Ter promotie van de stad Eindhoven is er weer een kerstfilmpje gemaakt. Een jongeman strandt
op kerstavond in de stad. Hij komt in een vreemd hotel terecht. Achter elke deur ontdekt hij
steeds meer van de stad.

Een bijrol is weggelegd voor burgemeester John Jorritsma, die vooral zichzelf relativeert. Hulde
aan de makers, die hem zo gek hebben gekregen.

De nabespreking van het filmpje focust zich vooral op een rolletje van VVD’er Klaas Dijkhoff, die
openlijk solliciteert naar de baan van burgemeester van Eindhoven. Het is als grapje bedoeld, maar
Jorritsma en Dijkhoff zijn VVD’ers, dus ik doe het nog niet meteen als scherts af.

Ik zag in dat filmpje iets anders dat mij veel meer triggert. De echte hoofdrolspeler, de gestrande
jongeman, kan alle deuren openen, behalve één. De liftboy van het hotel (gemodelleerd naar de
liftboy in het boek Grand Hotel Europa van Ilja Pfeiffer) vertelt hem dat die deur ook niet kàn
worden geopend.  “Dat is de deur van Nuenen. Daar hebben we nog geen sleutel van”, zegt de liftboy.

Eindhoven en Nuenen stonden op de nominatie te fuseren, maar dat plannetje strandde onder
druk van de Nuenenaren. De discussie daarover was de grootste politieke soap van het jaar totdat
het CDA het bestuurspodium betrad. Maar dat is weer een ander verhaal.

De hele crux van die ene zin in dat filmpje zit ‘m in het woord NOG.  “Daar hebben we NOG geen
sleutel van”. Het woord heeft iets van verwachting in zich. We hebben de sleutel op dit moment
nog niet, maar ooit zal het ervan komen.

Als de scriptschrijvers het relativeren van Jorritsma echt tot in de finesses hadden willen doorvoeren
dan hadden ze de liftboy beter kunnen laten zeggen: Daar hebben we geen sleutel van, die is gerold
toen de burgemeester in Den Bosch ging winkelen.

Ach, het zal wel aan mij liggen. Ik moet niet te veel op details letten en gewoon genieten van een
overigens vermakelijk filmpje.

, ,

  1. maria (reply)

    24 november 2019 at 12:15

    Dank! Het is mooi gedaan. Kovacs, ontdekking voor mij dit jaar toen ze eind juni een van de treinen naar het westen had genomen;
    muzikaal en veelzijdig. ik mis natuurlijk de typisch Eindhovense knipogen, maar het gevoel komt over.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *