Meid, dacht ik, neem hem in een tangconstructie 20 april 2019

Een tafeltje verder in het restaurant zaten twee mannen en een vrouw. Mannen met grijs haar, type
zakenman. Casual gekleed in truien in pasteltinten. De vrouw was jonger. Halflang bruin, krullend
haar. Beetje mollig, niet onknap.

Eén van de mannen sprak luid, vooral tegen de vrouw. De man vertelde stoere dingen die zijn
wereldwijsheid moesten etaleren. De vrouw luisterde, de tweede man knikte af en toe.

Je moest meeluisteren, of je wilde of niet. De relatie tussen de drie werd gaande de monoloog van
de man duidelijk. Hij en zijn zakenpartner wilden zaken doen met de vrouw, die financieel nogal bij
de pinken leek. De man besprak met haar de mogelijkheid van constructies waar een belastingambtenaar
zijn tanden op stuk kon bijten.

De vrouw droeg een minijurk waar twee stevige benen onderuit staken. Dat zag ik toen zij haar neus
ging poederen. De twee mannen vielen tijdens haar afwezigheid stil. Schijnbaar hoefden ze elkaar
niet meer te overtuigen.

Toen de vrouw terug kwam werd het gesprek joliger en vertrouwelijker en klonken de woorden van
de man die voortdurend aan het woord was steeds zwaarder.

“Je jurk is eigenlijk te lang”, hoorde ik hem opeens tegen de vrouw zeggen. Vervolgens spreidde hij
zijn wereldwijsheid ten toon. “De gemiddelde Nederlandse vrouw is lelijk”,  zei hij. Meid, geef hem een
draai om zijn oren en ga naar huis, dacht ik.

Tijdens zijn zakenreizen naar Italië was hij tot de conclusie gekomen dat de Italiaanse vrouwen de
mooiste vrouwen ter wereld waren. Totdat je er de plamuur afschraapt, dacht ik.

Maar die mening had hij herzien sinds hij zaken deed in Afghanistan en Iran. Daar woonden werkelijk
de allermooiste vrouwen ter wereld.  Meid, dacht ik, neem hem in een tangconstructie.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies: Wagner onder je huid! 16 april 2019

(Door Marlies)

Wat een avond, zondag . . . pfoe… Heftig en mooi tegelijk, luid, om niet te zeggen zéér luid., humorvol . . .
Waar was je dan, zult u vragen . . .

Ik was in Essen. Ik deed twee dingen die ik zeer zelden doe: ik was voor een ééndaagse reis met Musico
onderweg. Dat komt niet vaak voor, omdat die reizen vaak pas laat in Utrecht weer terug zijn en ik dan
niet meer thuis geraak. En ik ging naar Wagner, doe ik ook al niet vaak, om niet te zeggen: nooit . . .

Maar nu was het zover. ‘’ Tsja, als je dan toch voor Wagner gaat, doe het dan in
één keer goed… . . . Toch?

We hadden een bus (bijna) vol erg aardige gasten en de collega-reisleider deed een lange en zeer
degelijke inleiding.

Wagner schreef zijn ‘Ring des Nibelungen’ tussen 1853 en 1874. Vier grote opera’s: Das Rheingold,
Die Walküre, Siegfried en Götterdämmerung, en een inleiding. Het was bedoeld als ‘Ein Bühnenfestspiel
für 3 Tage und einen Vorabend’, nee dan ben je niet megalomaan… Alles moest ervoor wijken, koningen
en operagebouwen moesten zich maar aanpassen. Dit was het wat de wereld zou gaan veroveren. Think big!

Der Ring is een parabel over macht en beschrijft de vergeefse pogingen van oppergod Wotan om de
macht over de wereld te verwerven. Da’s maar één zin, en het lijkt daardoor alsof het libretto makkelijk
te volgen is. Nou, niets is minder waar.

Sommige dingen moet je misschien niet willen volgen, je moet je overgeven, je moet ze ondergaan.
Niet voor niets zeg ik altijd tegen mijn gasten als we naar een wat ‘rafelige’ voorstelling gaan: stel je
geest open en onderga het en bedenk achteraf op je gemak wat je ervan vindt. Zulke raadgevingen
moet je natuurlijk niet zelf in de wind slaan.

Het was niet moeilijk, dat openstellen en met de stroom mee.

De Duitse komiek Loriot heeft een geheel eigen bewerking van de hele Ring gemaakt: hij schrapte
heel veel muziek, maakte een verhaal met mooie humor erin en liet de mooiste aria’s en muziekstukken
intact. Zo kwam hij uit op een voorstelling van dik drie uur. Zondag ging die voorstelling dus concertant
in Essen. Er was al een zegtocht door Duitsland en het is nog niet af: de voorstelling zal nog vaker
gespeeld worden.

Zal ik u es wat vertellen: ik heb er zelfs erg veel plezier mee gehad. De humor was subtiel en vilein,
precies zoals ik ‘m graag heb; in prachtig Duits, uitgesproken door acteur Jens Winterstein. Het orkest
(op de bühne en nu eens niet in de bak) speelde fantastisch: de bastrombones zaten op mijn ooghoogte
en denderden me af en toe bijna van mijn stoel (Wagner en koper: een tegelijk hemelse en duvelse
combinatie). De solisten doseerden precies goed: doordat er niet scènisch gespeeld werd moesten ze
veel zorgvuldiger doseren en al dat gezwaai met een zwaard en een speer leidt alleen maar af.

Ik had een prachtavond.
Ga ik ooit naar een hele ‘Ring’? Ik denk het niet, maar Wagner kwam een stuk dichterbij. Nét niet
dichtbij genoeg om Verdi en Puccini te verdringen, maar hij zit onder mijn huid en zal daar nog wel
een tijdje blijven…

In het filmpje de trailer, dan weet u wat ik bedoel . . .

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondertussen verandert het platteland 15 april 2019

Vliegschaamte. Het woord is nieuw en al weer bijna uit. Het is zo’n typisch Nederlands woord waar een
wereld vol betekenis achter schuil gaat. Zo’n woord dat je aan een buitenlander nauwelijks uitgelegd krijgt.

Ik kan er nog wel een nieuw woord bij doen: aspergeschaamte. Het witte goud levert vooral Limburg en
Brabant jaarlijks veel geld op. Ik ken – behalve mijn vrouw – niemand die niet al in maart staat te
trappelen tot het moment dat de witte stengels hun kopjes boven de grond steken.

Dat is meteen het probleem. Wij willen steeds vroeger asperges eten. Het gevolg is dat in sommige
aspergevelden ‘vloerverwarming’ wordt aangelegd zodat de grond de groente te heet onder de voetjes wordt
en ze zo snel mogelijk naar boven wil. Daar stoten de asperges hun hoofd tegen het plastic dat er voor zorgt
dat er ook van boven groeistuipen worden veroorzaakt.

Het gevolg is dat het gebied waar ik woon momenteel één groot plastic veld is. Als je in het bos loopt lijkt
het soms alsof er in de verte een nieuw ven is ontstaan waar vissers hun netten uitgooien. Maar dat is een
illusie want de meeste vennen staan droog. De vissers zijn Poolse aspergestekers.

Iedereen wil graag koetjes in de wei, net als vroeger. Ondertussen verandert het landschap in plastic,
afgewisseld met geel/oranje velden waar boeren glyfosaat op hebben gedaan. Het wordt er niet mooier
op op het platteland. Maar ja, wij zijn schaamteloos en willen asperges op het moment dat het ons
uitkomt in plaats van wanneer de natuur er klaar voor is.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hebben jullie de visarend al gezien? 14 april 2019

Soms kun je van hele kleine dingen blij worden. Neem nou zaterdag. We waren met een groep vogelaars
in de Noordwaard. Samen zagen we bijna tachtig verschillende soorten met natuurlijk als hoogtepunt een
visarend die met grote takken aan het slepen was naar het topje van een elektriciteitsmast waar hij of zij
een nest probeerde te bouwen. En natuurlijk de blauwborst, een vogeltje waar elke vogelaar blij van wordt.

Nog vrolijker werd ik van twee jongetjes, ik schat ze een jaar of twaalf. Ze reden ons met hun fietsen achterop.
De jochies stopten en vroegen zonder verdere introductie: hebben jullie de visarend al gezien. Check. We
wisselden een paar woorden waarna de jongens verder fietsten naar de vogelhut.

Toen wij daar een paar minuten later aankwamen hadden zij zich al geïnstalleerd. Gewapend met verrekijkers,
camera’s en opschrijfboekjes tuurden ze over het water. Als rechtgeaarde vogelaars zeiden ze dat we een
fractie eerder hadden moeten zijn want toen zat er een rietzanger op nog geen meter afstand voor de hut.

De twee vertelden dat ze uit Sliedrecht kwamen. Dat mag dan hemelsbreed niet zo ver zijn, maar op de fiets
moet je toch de Beneden Merwede en de Nieuwe Merwede over en dan moet je een behoorlijk eind omfietsen.
Ze bleken broertjes en hadden de liefde voor vogels geërfd van opa. Vader hield ook wel van vogels maar hij
was niet zo fanatiek als zij. Ze kwamen vaak naar de Noordwaard, zeiden ze.

Een tijdje later fietsten ze ons voorbij om af te stappen bij een andere groep vogelaars en daar een praatje
aan te knopen.

Daar word ik dan blij van, twee van die jonge gastjes die de hele zaterdag op de fiets door de Noordwaard
gaan om vogels te spotten. Het zou me bijna gaan spijten dat de kans dat ik ooit opa word net zo klein is als
dat ik een blauwborst op mijn balkon zal zien.

  1. Carin (reply)

    17 april 2019 at 08:41

    Wat een goed begin van de dag, jouw observatie xxx

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ik geloof niet in complotten, maar . . . 13 april 2019

Forum voor Democratie is in Brabant uit de coalitie-onderhandelingen gestapt. De partij van de
klimaatontkenners had gehoopt dat de VVD bij zou draaien en alle milieumaatregelen waar de
liberalen de afgelopen vier jaar hun handtekening onder hebben gezet in de prullenbak zou gooien.

In Brabant zijn ze nu een week of drie aan het onderhandelen. Het ging allemaal prima liet FvD in
een persbericht weten, totdat het klimaat ter sprake kwam. Wetende dat het gat tussen FVD en de
meeste andere partijen op dat terrein niet te overbruggen is, vraag je je af waarom dat onderwerp
pas na drie weken op tafel komt. De informateur en alle partijen aan tafel hadden zich die tijd
kunnen besparen.

Dat is niet gebeurd. Eerst is er drie weken lang gesproken over wat elkaar bindt. Waar hoopt zo’n
informateur dan op. Dat de onderhandelaars elkaar zo gaan waarderen dat ze uiteindelijk elkaar
iets gunnen. Dat is een goeie tactiek, behalve als standpunten van meet af aan onwrikbaar zijn en
iedereen al drie weken geleden op z’n klompen kon aanvoelen dat klimaat een struikelblok
zou worden.

Zeker als je weet dat Forum vooral mee heeft gedaan aan de provinciale statenverkiezingen om straks
zichzelf naar Eerste Kamer te kunnen lanceren. Die partij weet zelf ook wel dat het vooral op gebied
van klimaat nooit overeenstemming zou kunnen bereiken, laat staan provinciaal meeregeren. Maar
dat zijn overwegingen die ik hier mag maken maar waar een informateur niet eens aan mag denken.

Ik ben van nature geen complotdenker maar als ik zie dat in drie provincies Forum voor Democratie
ongeveer tegelijkertijd aan de kant is komen te staan, dan begin ik sterk te vermoeden dat er sturing
van bovenaf is geweest.

Behalve de politieke chaos die er door de stemmenwinst van Forum is ontstaan, is er ook sprake van
tijdverlies omdat alle partijen uit berekening, tegen beter weten in of gewoon  uit beleefdheid zijn
blijven praten omdat we dat in Nederland nou eenmaal zo doen. Zelfs Forum dat vindt dat er in
ons land een nieuwe wind moet gaan waaien.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ook de WOZ rijst in Eindhoven de pan uit 12 april 2019

De kwartaalcijfers van de makelaarsclub zijn donderdag bekend geworden. De woningmarkt is minder
verhit dan vorig jaar. In Eindhoven, lees ik in de lokale media, rijzen de huizenprijzen nog steeds de
pan uit. Vertel mij wat.

Enige tijd geleden kreeg ik de jaarlijkse belastingaanslag van de gemeente. Daar staat ook de WOZ-waarde
op. Ons huis blijkt in vier jaar tijd 70.000 euro meer waard te zijn dan waar wij het voor kochten.  Dat is
rond de dertig procent. In die periode is de WOZ-belasting die wij betalen met meer dan honderd procent
gestegen.

Leuk, zul je denken, zo’n forse stijging van de prijs van je huis. Maar elke huizenbezitter weet dat je daar
weinig aan hebt. Als je niet van plan bent te verkopen is het virtueel geld en als je wel gaat verkopen en
iets nieuws wil kopen dan verdwijnt dat geld als sneeuw voor de zon. De enigen die er nog iets aan zouden
kunnen hebben zijn de erfgenamen, Maar ja, dan moet je wel dood gaan.

Is zo’n prijsstijging reëel? Zeker. Wij wonen in een appartementencomplex waar vrijwel elk leegkomend
appartement wordt verkocht aan expats. Je kunt voor je woninkje vragen wat je wilt, er is altijd wel
een Amerikaan, Indiër, Japanner of Italiaan die betaalt, al dan niet geholpen door hun werkgevers.

Daar komt nog bij dat er in Eindhoven weinig wordt gebouwd. Er is weinig ruimte in de stad, de
samenwerking met de gemeenten rondom Eindhoven  om dit probleem samen op te lossen verloopt stroef.
Bovendien hebben de meesten de handen vol aan interne bestuurlijke problemen.

De provincie wil liever geen grote nieuwbouwwijken meer, maar kantoren ombouwen tot woningen.
De laatste grote nieuwbouwwijk in Eindhoven/Veldhoven is Meerhoven. Daar is de voertaal Engels, want
die ligt op een steenworp afstand van de High Tech Campus en ASML waar de meeste expats hun werk
hebben.

De regio is booming. Hier wordt het geld verdiend voor de rest van Nederland. Maar hier wordt ook geld
uitgegeven door huizenbezitters zoals ik, die als gevolg van de uit de pan rijzende huizenprijzen elk jaar
meer belasting betalen. Kortom: pratend over die groei zou ik willen vragen: what’s in it for me? Dat doe
ik niet voor niks in het Engels.

 

  1. Ximaar (reply)

    15 april 2019 at 11:23

    Mijn WOZ-waarde stijgt wel, maar m’n WOZ-aanslag zakt heel langzaam. Wel stijgen de gemeentelijke kosten voor afval en riool.

  2. Ximaar (reply)

    15 april 2019 at 21:59

    Ik heb het even nagerekend en het is de gemeente Eindhoven die het WOZ-tarief met 7% per jaar laat stijgen. Dat is erg veel en heeft niets met de WOZ-waarde te maken. Die 7,5% WOZ-waarde kan zeker marktconform zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies: Wagner en Wishful Singing 9 april 2019

(Door Marlies)

Het is al te lang stil op Vocalies. Druk, druk, druk en niet veel inspiratie
voor vocale stukkies… wel van alles geschreven, maar niet voor mijn
eigen website. Foei Vocalies.

En er is zat te (be)schrijven: veel Wagner overal, van The Met in New York
tot in het Alvar Aalto Theater in Essen, alwaar ik zondag 14 april voor het
eerst in mijn leven naar een heuse Wagner ga.  Niet meteen ‘the whole shebang’,
maar een voorstelling die ‘Der Ring des Nibelungen’ comprimeert tot een
concertante uitvoering van 3 uren. Wie weet ben ik daarna wél met het
Wagner-virus behept. Als dat zo is zult u het merken (sprak zij dreigend)

Om wat lucht door al die Wagner-zwaarte kloppen in het filmpje een heel
andere tak van sport: kwartet- en kwintet-zingen. Hier is – met dank aan
echtgenoot, die bij het linkje van YouTube uitkwam –  het dameskwintet
‘Wishful singing’. Mocht u niet goed op de hoogte zijn  hoe zich  te gedragen
in een trein, dat weet u het na het luisteren naar deze dames van haver
tot gort…

Ik was onlangs bij een Barbershop-convention bij ons in de buurt. Een
vriendin zingt in een dames-kwartet en is daar uiterst serieus mee bezig.
Ik luisterde een halve dag naar de kwartetten (dames, heren en gemengd).
Ik was aangenaam verrast door het hoge niveau. Maar ook een beetje
sceptisch (hetgeen ik altijd ben bij concoursen)  waarom er een wedstrijd
van maken? Het kan toch ook in concertvorm en onze prachtige muziek
(pop en klassiek) ga je toch niet reduceren tot puntengeverij, waarbij je
uitstekend zingende en goedwillende amateurs zowat over de kling jaagt
van de zenuwen? En wie laat die Barbershoppers nou eens lekker uitzingen?
Ik had af en toe de indruk dat het geluid meer tegengehouden wordt dan
goed is voor dames- en herenstemmen.

Maar wie ben ik en het is maar een standpunt.

Ik zocht het ensemble ‘Wishful singing’ effe voor u op.

Ze treden regelmatig op in Nederlandse zalen zoals het Concertgebouw in
Amsterdam en op buitenlandse festivals zoals het prestigieuze City of London
Festival in Londen. Ook zijn er regelmatig tournees, door Japan, de
Verenigde Staten, Duitsland, Spanje, Estland en Italië. De avondvullende
programma’s verrassen het publiek – waar ter wereld ook – keer op keer.
Wishful Singing vergroot doelbewust en actief het repertoire voor female
a cappella door regelmatig opdrachtcomposities te verstrekken. Daarnaast
werken de zangeressen veelvuldig en in allerlei verbanden samen met
andere musici, artiesten en jong talent.

Het repertoire loopt uiteen van ingetogen werken uit de renaissance en
de barok tot vrolijk swingende versies van golden oldies als Mr. Sandman.
Het roept emoties op die variëren van verstilde ontroering tot een kriebelende
lach. De individuele kwaliteit van iedere zangeres vormt de basis onder hun
gezamenlijke zuiverheid, harmonie en balans. Gecombineerd met hun
collectieve talent voor timing en droogkomische mimiek, maakt het
Wishful Singing toonaangevend in haar genre. Wishful Singing zingt de
wereld naar haar hand!

 

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Met de hulp van een god 29 maart 2019

Ook in Brabant zijn donderdag de leden van Provinciale Staten beëdigd.
Ik mocht dat vanaf de perstribune aanschouwen. Het was een plechtig
moment. Al die mannen en vrouwen die trouw aan de grondwet beloofden
en die ondanks hun verschillende standpunten de komende vier jaar
oprecht hun best gaan doen om Brabant volgens hun eigen maatstaven
nog beter te maken.

Het was ook een moment waarop ik meer dan ooit terugdacht aan de
tijd dat ik nog actief was in de protestantse kerk. Ik zat bij de lichte tak
samenwerkte met de Rooms-Katholieken die door onze zware tak
ketters werden gezien. Dat vonden wij een lelijke gedachte van onze broeders
zusters.

In onze kerkelijke gemeente was God vooral liefde. Bij ons werd gelijkheid
voor alle mensen gepredikt. Hulp aan zwakkeren was voor ons vanzelfsprekend,
net als rentmeesterschap.  Wij geloofden niet dat God de aarde had
geschapen, maar wij stonden wel op het standpunt dat je heel zuinig op die
aarde moest zijn want na ons kwam niet de zondvloed maar een hele schare
mensen die ook recht van leven hebben.

Inmiddels ben ik over de kerk anders gaan denken, maar die kernwaarden
koester ik nog zoveel mogelijk.

Donderdag stelde ik vast dat veel Statenleden van Forum voor Democratie en
de PVV niet de belofte aflegden maar de eed: zo waarlijk helpe mij God
Almachtig.  Dat vond ik interessant. Je kunt dus in een god geloven en toch
de deuren sluiten voor mensen die slachtoffer zijn oorlogsgeweld en die in
ons land geborgenheid zoeken. Je kunt dus in een god geloven en tegelijkertijd
mensen die Mohammed als hun profeet zien, verketteren. Je kunt dus in een
god geloven en achter een man aan lopen die met moeilijke woorden pleit
voor een blanke suprematie.

De tijden zijn veranderd sinds ik me het vuur uit de sloffen liep voor de
minderbedeelden.

  1. Carin (reply)

    30 maart 2019 at 12:51

    Mooi gezien en samengevat

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vocalies: Edita Gruberova is ermee gestopt 29 maart 2019

(Door Marlies)

Edita Gruberova is ermee gestopt . . . . Met zingen bedoel ik . . . .  Ze is er nog
wel degelijk, gelukkig . . . .

Het webmagazine Place de l’Opera besteedde er aandacht aan. Op woensdag
27 maart zong ze haar laatste concert in de Bayerischen Staatsoper. Het werd
het afscheid van een koningin.

Tussen haakjes stond er ‘72’ achter haar naam. Ik zoek haar op: inderdaad
geboren in 1946 (in Bratislava). Ze wordt eind van het jaar 73. Da’s niet oud . . .
maar wel een leeftijd waarop je misschien denkt, kom ik ga nog es wat van
het leven genieten ook… Niet dat je dat niet doet als operadiva, maar zingen
en van operahuis naar operahuis trekken is wat anders dan op je gemak
door een park wandelen met je hondje . . .

Op de een of andere manier hebben opera-diva’s altijd hondjes, van die
kleine suf-getrutte etterklootjes, die voor de diva in kwestie als een kind
zijn en de rest van de omgeving altijd begroeten met een grauw en een snauw;
zelf ben ik ooit gebeten door de pincher van Tamara Lund, die dat overigens
moest bekopen (de pincher bedoel ik, niet Tamara) met een flinke tik terug,
op zijn neus (of was het haar neus, zulke hondjes zijn meestal teefjes…),
maar kom, ik dwaal af.

Gruberova werd geboren in 1946) in Bratislawa. Ze is een van de meest
bewonderde coloratuursopranen ooit. Ze kon gas geven: haar hoge noten
waren bijna berucht, evenals haar vertolking van de Königin der nacht
uit ‘Die Zauberflöte’.

Ze debuteerde echter als Rosina in Il barbiere di Sevilla. Het is dat haar
zangpedagoge een auditie regelde aan de Wiener Staatsoper (waar ze
onmiddellijk aangenomen werd) anders zou ze misschien wel in het
oostblok gebleven zijn. Daar bracht de ‘Königin’ haar roem en besloot
ze naar het westen te emigreren.

Van daaruit ging het alleen maar bergopwaarts: Glyndebourne, The MET,
Salzburger Festspiele, Gilda in een verfilming van Rigoletto, met Luciano
Pavarotti, Royal Opera House Covent Garden,

Als ik me goed herinner logeerde ze nog wel eens bij mijn hoofdvakdocent;
hij kon smakelijk over haar vertellen.

Hopelijk blijft ze haar ervaring en kunde nog een tijdje doorgeven en geniet
ze nog lange tijd van een min of meer normaal leven, gewoon, als mevrouw
Gruberova…

Er valt veel te genieten op YouTube wat Gruberova betreft. Het lijkt me
geen makkelijke dame, maar ze heeft hart voor haar vak en ‘she’s got what
it takes!’

In het filmpje nog één keer haar ‘Konigin der Nacht’. Ik moet er altijd om
grinniken en krijg er energie van, heerlijk wijf, die Königin!

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoera PSV heeft een nieuwe sponsor! 27 maart 2019

Hartstikke mooi dat mijn kluppie PSV een nieuwe shirtsponsor heeft
gevonden. Meer bepaald een groep sponsors die via het shirt alles gaan
uitstralen waar de regio trots op is en dat zich laat samenvatten in het
woord Brainport. Misschien dat dit er toe leidt dat het imago van heel
Brabant eindelijk ook elders in het land en de wereld kantelt van
boerenprovincie naar wonder van technologie.

Toch zitten er een paar opmerkelijke kanten aan de tekst waarmee mijn helden
straks over de velden dartelen. Brainport Eindhoven zijn de meest in het
oog springende woorden. Brainport was oorspronkelijk het gebied in de
driehoek Eindhoven-Aken-Leuven, maar later is dat toch vooral Brainport
Eindhoven geworden. Dat is een organisatie die de economische ontwikkeling
van Zuid-Oost Brabant bevordert. En met succes.

Boven die woorden staat Metropoolregio. Dat is iets anders. Dat was
vroeger namelijk het Samenwerkingsverband Regio Eindhoven. Toen
de regering dat soort verbanden ophief waren ze er in Zuidoost-Brabant
als de kippen bij om de SRE te slachten. Wat over bleef was de
Metropoolregio Eindhoven met een gehalveerd aantal medewerkers.
Die club faciliteert de 21 gemeenten op bestuurlijk niveau. Ondertussen
is het aantal speerpunten van de MRE teruggebracht tot vier, want gemeenten
doen veel dingen liever op eigen houtje of in kleiner verband.

Er zijn nu bijvoorbeeld samenwerkingsverbanden tussen Eindhoven en de
omliggende gemeenten, de Kempengemeenten en de Peelgemeenten. Met
Eindhoven en de omliggende gemeenten gaat het niet altijd even soepel,
getuige het succesvolle verzet van Nuenen. De Kempengemeenten stonden
op de nominatie om te fuseren, dat is niet gelukt. De Peelgemeenten worden
aangevoerd door burgemeester Elly Blanksma van Helmond, maar zij staat
binnen de Metropoolregio toch vooral in de schaduw van haar Eindhovense
collega Jorritsma. Kortom: Metropoolregio is leuk bedacht maar dat woord
staat niet voor de eendracht uit het clublied van PSV. Twee jaar geleden
bleek uit een rapport nog dat vier gemeenten er het liefst uit zouden stappen.
Metropoolregio Eindhoven is vooral een droom van de Eindhovense bestuurders.

Waarom staat dat dan toch op dat shirt?  Metropool is een mooi woord,
dat begrip kennen ze in de hele wereld want in veel landen zijn echte Metropolen.
Je hebt ook de Metropoolregio München. En laten we wel wezen, daar
hebben ze ook een kluppie dat aardig balt.

Nog iets opmerkelijks. Jumbo is één van de sponsors. Jumbo bekent zich
dus tot Brainport in verband met voedseltechnologie. Maar Jumbo is thuis
in Veghel en dat hoort bij Meierijstad en die gemeente profileert zich als
het centrum van Agri Food Capital, in de schaduw van Den Bosch, dat dan
weer wel. Hoewel, burgemeester Kees van Rooij van Meierijstad hamerde
tijdens zijn eerste nieuwsjaartoespraak nog op de Agri Food Capital, maar
dit jaar lonkte hij heel openlijk naar Brainport. Wat betekent het dan voor
de Agri Food Capital dat na een burgemeester één van de grote spelers zo
nadrukkelijk voor Brainport kiest?

Je denkt aanvankelijk: mooi een nieuwe shirtsponsor maar daar kun je
best een paar gedachten op loslaten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *