun mond niet open durven doen uit
angst dat ze niet meer worden ingehuurd. En ze zijn geen lid van een vakbond.

In Brabant verrijzen langs de snelwegen enorme blokkendozen oftewel
opslagcentra. Politici slaan zich op de borst dat zo enorm veel werk wordt
geschapen. Dat klopt, maar wie achter de roldeuren kijkt, ziet vooral mensen
uit voormalige Oostbloklanden orders picken. Ik gun het ze van harte maar
die zijn echt geen lid van een vakbond.

De PvdA stond er bij en keek er naar. Nu is Dijsselbloem lid geworden van een
vakbond want die moet er voor zorgen dat al die bedrijfswinsten niet
voornamelijk ten goede komen aan de hedgefondsen maar ook in de beurzen
van de werknemers vloeien. De vakbonden moeten een vuist gaan maken naar
de ondernemers want de socialistische politieke partij kon het niet. Ik hoor al
die weggelopen PvdA-stemmers al zeggen: politiek is leuk, maar je hebt er
niks aan als je boodschappen moet doen.

  1. ab klaassens (reply)

    20 september 2017 at 15:24

    Geen enkele regering, geen enkele politieke partij kan ondernemers dwingen tot loonsverhoging
    voor hun werknemers.
    De PvdA – geen socialistische partij, maar een sociaal-democratische- heeft samen met de VVD
    regeringsverantwoordelijkheid genomen toen ons land meegesleurd dreigde te worden in een
    diepe internationale financiele crisis. Ze moesten stevige maatregelen nemen om de boel op
    orde te krijgen.
    Beide partijen hebben daardoor schade opgelopen bij de jongste verkiezingen. Vooral rechts
    Nederland is daarbij sterker geworden. En van die kant hoeven de vakbonden geen steun te
    verwachten als ze de werkgevers gaan vragen om meer geld voor hun personeel.

  2. Arnoud (reply)

    21 september 2017 at 23:04

    Ja, van die ministers die op het eind van hun contract zijn en dan ineens van die maatschappelijk betrokken dingen gaan roepen. Toen ze nog volop de kans hadden om invloed te hebben, hielden ze hun mond. Net als bijvoorbeeld Van Agt, die het tegenwoordig fanatiek opneemt voor de Palestijnen, maar ze liet barsten toen hij premier was.

  3. Groninganus (reply)

    22 september 2017 at 11:36

    Dijsselbloem is als de voetbalsupporter die wegblijft als het slecht gaat met zijn club, en weer komt opdagen als het er goed mee gaat.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Coca-Cola 18 september 2017

Ik las een interessant artikel in de NRC vandaag. Aan de hand van ons
consumentengedrag onderzocht Melvin Wevers hoe dat is beïnvloed door het
Amerikaanse consumentengedrag. Wevers’ onderzoek overspant de periode
van 1890 tot 1990. Dat is altijd leuk om te lezen. Wij denken dat Coca-Cola
zo’n typisch Amerikaanse invloed is. Dat is volgens hem niet zo omdat Coca-
Cola zichzelf niet als Amerikaans maar als een wereldmerk presenteert.

Het roken van sigaretten daarentegen is veel meer Amerikaans. „Na de
Tweede Wereldoorlog gingen Amerikaanse sigaretten de markt domineren en
werden synoniem voor dé sigaret. In advertenties stonden zowel nostalgische
beelden met cowboys in een woestijnlandschap als beelden van het moderne
leven in een metropool als New York”, zegt Wevers.

Aan hem wordt ook gevraagd hoe sterk de beïnvloeding nu is. Dat heeft hij
niet onderzocht maar zijn indruk is dat de invloed van de VS op ons
consumptiegedrag nog steeds enorm is. Hij slaat er een slag naar: “Er is een
revival van Amerikaanse ketens die naar Nederland komen, zoals Dunkin’
Donuts en Taco Bell. De eerste vestiging van Taco Bell kwam in Eindhoven.
Niet voor niets daar en niet in de Randstad. Want er is een interessant verschil
tussen de Randstad en de provincie. Barbecue-festijnen met rockabilly-
muziek en line dancing zijn geliefd in de provincie”.

Taco Bell is dus vooral naar mijn stadsie gekomen omdat wij hier ter stede gek
zijn op line dancing. En ik maar denken dat de Taco Bell’s van deze tijd naar
Eindhoven komen omdat wij zo’n internationale stad zijn met high-
techbedrijven die expats uit de hele wereld aantrekken. Omdat wij een stad
zijn waar steeds meer moderne hardwerkende wereldburgers wonen die – net
als in New York – voor de snelle hap gaan omdat ze geen tijd hebben zelf een
maaltijd te bereiken. Dat is dus schijnbaar niet zo. Wij zijn lijn dansende
rockabilly boeren en als we uit gedanst zijn dan willen we een taco. En een
biertje natuurlijk, geen cola want we zijn wel Brabanders natuurlijk.

Hoe zo’n stukje in de krant mijn hele wereldbeeld op z’n kop kan zetten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies (450) Eva-Maria Westbroek 12 september 2017

(Door Marlies)

Eva-Maria Westbroek zingt binnenkort in Nederland! Zeer binnenkort nog
wel en niet zo maar in Nederland, maar bij de Nationale Opera, en niet
zomaar wat, maar Verdi! En nog wel de opera met zijn mooiste muziek! De
schoonheid van de muziek van La forza del destino (want die opera bedoel ik)
compenseert ruimschoots de draak van het verhaal, dus ga er vooral naar toe
als u in de gelukkige omstandigheid komt nog kaartjes te kunnen kopen.

Om effe terug te komen op die draak: de Nationale Opera schrijft zelf met
gevoel voor understatement dat in het verhaal de tijd sprongsgewijs verloopt,
waardoor het stuk niet gemakkelijk te ensceneren is. Mede daardoor is het
stuk überhaupt maar weinig opgevoerd en dat is erg jammer: er zitten zulke
mooie aria’s in, de ouverture is heel bekend (u weet wel, die met die stuwende
werking erin, geweldig!) en mannenkoren kunnen zich heerlijk uitleven. Verdi
werd wel de ‘vader van de koren’ genoemd, maar hij is voor mij wat dat betreft
vooral ‘de vader van de mannenkoren’ (en de vader van de koperblazers en de
baritonnen en de sopranen en…).

Affijn, u merkt het: ik ben weg van La Forza. Toen ik – eigengereide sopraan
die ik ooit was – besloot nu toch echt wél klaar te zijn voor opera, begon ik met
‘Pace, pace, mio dio’ uit La Forza. Het werd een bijna lichamelijke ervaring,
die aria. Alles viel op zijn plaats, adem, tekst, emotie… het voelde alsof de aria
op mij had liggen wachten en ik heb ‘m misschien wel vaker dan enige andere
aria gezongen.

Ik ga u niet vermoeien met een plot, is toch niet te volgen. De Nationale Opera
schrijft zelf: “Al in het eerste bedrijf van het liefdesdrama La forza del destino
staat de tragische heldin voor een onmogelijke opgave: de keuze tussen Don
Alvaro, op wie ze smoorverliefd is, en de nagedachtenis van haar vader, die
per ongeluk door Alvaro is gedood.”

Ik zou het daarbij laten als ik u was, meer hoeft u niet te weten om ervan te
kunnen genieten.

Eva-Maria Westbroek lijkt de ideale stem voor Leonora. Je hebt er conditie
voor nodig: 2 ½ grote aria, een paar finales en een paar duetten en je bent
bijna constant op toneel. Reden waarom veel sopranen zich niet aan de rol
wagen, maar wel de aria’s los zingen. Ze krijgt tegenspel van tenor Roberto
Aronica, zo’n echte Italiaanse tetter, nodig voor de rol. Alessandro Corbelli
zingt de rol van Fra Melitone: als die bassig en wel de aanloop naar de aria
met koor ‘La vergine degli angeli’ begint te zingen, krijg ik altijd kippenvel.

Speeldata:  13, 16, 19, 22, 25, 28 september, 1 oktober

In het filmpje een opname van ‘La Vergine degli angeli’ zonder de aanloop
door de vader abt. Wat een muziek! Er is trouwens op YouTube veel over dit
speciale stuk te vinden, aandoenlijke opnamen met onder andere Boris
Christoff  en Renata Tebaldi. Even werkt het op je lachspieren, maar als de
man eenmaal zingt (moordend langzaam trouwens) zit je ademloos te
luisteren.

Van alle sopranen vond ik trouwens de opname met Montserrat Caballe ook
erg mooi.

Veel plezier met surfen en ga naar La Forza en denk dan bij ‘Pace, pace mio
dio’ even aan uw Vocalies…

 

  1. Operalover (reply)

    24 september 2017 at 00:28

    a. Leonora staat niet constant op het toneel maar zelfs twee uur helemaal niet
    b. Alessandro Corbelli is geen bas maar een bariton
    c. Fra Melitone neem niet de aanloop naar ‘La vergine degl’ angeli; dat doet Padre Guardiano
    d. wat is ‘een draak van een verhaal’? Heeft u het libretto ooit gelezen? Zo niet, wat is op dit punt uw recht van spreken?

    1. marlies (reply)

      25 september 2017 at 09:49

      Dag Operalover, wie u ook mag zijn…
      Oei, dat heb je ervan als je uit je hoofd typt en de feiten niet even extra checkt. I stand corrected. Ik zal mijn stukkie aanpassen, op mijn eigen website: vocalies.nl. Alleen even over puntje d: dat is een mening en een kwestie van smaak. En ja ik heb het libretto ooit gelezen. Dat is al even geleden, anders had ik de vergissingen die ik gemaakt heb niet gemaakt. Ik vind uw opmerking met de tekst ‘recht van spreken’ aanmatigend, iets wat nogal eens voorkomt in de klassieke muziek. Ik probeer in mijn stukkies dát nou net niet te zijn. Dank (toch) dat u de moeite nam een reactie te typen…

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sint Maarten 11 september 2017

(Door Ab Klaassens)

In het restaurantje in Cadzand toonde de TV beelden van Sint Maarten na de
orkaan.

“En daar moeten wij dan maar weer voor opdraaien ” zei de kokkin. De meute
aan de bar gromde instemmend.

De kokkin is zwart als een Afro, met trekken van een Indiase en ze spreekt
Nederlands met een Surinaams-Zeeuws accent.

Ze zwijgt als ik zeg dat de inwoners van Sint Maarten Nederlanders zijn. Ik
denk even aan februari 1953 toen Zeeland onder water liep, maar hou met
moeite een vergelijking binnenboord.

Voor de meeste Nederlanders zijn de voormalige Nederlandse koloniën in de
West te ver voor mededogen. Standpunt.nl van Radio 1 deed maandag een
poging met de stelling dat de ramp de band tussen Nederland en Sint Maarten
zou kunnen versterken.

Als gastspreker had de redactie Ronald van Raak van de Socialistische Partij
uitgenodigd. Dat is een ramp in huis halen om over een ramp te praten.

De meeste reaguurders reageerden dus zoals reaguurders nu eenmaal
reageren en dat is met NEE!

  1. Arnoud Hugo (reply)

    12 september 2017 at 11:36

    Het is echt stuitend hoe er tegenwoordig door bepaalde groepen wordt gereageerd op mensen die niet tot ‘het eigen volk’ behoren (wat zij daaronder verstaan althans). De vreselijkste uitspraken worden daarbij niet geschuwd. Het is om je plaatsvervangend kapot te schamen.

  2. Groninganus (reply)

    16 september 2017 at 20:58

    Naakt en nietsontziend egoïsme, dat heeft ons dertig jaar VVD in de regering gebracht.

    Zulke mensen willen waarschijnlijk zelf ook niet geholpen worden als Zeeland nog eens kopje onder gaat?

    Of Sint Maarten nu Nederland is, of niet, lijkt me dan een oneigenlijke discussie. Je bent een onmens of je bent het niet.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Heel Holland Bakt 11 september 2017

In mijn jeugd hadden de vaders beroepen als postbode, melkboer,
timmerman, boekhouder. De meesten werkten in de plaatselijke jamfabriek.
Ze maakten jam. De moeders waren huisvrouw. De taken waren helder.

De eerste keer dat ik te maken kreeg met een beroep waar ik geen invulling
aan kon geven was toen ik bij de krant ging werken. Daar werkten ook
acquisiteurs. Na een paar dagen was ik er achter dat deze mensen de
plaatselijke middenstand bestookten met de vraag of die in de krant een
advertentie wilde plaatsen. Een acquisiteur was een advertentieverkoper.

Naar ik meen te weten heten de tegenwoordige advertentieverkopers
accountmanagers. Dat geldt volgens mij voor iedereen die goederen aan de
man probeert te brengen en die wij vroeger vertegenwoordiger noemden. Ik
associeer de accountmanager met een leaseauto en een huis met carport in
een Vinexwijk. Zijn buren zijn ook accountmanager en samen hebben ze één
keer per jaar de buurtbarbecue.

De nieuwe tijd heeft veel nieuwe beroepen gebracht met namen die volgens
mij meer beloven dan de werkzaamheden inhouden.

Kijkend naar Heel Holland Bakt (mijn guilty pleasure) viel mij op dat enkele
deelnemers beroepen hebben die ik niet direct kon plaatsen. Bij de mevrouw
die acquisitiemedewerkster is had ik wel een beeld. Ik gok dat zij de
administratie doet voor de verkopers. In een 20 secondenfilmpje over haar
leven heette ze overigens commercieel medewerkster.

Meer moeite had ik met de deelneemster die ‘persoonlijk begeleider’  is. Wat
moet ik me daar bij voorstellen dacht ik? Wie begeleidt ze en waarmee? Het
bleken verstandelijk beperkten te zijn. Een eerbiedwaardig beroep dus en te
veelomvattend voor een naamtiteltje in beeld.

De enige waar ik nog niet uit ben is de amateurbakker die functioneel
beheerder is. Wellicht kom ik daar in de loop van het seizoen nog achter.

Ik hoop overigens dat ze in hun beroep beter zijn dan in de tent want ik vind
het niveau dit jaar maar zo-zo. Ik mis The Great British Bake Off.

  1. Wieneke (reply)

    11 september 2017 at 09:28

    Ja, die functies die zijn altijd zo mooi. Ik heb een exemplaar van al mijn visitekaartjes bewaard, gewoon om weer eens te lachen om die functiebenamingen die ze bedachten voor mij. Ik zei altijd ,dat ik veel liever MVA achter mijn naam wilde. Manusje Van Alles dus. Ik moet opeens denken aan een zeer hoge piet voor wie ik een tijdlang als secretaresse werkte. Die noemde zichzelf altijd kantoorbediende als het eens over dit onderwerp ging. Een keertje heb ik ‘kantoorbediende’ voor de grap onder zijn naam gezet bij een brief. Hij lachte zich er suf om en stond erop dat ik de brief niet veranderde.
    Geweldig wat die bakkers bij de GBBO konden. HHB is altijd gezellig en leuk, maar ik ben het met je eens: dat moet beter.

  2. Arnoud Hugo (reply)

    12 september 2017 at 11:39

    Ik heb zo’n vermoeden dat een ‘functioneel beheerder’ in een magazijn werkt. Chef van de vlakjes en de potloden. Eerzaam beroep overigens.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *