Verbijsterd over zoveel waterverspilling 6 mei 2022

Ik zat op het terras tegenover de vestiging van Bagels en Beans
in mijn stad. Een jongeman ruimde de tafels en stoelen op.
Het was tegen sluitingstijd.

Op het terras, dat een geheel vormt met het straatje
waaraan Bagels en Beans is gevestigd, bleven een paar
servetten en een paar sigarettenpeuken achter.

De jongeman spoot die geringe hoeveelheid afval weg met
een sterke waterstraal, richting een rioolputje in het terras
van de buren. Het duurde zeker vijf minuten voordat hij de
servetten en peuken – als was het een videogame – in de richting
van het putje had gespoten.

Resultaat:  de helft van het afval was in het putje verdwenen,
de rest lag onder de stoelen van de buren.  Vervolgens pakte
hij een bezem waarmee hij het water dat op zijn eigen terras
was blijven staan ook in de richting van het putje veegde.

Ik heb met verbijstering gekeken naar de werkzaamheden.
Hoeveel water komt er in vijf minuten uit zo’n slang?
Tel daarbij het resultaat op – lang niet alles kwam in het
putje – en je vraagt je af of zo’n jongeman beseft wat de waarde
van water is.

Vroeger was niet alles beter, maar sommige dingen wel.
De huisvrouwen in mijn jeugd veegden met een bezem het
droge vuil op een hoopje. Dat veegden ze op met een stoffer
en blik waarna ze het in een vuilnisemmer kieperden. Als het
stoepje erg vuil was dan gooiden ze een emmertje water met
groene zeep over en schrobden ze het een keer na. 

Mensen hadden moeilijke tijden meegemaakt en wisten dat
je niks moet verspillen. Al helemaal geen water om een paar
servetten en peuken in een putje te spoelen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Burgerberaad 5 mei 2022

Mijn stadsie Eindhoven krijgt geen Burgerberaad. Er is geen tijd en
geen geld voor zegt het college tegen oud-raadslid Mpanzu Bamenga
van D66. Zijn partij zal desalniettemin het initiatiefvoorstel
van Bamenga indienen.

De keuze van het college om geen Burgerraad in te stellen lijkt
mij legitiem. Ook dat is democratie. De alternatieven vind ik
niet deugen.

Ik ben een fan van David van Reybrouck, die het boek
“Tegen verkiezingen” schreef waarin hij pleitte voor een andere
vorm van democratie. Van Reybrouck schreef daar ooit over op
de website van de Correspondent:

“De massa die zich in de steek gelaten voelt door de klassieke
politieke elite, die dichter bij
de bedrijfswereld dan bij het trailer
park staat, neemt wraak
voor de groeiende ongelijkheid. Terwijl
de elite internationaal
denkt en opereert, leeft het
laagopgeleide proletariaat in
verpauperde buitenwijken of op
het verarmde platteland
zonder een gevoel van politieke
vertegenwoordiging”.

Hoewel sterk aangezet met woorden als laagopgeleide proletariaat
en verpauperde buitenwijken is het wel een beeld dat bij mij
als inwoner van Eindhoven herkenning oproept.

In zijn boek pleit hij voor een Burgerraad die bestaat uit een
dwarsdoorsnede van de bevolking, die bij loting in die raad
terecht komt. In oude beschavingen was dat een gekend systeem.
Het is een ingewikkeld proces, want als je zo’n Burgerraad
instelt moet je nogal wat organiseren. De leden zullen veel
tijd kwijt zijn aan hun rol en wie betaalt dat?

Maar zo’n Burgerberaad is nou bij uitstek een manier om
mensen uit alle lagen van de bevolking met elkaar in gesprek
te laten gaan. Daar kunnen de bijstandsmoeder, de verpleger, de
fabrieksdirecteur en de projectontwikkelaar elk vanuit hun
eigen belevingswereld samen een oplossing zoeken voor een
maatschappelijk probleem.

Daar hebben we een gemeenteraad voor, zou je zeggen.
Gemeenteraadsleden zijn weliswaar door het volk gekozen,
maar ze zitten altijd in het keurslijf van hun partij en zullen
altijd zo moeten acteren dat hun partij de volgende keer
nog meer zetels krijgt. Burgerraadsleden zijn er dankzij
een loting en hebben geen enkele andere band dan die met zichzelf.

Het had mij in een technologische stad wel een mooi experiment
geleken in dit geval terug te grijpen op een oud gebruik, waardoor
de stem van meer mensen kan worden gehoord.

Het college heeft wel alternatieven. Geheel in lijn van de
technologische cultuur die in Eindhoven heerst is er een
nieuwe verordening participatie in de maak waarvoor “digitale
spelvormen en social design worden ingezet”.  Waar ik nou zo
bang voor ben is dat wij als inwoners straks achter de
computer op speelse wijze door middel van meerkeuzevragen
mogen aanvinken wat we ergens van vinden.

Ik snap best dat er op dit moment zoveel op een gemeente
afkomt dat er voor een Burgerraad geen tijd en geld is, maar
ik mag toch hopen dat er een stap wordt gezet om dit plan
in de toekomst een kans te geven.

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Knipseldienst NCTV 3 mei 2022

Wij hebben een Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en
Veiligheid.  Die organisatie heeft veel bevoegdheden
maar mag nog veel meer niet.

NRC heeft onthuld dat de NCTV analyses heeft gemaakt
van openbare uitingen van politici. Vooral over die van
de PVV en Denk. Die analyses werden naar de minister
en zijn ambtenaren gestuurd. En dat mag niet,

Het verhaal in NRC lezend heb ik elke keer het woord
NCTV vervangen door ‘twitterend Nederland’.  Ik zag niks
vreemds. Alles wat de NCTV in het geniep heeft doorgebriefd
aan de leiders die moeten voorkomen dat extremisten
een bedreiging vormen voor onze rechtsstaat is in precies dezelfde
bewoordingen de afgelopen jaren door duizenden twitteraars
gezegd.

Twitteraars en journalisten die de ontwikkelingen bij
extreem rechts analyseren  mogen wel zeggen dat Baudet
fascistisch is, dat Denk bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet
en dat de club van Wilders steeds meer ruimte binnen de
eigen geledingen geeft aan rechts-extremisten. De NCTV,
die zich voornamelijk op dezelfde bronnen baseert mag
dat niet. Terwijl in mijn beleving die NCTV er toch juist is
om dat soort tendensen handzaam samen te vatten. 

Als in onze rechtsstaat is afgesproken dat de NCTV dat
niet mag, dan zij dat zo en moeten we dat respecteren.
Maar dan is de vraag hoe de signalen wel op de goede
plekken komen, want er wordt veel geschreven en het
was nou juist zo handig dat er een knipseldienst
als de NCTV is.

Misschien is het een idee om, net als vroeger bij de krant,
een redactiesecretaresse te vragen relevantie stukjes uit
andere media uit te knippen en in mapjes te doen. Op
het ministerie zouden ze daarvoor een junior
communicatiemedewerker kunnen aanwijzen. Daar hebben
ze er genoeg van.

Aldus komt al die openbare informatie alsnog handzaam
op de juiste burelen terecht, kan de NCTV zich bezig
houden met meer onzichtbare zaken die ons bedreigen
en hoeven ambtenaren niet dagen bezig te zijn met
WOB-verzoeken. Ik zeg: win-win-win.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Toch weer op de radio 2 mei 2022

Het overkwam mij zondagmorgen dat ik een praatje moest
houden op de radio. Niet als politiek verslaggever of
nieuwsduider bij de regionale omroep zoals ik gewend was,
maar bij een lokale omroep als vertegenwoordiger van de
vogelwerkgroep. 

Een paar dagen eerder belde de producente van het programma
mij op. Waar ik,  in de tijd dat ik dat werk bij de regionale
omroep deed, altijd zoveel mogelijk informatie verzamelde
om de presentator te kunnen voorbereiden wilde zij alleen
een tijdstip afspreken. 

Ze had ook nog een paar mededelingen. De eerste was dat
dat tijdstip niet onderhandelbaar was omdat het
programma al twee weken volgeboekt zat. Dan is het zeker
geen actualiteitenprogramma, zei ik. Haar geagiteerde
antwoord was: het is graag of niet. Ik zweeg.

Ze legde ook nog uit dat de omroep eigenlijk domicilie had
in een andere gemeente maar dat ze vanwege de subsidie
ook aandacht moest besteden aan activiteiten uit het dorp
waar de vogelwerkgroep is gevestigd. Dankbaarheid was dus gepast.

Ik haalde adem, maar realiseerde op tijd dat ik niet was
gebeld vanwege mijn vakkennis, maar omdat ik coordinator
van een vogelwerkgroep ben die niet geacht wordt iets
te begrijpen van het reilen en zeilen van een (lokale) omroep.

Ik wil graag, zei ik gedwee.

Het interview zelf werd afgenomen door een popie-jopie
presentator die zichzelf het belangrijkste vond. Hij was
duidelijk niet voorbereid. Hij noemde bij het voorstellen van
mij een heel andere naam. Hij vroeg aan mij hoe
hij Herbertusbossen moest uitspreken en het ontbijt dat
aan de activiteit was gekoppeld noemde hij een lunch. Ik
veroorloofde mij een frivoliteit door op te merken: de maaltijd
om negen uur noemen wij een ontbijt. De lunch is tussen
de middag.

Hij hoorde het niet en ging stug verder met het vragenderwijs
voorlezen van het persbericht zodat ik alleen maar ja hoefde
zeggen. Waarschijnlijk was Matthijs van Nieuwkerk zijn idool.

Na anderhalve minuut bedankte hij mij voor wat hij een gesprek noemde.

Graag gedaan, zei ik. 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pensioen=genieten 1 mei 2022

Hoewel ik al een aantal weken niet meer werk is vandaag mijn
eerste officiële dag als pensionado. Ik heb nog één los eindje,
daarna hou ik erover op. Er is een nieuwe fase in mijn leven
aangebroken en ik ben heel goed in het verbranden van schepen
achter mij. Ik beschouw elke ervaring als een leerschool, maar
uiteindelijk is mijn motto  “moedig voorwaarts”.

Mijn vrouw vindt het opvallend hoe snel ik afstand neem van
mijn werkzaam leven. “Andere mensen zijn meer met jouw
pensioen bezig dan jijzelf,” zei ze deze week.

Eén los eindje dus. Dat zit zo. Toen ik een aantal weken
geleden stopte met werken zeiden veel mensen: eindelijk
tijd om te genieten. Na drie dagen gelukwensen was
pensioen voor mij synoniem met genieten. Pensioen=genieten.

Dat moet ik eens analyseren, dacht ik, want zouden er mensen
zijn die denken dat je als werkend mens niet kunt genieten. En
wat is dan precies genieten?  Ik vond het een lastige, maar net
voor de eerste officiële dag ben ik erachter.

Van nature ben ik niet zo’n uitgesproken genieter.
Zet mij met een glas goede whiskey en een stukje Blue Stilton
op een makkelijke stoel en ik geniet, maar waarschijnlijk zal
niemand dat aan mij zien. Ik kan ook genieten van een mooie
dansvoorstelling, een met bloed, zweet en tranen bevochten
overwinning van mijn voetbalkluppie, van zonen die het goed
gaat, van een nachtegaal, van de verhalen van mijn vrouw die
ze meebrengt van haar Musicoreizen. Dat doe ik wel allemaal
in betrekkelijke stilte.

Ik heb me afgevraagd of dat nu anders is. Nauwelijks. Het einde
van een werkend leven betekent niet meteen verandering van
karakter. Wat ik de afgelopen weken wel heb ontdekt is dat de
rem op mijn uitbundigheid ook werd veroorzaakt door de
voortdurende gedachte dat ik na dat grote genieten de volgende
dag weer op een tevoren contractueel vastgelegde tijd op mijn werk
moest verschijnen alwaar vaak anderen bepaalden wat er gedaan
moest worden.

Dat is er niet meer. Na het grote genieten volgt er nu een dag
waarop ik zelf bepaal wat ik ga doen. Er ligt geen sluier van
verplichtingen meer over geluksmomenten. Of zoals mijn
Japanse buurvrouw een paar weken geleden zei: “Congratulations.
You are free now . . . “.

Ik begrijp nu wat mensen een paar weken geleden bedoelden.

  1. Irene (reply)

    1 mei 2022 at 16:04

    Gefeliciteerd. Ik heb er jaaaaren over gedaan voor ik af was van het idee dat het ‘ojee morgen alweer maandag’ was, ja het is morgen alweer maandag maar dat kan net zo’n fijne dag zijn als zondag en je hoeft nergens heen als je er geen zin in hebt. Ten slotte zit dat er ingesleten vanaf de kleuterschool, dat de week bestaat uit 7 dagen waarvan 2 ‘vrij’. En dat terwijl het hele idee ‘week’ een fictie is. Genieten kan dus op elk moment, zelfs op maandag ochtend 😉

  2. Laurent (reply)

    1 mei 2022 at 21:56

    Ik heb dat al eens ervaren gedurende een uitgebreide sabbatical 🙂 Gevolg is vreemd genoeg geweest dat ik me daardoor ook minder gevangen voel in mijn huidige baan omdat het toch meer als een keuze voelt.

  3. Peter Juda (reply)

    2 mei 2022 at 09:25

    Over een paar maanden, als het vakantiegevoel weg is, weet je het pas. Hoe je er echt in staat bedoel ik.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ik ben gezegend 24 april 2022

Toen ik in 1988 bij Omroep Brabant kwam werken hadden wij
een hoofdredacteur die zei: “Jan, het is belangrijk dat je gezond je
pensioen haalt”.  Ik was begin dertig en hij – schat ik – begin
veertig. Ik vond het een rare opmerking die niet echt getuigde
van veel arbeidsvreugde.

Inmiddels is zijn missie al lang geleden geslaagd. Sinds kort
ben ik ook met pensioen, maar de gedachte dat dat ook mijn
missie had moeten zijn heb ik nooit gehad.

Sinds deze week moet ik weer aan die hoofdredacteur
denken. Vrijdagmorgen kreeg ik een mailtje van iemand die
meldde dat een oud-collega was overleden. Hij had zijn pensioen
net niet gehaald. Die collega, Gabriël van Neerven, heeft een
aantal jaren bij de omroep gewerkt. We woonden indertijd
allebei in Helmond en dronken wel eens een biertje bij mij thuis.
Vrienden zijn we niet geworden. Hij was een bevlogen journalist,
maar ook een einzelgänger.

Vrijdagavond zag ik via Twitter een bericht dat journalist Robin
Bruinsma was overleden. Hij was een jaar ouder dan ik. We
hebben samen twee jaar in het Harderwijkse kantoortje van
het Veluws Dagblad gewerkt. Ook al zo’n gedreven en
inspirerende journalist. Uiteindelijk zijn we ieder een andere
weg in geslagen en hebben we nooit meer contact gehad.

In hetzelfde bericht stond dat Robin een maand na zijn veel
jongere broer John was overleden. Ik kon het bijna niet
geloven. Met John heb ik bij de Barneveldse Krant gewerkt.
Hij kwam daar als jong broekie binnen. Ik herinner me vooral
zijn flair en zijn eigenwijsheid. We hadden ooit een discussie
over de spellingswijze van pluralis majestatis. Uiteindelijk pakte
hij de Dikke van Dale en bleek dat hij ongelijk had. Maar zo zat
John niet in elkaar: “Ik heb dus nu een fout ontdekt in het
woordenboek,” zei hij.

Ook met hem heb ik nooit meer contact gehad. Pas nu heb
ik gelezen hoe hun loopbanen verder zijn gegaan. Er staan|
liefdevolle necrologieën in de krant waar ze hebben gewerkt.

Een paar maanden geleden was ik sinds bijna veertig jaar
weer eens in Harderwijk en heb ik, staand voor dat kantoortje
– dat nu vanzelfsprekend een horecazaak is – mezelf
afgevraagd hoe het toch met Robin en mijn andere collega
Wijnand Kooijmans zou zijn. (Vandaag heb ik gezien dat
Wijnand nog steeds als freelance-journalist werkt).

Ik ben bij mezelf ook nagegaan hoeveel andere collega’s
zijn overleden voor hun pensioenleeftijd. Alleen al bij de
omroep kwam ik tot twee handen vol.

Mijn eerste hoofdredacteur in Eindhoven en ik zijn
gezegende mensen, dacht ik.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Burgemeester Eindhoven moet verleidster zijn 23 april 2022

De profielschets voor de nieuwe burgemeester van Eindhoven is klaar.
Als ik het goed heb begrepen is de belangrijkste eis dat het een
vrouw wordt die kan relativeren. Hoewel ik geen uitgesproken voorkeur heb,
heb ik bij de enquête waartoe wij als inwoners van de stad werden
uitgenodigd ingevuld dat er niet weer een liberaal benoemd moet worden.

Belangrijk vind ik dat in een stad die momenteel wordt overspoeld door
welgestelde expats het evenwicht met de minder bedeelde
Eindhovenaren nauwlettend in de gaten gehouden wordt. Volgens
mij kan een socialist dat beter dan een liberaal.

Waar ik een beetje bang voor ben is dat bij de aanstelling de
focus vooral zal liggen op het welbehagen van de stad als
geografische eenheid. Dat zou jammer zijn want Eindhoven maakt
deel uit van een regio. De stad en de twintig omliggende
gemeenten hebben elkaar keihard nodig.

Daar schuilt meteen een probleem, want het wantrouwen in de
dorpen tegen de grote stad is niet gering. Ik denk dat dat in meer
gebieden met één centrale grote stad zo is. De grote stad claimt
al dan niet bewust het leiderschap. In het geval van Eindhoven
is dat twijfelachtig gelet op recente rapporten over de
abominabele stand van het ambtenarenkorps dat niet klaar zou
zijn om die leiderschapsrol op te pakken.

Omdat ik als vogelaar regelmatig vroeg de stad uit rij omdat er op
het platteland meer te zien is dan in de stad, zie ik vanuit alle
omliggende dorpen files richting de stad. Dorpelingen zien de stad
vooral als een werkplek. Hun leven speelt zich af in de beslotenheid
van het dorp. Jongeren uit de dorpen trekken in het weekend
massaal naar stapstraat het Stratumseind in Eindhoven, maar zodra ze
uitgeraasd zijn willen ze huisje-boompje-beestje in het eigen
vertrouwde dorp. Daar houden ze de  stad op afstand. Terwijl de grote
bedrijven Zuidoost-Brabant vooral zien als één grote gemeente
houdt de blik van lokale politici vaak op bij de gemeentegrens,

Iemand die heel veel weet van regionale samenwerking zei
mij laatst: “het feit dat het soms wat moeilijk verloopt met de
samenwerking komt omdat Eindhoven niet in staat is te verleiden”.

Verleidster zou dus ook een kwaliteit van de nieuwe
burgemeester moeten zijn. Maar ja, de tijden zijn er niet naar dat
je dat in een profielschets zet, want leg dat maar eens uit . . .

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gedoe over gebruik van privé mailbox 20 april 2022

Er is gedoe over het gebruik van privé-emailadressen door
Hugo de Jonge en Jaap van Dissel. Het gebruik van een
privé adres voor het sturen van vertrouwelijke stukken
lijkt mij niet verstandig als er een beveiligd alternatief is. Als . . . . 

Want ik begrijp wel dat mensen een privé adres gebruiken.
De afgelopen jaren had ik vijf emailboxen. Een privebox,
eentje bij mijn werkgever, eentje bij de organisatie waar ik
gedetacheerd was alsmede een algemene redactiemail van
die organisatie en eentje van de vogelclub waarvan ik
coördinator ben.

Het is een heel gedoe om zoveel mailboxen bij te houden.
Daar kwam nog bij dat de drie zakelijke boxen allemaal
Outlook Office 365 waren. Dat vind ik een ramp. Die van
mijn werkgever had een bug waardoor die alleen in het
Engels te gebruiken was. Nou heb ik niet zoveel problemen
met die taal, maar gebruiksvriendelijk vind ik het niet. De
helpdesk kon het niet oplossen vertelde een collega van
die afdeling me.

Voor die van de vogelwerkgroep heb ik geprobeerd groepen
aan te maken. Crisis alom. Ik vind het een vreselijk systeem.
Maar ja, beheerders van organisaties willen vaak uniformiteit
en omdat niemand anders dan zij er verstand van hebben
zijn het vaak halfgoden.

Met mijn persoonlijke mailbox van de organisatie waar ik
was gedetacheerd ben ik snel opgehouden. Daar kwam elke
dag zo’n eindeloze stroom berichten binnen dat ik het voort
durende heen en weer geschakel al snel zat was.

Het gevolg was dat ik het meeste deed via mijn eigen mailbox.
Maar goed, ik verstuurde niet zulke vertrouwelijke stukken.
Maar dan nog vraag ik me af of het gebruik van privé-email
zo erg is dat het journaille daar dagen lang een nummer van
meen te te moeten maken. Ik bedoel: met een beetje inspanning
zijn zelfs de appjes van een minister op te vragen. 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Waar wachten PvdA en GroenLinks op? 17 april 2022

Er wordt (weer) gediscussieerd over samenwerking tussen PvdA en
GroenLinks. De PvdA moet wel, want het electoraat is geslonken
en lijkt uit te sterven. Lijkt, zeg ik, want de successen in Europa
en Amsterdam vind ik meer dan een stuiptrekking van een
comateuze patiënt.

De PvdA was vroeger nodig om de arbeiders een stem te geven en
te verheffen. De partij deed dat samen met de vakbonden, de VARA
en Het Vrije Volk. Dat lukte want zodra internet
gemeengoed werd ging de beerput open. Daar hebben handige,
minder ideologische lieden op ingespeeld. Zij namen de regie over
van de PvdA.

Ondertussen lijkt het erop dat we decennia in de tijd worden
teruggeworpen nu een groeiende groep mensen het steeds
moeilijker heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Je kunt er
lang over discussiëren hoe dat komt en wiens schuld dat is.

Feit is dat er nu geen Willem Drees is om die mensen de hand
toe te steken. Velen hebben daarom hun hoop gevestigd op
populisten. Die hebben de goeie verhalen. Maar die hebben ze niet
zelf verzonnen. Populisten doen niks anders dan aan de haal
gaan met de verhalen van de minderbedeelden die het meest
vaardig zijn met social media. Het zijn hun eindeloos weerkaatsende
echo’s die niet leiden tot oplossingen. Althans tot nu toe niet.
Ze hebben vooral geleid tot baantjes op het pluche voor opportunisten.

Het zal voor de bekommerde socialisten een hels karwei worden
de harten terug te winnen. Misschien kan dat samen met de frisse
hemelbestormers van GroenLinks. Waarom niet het beste van twee
generaties samenvoegen en elkaar versterken.

Ik heb het opiniestuk van Frans Timmermans en Marjolein Moorman
gelezen. Daar kan ik als modern gematigd links mens  weinig op
afdingen. Ik las daarin één alles omvattende zin waarvan ik zeg niks
meer aan doen. Zet ‘m op een A-viertje, doe er een kaftje om en je
hebt het ideale partijprogramma: “Willen we vrijheid, gelijkheid en
solidariteit inhoud geven die ons in staat stelt het onrecht uit te
bannen, de ongelijkheid te bestrijden en egoïsme en cynisme te
vervangen door solidariteit, dan zullen we een heldere sociale en
groene koers moeten kiezen.”

Waar wachten ze op?

  1. Gerben Welling (reply)

    17 april 2022 at 10:08

    Iemand die een oplossing wil op weg naar een betere wereld kan hier toch niet op tegen zijn? Stop met vasthouden door te zeggen: “ ik ben sociaal democraat” en dus anders. Hou op met het uitvergroten van de 5% verschillen, koester de overeenkomsten.

  2. Ximaar (reply)

    17 april 2022 at 10:56

    Ik hoop niet dat GroenLinks zich -door samengaan met de PvdA- mee laat trekken de afgrond in. De ellende van de PvdA komt uit de PvdA zelf. De SPD doet het bijvoorbeeld veel beter. GroenLinks staat wat mij betreft dichter bij de PvdD (net zo groot als PvdA) en D66. Samenwerken tussen die 3 zou wel eens meer op kunnen leveren. GL zal veel stemmers verliezen richting PvdD (doen ze nu al) en D66 als ze samengaan met de PvdA. Wat mij betreft deugen de sterk verouderde termen links en rechts niet. Snap ook niet dat GroenLinks zich niet GroenProgressief laat noemen. Lijkt mij duidelijker. Daar past zeker een deel van de PvdA bij. Het andere conservatieve vakbondsdeel kan prima over naar de SP.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ik geloof niet in het herscheppingsverhaal 15 april 2022

Ik geloof niet in het scheppingsverhaal zoals dat in de Bijbel
aan ons wordt geopenbaard. Dat argument heb ik in mijn jonge
jaren ten lange leste gebruikt toen de predikante van de
protestantse gemeente mij voortdurend vroeg lid te worden
van de kerkenraad. 

Nadat ik haar drie keer had verloochend met druk, druk en druk
zette ik mijn troef in. Ze moest lachen. “ Als jij wel ik het
scheppingsverhaal zou geloven zou je de enige in de kerkenraad
zijn,” zei ze. Ik zwichtte voor God en haar.

Het nadenken over het ontstaan van het heelal heb ik opgegeven.
De aarde is er en de mens, die zichzelf  als meest intelligente soort heeft
uitgeroepen tot artificial intelligence het heeft overgenomen,
moet die bol inrichten. Daar zijn we al een tijdje mee bezig.

De ene groep doet dat sneller en beter dan de andere. Terwijl de
mensen in de lage landen nog in een plaggenhut leefden waren
sommige culturen al bezig met mozaïekvloeren waar wij uit het
westen nog steeds met open mond naar kijken.

Inmiddels proberen wij op dat lapje grond dat Nederland heet
voor iedereen een plekje te maken dat hij of zij thuis kan noemen.
Althans, bijna iedereen, want het aantal bezwaren tegen
het creëren van woonruimte is meestal groot. We zijn met
z’n alleen creatief in het bedenken van die bezwaren.

Het alle grappigste wat ik ooit gehoord heb was het bezwaar
van woonwagenbewoners tegen een woonwijkje in de buurt
van hun kamp. Toen bleek dat ze die strijd tegen pottenkijkers
gingen verliezen hoorde ik één van de woonwagenbewoners
tijdens een bezwarenzitting zeggen: je laat mensen toch niet
naast een woonwagenkamp wonen. Leuker cabaret hebben
we in het lokale dorpshuis  jaren niet meer gehad.

Lokale media geven ruim baan aan bezwaarmakers. In
Eindhoven wordt veel gebouwd dus het zijn toptijden voor de
chroniqueurs van verhalen over het leed dat mensen wordt
aangedaan omdat anderen ook een thuis willen. Het valt
me op dat het in negen van de tien verhalen gaat over gebrek
aan parkeerplaatsen omdat elke nieuwe buur een
autootje meebrengt.

De mens is eeuwig bezig de wereld te herscheppen. Het
uitgangspunt daarbij is dat de auto voor de deur moet staan.
Ook dat herscheppingsverhaal vind ik slecht verzonnen.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *