Volgende week is het een jaar geleden dat Provinciale Staten van Noord-
Brabant het historische veehouderijdebat voerden. Kort door de bocht was het
resultaat dat in 2022 alle stallen milieuvriendelijk moeten zijn.

Vrijdag bespreken PS de stand van zaken. Omroep Brabant besteedt daar
aandacht aan. ’s Ochtends mag ik in de radiouitzending vertellen wat de
stavaza is.

Wij journalisten willen cijfers horen, want dat vinden wij veilig. Bovendien
maken wij programma’s voor tante Mien in de Asterstraat en wij denken dat
zij het alleen kan bevatten als we ronde getallen noemen.

Zo bekeken wordt het geen vrolijk verhaal er is namelijk nog weinig concreets
gebeurd. Oppositiepartij CDA zal daar vrijdag stevig op inzetten. De partij
schurkt van oudsher tegen de boerenstand aan en volgend jaar zijn er
provinciale Statenverkiezingen.

Het probleem is dat het niet alleen een kwestie van getallen is, maar zodra je
daarop insteekt wordt het abstract en dat schijnt tante Mien niet te kunnen
bevatten. Zelf denk ik dat tante Mien zichzelf voldoende heeft ontwikkeld de
laatste decennia, maar dat zij wordt gerekend tot de schreeuwers op social-
media. Maar dat terzijde.

Het veebesluit werd genomen omdat de meeste politici er van overtuigd waren
dat na 75 Q-koortsdoden het roer om moest in de veehouderij. De politici
droomden van een milieuvriendelijke wereld. Het pad daar naartoe is lang en
moeilijk en er liggen overal tegenstanders op de loer om je te bespringen.
Maar zonder droom en een besluit om dat pad op te gaan is er stilstand en dus
achteruitgang. Visionairs hebben het nou eenmaal moeilijker dan mensen die
over de platgetreden paden lopen.

Er is wel een enorme dynamiek ontstaan. Nog meer boeren – want die willen
heus wel – zijn gaan nadenken over het milieu en het klimaat. Dat bleek
vorige week uit een enorm onderzoek van dagblad Trouw. Ook de knappe
koppen die nieuwe stalsystemen ontwikkelen draaien nu overuren. Dat zijn
allemaal dingen die je niet ziet en die je (nog) niet in cijfers kunt uitdrukken.

Gisteren tekenden zeven landelijke oppositie- en coalitiepartijen de nieuwe
klimaatwet. Vier vertegenwoordigers schoven aan bij Eva Jinek. Vier mannen
die elkaar soms het licht in de ogen niet gunnen maar elkaar wel hebben
gevonden op één van de belangrijkste thema’s van deze tijd:
klimaatverandering.

Jinek en haar redactie zijn doorgewinterde journalisten dus die wilden cijfers
horen. Dat snap ik, ik leef in die wereld. Daarom bleef Jinek maar vragen naar
de sancties als het beleid faalt. De vier politici konden er geen antwoord op
geven. Wie kan voorspellen hoe de afrekening er in 2030 of 2050 uitziet als
hun droom voortijdig uiteen spat? Als ik op hun stoel had gezeten dan had ik
gezegd: de sanctie is dat onze kleinkinderen over dertig jaar noodgedwongen
met een gasmasker op door het leven moeten. Wedden dat tante Mien dat had
begrepen.