Wat is erger, de AIVD of Google 3 maart 2018

Discussie over de sleepwet? Gaan wij echt tegen stemmen omdat we bang zijn
dat de AIVD alles van ons te weten zal komen? Ik geef toe dat dat geen fijne
gedachte is, maar ik maak mij meer zorgen over Google.

Een tijdje geleden schreef ik al eens dat ik met mijn vrouw een mailwisseling
had over de aanschaf van nieuwe matrassen. Prompt kreeg ik mails  in de
spambak van een matrassenboer.

Een paar weken geleden maakte ik een afspraak met iemand. In mijn
Googlemail heb ik de functie uitgeschakeld dat afspraken rechtstreeks in mijn
Googleagenda komen. Ik maak zelf wel uit hoe ik dat in mijn agenda zet. Wie
schetst mijn verbazing dat via degene met wie ik de afspraak maakte die toch
rechtstreeks in mijn agenda kwam.

Nog niet zo lang geleden schreef ik dat ik een beetje spijt had van het feit dat
ik mij veertig jaar geleden niet had aangemeld voor de Bescherming
Burgerbevolking. Vandaag vond ik in de spambak een aanbieding voor een
militaire zaklamp. Dat kan geen toeval zijn.

Mijn collega blogger Ab Klaassens schreef kortgeleden een stukje over het
referendum waar ik het hartgrondig mee eens ben. Daar zou ik nog aan willen
toevoegen dat mensen niet alleen moeten nadenken over onderwerpen van
referenda, mensen moeten ook nadenken over de vraag wat erger is: de AIVD
die terrorisme bestrijdt en die en passant hoort dat ik mijn vrouw bel om te
melden dat ik later thuis ben of Google die volgens mij al meeleest terwijl ik
dit typ.

Lieve mensen, koop ook een nieuwe matras en wordt ’s morgens verstandig
wakker.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stroomstoring 20 februari 2018

Dat er een stroomstoring was in ons appartementencomplex merkte ik toen er
geen klik was tussen mijn afstandsbediening en de deur van onze
parkeerkelder. Gelukkig stond ik buiten. De bevestiging kreeg ik toen ik door
de ramen van de loopdeur keek en zag dat binnen duisternis heerste.

Boven mij stak een buurman zijn hoofd uit het raam. “Wil je naar binnen”,
vroeg hij. Open deur dacht ik. Dat ging niet lukken, zei hij. Stroomstoring. Hij
had Enexis al gebeld.

Even verderop kwam er een vrouw naar buiten. “We zitten zonder stroom”, zei
ze. “Ik hoor net dat het in heel Nederland is”, voegde ze er vrij kalm aan toe.

Heel Nederland, dacht ik. De Russen. Het is begonnen. Op zo’n moment flitst
er van alles door je heen. Bijvoorbeeld dat ik ruim veertig jaar geleden niet de
aanmeldingsformulieren voor een opleiding bij de Bescherming
Burgerbevolking had moeten terugsturen met alleen de opmerking: Ik heb
geen tijd voor deze flauwekul.

“Er zitten twee kinderen vast in de lift”,  zei de vrouw. ”En een hond”.

Ik parkeerde mijn auto in de wijk en begon de lange beklimming naar ons
appartement. Onderweg keek ik op elke verdieping of daar mensen in paniek
waren en probeerden de opgesloten kinderen en de hond te kalmeren. Want
ja, je bent journalist en je wilt toch het begin van een allesomvattende koude
cyberoorlog klein maken voor het publiek. En wat doet het dan beter dan een
verhaal over een hond die het eerste slachtoffer van die oorlog is. Mensen zijn
gek op dierenverhalen.

Ik zag niemand. Aangekomen op onze eigen verdieping zag ik zelfs de lift
alweer voorbij komen. Verder was het nog helemaal donker. Noodaggregaat,
dacht ik. We zijn dus toch goed voorbereid.

In de hal stond mijn buurvrouw, een jonge moeder. “Er is een stroomstoring”,
zei ze. “En in de koeling ligt alle moedermelk. Als die bederft heeft de kleine
geen eten”. Waarom had ik die verrekte formulieren in 1974 niet gewoon
ingevuld. Nu kon ik niets anders voor haar betekenen dan een oudere
buurman die stamelde: “Meestal duurt zo’n storing niet zo lang”.

“Laten we dat dan maar hopen”,  zei ze.

Een half uur later was er weer stroom. Ik hoorde het aan de pling van de
telefoon van mijn vrouw die ze thuis aan de lader had laten liggen, terwijl ze
zelf op haar werk was. Dat zijn natuurlijk fatale fouten in tijden vol dreiging.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *